po 30-tce

Hower

Ostatnio mając dłuższy czas na chwilę refleksji, pomyślałem: co by było gdyby los okazał się bezwzględny i obdarował mnie zdarzeniem śmiertelnym w skutkach? Przypuszczam, że będąc nieprzytomnym i tak będzie mi wszystko jedno, dlatego zdecydowałem podpisać "Oświadczenie Woli" wyrażające moją zgodę na pobranie organów. W takim momencie naprawdę niewiele mam do stracenia.
Pisząc to nie mam zamiaru być postrzeganym jako dobry samarytanin, czy jak kolwiek by to nazwać lub zmieniać czyichś poglądów. Zwyczajnie, ta myśl krążyła koło mnie od pewnego czasu i nadszedł moment w którym poczyniłem pewne kroki aby to zmienić. Być może niektórzy mają taki dylemat, jak ten problem rozwiązać co jest rzeczą bardzo prostą.
Moje zdanie w tym temacie jest jednoznaczne i prostolinijne, dlatego uważam, że nie ma sensu rozprawiać się nad względami etyki, religii i medycyny. Jeśli ktoś uważa inaczej to jego sprawa.
Życzę sobie i wam aby oświadczenie to zostało dokumentem bez pokrycia.

Więcej informacji i sam druk oświadczenia pod tym adresem: [link widoczny dla zalogowanych]

Kasztanka · Gość

To nie bedzie glaskania po glowce tych, ktorzy to juz dawno zrobili? Not talking

Hower

Kasztanka · Gość

Hower

To powyższe, to jest moje prywatne zdanie, a mocno mi się wydaje, że szukasz dziury w całym. Co?

Kasztanka · Gość

Nie szukam dziury w calym, tylko nie rozumiem tutaj terminu dokument bez pokrycia. oops

Tym bardziej, ze jest uzyte w relacji, gdzie oswiadczenie o pobraniu narzadow ma takim pozostac.

Hower

animavilis · Gość

Chyba już późno, bo nic nie zrozumiałam z Waszego zajmującego dialogu.

Aproxymat

No cóż, znam 2 przypadki (jeden osobiście, drugi niemal osobiście) osób, które rodziny odratowały od pocięcia na części, które to osoby cieszą się dziś dobrym zdrowiem i wciąż są wśród nas.
Ja nieco się obawiam, że zbyt wiele jest przypadków niejednoznacznych, kiedy lekarz decyduje się ratować jedną osobę, kosztem drugiej.

teraz

a ja tego nie podpiszę, bo :
- jak już nie będę żyła, to będzie mi wszystko jedno
- a puki żyję, nie życzę sobie, by ktokolwiek czekał na moją śmierć, jako prawie 100% dawcy ( "prawie", bo może się przecież okazać, że nic się ze mnie nie nadaje, mimo najszczerszych chęci), a tak rodzina zawsze może powiedzieć "nie" a na razie to działa, dlatego gwarantowanym dawcą nie jestem

Stawiając sobie pytanie, kim wolałabym być - zdecydowanie dawcą, nigdy biorcą..... wszyscy musimy umrzeć, ale nikt nie musi umierać nagle, w wypadku, w pełni sił, żeby uratować od śmierci biorcę (od śmierci nieuchronnej zarówno dla dawcy jak i biorcy). Stawką dla biorcy więc nie jest życie, ale tylko i wyłącznie jego długość i jakość.
Wypadki się zdarzają i zdarzać będą, tylko powstaje wątpliwość, czy i kiedy, jeśli tak, pojawia się pragnienie skrócenia życia dawcy w imię prawdopodobnego wydłużenia życia biorcy.

Wyobraźmy sobie sytuację, że dawca modli się np. o szczęśliwą podróż a biorca, skoro ma nadzieję, pragnie nieszczęśliwej podróży dla dawcy.
Dawca życzy pewnie wszyskim dużo zdrowia, choć mało go obchodzi biorca, ale jego życzenie może się spełnić dopiero po jego śmierci ( jak dobrze pójdzie), więc dawca nie może szczerze i głęboko pragnąć zdrowia dla wszystkich, z resztą tak biorca.
W mojej ocenie uczciwie jest postawić sprawę tak: wszystkim życzę długiego życia w zdrowiu, ale za mało mnie obchodzi cudze życie w zdowiu, żebym sobie życzyła nagłej śmierci.
Nie będę popierać transplantologii - to rozwiąznie przejściowe i tylko jako takie, mogę je zaakceptować, niech naukowcy myślą nad możliwościmi leczenia i wymyślają sztuczne narządy.

