po 30-tce

Kewa · Wysłany: Czw 20:57, 06 Mar 2008 Temat postu:

Na wysypisku jednak czasem można znaleźć coś (kogoś) wartościowego. Cieszę się Fi, że jesteś

fi · Gość

Jak ponownie tu wróciłam, napisałam kilka słów, to tego samego dnia przestał działać mi Internet. I trwało to te kilka dni, zanim wszystko wróciło do normy.
Sama nie wiem czy wierzę w znaczące koincydencje.... Może to znak jakiś, którego nie umiem odczytać?
Takie momenty, w których niespodziewanie dzieją się prawie równolegle dwa wydarzenia - z pozoru niezależne od siebie - bez logicznego powiązania -połaczone jedynie znaczeniem jakie możemy sami im nadać. Coś w rodzaju nocnego przebudzenia, nagłego, z nerwowym spojrzeniem na godzinę, ktorą wskazuje zegar - a rankiem dowiadujemy się, że komuś bliskiemu dokładnie o tej godzinie coś się przytrafiło...

p.s. kewa, kasztanka i animavilis >>> pozdrawiam i dzięki - po paru dniach wprawdzie ale widać tak musiało być...

Kewa · Wysłany: Śro 8:29, 12 Mar 2008 Temat postu:

fi · Gość

Podobnie jak Ty Kewa, wiem, że takie powiązania istnieją. Tylko zatrzymuje się, gdy przymiarzam się do nadania im znaczenia....
I tak jak Ty dopiszę "eh"...

Kasztanka · Gość

Jak ja bym chciala miec jedno zycie.
Eh... Angel

fi · Gość

Ja chyba też Kasztanko ale - jak to ktoś powiedział, a ja troche zmieniłam, musiałam już przeżywać inne życia, bo inaczej, skąd tyle grozy?

Za dwa dni wiosna.
Chciałam coś bardziej optymistycznego napisać ale jakoś nic mnie nie cieszy za bardzo. Nawet nie mogę sobie znależć czegoś zabawnego lub jedynie lekkiego do poczytania. Co nie biorę do ręki przypadkowo - oczywiście jeśli to może byc przypadek - to jedynie powiększa sie obszar zmarzliny. Ostatnio gdzieś przeczytałam takie piękne stwierdzenie, że fiozofowie mają chłodną krew, bo ciepło panuje tylko blisko Boga. Dlatego wszelkie Syberie naszej duszy domagają się świętych.

znów się zaczynam tu wysypywać... a miało być inaczej oops

Kasztanka · Gość

Tak sobie mysle, ze staram sie ogrzebywac te swoja radosc. Czasem przez cos w reku, czasem przez czyjas obecnosc, ale nachodza mnie chwile, gdzie tylko przez samotnosc jestem w stanie wrocic do siebie.
Musze tez miec cieple sny - przywracaja mnie do zycia.
Czego tez wszystkim na wiosnowate swieta zycze.

AliAs99 · Gość

nudziarz · Gość

Gdzieś czytałem, ze popularne dość odczucie "Ja to juz widzialem", czy "ja tu juz byłem"to blad naszego mózgu. Najprosciej - Zapisuje on otrzymaną informacje i oznacza etykietą "stara" zamiast "nowa", więc mamy nieodparte wrazenie, że pamęć wyciaga cos ze swoich pokladów.
Niestety nasz mózg po takim błedzie sam nie jest w stanie stwierdzic, czy informacja tak naprawde zapisana zostala 20 lat czy poł sekundy wcześniej

Aproxymat · Wysłany: Śro 19:17, 19 Mar 2008 Temat postu:

Francis Crick nawet dość dokładnie badał zjawisko deja vu. Pamięć migawkowa płata czasem figle.

illunga · Wysłany: Śro 20:22, 19 Mar 2008 Temat postu:

