po 30-tce

katolik

Kolejne dywagacje w stylu czy lepiej być:
Młodym zdrowym pięknym i bogatym czy
starym schorowanym brzydkim u ubogim

Sam pieniądze szczęścia nie dają ale ułatwiają życie i nikt tego nie zaprzeczy, tak ten świat jest zbudowany.

Bata
Ma sporo racji w pewnym wieku rozumie się że praca jest po to by zarabiać i jeśli zamiast podwyżki dostajesz "awans" na kierownika dyrektora czy inszego menadżera to zwyczajnie robią Cie w bambuko. No chyba ze ktoś tym menadżerem potrafi opłacić rachunki i kupić ubrania dla potomstwa. Ale to przychodzi z wiekiem...

bea.ta

fedrus

Sabina

katolik

I mamy eksperta od dzieci, z tym że bezdzietnego

Sabina
nie zawsze, młodym da się wcisnąć że awans i zmiana burko + 100 zeta oraz prestiż = ich najskrytsze marzenia. Szczególnie tym po kierunkach menadżerskich i inszych zaradzaniach.

franek kimono

a ja bym tej pracy na zmywaku nie wzięła - zbyt ważna jest dla mnie jakość mojego życia, czasu. Potrzebuję żeby moja praca miała jakiś sens, wymagała choć trochę wysiłku szarych komórek i kontaktów z ludźmi, żebym nie była osobą, którą każdy może zastąpić i żeby to co robię, poza pieniędzmi, przynosiło mi społeczne uznanie.

slepa i brzydka

Seeni

To nie jest tak, że ja nie lubię swojej pracy. Ja nie lubię pracy jakiejkolwiek. Not talking

Nie chodzi konkretnie o to co robię tylko bardziej o pęta jakie narzuca praca ( wstać, ubrać się niedresowo, pojechać, pracować, być kompetentnym, zostać po godzinach i tak w koło Macieju)
To, że pracy nie lubię nie oznacza wcale, że nie wykonuję jej z pasją i najlepiej jak umiem. Jestem pracoholikiem. Pracuje szybko, sprawnie, jestem doskonale zorganizowana, nigdy nie mam zaległości i znam się na tym co robię. U podstaw mojego pracoholizmu nie leży jednak uwielbienie pracy tylko chęć zakończenia jej jak najszybciej.
No bo prawdziwe życie zaczyna się po pracy

slepa i brzydka

Seeni, no najważniejsze w takim razie, zeby byc szczesliwym... oops

przepraszam za banal Hyhy

Pochodzenie O-Ren Ishii

a ja chyba nie pracuję TYLKO dla pieniędzy...
uświadomiłem to sobie pod koniec roku jak karta zaczęła słabo iść i już czułem oddech plutonu egzekucyjnego na plecach - siedziałem w domu i przeglądałem oferty, nieraz za sporo większe pieniądze i JEDNAK czułem że mi zwyczajnie przykro że się to tak może skończyć - to się chyba frajerstwo nazywa ? Blue_Light_Colorz_PDT_02

myślę że jakbym wygrał parę baniek to chyba bym nie odszedł a opcja odpowiedzi, w razie czego, do jakiegoś durnia ze szczytów władzy "to mnie zwolnij..." połączona ze wzruszeniem ramion - bezcenna Blue_Light_Colorz_PDT_02

inna sprawa że dobra kasa wygrałaby i odejdę kiedyś jak mi lepiej zapłacą (min. +50%) - koniec końców, światem kieruje kasa i dupa...

bea.ta

szb

Brakuje mi w tej dyskusji klasy robotniczej.
A może przeoczyłem?
Rozmyślać a pisać o tym jak jest to chyba nie to samo

A tak na marginesie to pieniądze może i szczęścia nie dają ale orgazm można sobie kupić np.
A to lepsze jest.

No kto tutaj na zmywaku jedzie? Albo w hucie na wylocie jest?

i trzeba spytać: Cieszą cię te pieniądze czy nie?

Seeni

A wiesz co... to ciekawe jest ale jak swojego czasu pracowałam na zmywaku to prace tę lubiłam duzo bardziej niż kazda inna. I zarobione pieniadze lepiej cieszyły

franek kimono

Beata, może skusiłabym się na pół roku, rok gdyby miesięcznie płacono co najmniej 20 tysięcy na rękę. Ale, co najważniejsze, na pewno robiłam bym to nie rezygnując z obecnej pracy.
Ludzi i każdą dobrze wykonywaną pracę można szanować, ale jest coś takiego jak prestiż zawodów, który ma względnie stałą strukturę. I nie ustalają go jacyś eksperci a respondenci - po prostu ludzie doceniając wedle swoich odczuć wagę pewnych zawodów.
Dla jednych ważniejsza jest pozycja w hierarchii prestiżu dla innych dochodów, one zazwyczaj są ze sobą sharmonizowane choć oczywiście nie zawsze, vide nauczyciele w Polsce.

Jest też oczywiście ogromna różnica między wyborem a przymusem. Znam osobę dobrze wykształconą, która już jako zupełnie dorosły człowiek postanowiła realizować swoje świeżo odkryte pasje artystyczne. W związku z tym potrzebowała mieć czas i wolną głowę a więc porzucić swoją świetną pracę i znaleźć coś tylko dla kasy, choćby i przeciętnej. Zaczęła jeździć "na taksówce" - wszyscy pukali się w głowę - degradacja pod każdym względem na własne zyczenie, w imię "wyimaginowanej" pasji. Ja też byłam nieco przerażona jej nonkonformizmem, ale dziś ją podziwiam, choć jej szanse na karierę artystyczną są małe i obawiam się, że niedługo zawiśnie nad bardzo trudną życiową rozpadliną...

slepa i brzydka

illunga

Może to jest związane z naocznością takiej pracy Think

No bo jak pozmywam gary, albo przekopię rów melioracyjny, albo wytapetuję mieszkanie, albo posadzę hektar lasu - to ja to widzę. Natychmiast widze efekt swojej pracy.
Jak wymyślę jakieś genialne urządzenie, to mam go w głowie. Albo na papierze. I go nie ma. Zwykle dłuuugo. Albo nigdy.
Albo jak dokonam jakiejś super transakcji giełdowej, albo innej fuzji,no to nie widze nic tylko cyferki.

Fizyczność pracy daje satysfakcję. Ból kręgosłupa też. A jeśli dawałaby dodatkowo wielkie pieniądze? Think

franek kimono

zdaje się, że dzisiaj remonty dają całkiem spore. Za godzinę łatania jakiejś dziury w ścianie moja znajoma zapłaciła 500 złotych. Na oko więc pan który zresztą z wielką łaską do niej przyjechał zarabia ze 2 tysiące, albo i więcej dziennie.

Sabina

illunga

Dają dają. Mam kolegę - informatyka, który założył firmę montującą sufity podwieszane. Robi to również osobiście. I bardzo dobrze na tym wychodzi. Finansowo też.