po 30-tce

animavilis · Gość

Ups, fakt.
Zadziora z PiWem na piwo.
[przestań, animavilis, w tym dziale
powinnaś świecić przykładem Blue_Light_Colorz_PDT_21

]

Beata, mi. Czy jestem czytelna.
Chociaż to, czy zadajecie je sami sobie jest równie ciekawe..

zadziora · Gość

bea.ta

bea.ta

animavilis · Gość

bea.ta

fi · Gość

evra? jak sie masz?

evra · Gość

No ja Cie prosze Fi, tylko nie ‘jak sie masz?’

To ja moze ‘zaczepie’ o tego mistrza.

Yhmmm…w kulturze zachodu, relacja mistrz – uczen nie wystepuje,
lub tez spotykana jest bardzo rzadko. ( Pan i Władca, Anima

)
Dlatego tez, chcąc sie rozwijac jestesmy przede wszystkim zdani na siebie.
a to nie jest takie proste. w natłoku informacji, gloszonych
prawd i nauk trudno sie poruszac,
dokonując wyboru, tej najwłaściwszej dla nas drogi. Najprosciej byloby
pozostac przy tym, w czym dorastalismy, w duchu czego nas wychowano.
Tylko co z tymi, ktorych takie zycie uwiera?
No to ida i szukaja

a tak to juz chyba jest, ze kazdy z nas, widzi i slyszy to, na co jest
otwarty. no i sie zaczyna – jeden tekst, a wiele jego interpretacji.
To zle, czy dobrze?
Zle – bo powoduje zamet komunikacyjny.
Dobrze – bo kazdy z nas szuka rozwiazania aktualnego problemu. (Fi , Beata

)
kazdy z nas, tak naprawde, jest dla siebie mistrzem.
Kazdy idzie wlasna droga.

Impas - dla mnie, to taki moment, kiedy zamykamy sie na innych,
na inne drogi, kiedy przestajemy słuchac i patrzec dookoła.

przesnionej...

fi · Gość

lulka

franek kimono

tak się wtrącę, że przy całym poczuciu zdania na siebie warto też pamiętać, że wszystko co wymyślamy i wybieramy ukute jest z miliardów myśli, przeżyć i doświadczeń innych ludzi.

illunga

Franku, podobna myśl przyszła mi kiedyś do głowy, kiedy czytałam...poezję. Tak nam się wydaje,że jesteśmy oryginalni i jedyni w swoim rodzaju.Że to co przeżywamy jest takie odkrywcze. A tu proszę, miliony osób na przestrzeni całych wieków czuły, myślały i miały podobne rozterki. Trochę mnie to zasmuciło.

franek kimono

Illuga, z drugiej strony spójrz jakie to budujące - to że ludzie tworzą wielką wspólnotę duchową i intelektualną. Że jesteśmy cząstką czegoś bardzo niezwykłego - człowieczeństwa.
I nawet jeśli nie znajdujemy wspólnego języka z nikim wkoło nas to możemy znaleźć bratnią duszę, w kimś kto zapisał swoje przemyślenia gdzieś w innym kraju, może w innej epoce...

evra · Gość

i dla nakarmienia duszy, Fi.

dziekuje, Tobie rowniez

czy chcielibysmy sie rozwijac na pustyni? hmmm...
dobre pytanie, Lulka. nie wiem, tego doswiadczenia,
nie zasmakowalam. myslac o tym, nasuwa mi sie jedynie
pytanie - ilu jest takich, ktorzy bedac w tlumie, nie podejmuja
trudu rozwoju?
dawac i brac

- to bardzo delikatna i krucha rownowaga,
ktora bardzo trudno osiagnac, a jednoczesnie bardzo latwo
zniszczyc. probowac - takie fajne slowo

innych, a takze naszych, Franko

illunga

Pomyślałam. I chyba przyznam Wam rację. Gdzieś cały czas umyka to,że ci wszyscy przed nami, w zasadzie niewiele się od nas różnili. Może mieli tylko mniejsze możliwości...

Techniczne

fi · Gość

nudziarz · Gość

Ktoś napisał tu " rozwijamy się sami..."
Piekne słowa, tyle.. że nie do konca prawdziwe, bowiem nasz rozwój odbywać się musi na pewnej skali odniesienia... czy tez mówiąc inaczej wzgledem czegoś, a tą skalę tworzą ludzie wokół nas. Jesli bowiem inni w tym samym czasie poczynią większy krok naprzód, my - tak naprawdę - cofamy się. Zamykając się we własnym ja , z jednej strony zyjemy w złudnym przekonaniu o własnej quazi-doskonałości, z drugiej jesteśmy pozbawieni owego motoru czy impulsu, który napedza nas do dalszej pracy nad sobą.

Pisałyście o braku relacji mistrz uczeń. Nic bardziej błędnego

. Zawsze lub prawie zawsze mamy mistrzów... ludzi, którym chcielibyśmy dorównać... którzy nam imponują, są wzorem - może nie do takiego prostego i oczywistego naśladowania, ale to zazwyczaj oni budzą w nas tę myśl o własnej małości i niedoskonałosci oraz potrzebę wzniesienia się ponad tę małość. Jednocześnie - często nawet nie wiedząc o tym stajemy się mistrzami dla innych.. To ogromna struktura wzajemnych chwilowych bądź dłuższych powiązań i relacji, która w zalezności od wyboru cech mistrzów.. albo wyniesie nas na wyżyny naszych mozliwości, albo zepchnie na dno
I kończąc już ta wiejską filozofię .. żeby głównej myśli w potoku słów nie zgubic:
Nie rozwijamy się sami. Rozwijamy się wyłącznie wsród innych, za przyczyną innych, czerpiąc z innych i dając innym.
Jedyne co mamy własne to chęć pracy nad sobą. I oby jej nam nigdy nie brakło

than · Gość

Proszę Cię - tylko nie przesadzaj.

nudziarz · Gość

Nie ma sprawy .
Lecę na buduar