po 30-tce

STALKER

Nie znam się na tym szczerze mówiąc . jedno jest pewne że nie zostawili po sobie żadnych śladów w postaci piśmienności , sztuki czy architektury .
Ale nie neguję to oczywiście ich istnienia .

....

Le...

STALKER

W2 · Wysłany: Śro 23:16, 03 Mar 2010 Temat postu:

Nadszedł czas......bym opowiedział Wam moje sny. Mam je od jakiegoś czasu i nie wiem dlaczego takie są. A przede wszystkim skąd się one biorą, bo na pewno nie powstają w mojej głowie. One są tak niesamowite i takie realistyczne, że nie mogą być zlepkiem myśli i doświadczeń codziennych ujawnianych we śnie. Moje sny i towarzyszące im uczucia, są podobne do piosenki " Na orbicie serc" ale jej pierwszej części. Oto ten kawałek:

"Nadszedł czas- kiedy idzie noc niesie pustkę i żal, nie wiem czego jest mi brak.
Nadszedł czas- kiedy idzie noc mam tak cudowne sny, ale czuję lęk, gdy budzę się z nich.
Nadszedł czas- ciało spowił mrok, jest we mnie dziwny niepokój, nie pojmuję skąd się bierze ten stan.
Nadszedł czas- zguba grozi mi, pragnę ulec pokusie, którą w końcu zgotowała mi ta noc!

Szykuj się dziecko- słyszę jak mnie wzywa jakiś głos!
Szykuj się dziecko- słyszę jak mnie wzywa..."

Otóż śniło mi się, że jestem na Księżycu w towarzystwie dwóch osób i zachowujemy się, jak astronauci. Ale o tym opowiem później.

W2 · Wysłany: Czw 21:54, 04 Mar 2010 Temat postu:

A więc jestem na Księżycu z kobietą i mężczyzną. Jesteśmy ubrani w skafandry, ale nie takie toporne, które nosili ówcześni astronauci, lecz niewiele różniące się od normalnej odzieży. Może nie identyczne, bo przylegały do ciała idealnie i były znacznie grubsze i podobne do kombinezonów narciarskich. Kobieta wyglądała ślicznie, skafander dokładnie oddawał jej kształty ciała, biodra, talia i biust były wyraźnie zaznaczone i muszę przyznać, że była bardzo pociągająca.
Mężczyzna natomiast także był świetnie zbudowany i przez skafander widoczna była jego muskulatura. Na głowach mieliśmy przejrzyste hełmy, przez które widać było najdrobniejsze szczegóły.
Idziemy w trójkę po powierzchni Księżyca normalnie, jak na Ziemi, a powinniśmy poruszać się dużymi skokami, gdyż grawitacja jest tam 6 razy mniejsza. Idziemy dłuższą chwilę, może pół godziny i nie zamieniamy ani słowa. Zresztą jak tam mówić, skoro nie ma powietrza, ale przecież moglibyśmy porozumiewać się sprzętem elektronicznym, ale go nie było. Ta wędrówka dziwna była, ponieważ nie zostawialiśmy żadnych śladów na powierzchni gruntu. Tam powinny się unosić całe tumany kurzu, bo jest sucho i wszędzie ten osiadły pył, który po dotknięciu powinien wzbijać się w górę. Dopiero później zorientowałem się, że idąc nie dotykamy gruntu, a unosimy się niewiele nad nim.
Może to przez kobietę, bo wpatrywałem się w jej biodra, jak pięknie falowały podczas chodu. Ona mnie jak by zahipnotyzowała, a może to było jej celem. Zastanawiam się na co im potrzebna była ta wędrówka ze mną, zadziwionym człowiekiem. Oczywiście we śnie wszystko może się zdarzyć, księżyc, unoszenie się, a nawet super zgrabna laska. Jakże się myliłem, ale uświadomiłem to sobie dopiero teraz i opowiem o tym następnym razem.

lulka · Wysłany: Czw 22:01, 04 Mar 2010 Temat postu:

A nie możesz tak od razu wszystko?

W2 · Wysłany: Czw 22:05, 04 Mar 2010 Temat postu:

lulka · Wysłany: Czw 22:12, 04 Mar 2010 Temat postu:

W2 · Wysłany: Czw 22:24, 04 Mar 2010 Temat postu:

Aproxymat · Wysłany: Pią 10:51, 05 Mar 2010 Temat postu:

UFO nad Poznaniem!

