po 30-tce

Kewa · Wysłany: Pon 17:13, 25 Mar 2013 Temat postu:

To może tak? "Są młodzi, wykształceni, ambitni. Mają pasje, plany na życie i potrzebę bliskości. Latami nie uprawiają seksu. Bez skrępowania mówią o sobie „aska" i „as". Aseksualność – orientacja, która wychodzi z szafy."
[link widoczny dla zalogowanych]

Ron · Wysłany: Pon 17:14, 25 Mar 2013 Temat postu:

Gość · Wysłany: Pon 17:15, 25 Mar 2013 Temat postu:

Kewa · Wysłany: Pon 17:17, 25 Mar 2013 Temat postu:

Gość · Wysłany: Pon 17:21, 25 Mar 2013 Temat postu:

Gość · Wysłany: Pon 17:26, 25 Mar 2013 Temat postu:

Ron · Wysłany: Pon 17:49, 25 Mar 2013 Temat postu:

Gość · Wysłany: Pon 18:33, 25 Mar 2013 Temat postu:

Wiolinowa · Wysłany: Pon 18:55, 25 Mar 2013 Temat postu:

Seeni · Wysłany: Pon 19:11, 25 Mar 2013 Temat postu:

Pasztet · Wysłany: Pon 19:36, 25 Mar 2013 Temat postu:

Tak sobie myślę, że zabronić można tylko tego, na co się ma realny wpływ. Tzn. można dzieciaka nie puścić pod namiot na Mazury, czy kontrolować godziny powrotu do domu poprzez jakiś system motywacyjny (kary-nagrody-szlabany itp.). Jeśli się zabrania czegoś, na co się nie ma wpływu, to prosta droga do zrobienia z siebie durnia i przy okazji wysłanie sygnału 'oni zabraniają, a ja i tak to robię, ale oni nie wiedzą i jest ok).
Z takimi rzeczami jak seks, narkotyki, alkohol, papierosy i inne tematy, które w naturalny sposób ciekawią i chce się ich spróbować, to jednak warto rozmawiać. Bez wydawania zakazów (bo i tak to oleją jak będą chcieli, tego się nie upilnuje, żeby nawet rodzic 24h na smyczy chciał trzymać), a raczej mówić o zależnościach przyczynowo skutkowych, bo w wieku szczenięcym mało się wie o konsekwencjach swojego postępowania.
I (tu wrócę jeszcze do tego, co chciałem napisać w sobotę, a trochę mi chyba nie wyszło hehe) starać się nie oceniać, a pomagać. Wyobraźcie sobie sytuację, że wasza córka zakochuje się w rówieśniku i wysyła mu MMSa ze zdjęciem swoich piersi, czy cipki. On pochwali się kolegom, fotki zaczną krążyć w szkole i do kogo może się dziewczyna zwrócić, jeśli spodziewa się, że rodzice zaczną ją rugać od dziwek i krzyczeć, że ma czego chciała. Taka sytuacja prosi się o wsparcie, ,bo do cholery nic się takiego nie stało, robimy błędy i sytuacja aż prosi się, żeby wyciągnąć z niej naukę na przyszłość (żeby nie bała się ufać, ale, żeby nauczyła się rozpoznawać ludzi tego wartych), ale też pomóc wybrnąć z tego na bieżąco, przed wyśmiewającym środowiskiem.
Wsparcie, nie ocena. Nie chodzi o totalny freedom i pozwalanie na wszystko, ale poczucie, że w domu można rozprawić się z każdym swoim błędem i matka nie zacznie od 'a nie mówiłam'.

Pośmialiśmy się wszyscy z moich przygód, ale mnie smucą historie, które czasami słyszę, czasami z płaczem, że matka nie wspiera, a ocenia. Nie jest kimś, do kogo można się bez obaw zwrócić. Ale mam nadzieję, że mądre osoby tę intencję zauważyły

Gość · Wysłany: Pon 19:44, 25 Mar 2013 Temat postu:

Pośmialiśmy się wszyscy z moich przygód.

a kto się śmiał? śmiali się bo zwyczajnie Ci zazdrościli.
i tyle. Dancing

Kewa · Wysłany: Pon 19:49, 25 Mar 2013 Temat postu:

Gość · Wysłany: Pon 19:57, 25 Mar 2013 Temat postu:

Seeni · Wysłany: Pon 20:19, 25 Mar 2013 Temat postu:

Mnie generalnie, zawsze śmieszy przekonanie, że można, li i jedynie, siłą swojego rodzicielskiego autorytetu wymusić na nastolatku określone zachowania. Znaczy pewnie u niektórych, tych bardziej spolegliwych można. U większości nie. W dorastanie wpisany jest bunt, podważanie autorytetów, samodestrukcja, eksperymenty. Dorastanie jest bolesne. I dla rodziców i dla dziecka.