po 30-tce

marconi1000

Wydaje mi się, że nikt z autorów w/w wypowiedzi nie zauważył, że z jednej strony istnieją opory w przyjmowaniu pracowników po 50-ce (zwłaszcza dotyczy to kobiet) ale z drugiej strony bardziej przytomni menedżerowie chętnie przyjmują do pracy starsze osoby z wymaganym wykształceniem i dobrym doświadczeniem zawodowym - ale głównie na stanowiska gdzie można zastosować niepełny etat. Pracownicy z wieloletnim doświadczeniem zawodowym są z reguły bardziej obowiązkowi i odpowiedzialni za wykonywaną pracę, a ponadto nie wysuwają nadmiernych żądań płacowych, ponieważ bardzo im zależy na uzupełnieniu finansowym słabej emerytury i pewności zatrudnienia.Ponadto pracodawca nie czuje się zobowiązany do awansowania czy dodatkowego nagradzania takiego półetatowca, który wykonuje praktycznie pracę conajmniej nie mniejszą niż młody na całym etacie, w dodatku odpowiedzialnie i dobrze (lub lepiej). Doświadczyłem tego sam - pracując przez szereg lat na 1/2 etatu, już będąc na wcześniejszej emeryturze.
W gorszej sytuacji są oczywiście ludzie po 50-ce nie posiadający sprecyzowanej specjalizacji. W rozumieniu większośći pracodawców są to "pracownicy nieperspektywiczni" . Dlatego preferowani są kandydaci młodzi, lepiej wykształceni, którzy lepiej się zaadaptują w miejscu pracy i będą gotowi do związania swej przyszłości z daną firmą, - z czego wynika opłacalność "inwestowania" w takiego pracownika.
Pisząc powyższe -chciałbym, aby próbować zrozumieć intencje pracodawców, że nie są dyktowane uprzedzeniami do ludzi starszych, (choć w wielu przypadkach nie można tego wykluczyć).
Rozumiem, że jednakże problem narasta - m.in. także wobec przedłużania się średniego wieku ludności, a tym samym przesuwania się granicy wieku zdolności do pracy. Sprawa niewątpliwie jest skomplikowana i trudna do rozwiązania, ponieważ równocześnie rośnie opór mentalny społeczeństwa do jakiegokolwiek przesuwania w górę granicy wieku uprawniającego do otrzymania emerytury...

bo ja

Kewa

W firmie gdzie pracuję, recepcję obstawiają praktycznie dziewczynki po lat dwadzieścia i trochę. Są zagubione, czasem mnie śmieszą, czasem przerażają swoją niekompetencją. Jest duża fluktuacja w zawodzie i praktycznie stale szkolimy nowy personel, z czasem staje się to nudne, bo ile razy można powtarzać to samo. Na ogłoszenie przyszło kilka ofert i ich koordynator poinformował mnie z niesmakiem, że niektóre od kobiet "starych", takich po czterdziestce! O zgrozo! Żadna z nich nie została przyjęta, a ja myślę, że szkoda. Studentki kończą studia i chcą awansować lub wyjeżdżają za granicę, rodzą dzieci, odchodzą do lepiej płatnej pracy. No ale kultura zarządzania w mojej firmie po prostu leży

Aproxymat

Tak jest w wielu firmach. Czasami koszty szkoleń osób, które pracują i tak bardzo krótko, są dużo wyższe, niż zatrudnienie kogoś starszego.

nudziarz · Gość

Poczytałem co napisaliście... i przyznaje iż jestem lekko zdziwiony

W mojej firemce zatrudniam kilka osób.. wszystkie one maja po czterdziesci kilka - piećdziesiąt lat, i jestem zdania iż zrobiłem dobry interes

Po pierwsze: ludzie Ci maja już za soba bagaż doświadczeń, są samodzielni, rozumieją polityke i ideę firmy... reasumując - nie trzeba prowadzić ich za raczke, a i decyzje podejmują przemyślane i trafne
Po drugie: mając ustabilizowana sytuację rodzinną mogą więcej czasu poświecic pracy
Po trzecie: wbrew pozorom choruja znacznie mniej niż ludzie młodzi ( mysle że znaczną część nieobecności stanowi tzw "opieka" )
Po czwarte w koncu: identyfikują się z firmą uwazając ją w jakiś sposób i za swoją własność.
Wolę zapłacić więcej za pracę doświadczonego pracownika... w efekcie koncowym jest to i tak oplacalne

Kewa

Aproxymat

No tak, właściwie jeśli chodzi o zatrudnianie osób o doświadczeniu zawodowym, nie mamy wątpliwości. Inna rzecz, że na rynku pracy różnie z tym bywa. Ciężko o idealny układ - gdzie w firmie pracują obok siebie osoby doświadczone zawodowo i młodzi i zdolni, którzy dopiero uczą się pracy.