po 30-tce

slepa i brzydka

pech chciał, ze akurat w tym czasie wypadal na terenie Zakładu festiwal sztuki. postanowiono inicjatywe pozostawic samym pensjonariuszom i nie wyjaśniano znaczenia slowa sztuka. prezentacja, zwana dalej performansem zebrala spore grono zainteresowanych. przyczajona w krzakach kadra medyczna skrzetnie zapisywala wszelkie poczynione obserwacje, które z racji niesamowitej różnorodności zdarzen nie dawaly się latwo klasyfikowac. wśród artystow znaleźli się koneserzy aktow i akt. kadra medyczna z wielka wesołością skupila się przez chwile nad przewrotnoscia polskiego jezyka. potem oczy ich zwróciły się ku deklamatorom wierszy, którzy objawiali swoje niesamowite wizje. rymowane obrazy okazaly się rownie wstrząsające, co widok pensjonariuszki w berecie w czerwone kropki. zanotowano jeden przypadek oślepnięcia, spowodowany tym widokiem, dlatego pensjonariuszke natychmiast powalono na glebe i pomimo jej histerycznego sprzeciwu pozbawiono tegoz nakrycia.
najwięcej kontrowersji wzbudzil performas pensjonariusza, który już od dawna projektowal swoje arcydzielo. początkowo nie chciano tego wystawiac, bo podobno było tak tajemnicze, ze swoja tajemniczością wzbudzilo ogromny niepokoj i napady histerii, również u kadry medycznej. kiedy projekt odarto z tajemniczości, okazalo się nagle, ze już nikt nie chce tego oglądać, co wzbudzilo z kolei potworne konflikty. od początku nie wiadomo było jak to się zaczęło, dlaczego trwa i kiedy skonczy, jednak przypisano to zjawisko fenomenowi zakładu psychiatrycznego i przestano dłużej nad tym zastanawiac.
ostatecznie najwięcej zabawy przyspozyl bar. kadra medyczna z zaciekawieniem stwierdzila fakt, ze najmniej problemow, przy maksimum satysfakcji wszystkim pensjonariuszom sprawia sztuka miesa podawana z chlebkiem w budce "u bobra". postanowiono nie dociekac czy wieprzowina skwierczaca na grilu za zycia nie budowala żeremi...

illunga

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

- Pobili się ! Ha! Jatka będzie Panie Dziejaszku ! Jatka!
- Co przybili?
- Pobili ! Ty mnie słuchaj ze zrozumieniem!
- Ja Ciebie słucham, ale nie słyszę. Bo tam na górze się pobili i łomot się zrobił.
- Przecież mówię, że łomot spuścili !
- Komu?
- Temu co mu się należało.
- No widzisz, to zazdrość ludzka, jak mu się należało, to trzeba było zapłacić , a nie łomotać. Zdziczenie obyczajów. Skąd to nalazło?
- Z zagranicy.
- Ale której?
- Jak to której? Wrogiej!
- Ty mi tu z polityką nie wyjeżdżaj. Już ja pamiętam jak Ty...
- A Ty mi kombatanctwa nie wypominaj. Sam na tym wózku jedziesz!
- Ja Ci wypominam? A wózek kto mi?
- Nieee, no ja z głuchym durniem gadać nie będę.
- Tylko nie z głuchym, tylko nie z głuchym!

slepa i brzydka

w niedalekiej przeszlosci zapanowala w Zakladzie moda na Prawde. Prawda, nowa wersja starego pomyslu o nazwie Tamagotchi, rozprzestrzeniala sie poczta pantoflowa szybkimi krokami posrod wszystkimi pensjonariuszami. kazdy ja chcial miec, wladac nia, karmic ja i pielegnowac wedle wlasnego uznania. szybko okazalo sie, ze zabawa Prawda mocno uzaleznia, jednak z racji niekontrolowanego kanalu dystrybucji, kadra medyczna Zakladu nie mogla zapanowac nad problemem. uzytkownicy nieswiadomi niebezpieczenstw, jakie niesie ze soba nalog dumnie miedzy soba, choc w skrytosci przez doktorem Aproxymiuszem, toczyli wielkie boje, o to czyja Prawda jest szczesliwsza i bardziej wypasiona. niestety okazalo sie, ze niektore egzemplarze z blizej nieokreslonych kanalow dystrybucji maja zawirusowane oprogramowanie. ponad uzaleznieniem buble te wzmagaly w uzytkownikach nadpobudliwosc i agresje, a takze powodowowaly moczenie nocne. doktor Aproxymiusz zalamywal rece, salowa nie nadazala z wymiana poscieli. wariactwo trwalo kilka dni i pewnie umiesciloby doktora po drugiej stronie barykady, gdyby nie pomoc z Niebios. wyczerpaly sie baterie.