[link widoczny dla zalogowanych]

W2 · Wysłany: Pią 11:08, 05 Mar 2010 Temat postu:

bobro · Wysłany: Pią 12:02, 05 Mar 2010 Temat postu:

mam okna na zupełnie inną stronę miasta, a takie rzeczy zwykle się nad centrum pokazują pewnie, żeby więcej ludzi mogło je zobaczyć

Poldek · Wysłany: Pią 12:12, 05 Mar 2010 Temat postu:

No wlasnie.
To jest ciekawe, ze ufo nigdy nie pokazuje sie tam, gdzie nikt by go nie zobaczyl. Think

Aproxymat · Wysłany: Pią 12:26, 05 Mar 2010 Temat postu:

O wręcz przeciwnie, tam gdzie nikt nie patrzy (ani Nikt), latają całe stada ufoli

W2 · Wysłany: Pią 22:08, 05 Mar 2010 Temat postu:

Idziemy tak po Księżycu, oni przodem, a ja kilka kroków za nimi. Nagle zatrzymali się i ja po dołączeniu do nich też się zatrzymałem. Oni odwrócili się do mnie i zobaczyłem dokładnie ich twarze. To było niesamowite, coś mnie przeszyło, stałem jak sparaliżowany, ale jednak mogłem się poruszać. Miałem pełną świadomość, widziałem i czułem, jak poprzednio, ale jednak było to coś zupełnie innego.
Mężczyzna miał normalną przeciętną twarz, jak setki innych przystojnych facetów. Kobieta natomiast miała śliczną twarz, pomimo że niczym szczególnym się nie wyróżniała. Od nich coś emanowało, jakaś moc, wzbudzali sympatię, jak by fluidy życzliwości ku mnie wysyłali.
Staliśmy tak naprzeciw siebie i nic nie mówiliśmy bez żadnych gestów, czy grymasów na twarzy. Przynajmniej oni, bo swojej twarzy nie widziałem.
Nie wiem, jak długo tak staliśmy i przyglądaliśmy się sobie, lecz nie staliśmy bezczynnie, tylko rozmawialiśmy. To była rozmowa bez pośrednictwa słów i głosu, a jakoś telepatycznie. Tam nie było rozmowy w sensie zadawania pytań i telepatycznego odpowiadania na nie, lecz kiedy byłem czegoś ciekawy i chciałbym usłyszeć odpowiedź, nagle w mojej pamięci pojawiała się ta odpowiedź. Nie miało to charakteru nagłego pojawienia się odpowiedzi, tylko przypomnienia, jak dawno zapamiętanego jakiegoś faktu. Jestem przekonany, że w pamięci tego wcześniej nie miałem, lecz pojawiało się nagle dając złudzenie dawno zapamiętanej.
Ale w tej komunikacji było coś jeszcze i to bardziej niepokojącego - czułem, jak by mi szperali w mózgu, ale nie jako wykradanie danych, tylko połączenie się naszych świadomości. Ja w ich świadomościach też mogłem buszować i pewnie mi ją udostępnili.
To wchodzenie w swoje świadomości wyglądało na połączeniu naszych osobowości tak, że stanowiliśmy jedną osobowość w trzech fizycznych ciałach. Jak to możliwe? Nie wiem, ale wiem co czułem wtapiając się w wspólną świadomość.
Ale o tym następnym razem.

lulka · Wysłany: Pią 23:37, 05 Mar 2010 Temat postu:

A w tym śnie masz świadomość, że śnisz?

W2 · Wysłany: Pią 23:40, 05 Mar 2010 Temat postu:

lulka · Wysłany: Pią 23:44, 05 Mar 2010 Temat postu:

Hmm.
Spytałam bo ja czasami też mam takie sny, że z kimś rozmawiam telepatycznie.
Ale śniąc wiem, że śnię.

Bobranoc.

W2 · Wysłany: Pią 23:48, 05 Mar 2010 Temat postu:

W2 · Wysłany: Nie 0:01, 07 Mar 2010 Temat postu:

Jest już dobrze po zmierzchu, świata mnie oślepiają, a ja jadą i jadę ledwo żywy. Nigdy taki zmęczony nie byłem po tak krótkiej trasie. Przecież to tylko 200 kilometrów, a ja się czuję, jak bym zrobił 1200. Jeszcze parę zakrętów i będę w domu. Moja żona na pewno czeka wytęskniona po tych 3 dniach. Ale pewnie nie aż tak bardzo, bo rozmawiałem z nią przez komórkę niecałą godzinkę temu i była wesoła. Może to sprawiła kobieca przebiegłośc i mocno skrywała emocje.
Z piskiem opon zatrzymałem samochód, wyskakuję z niego i pędzę przywitać się z żoną i miałem nadzieję, że dzieci jeszcze nie śpią.
Dzwonię dłuższą chwilę do drzwi i przez myśl mi przeszło, żeby coś złego mogło się wydarzyć. W podobnych okolicznościach zwykle zachowywała się inaczej i wyczekiwała mojego powrotu patrząc przez okno.
Drzwi otwierają się leniwie i wreszcie żona ukazała w nich. Zaskoczona była niesamowicie, kiedy mnie zobaczyła i po chwili słyszę szloch i na mnie poleciały pięści. Później obraźliwe słowa i powiedziała, że mam sobie pójść i zostawić ją i dzieci w spokoju.
Nie miałem pojęcia, co się stało, przecież 2 godziny temu rozmawialiśmy i żadnych negatywnych emocji nie zdradzała. A wiecie, co powiedziała?
Wykrzyczała mi - niegodziwcze nie było ciebie cały miesiąc!!!