Jeśli to tylko takie "zawirowania" naszego umysłu, to skąd się biorą te uczucia, te emocje, które nie powinny się pojawiać, w sytuacjach, zdawać by się mogło-obojętnych? Dlaczego boimy się czegoś co nie wywołuje strachu ( zwykle)? Skąd znamy miejsca i dlaczego jedne epoki historyczne wydają nam się bliższe niż inne?
A ludzie? Ja to nazywam, tak na własny użytek, systemem naczyń połączonych: we śnie widzę mój telefon, na którym wyświetla się numer osoby, z którą dawno nie rozmawiałam. A rano, w poczcie, jest mail od tej osoby.
I tylko czasem mam takie wrażenie,że gdyby mocniej się skoncentrować, gdyby nie pozwolić uciec temu wrażeniu, to może udało by się uchylić drzwi do "kiedyś".
Czucie i wiara silniej mówią do mnie....
Wiem, naukowo można opisać, można zdefiniować już tak wiele. Skoro nawet matematycy stworzyli wzór na miłość...
Cóż, każdy buduje swoją rzeczywistość z dostępnych materiałów.
Czucie i wiara....Na dziś mam tylko taki pomysł na materiały budowlane

fi · Gość

fi · Gość

Najedzenie, przeżarcie, przejedzenie – nawet nie sytość ale jej nadmiar … Też mi do tego poczucia dziś bliżej niż dalej. Przypomina mi się „Wielkie żarcie” Marco Ferreri… obowiązkowo sobie go przypomnę przed kolejnymi świętami… Kiedyś wywoływało we mnie obrzydzenie – dziś już nie -myślę, że to niby prosta i czytelna symbolika ale nie do końca taka prosta…
Głód – po drugiej stronie – zamiast nadmiaru – niedobór … Jak wielu rzeczy możemy być głodni będąc jednocześnie nasyceni innymi. W brzuchu pełno – aż nad to czasami – a poczucie ssania i dziwnego niepokoju pozostaje. Głód serca – bliskości, ciepła, drugiego człowieka, bezpieczeństwa, pewności, głód wiedzy, przeżyć… I im głód wiekszy tym większe rośnie w nas poczucie pustki….

Tak gdzieś kołacze mi się po głowie, że śmierć głodowa – bez pokarmu - jest procesem trwającym około 4-5 tygodni… Na inne „głody” się raczej nie umiera... tylko człowiek jakiś coraz smutniejszy….

Kewa · Wysłany: Pon 20:29, 24 Mar 2008 Temat postu:

Związek taki luźny :mój pies przestał jeść, miał niewydolność nerek, potem mocznicę, męczył się około czterech tygodni, my z nim... Przez wiele strasznych dni nie mogliśmy zmusić go do jedzenia, był zupełnie obojętny. Płacząc wstrzykiwałam mu pod skórę glukozę z solą fizjologiczną. Teraz okazało się, że mój syn jest uczulony na psa. Tak sobie myślę, że może mój pies to wyczuł... może się usunął...

animavilis · Gość

Przy historiach o cierpiących psach - prawdziwych czy nawet wyimaginowanych - ohydnie się rozklejam.
Po tym co napisała kewa, zobaczyłam scenę z "Nieznośnej lekkości bytu", w której ciężko chory Karenin wyrywa swojemu panu rogalik, aby uczynić zadość codziennemu rytuałowi, rogalik, na który nie ma już ochoty.
Wydaje mi się, kewo, że Twój pies musiał czuć się potrzebny i kochany, więc chyba nie miał powodu się usuwać..

Po świętach jestem wybitnie bezrefleksyjna [ostatnio w ogóle wyprało mnie z refleksji

]. Czuję się przeżarta, gruba, bezwolna i okradziona z własnego czasu - na własne życzenie. Zastanawiam się, kiedy nadejdą takie święta, gdy przestanie to być normą i gdy przedłożę własną chęć nad dobre samopoczucie innych.

Bardzo trafnie to, fi, ujęłaś [chociaż słyszałam o przypadkach śmierci także z powodu "tamtych" głodów].

[link widoczny dla zalogowanych]

fi · Gość

Poruszyło mnie to, co kewo napisałaś o swoim psie. Przypomniało mi moją bardzo osobistą historię.
Moim zdaniem, każdy kto miał/ma psa wie jakie to niezwykłe zwierze, a kto nie miał i mieć nie chce i tak tego do końca nie poczuje ...

Kewa · Wysłany: Pon 23:35, 24 Mar 2008 Temat postu:

Animko, uspokoiłaś mnie trochę. Fi, dzięki za wsparcie - chodzą mi takie różne myśli po głowie i ciągle brakuje mi mojego Olka - córka już na mnie krzyczy, gdy snuję te swoje pokrętne rozważania.
A święta miałam w tym roku bardzo fajne, takie niespieszne... złapałam oddech. Gorąco pozdrawiam.

fi · Gość

animavilis · Gość