po 30-tce

illunga

Na Skrawkach 25 lipca, Fi wkleiła fragment z Cortazara i to jest impuls dla tego topika.

Codzienność. Powtarzalność. Rutyna. Jak odszukać radość w następujących po sobie dniach i tygodniach? Jak nie zostać cyborgiem z dobą rozpisaną w terminarzach na godziny...na minuty? Cząstki dnia kradzione dla siebie z pełną świadomością, że przyjdzie za to zapłacić....brakiem snu...kolejnymi "nadgodzinami"....pośpiechem...bólem głowy...
Czy rutyna to bezpieczeństwo czy pułapka?
Nie dobija Was czasami powtarzalność codzienna?

Seeni

Kocham codzienna powtarzalnośc za poczucie bezpieczeństwa jakie ze sobą niesie. Nienawidzę codziennej powtarzalności za jednorodność i nudę. Jednocześnie tak mam. Czasami naprzemiennie. Angel

illunga

To jest właśnie taka dziwna prawidłowość Seeni- ja też lubię, kiedy wszystko jest poukładane, a z drugiej strony jak tak dziś popatrzyłam na ten kalendarz, to aż się skrzywiłam- powtarzalność. Ktoś mi kiedyś mówił,ze dzieci lubią mieć tak ściśle określony świat, określone granice. Tak zaczęłam to budować dla nich i sama wpadłam w taki rytm.
Ale czasem mnie to wkurza. Trochę brakuje jakiegoś "strzału zza winkla", kwiatów na wycieraczce, nowej kiecki na spokojnie, a nie w biegu...Bo ja wiem czego Think

melpomena

Pierwsze co przyszło mi do głowy, to tak samo jak Seeni - bezpieczeństwo.
U mnie rutyna się przełamała jakieś pół roku temu.
Było obrażanie się, fochy - nie moje, tylko osób, którym odmawiałam.
Trochę mi było głupio, trochę byłam zirytowana, ale zadziałało.

Już nie ma bezpiecznych sobót za klawiaturą, zaczęło się też przerzucać na niedziele i szczerze mówiąc jestem z tego powodu zadowolona. Czasami marudzę i stękam, ale nie na długo, zostaję zakrzyczana i jest mi z tym dobrze. Trochę rutyny zostało, jest też aspekt niewiadomej.

illunga

Ten aspekt niewiadomej jest najfajniejszy

Pewnie,że nie chodzi tu o jakieś trzęsienia ziemi i coś wywracające nam rzeczywistość do góry nogami (chyba już za stara się czuję na to Think

). Raczej o coś co zmusza do myślenia. Bo powtarzalność sytuacji powoduje chyba jakieś takie skostnienie- idzie się jedną koleinką i nie chce się z niej wyłazić. Te same gesty, słowa, takie samo podejście do rzeczy...Skorupowacieje sie z tym.

Mati.

zastanowiło mnie jedno... d'oh!

..dlaczego zapłacić za to, co robimy dla siebie?.. że wykorzystujemy czas wedle naszych pragnień..(a po co żyjemy na świecie, jak nie po to, żeby robić sobie od czasu do czasu dobrze?) To jest dla mnie dziwne i tak właśnie jest w naszej kulturze, że czujemy się ‘winni’ za każdą ‘zabraną’ dla siebie chwilę..tak jakbyśmy robili coś złego..Czujemy się winni przed innymi i tylko z ich powodu .. Wydaje mi się to paradoksem.. Żyjemy po to, żeby być szczęśliwymi i na wszystko można sobie próbować czas znaleźć.. Nie zawsze się udaje, ale uważam, że błędem jest ‘życie tylko dla kogoś’ i zapominanie o sobie.. Jesteśmy tu i teraz i to w jaki sposób zagospodarujemy sobie każdą chwilę wpływa na nasze samopoczucie.. jeżeli jesteśmy zadowoleni emanujemy tym na otoczenie, dajemy innym namiastkę poczucia spokoju, nieco uśmiechu… To nie jest egoistyczne, to jest normalne… Powinniśmy dbać o siebie, o swoje pragnienia, o swoje ciała, bo zaniedbane odbijają się potem jeszcze głośniejszym echem i frustracjami..
Rutyna i codzienność mnie osobiście zabija, dlatego zapełniam czas jak mogę tym, co lubię robić i co sprawia mi najwięcej satysfakcji.. Zadowolona \ja\ to i zadowolone dziecko.. to otaczający nas spokój.. to poczucie spełnienia i satysfakcja z tego, że zaplanowane czy nie, ale wykonane..
Rutyna być może i daje poczucie bezpieczeństwa (bo nie ma zagadek, ani tajemnic, ani codziennego zadziwienia), ale są sprawy w których taka oczywistość nas przytłacza i sprowadza do roli tych cyborgów o których piszesz.. Potrzeba trochę ryzyka, adrenaliny, niepewności.. żeby było ciekawiej, inaczej, weselej.. Marazm i otępienie spowodowane właśnie takim szarym ‘codniem’ doprowadziły mnie kiedyś do stanu ostatecznego, w którym nagle coś pękło.. po prostu.. pękło.. Wszystko się zmieniło.. Teraz poszło w drugą stronę, ze skrajności w skrajność – tez niedobrze, ale lepiej niż kiedyś.. Czasami po prostu „walę’ na oślep.. pomysł, decyzja, realizacja.. i satysfakcja , ogromna satysfakcja i zadowolenie z siebie.. Bo wydaje mi się, że warto ‘chwytać te chwile’, żeby wypełniać nimi swoje życie.. żeby pod koniec tygodnia mieć problem z wyliczeniem tych wszystkich drobiazgów (bo to nie muszą być wielkie rzeczy, które zabierają nam mnóstwo czasu), nie dlatego, że ich nie było tylko dlatego, że z każdej nawet najbardziej banalnej i przyziemnej rzeczy można sobie zrobić własne ‘przeżycie w przedstawieniu jednego aktora’..
Jesteśmy często już tak osłabieni tą rutyną, że wszystko zaczyna nam 'wisieć', stajemy się obojętni.. i tak nam wisi do czasu dopóki nie 'pęknie'..a wtedy "hulaj dusza!!! piekła nie ma' - czy to pod postacią depresji czy 'szaleństwa'...

