po 30-tce

illunga

To ja też coś z czasów studiów: drugi kierunek studiowałam zaocznie, systemem tzw. zjazdów, czyli weekendowych spotkań na uczelni. To było w czasie, kiedy telefon komórkowy nie był podstawowym wyposażeniem torebki. Miałam zajęcia tylko w piątek, ale zostałam do niedzieli, bo w niedzielę można było jeden z egzaminów zaliczyć.
Stałam tak sobie przed salą i zastanawiałam się co robić, bo pani prof. rzuciła hasło: Kto chce 3, proszę indeks, kto wyżej, zapraszam na egzamin.
I tak się łamałam czy wejść czy nie. Nie wiem, może też czasem tak robicie, ale próbowałam w podjęciu decyzji pomóc sobie losem: np. jak przejedzie czerwony samochód, to wejdę, a jak przejdzie pani, to nie wchodzę. No coś takiego.
I czułam taką jakąś niesamowitą pustke wokół siebie. Nie weszłam na egzamin. Podałam indeks, żeby mi to 3 wpisano.
Dopiero, kiedy wróciłam do domu, okazało się,że dokładnie w tym czasie umierała moja Babcia. I była przy niej cała rodzina. Moi rodzice też z Nią byli. Wszystkie dzieci i wnukowie. Nie było tylko mnie, bo nie udało się rodzicom do mnie dodzwonić do hotelu.
I tak sobie pomyślałam później,że ta pustka, to tak jakby wszystkie opiekuńcze duchy, które czuwają nad nami, nagle pobiegły tam, gdzie były bardziej potrzebne.

A finał jest taki,że dwa tyg. później przyśniła mi się Babcia. Nie widziałam Jej, ale wiedziałam,że do pokoju weszła. Podeszła do mnie i mocno mnie uścisnęła. Przyszła się pożegnać. Tak myślę. Od tego czasu minęło już sporo lat. Nie przyśniła mi się nigdy więcej.