po 30-tce

Drahna

Arthur Schopenhauer powiedział cyt. "skromność przy przeciętnych zdolnościach jest zwykłą szczerością; przy wielkich talentach - obłudą."

Zgadzacie się z tym?

Czym jest skromność w dzisiejszych czasach i czy ona istnieje. Czy nadal jest widoczna w rumieńcu, spuszczonym skromnie wzroku? Ubiorze?
A może w pełnych rezerwy wypowiedziach?

A może już nie ubiór i to "spłonione lico" są w dzisiejszych czasach przejawem skromności? Jesli nie...to co nią jest?

a tu wypowiedz księdza Arkadiusza Szczepaniaka na temat skromności kobiet które są najprawdopodobniej mniej skromne niz panowie (wybrane fragmenty)

Można być pięknym zewnętrznie, a wewnętrznie brzydkim: próżnym, zmysłowym, egoistycznym, kapryśnym. A można też nie mieć buzi czy figury gwiazdy filmowej, a być pięknym wewnętrznie cnotami i obyczajami. Lato na nowo potwierdziło moją następującą obserwację: wiele dziewcząt, tych porządnych, uczących się, uczciwie pracujących, konkuruje ze sobą (świadomie czy mniej świadomie) w - nazwałbym to - publicznym rozbieraniu się. Konkurencja polega na tym, która będzie miała krótszą sukienkę, która pokaże większy kawałek brzucha, biustu itd. Czasami mam wrażenie, że niektóre dziewczyny najchętniej rozebrałyby się w ogóle. Efekt byłby murowany i cel osiągnięty. Jaki cel? Wiadomo, że pewne wzrokowe bodźce pobudzają seksualnie mężczyznę. Im więcej pokazuje się ciała, tym większe wzbudza się "zainteresowanie" mężczyzn, zwłaszcza tych młodych, którzy już i tak, bez tych dodatkowych bodźców, mają trudności w kontrolowaniu siebie. Owo wzbudzanie "zainteresowania" chłopaków (czyli mówiąc bez owijania w bawełnę - podniecanie ich) sprawia dziewczynie pewną satysfakcję; staje się obiektem uwagi, widzi, że ma wpływ na innych i w ten sposób dowartościowuje się. Ale przecież poczucia swojej wartości nie można budować na gołych udach czy gołym biuście. W rzeczywistości kobiety ogromnie tracą, działając w ten sposób. Chciałyby być szanowane, lubiane, kochane, tymczasem są tylko pożądane, a w rezultacie traktowane przedmiotowo, wulgarnie albo nawet brutalnie(...)

Trzeba odkrywać wewnętrzne piękno kobiety: jej ciepło, delikatność, wrażliwość, łagodność, zapobiegliwość, zdolność do bezinteresownej miłości etc., etc. Dziewczyna może to dać chłopakowi i on tego potrzebuje. Nawet nie musi być wielką świętą, wystarczy, że będzie skromna i czysta. Takich dziewcząt jest sporo. Inne gubią się myśląc, że nie mają mężczyznom nic do dania poza podnieceniem. (...)

marconi1000

Mówiąc bardzo krótko: cytowaną opinię Schopenhauera uważam za fałszywą.
Może ktoś uzna to za herezję z mojej strony, ale w ogóle nie odpowiada mi całość jego filozofii opartej na skrajnym pesymizmie. Kropka.

marc

P.S.
Natomiast w tekście ks. Szczepaniaka znajduję wiele trafnych obserwacji, może dlatego, że jestem zwolennikiem prawdziwej elegancji kobiet, której bardzo brakuje w wyścigu za najnowszą modą...

m.

znana ktośka · Gość

Skromność to cecha dzisiaj szeroko poszukiwana, ale niestety nie zawsze przynosi efekty. Są chwile w życiu, kiedy bycie skromnym przynosi nam raczej rozczarowanie i ból, aniżeli uznanie. W dziwnym świecie, jakim żyjemy, pełnym zabiegania i sławnym z określenia "wyścig szczurów" na skromność nie ma czasami miejsca. Ale by się w tym wszystkim nie zatracić trzeba posiąść umiejętność wykorzystywania wszystkich swoich walorów w danym momencie i najważniejsze skromnie i nie z przesadą.
Co do ubioru. Mój bywa różny, zależny od sytuacji i środowiska, w jakim przebywam i co tutaj ukrywać wieku oraz sylwetki.
Lubię klasykę, czyli kostiumy, szpileczki, sukienki, eleganckie spodenki, bądź spódniczki. Ale twarzowo wyglądam w biodróweczkach ( jeszcze) i dresie, a także w przylegajacych do ciała bluzeczkach. Zatem raz jestem skromna, a innym razem można by na mnie przysłowiowe psy wieszać. Tak ktoś mógłby to uogólnić.
Czy mam więc chodzić w fartuszku i koczku na głowie, cały czas milczeć i się rumienić, by zasłużyć na miano skromnej ? Nadstawiać kolejne policzki i przyglądać się, jak ktoś rozszarpuje moją godność na kawałki.

Reasumując : są sytuacje, w których każdy z nas powinien zachowywać się skromnie i te, w których czasami trzeba zaszaleć. Wszystko oczywiście z umiarem.W końcu życie mamy tylko jedno.

Drahna

No cóż, przyznam szczerze że "drugi człon" opinii Schopenhauera jakoś do mnie nie trafia.
Mając jakiś niewątpliwy talent warto by było jednak mimo wszystko zachowywać się skromnie, bo łatwo wpaść z obłudy o której on pisze w pychę.
Granica między niezaprzeczaniem a chwaleniem się jest bardzo cienka.