slepa i brzydka

doktor Aproxymiusz dwoil sie i troil, aby skutecznie pomagac swoim schorowanym pacjentom. pensjonariusze dzielili sie wg stopnia uposledzenia i agresywnosci, wiec znalezienie wlasciwej terapii bylo bardzo zlozone. duzo dawaly warsztaty i terapia zajeciowa. w grupie wszystkim bylo razniej, jednak powstawalo wiele spiec. tym razem doktor Aproxymiusz przygotowal dla swoich pacjentow zajecia pod tytulem "Moj fantastyczny swiat". doktor sadzil, ze dzieki temu zabiegowi uda mu sie wejsc w pokretne umysly pensjonariuszy, aby zrozumiec i uleczyc. opowiadanka w roznych formach slywaly na biurko doktora raczej powoli. tym bardziej powolne bylo czytanie i interpretowanie tych wynuzen.
kilka opowiadan zwrocilo uwage doktora i wzbudzilo wielkie zaniepokojenie. niektorzy pensjonariusze mieli objawy kilku powaznych kompleksow, naraz. kompleksow stojacych w w sprzecznosci z samymi soba. w tej chwili tylko jedno bylo pewne, dlugie leczenie i raczej nikle szanse na powort tych jednostek do spoleczenstwa... doktor Aproxymiusz zatarl rece; "Oto wyzwanie dla prawdziwego admina" pomyslal...

kufa

chickita

Aproxymat

"Dość, dość, dość!" - jęknął doktor Aproxymiusz, strącając z biurka podania o wypisanie z zakładu, prośby o przeniesienie na inne oddziały, prośby o przeniesienie innych pacjentów na inne oddziały a nawet prośby o zamknięcie szpitala. Pensjonariusze zachowywali się ostatnio bardzo dziwnie. Pojawienie się nowych sprawiło, że wielu dotychczasowych zaczęło podejrzewać, iż nowi - to w rzeczywistości starzy znajomi, tylko ubrani w nowe kaftaniki. Personel stanął więc w obliczu niemal buntu i trzeba było zastosować mocniejsze środki antydepresyjne. Ale czy pomogą?...

bea.ta

....głęboką zadumę przerwał doktorowi Aproxymiuszowi złośliwy chichichot małego trolla :antydesperanty phii hihihi szatański wymysł a czopki glicerynowe dać , od razu atmosfera się oczyści

lulka

Nie kazali połykać tych czopków tylko wsadzać i teraz nic kurna nie słyszę.

bea.ta

nie do uszu , nie do uszy oops

W2

Z czopkami to ja miałem też przygodę. Otóż jestem w Toruniu i przypadkowo natknąłem się na teatr moherowy i na chwilę przystanąłem, by posłuchać doktryny teatralnej.
Po kilku minutach dostałem odruchów wymiotnych i poszedłem do pobliskiej apteki pod wezwaniem Ojca Dyrektora, by jakiś specyfik uzdrawiający mi dali.
Po opowiedzeniu o swoich symptomach choroby i okoliczności, w jakiej one wystąpiły, aptekarz zalecił czopki i dał mi trzy. Powiedział, że należy włożyć te trzy naraz i wręczył mi je. Ja powiedziałem, że mi się nie zmieszczą, bo rzeczywiście były duże. Nawet z jedną byłyby kłopoty. Biorę je w rękę i mówię, że powinny być glicerynowe, a aptekarz wyprowadził mnie z błędu, mówiąc, że moherowe są najlepsze, gdyż glicerynowe z głowy by zjechały.
Tak sobie pomyślałem, że czopki moherowe powinny być glicerynowe, by z tych chorych głów pozjeżdżały, względnie ludziska mogliby se je powsadzać, gdzie ich miejsce.

Aproxymat

Hmm... może zamiast czopków - czepki? Ale czepki glicerynowe to już lekka abstrakcja

lulka

Nie wiem jak moje uszy to zniosą.
Ale tak sobie myślę, że jak te czopki i czepki ze mnie spłyną to zmienię nick na miss mokrego podkoszulka.

Póki co poproszę o konsultację z laryngologiem.

