po 30-tce

Mati.

Wszyscy zyskali. Taki efekt przyniosło ryzyko. Opłaciło się.
Jaka jest różnica między szansą a okazją?

FRIDA · Gość

Właściwie dziwi mnie, że rozłożyliście temat na czynniki pierwsze - w postaci zysków i strat. Ale oczywiście - można i tak. Dając komuś szansę najzwyczajniej liczę, że się komuś coś uda, powiedzie, że otwieram mu tą szansą jakieś wrota do czegoś ( na przykład stwarzam mu perspektywy ), nie obchodzą mnie żadne zyski, i nie myślę o poniesionych stratach. Najzwyczajniej chcę komuś coś umożliwić, ma to dla mnie wymiar czysto ludzki, na pewno nie ekonomiczny. W kwestii dawania komuś ponownej szansy, która być może będzie wiązała się z jakimiś poważniejszymi relacjami osobistymi, międzyludzkimi pomiędzy nami - rzeczywiście mogę myśleć, zastanawiać się - co ja z tego będę miała, co stracę. Ale po co zaraz zyski, straty i cały rachunek ekonomiczny? Patrzę na to w sposób bardziej ludzki...Ogólnie irytuje mnie w ostanim czasie cała masa lekkoduchów, którzy zmarnowali dane im często bezinteresownie, z dobrej woli szanse, i smucą sytuacje, kiedy widzi się olbrzymi potencjał u kogoś - a tu znikąd pomocy na rozwinięcie skrzydeł, znikąd szansy.

pogłoska

Seeni

Zasadniczo nie wiem o co chodzi z tym dawaniem szans...

Ojciec do mnie zawsze dzwoni o szóstej rano w dzień swoich urodzin, imienin, dzień Ojca i emeryta ( oraz inne poślednie uroczystości ) i w pierwszych słowach zapodaje: daję Ci sznsę. Co oznacza, że przypomina mi o stosownej uroczystosci, żebym mu mogła złożyć życzenia a nie haniebnie o nich zapomnieć. Stąd też dawanie szansy pokrętnie kojarzy mi się z budzeniem niemalże w środku nocy i składaniem życzeń.
Nie przypominam sobie, żeby ktokolwiek, kiedykolwiek dawał mi jakieś inne szanse.

Spokojny

Poldek

Na razie szansa kojarzy mi sie z czyms gumowym, tak paskudnie rozciagneliscie to pojecie i nadal nie peklo...
w zwiazku sie nie daje "drugiej szansy" - pierwsza jest sam zwiazek jako taki.
co innego w pracy - mozna dac komus nawet kilka szans - na wykazanie sie, na udowodnienie swojej wartosci dla korporacji, na umiejetnosc uczenia itp.
w zyciu..a to zalezy..

nudziarz

W pracy swojego czasu uważałem, że pracownikowi który mówiąc po męsku "dał w dupę" należy dać drugą szansę w naiwnosci swojej licząc na to, że przemyśli swój błąd, a moje postępowanie uzna za gest dobrej woli. Przekonałem się jednak, że owa szansa traktowana jest jako słabość z mojej strony i swoiste zaproszenie do działania na zasadzie "hulaj dusza piekła nie ma", więc z dawania jakichkolwiek szans zrezygnowałem.
A w życiu.. cóż, albo mogę coś wybaczyć, więc zwyczajnie wybaczam natychmiast i staram się zapomnieć, albo nie,- i wtedy podejmuję konkretne dzałania.
Samoumartwianie pt. "ktoś wyrządził mi krzywdę, więc ja ją przełknę, bo a nuż to się nie powtórzy" nie leży w mojej naturze.

Pochodzenie O-Ren Ishii

na różnych szkoleniach pojawia się taka historyjka biznesowa, jakoś bardzo ją lubię a i do tematu pasuje - skrótowo:

Pewien menedżer, powiedzmy, szef dz. exportu, ostro spartolił sprawę a jego decyzja doprowadziła do strat rzędu 1.000.000 zł, dostaje wezwanie do bossa i na trzęsących się nogach pokonuje korytarz..windę..korytarz... puka i wchodzi a boss siedzi i cośtam ostro liczy na kalkulatorze, coś zapisuje, znowu coś liczy... Młodzian chce wziąć sprawę na klatę i zaczyna:
- yyy... co do tej sprzedaży to..
boss: moment, cicho, nie przeszkadzaj !
I dalej wali w kalkulator, mruczy do siebie.. w końcu z wyrazem zadowolenia odsuwa kartkę i mówi:
boss: no dobra, to teraz robimy tak - przerzucamy zasoby z rynku B na rynek A, to powinno dać nam lepszą marżę, skoro tam robimy 6% a tutaj 10% to nawet przy dalszym spadku sprzedaży powinniśmy się odkuć...
młodzian: ale jak to ?
boss: normalnie, tu masz z grubsza wyliczenia i działamy !
młodzian: to nie jestem zwolniony ?????
boss: zwolniony ? właśnie wydaliśmy na Twoje szkolenie 1.000.000 zł ! chyba nie chcesz mi powiedzieć że to kasa w błoto ?

Blue_Light_Colorz_PDT_02

bea777