ver

czasami warto rozumieć sytuację taką, z jaką mamy w istocie do czynienia, nie jest wtedy czymś, co nam się jedynie wydaje

"Jeśli chodzi o kwestie pobierania narządów od zmarłych to polskie prawo mówi, że osoba zmarła może być uważana za potencjalnego dawcę tkanek i narządów, jeśli za życia nie wyraziła sprzeciwu. Lekarz, pod którego opieką był zmarły informuje rodzinę o śmierci i zamiarze pobrania narządów do przeszczepienia, ale nie musi prosić o wyrażenie na to zgody. Choć nie jest to prawnie wymagane, możliwe jest sporządzenie Oświadczenia woli - dokumentu informującego o tym, że zezwalasz na użycie Twoich organów w razie śmierci mózgowej dla celów ratowania życia innych ludzi. Sugeruje się, aby takie oświadczenie nosić zawsze przy sobie. Jednak ze względów etycznych i społecznych na ogół jest przeprowadzana rozmowa z rodziną zmarłego w celu poinformowania ich o chęci pobrania narządów do przeszczepienia oraz uzyskania ich przyzwolenia. Jeśli zmarły pozostawił pisemny zapis dotyczący jego woli odnośnie pobierania narządów po śmierci, lekarze bez zastrzeżeń respektują jego decyzję. Jeśli zaś zmarły nie zostawił takiego oświadczenia rodzina na drodze sądowej może uniemożliwić pobranie narządów.
Oświadczenie informujące, że NIE ZGADZAMY SIĘ na pobranie narządów po naszej śmierci możemy złożyć listownie lub osobiście w:

Centrum Organizacyjno-Koordynacyjne ds. Transplantacji POLTRANSPLANT
ul. Lindleya 4
02-005 Warszawa

na formularzu, który można otrzymać w każdym Zakładzie Opieki Zdrowotnej, Starostwie Powiatowym, każdej aptece, a także ściągnąć ze strony Poltransplantu.

Zupełnie inaczej wygląda natomiast kwestia pobrania narządów od osób żywych. Jeśli taka operacja jest wymagana do uratowania komuś życia, dawcy szuka się najpierw wśród rodziny. Jeśli chcesz pomóc komuś obcemu, abyś mógł dobrowolnie, nieodpłatnie oddać jakiś narząd (którego pobranie nie zagraża życiu) zgodę musi wyrazić Sąd, biorąc pod uwagę istniejący związek emocjonalny między potencjalnym dawcą, a biorcą. W związku z tym, ze względów prawnych, na ogół możliwość ta dotyczy jedynie najbliższej rodziny. W chwili obecnej w Polsce nie ma generalnie możliwości odsprzedania narządu unaczynionego (nerka, wątroba, trzustka, płuco) obcej osobie, handel jest prawnie zakazany i zagrożony karą więzienia. Procedura sądowa nie dotyczy osób, które chcą być dawcami szpiku. W tym przypadku wyraża się chęć pozostania dawcą szpiku poprzez wypełnienie odpowiedniego formularza zgłoszeniowego i przesłanie go do Centralnego Rejestru Niespokrewnionych Dawców Szpiku i Krwi Pępowinowej (CRNDSiKP)."

Wojciech Rowiński- dyr. Instytutu Transplantologii AM w Wawie :

-"Myślę, że w ciągu 15 lat metodą rutynową stanie się w Polsce przeszczepienie wątroby, że będziemy przeszczepiali komórki trzustki wydzielające insulinę, zamiast całego narządu, może i komórki wątroby w pewnych chorobach metabolicznych. Mam nadzieję, że zbliżymy się do uzyskiwania stanu jeśli nie tolerancji, to optymalnej czynności przeszczepu przy minimalnych dawkach leków. Wreszcie, najprawdopodobniej staną się możliwe przeszczepy wątroby i serca od genetycznie zmutowanych świń. Niektórzy twierdzą, że za 50 lat w ogóle nie będzie przeszczepiania, ponieważ nauczymy się zapobiegać chorobom. Ja w to nie wierzę. Chcę wierzyć, że upowszechni się moje przekonanie o tym, że narządy człowieka zmarłego są własnością społeczną. Może też wcześniej ludzie uprzytomnią sobie coś innego: że istnieją granice życia i nie trzeba stawiać sobie za cel wymiany możliwie wielu narządów, żeby żyć sto lat.
... klonowanie, czyli hodowanie z własnych komórek całych narządów... dzisiaj to pogranicze fantazji, ale wiedza o tym, co jest zakodowane w każdej komórce, ciągle się powiększa, umiejętności coraz precyzyjniejszej regulacji genetycznej także, więc może wyobrażenia staną się rzeczywistością prędzej niż się spodziewamy, jednak jeszcze długo takie mozliwości nie będą istniały."