Kuracjuszka Lulka

bea.ta

Powiedziawszy to kuracjuszka Lulka oślepła. Ciemność ją otoczyła , ciemność o dotyku cieplego moherka. Czepek, czepek moherowy przesłonił jej cały świat. Wokół słyszała głosy, wiwaty i oklaski ., trzaskania drzwiami i stukot uciekają małych stupek piersionariuszy uciekających w popłochu z zakładu. Oklaskiwali ją, wiwatowali na jej cześć !!! Tak myślała Lulka stojąc w ciemnościach , z czopkami w uszach i z uśmiechem na ustach Brick wall

( co za

Lu wybacz ]

W2

Miałem dzisiaj nieprzyjemną przygodę. Otóż wybrałem się do restauracji na obiad, bo ssało mnie po tym lichym śniadanku. W restauracji było niewiele ludzi, bo to środek tygodnia, albo jakaś inna przyczyna zaistniała.
Usiadłem przy stoliku i wybrałem befsztyk w sosie z zielonym pieprzem z Madagaskaru.
Lubię to danie, ale wybrałem je dlatego, ponieważ cena była przystępna, a mianowicie 35 zł. Zamówiłem i po dłuższej chwili kelner przyniósł mi pachnący obiad i czym prędzej przystąpiłem do jedzenia.
Kiedy już wszystko zmiotłem, poprosiłem o rachunek i po chwili kelner przyniósł mi go. Ku mojemu zdziwieniu na rachunku widniała kwota 50 zł i zapytałem dlaczego tak jest? Kelner powiedział, że te 15 zł to jest opłata za dyspensę, bo dzisiaj jest post.Tą opłatę oni muszą odprowadzić na plebanię i w menu jest informacja o tym. Przeczytałem jeszcze raz i rzeczywiście drobnym druczkiem było napisane o tej opłacie.
Zostałem postawiony w głupiej sytuacji, bo miałem przy sobie tylko 38 zł i ani grosza więcej. Powiedziałem kelnerowi, żeby wziął za rachunek plus 3 zł napiwku i niech będzie cicho. On na to, że nie chce stracić roboty, bo to jest księża restauracja i musi się rozliczać z każdego dania. Dodał, że jest możliwość załatwienia sprawy polubownie, tylko musi zwrócić to danie tak, aby gramatura się zgadzała.
Zwróciłem więc to danie i kelner poszedł je zważyć. Po chwili przyszedł i powiedział, że za mało zwróciłem. Ja na to - dobra, to jeszcze dorzygam trochę i tak zrobiłem. Kiedy gramatura się zgadzała, chcę wychodzić z restauracji, a tu nagle przybiega kelner i mówi, że za mało pieprzu zwróciłem, bo brakuje 5 kulek. Mówię, że pieprz jest daniem postnym i szef nie powinien się tego czepiać. Kelner na to, że ten pieprz jest integralną częścią dania mięsnego i muszę odpieprzyć tę karę. Dodał, że można to zrobić tylko na plebani. Kiedy się obruszyłem i zacząłem podejrzewać niecne rzeczy, kelner stwierdził, że powinienem skorzystać z tej okazji, bo gdybym był stary, takiej możliwości nie miałbym. Starzy muszą zostawiać odciski palców i trafią one do kartoteki. Te dane będą przechowywane do siódmego pokolenia wstecz, wprzód, a nawet po śmierci.
Czuję się moralnie zdruzgotany, bo obiecałem kelnerowi, że poddam się zabiegowi oczyszczania metodą pieprzeniowo-sacrumową, a w końcu uciekłem.
Czy ktoś może mi dodać otuchy, bo czuję, że mocno zgrzeszyłem, bardziej, niż bym zjadł ten befsztyk.

animavilis · Gość

Doktor Aproxyliusz zafrasował się. Czuł przez fartuch, że z "nowym" będą problemy. Pacjent siedział w półmisku na środku stołówki i opowiadał jakieś niestrawne kawałki.
- Nie pieprz, Pietrze, wieprza pieprzem... - zasugerował nieśmiało Aproxylisz.
- Pietrze?! - wrzasnął rozjuszony "nowy".
- Wieprza?? - pokręciła głową zdegustowana lulka.

Seeni

- pieprzem.?
Pacjentka Anima aż przysiadła na szczupłych odnóżach

lulka

letnisztorm

-Ratunkuuuuuuuuuuuuuuuuuuu, gdzie ja jestem ??? Brick wall

Kewa

- zawołała przypatrująca się tej scenie dziewczyna z rozwianym włosem.
- ratunku! - powtórzyła ciszej.