po 30-tce

letnisztorm

Temat o tym jak widzimy świat, jak interpretujemy i dlaczego tak trudno nam zmienić punkt widzenia z tego naszego JA.

Może ktoś obruszy się porównaniem do planktonu ale tak to mniej więcej wygląda. Siedzimy każdy w swoim bajorku i widzimy tylko tyle co na poziomie naszych oczu. Inne światy to dla nas abstrakcja nie wspominając o tym, że gdzieś tam są góry, lasy a może nawet smoki Shhh

slepa i brzydka

Znany specjalista od flory i fauny, Zbigniew Herbert, napisała kiedyś, że płynie się zawsze do źródeł, pod prąd, a z prądem płyną śmiecie. Także moja droga, nie tylko plankton, ale również syf i zdechłe ryby otaczają nas dookoła.

Ja kojarzę, czy też porządkuję ludzi, wg porównań morsko-żeglarskich.
Są tacy, którzy mocnym statkiem płyną z wiatrem, który dmie w ich żagle, zabierając ich tam, gdzie chcą. Niektórzy ledwo na łodziach ratunkowych, koniecznie w otoczeniu podobnych im rozbitków, dryfują Bóg wie dokąd. Niektórzy ledwo łapią oddech, utrzymując się z trudem na powierzchni wody bez żadnej łajby, i z każdym marnym haustem powietrza nabierają coraz więcej słonej wody.

Niektórzy popieprzają od świtu do zmierzchu w zatęchłych rybackich kutrach i choć co dzień widzą bezkres oceanu, nie chuja dalej nie wypłyną, uwiązani u progu wolności w obrębie swoich ciasnych rozumków.
Inni, na swoich pięknych jachtach, imprezują od zmierzchu do świtu, a w dzień śpią kołysani spokojnymi falami.

Osobiście, sama gdzieś tam sobie dryfuję samotnie, żrąc byle co, zastanawiając się, czy będę musiała gdzieś zawitać w jakimś porcie, bo myślę, że mój połatany ponton zatopi najbliższy szkwał.

letnisztorm

Waham się między piratem z Karaibów a Odyseuszem. Think

mailo

"Sięgaj, gdzie wzrok nie sięga
Łam, czego rozum nie złamie..."

letnisztorm

Widzę, że zamiast wnikać w tajniki swojej psychiki, wolicie deliberować o mnogości wcieleń czorta i majtkach narcyza.

Zawiodłam się, okrutnie. Not talking

flykiller · Gość

Muszę mieć wenę do rozmawiania o planktonie.
Między masakrowaniem tłuczkiem kotletów schabowych, a myciem podłogi - się nie da placz

Jedyna refleksja związana może nie tyle z tematem, co z tymi pięknymi metaforami, które tu padły, że ja jestem już stary człowiek i morze.

Kewa

Ha, bo ja jeszcze myślę. Trudny temat zadałaś Think

slepa i brzydka

bosska

skojarzyło mi się z tym:

tylko nie wiem, co na to proza życia

Blue_Light_Colorz_PDT_02

letnisztorm

Ja w sumie też się odrobinę przyblokowałam umysłowo, w związku z tym postanowiłam sobie zrobić odprężający weekend, z chwilą na bezmyślnie. Taki reset.

Pomysł na ten temat przyszedł mi do głowy, ponieważ ostatnio można powiedzieć "wyszłam do ludzi" . Poznałam kilkanaście nowych osób, spoza mojej pracy ( planktonowej) z rożnych miast, środowisk. Poza tym odnowiłam kilka znajomości, które gdzieś się rozmyły, zaczęłam rozmawiać z ludźmi których zwykle mijałam bez chęci jakiejkolwiek rozmowy.

I w pewnym momencie naszła mnie mnie refleksja, że ja kurka nic nie wiem o tym co ie dziej wkoło mnie. Ludzi albo nie oceniam wcale, albo tylko i wyłącznie z perspektywy mojego stawiku. Co najdziwniejsze ci ludzie są zupełnie inni niż się spodziewałam, zakładałam.

Tak podobno działa nasz mózg, tworzy sobie jakieś schematy, wizje na podstawie kilku szczegółów z tego co widzimy.