Co do księdza Arkadiusza....
Tu mam bardzo mieszane uczucia.
Podobnie jak ktośka potrafię sie wbić w coś co większość dewotek zszokuje. I nie po to by sprowadzać "męski ród" na drogę grzechu, tylko dlatego, że dany ubiór mi pasuje, mam na niego ochotę.
Gołe brzuszki czy zgrabne, odkryte nogi....wedle słów księdza są to świadome bądz nieświadome prowokacje zmierzające do sprowadzenia mężczyzn na droge grzechu.
[link widoczny dla zalogowanych]
Może warto by było przeczytac całość...

Czy skromność nie dotyczy mężczyzn?

bo ja

hmmm.... ksiądz jak to ksiądz

gdy mówi skromność - myśli oczywiście o ubiorze itp. , gdy mówi czystość - myśłi oczywiście o sferze seksualności.

strasznie archaiczne słowa.....

Może skromność to właściwa miara stosowana wobec siebie? Może nieskromny jest ktoś, kto mierzy za wysoko lub swoje zalety wyolbrzymia?
Czy nieskromność dotyczy tylko spraw materialnych? a może czasem ktoś nieskromnie podkreśla swoją wyjątkowość, wiedzę, zdolności, umiejętności?
Kobieta wydekoltowana to nieskromna? a ta pod szyję zapięta, to już na pewno skromna jest? i czy pępek jest bardziej nieskromny niż kolano? a może to cel przesądza o nieskromności? no, no - mozna kusić skromną małą czarną za kolanko nie gorzej ( a może lepiej) niż koronkową bielizną...

przecież ja same pytania zadaję!!! no tak - nie mi wypowiadać się na temat skromności

Vindemiatrix

Konstanty Ildefons Gałczyński
Skromność
Na Pocztę Główną w Warszawie
przyszedł list strasznie pomięty,
z adresem brzmiącym ciekawie:
DO NAJLEPSZEGO POETY.

Nazwiska ani ulicy
nadawca nie podał wcale,
więc naradzali się wszyscy,
co z fantem tym począć dalej.

żeby nie wyszła gaffa,
list odesłali do Staffa.

i Staff oddał go Tuwimowi,
a Tuwim na to tak powi:

"To nie ja. A wy się boczcie".
I list znów leżał na poczcie.

żeby więc skończyć z kłopotem,
kierownik poczty rad nierad
wziął w rękę swe pióro złote
i dał do gazet inserat,

że "list jest taki i taki,
więc się zgłaszajcie, chłopaki".

Taaak

I teraz wciąż się zgłasza.
I problem wciąż sie rozszerza.
I stoi kolejka straszna
na długość jak stąd do Zgierza.

Konstanty Ildefons Gałczyński
1951

...moim zdaniem, skromność to nic innego, jak spokój, wewnętrzne przekonanie o słuszności tego, co się robi, bez szukania "zewnętrznego" dopingu.
Świadomość własnej wartości, bez demonstrowania bądź też manifestowania siebie po to tylko, aby utwierdzić się w jakimś przekonaniu, czy choćby dla zabawy. Znam te niezwykłe kobiety, które gdzie się nie pojawią, ściągają spojrzenia (a nie są przecież "modnie roznegliżowane"), przy których te z widocznymi wdziękami bledną natychmiast...

Drahna

Cecha zanikająca ?
Może to i lepiej. Sama nie wiem Think

znana ktośka · Gość

Drahna

Ktosia, to może zaczniemy "temat na temat" : kobiecość, co przez nią rozumiesz.
A potem tylko zastosujemy

znana ktośka · Gość

Drahno z Tobą to ja mogę pogaduchy urządzać na każdy temat.

Ale wiesz może kobiecość pozostawmy Panom, a zjamijmy się, skromnie mówiąc, opisem męskich wizerunków

Drahna

Mówisz i masz

Vindemiatrix

Mile zaskoczyła mnie Twoja reakcja, Ktośko

Pytasz, czy skromność istnieje? Oczywiście.
Tylko na pierwszy rzut oka, jest dla nas po prostu... nudna (pomijam te fantastyczne kobiety

) i nie tak łatwa do zauważenia.
Nie ma w niej nic natychmiastowo-przyciągającego, kolorowego i głośnego jak te cholerne reklamy w przerwie filmu

Nie wykorzystuje socjotechnik ani NLP. Po prostu jest i ...ma się dobrze.
Pozdrawiam serdecznie! Życzę miłego weekendu.

znana ktośka · Gość

znana ktośka · Gość

l

tez uwazam opinie schopenhauera za falszywa

Wiolinowa

Osoba skromna potrafi nie tylko zachować umiar, ale także kulturę i wyczucie sytuacji. W pracy nad skromnością ważną kwestią jest stosunek do siebie (także do własnego ciała). Skromny człowiek ma poczucie granicy: co może odsłonić, co powiedzieć, jak zażartować. Skromność wymaga także weryfikowania zachowań.

Ks.Janusz Mastalski

Wydaje się, że są to rzeczy oczywiste. Dla mnie dziwne jest, że niektórzy mają wątpliwości... czy skromność jest cechą pozytywną. Ale cóż, wszystko można relatywizować.

Seeni

Absolutnie nie jestem, a nawet nie bywam skromna.
Jestem próżną samochwałą Angel

Wiolinowa

Nie sądzę, w każdym razie nie widać tego po Twoich wpisach. Natomiast lubisz chyba prowokować często pisząc o sobie niezbyt pochlebnie, ale z dystansem /humorem. Oczywiście mogę się mylić, z rzadka bowiem tu zaglądam. Mogłam wiele przeoczyć.

Wiolinowa

LampionyZeStarychSloikow