teraz

dzięks ver

animavilis · Gość

Przeczytałam dziś [właściwie wczoraj] ciekawą rzecz - ostatnio przyjmuje się, że do spadku liczby dokonywanych przeszczepów przyczyniły się niefortunne wypowiedzi ministra sprawiedliwości w sprawie znanego transplantologa i, co za tym idzie, rosnąca nieufność społeczeństwa.
Tymczasem okazuje się, że za tę sytuację odpowiadają częściowo także lekarze, którzy podobno mają obowiązek zgłaszania do bazy dawców osób, u których stwierdzono śmierć mózgową, ostatnio zaś zgłoszeń tych wpływało coraz mniej, co jest wynikiem niechęci personelu lekarskiego do, powiedzmy, nagabywania rodziny potencjalnego dawcy o organy.

Pasztet · Gość

Szczerze mowiac nie rozumiem tego zamieszania. O ile sie orientuje w Polsce obowiazuje prawo zakladajace domniemanie zgody na pobor organow do przeszczepu, o ile czyjs sprzeciw nie widnieje w rejestrze sprzeciwow. Wiec dlaczego (jakkolwiek okrutnie to nie zabrzmi) lekarz pyta o zdanie rodzine, jesli dany delikwent nie zastrzegl wczesniej swojej niezgody?

Poza tym to mozna w taki prosty sposob wprowadzic. W USA zgode lub brak zgody na pobor organow oraz grupa krwi jest wpisana na prawie jazdy, bo innego dokumentu nie maja. U nas mozna byloby zalatwic te sprawe montujac odpowiednie znaczki na dowodach osobistych, ktore kazdy musi (terror) miec. Wystarczyloby do wniosku o wydanie dowodu dolaczyc oswiadczenie o zgodzie lub jej braku i szafa gra. I papierek z oznaczeniem grupy krwi.

Aproxymat

W starym dowodzie miałem wbitą grupę krwi.

animavilis · Gość

Aproxymat

Nie Animo, filozofia umarłaby bez takich pytań. Najlepsze są nierozwiązywalne problemy.

ver

Animo- lekarz pewnie miałby kłopoty np. byłby ciągany po sądach w momencie, gdy szanowny zmarły juz dawno w kawałkach z własnej i nieprzymuszonej woli. Ciągany tylko dlatego, ze np. jakieś osoby z rodziny "nie uważają" transplantologii.
Sama wiesz czym jest oswiadczenie woli nie spisane notarialnie, póki co polskie prawo nie jest zainteresowane nadmiernie tą dziedziną i jest jak jest.

a to niby nie wiecie, ze naszym kraju istnieje w prawie wszystkich dziedzinach zwyczajnie burdel na kółkach..?

Aproxymat

Pytanie brzmi, czy lekarz ma większe prawa wobec cudzyego zmarłego niż rodzina tegoż?

Pasztet · Gość

A co z samym zainteresowanym? Jego zdanie sie nie liczy?

Ze zgoda (lub domniemana zgoda, w wypadku braku wpisu w rejestrze sprzeciwow) na przeszczep jest tak samo jak wyrazeniem swoich dyspozycji co do np. postepowania ze swoimi zwlokami, jakie ktos moze sobie zyczyc.
Jesli np. wyraze wole, zeby po smierci mnie spalic i wysypac z mostu Rocha (od strony kortow), a rodzina uzna, ze to niefajne i dawaj, bedzie mnie wsadzac do ziemi w skrzynce, zebym godnie zgnil, to bym sie mocno wkurwie. Fakt, ze to moja rodzina, nie oznacza, ze po smierci, moje truchlo jest jakas ich zasrana wlasnoscia.

PS. Oczywiscie, ze ktos moze nie miec swiadomosci, ze nie wyrazajac w sposob jasny sprzeciwu, jest automatycznie brany pod uwage jako dawca. Ale to tylko kwestia odpowiedniej informacji i edukacji spoleczenstwa. I nie ma co sie wykrecac konstatacja, ze i tak wiekszosc ludzi nie skuma o co chodzi. Tak zawsze jest i zawsze bedzie (ze tak przytocze NowoPomponowy tytul: "50% Polakow nie zdaje sobie sprawy z tego, ze stanowi polowe spoleczenstwa") i to nie moze byc dla tych niedoinformowanych zaden ekskjuz.