Dla bezpieczeństwa, z lenistwa tworzy nam w głowach świat, to nic że nie jest tożsamy z tym co na zewnątrz, najważniejsze, że nasz i mamy się na czym oprzeć.

flykiller · Gość

No właśnie trochę o tym pisze Steven Reiss w książce, którą polecała nam Pogłoska - że jesteśmy, w sposób naturalny nietolerancyjni dla osób, które wyznają inne - może nawet nie poglądy, ale wartości - i jakieś większe, czy bardziej spektakularne odstępstwa od naszych wartości skłonni jesteśmy postrzegać jako, wręcz, wynaturzenia, zaburzenia, podczas gdy są one przejawem indywidualności tej innej osoby.
Nadto, przywiązanie do własnych wartości powoduje powstawanie, jak on to ujmuje, "ślepych plamek", a zatem, w uproszczeniu, przekonania, że wartości wyznawane przez nas są najlepsze, a przez to dość powszechne, że podziela je większość ludzi, a zatem rozumie nasze postępowanie i pobudki. Że mamy patent na szczęście, bo to, co uszczęśliwia nas, powinno uszczęśliwiać też innych.
"Sądzenie po sobie to naturalna skłonność do przekonania, że nasze wartości są najlepsze - nie tylko dla nas, ale potencjalnie dla wszystkich. Kiedy ludzie odkrywają, że określony styl życia daje im szczęście, sądzą, że nauczyli się czegoś o naturze ludzkiej, podczas gdy, w istocie, dowiedzieli się tylko czegoś o sobie".
Myślę, że to bardzo dobrze tłumaczy chęć narzucania przez pewne środowiska swojej woli reszcie społeczeństwa - w sprawach związków partnerskich, aborcji, wyznania.

slepa i brzydka

Zaraz ostatnie słowa animy zmącą wodę i zrobi się tutaj kolejne bagienko.
Dość już proszę o usuwaniu ciąż, gejach i pedałach oraz wyznawcach bóstw wszelakich.

Wracając do mózgu, naturalnym jest tworzenie tych schematów. Nie chodzi nawet o to, że człowiek ma ograniczone możliwości poznawcze, tylko o to, że nasze umysły szybko uległyby przegrzaniu, gdybyśmy musieli do każdego zjawiska, zwłaszcza najbardziej powtarzalnego, odnosić się na nowo, przetwarzając dane na jego temat w naszym umyśle wciąż od początku. O ile proces jest z punktu widzenia biologii czy ewolucji jak najbardziej logicznie uzasadniony, prowadzi również ta samą drogą do szerzenia nietolerancji i powstawania uprzedzeń.

letnisztorm

Pasztet

flykiller · Gość

No to przecież mogą powiedzieć, że tak nie jest, bo nie lubią albo nie znają...

letnisztorm

Zakładasz Pasztet, ze tutaj wszyscy piszą zgodnie z narzuconą tezą?

( lub nie piszą jej się podporządkowując)

Nie jestem panią ze szkoły więc zakładam, że każdy napisze co mu do głowy przyjdzie, a to co w poście założycielskim to jedynie pretekst do wywołania tematu.

Kewa

Tak właśnie mi wczoraj z boku przyszło. Siedziałam z córką na kanapie, coś rozmawiałyśmy i ona odruchowo "grzebała mi" w kolanie. W końcu zorientowała się i mówi: nic nie mówisz, a ja bym nie mogła wytrzymać na twoim miejscu. Córka nie znosi dotyku obsesyjnie, nie chodzi dlatego do kosmetyczki, ani na masaże, nawet do fryzjera. Oczywiście, głównie chodzi o dotyk obcych ludzi, ale nawet wśród swoich woli trzymać dystans. Wracając do mojego kolana, to stwierdziła, że powiedzenie "nie rób drugiemu co tobie niemiłe" jest fałszywe

mailo

Kewa

Tak przy niedzieli sobie myślę, że plankton jest planktonem tylko z oddali, gdy patrzymy na niego z góry, bez szkiełka powiększającego. Dopiero gdy się zbliżymy i zatrzymamy to na przykład uchodźcy nie są już tylko masą, ale są dzieckiem, któremu zabito rodziców i są studentem, który ucieka przed wysyłką na front, a czasem są przepełnionym nienawiścią terrorystą. Zmiana perspektywy otwiera nam oczy, wystarczy tylko wyjść poza swoje bajoro i popatrzeć z ukosa.*

*Dlaczego z ukosa akurat? Córka pisze magisterkę z Gombrowicza (a jakże

) i cala już jestem w tym Gombrowiczu, bo mnie również ciekawi. Patrzenie "z ukosa", "kosmos", "niesamowite", "rozproszenie" itp.

letnisztorm

Mnie się spodobało też takie określenie: to co dostrzegamy kącikiem oka przez ułamek sekundy zanim odwrócimy głowę. ( cytat pochodzi z któregoś odcinka Doctor Who? )

O sposobach patrzenia pisał też Stachura w opowiadaniach.