edit> ale, żeby było nam dobrze trzeba tego chcieć, bo wydaje mi się, że chcieć to móc 'przenosić nawet góry'..

illunga

To nie tak,że to co dla siebie jest be. Ale zwyczajnie, kiedy jest wszystko poukładane i uklepane, to ....boszszszsz, dlaczego doba ma tylko 24 godziny?!
Chyba marudzę dziś jak potrzaskana Brick wall

Dopadł mnie jakiś brak dopełnienia. Człowiek jest taki cholernie porządny. Do bólu. Jak się czegoś podejmie, to choćby się waliło i paliło... i najlepiej "ja siama" Brick wall

Idę, bo smędzę strasznie. Melancholia jesienna :hamster_wind:

Mati.

...może sauna Ci dobrze zrobi?

wszystkie smędzenia się wypocą i spłynż z zimną wodą wprost do kratki pod prysznicem..

Seeni

Od dupy strony dyskutujemy- bo nikt nie zdefiniował owej rutyny, czy powtarzalności i mam wrażenie, ze każda pisze trochę o czymś innym.
Ja np powtarzalnie i rutynowo kończę dzień czytaniem książki. Rutynowo i powtarzalnie po kolacji wypijam pół kieliszka wina ( albo caly)To jest rutyna, z której nie życzę sobie rezygnować w żadnym wypadku. Chętnie natomiast zrezygnowałabym z codziennego chodzenia do pracy, ale niestety nikt nie chce utrzymywać mnie i mojego potomstwa.
Nie prowadzę żadnego kalendarza. Planuję w głowie i owszem staram sie to co zaplanowane zrealizować, posiadając jednakowoż zawsze jakiś wariant b i c gdyby plany się nie powiodły. Nie czuję się specjalnie zaganiana. Odpowiada mi dzień wypełniony obowiązkami- wszak nawet te same nigdy nie są takie same. Odpowiada mi wieczorne leniuchowanie- to też constans, że po dwudziestej nie wykonuję żadnych czynności poza tymi, które służa zaspokajaniu moich potrzeb. Moja rutyna jest zasadniczo wyjątkowo przyjemna co najmniej w 50%

Kasztanka · Gość

zadziora · Gość

rutyna dnia codziennego- jak najbardziej tak, ze względu na te wszystkie plusy, o których już bylo powyżej
rutyna w związku- jak najbardziej nie, bo to początek końca; ale to według mnie, a ze mną gadać o związku to trochę jak ze szczerbatym o sucharach

natomiast zupełnie bezrutynowe są weekendy. z reguły gdzieś wybywamy, bo nie potrafię usiedzieć na tyłku i najpełniej relaksuję się w ruchu; a jak jest długi weekend potrafimy się z młodym spakować w niedużą torbę i wybyć w miejsca, które obydwoje kochamy

zadziora · Gość

Kasztanka · Gość

zadziora · Gość

Kasztanka · Gość

Kuzwa, napisalam powoli lepic, a nie jedynie lepic. Not talking

Lubie gotowac, ale gdy mam na to czas. Swieta robie z niewielka pomoca dzieci na okolo 25 osob. Kiedys myslalam o knajpie, ale jak pomyslalam, ile musialabym a) wyrzucac jedzenia b) gosciom wpychac stare, to mi sie odechcialo.
Moze na starosc? Taka fajna, plywajaca, z muzyka na zywo.
Z sekstetem co najmniej. Blue_Light_Colorz_PDT_02

Mii

Lubię swoją rutynę...jest bezpieczna, powolna i zagospodarowana.
Może to kwestia wieku, bo już od dłuższego czasu nie spieszę się, żyje pomału, spokojnie z małymi wyjątkami kiedy muszę się sprężyć, ale wtedy wykraczam poza rutynę.
Jakiś czas temu doszłam do wniosku, że pośpiech nic nie daje.... Not talking

że gonitwa wykańcza...psuje współżycie międzyludzkie.
Nie oznacza to, że jestem flegmatyczką...wręcz przeciwnie, ale staram się żyć wolniej...wtedy mam możliwość zauważyć to co w biegu może umkąć.

Mati.

zadziora · Gość

Mati.

szb

jeżeli można wtrącic swoje trzy halerze,
rutyna zabija i już.
mozna się udusić tym dniem niczym nie różniącym się od poprzedniego.

dla bezpieczeństwa to --> niezmiennie, codziennie, aż do znudzenia:
myję zęby każdego dnia, jeżdzę samochodem i jestem towarzyski.

a całą ręsztę gdybym miał spędzać tak samo, każdego dnia to ...

... to ja już wolę uprawiać samogwałt.

ps. pardons

(mam gorączkę)