po 30-tce

anmario

Kewa, proszę Cię:

Nie widzisz zawartych w swoich wypowiedziach sprzeczności, przy czym mam na myśli nie tylko te ostatnie. Mnie, jak już kiedyś wspomniałem, nuży rozmawianie z osobą, która ma wciąż inny punkt widzenia i która, złapana na palnięciu jakiegoś głupstwa, bezproblemowo, bez najmniejszego zakłopotania i cienia refleksji nad sobą przechodzi na inny temat. Próby naciągania mnie na jakieś wyjaśnienia lub deklaracje przez takich ludzi źle się na ogół dla nich kończą. Reaguję ostro, bo czuję się wtedy bezczelnie wykorzystywany i wręcz fizycznie odczuwam na sobie jedyny cel jaki taka osoba stawia sobie w dyskusji ze mną, czyli chęć ośmieszenia mnie i nadwątlenie mojego, wynikającego z wiary w swoje możliwości, dobrego samopoczucia. A chyba nikt nie lubi być wykorzystywany, nie wiem, może tylko filantropi jacyś, ja, w każdym razie na pewno nie.
Nie zabiegam o Twoją akceptację, ani, ogólniej, o niczyją. Zwyczajnie przyjmuję do wiadomości, że jedni mnie lubią a inni nie. Jasne chyba, że nie za bardzo cackam się z tymi, którzy mnie nie lubią bo, na przykład, nie i już. Niby z jakiego powodu miałbym chować urazy do kieszeni, przyjmować na klatę niezliczoną ilość wciąż tych samych do znudzenia zarzutów i zgrywać nadstawiającego drugi policzek chrześcijanina, którym przecież nie jestem? Nie widzę najmniejszego powodu.
Wiec proszę Cię jeszcze raz - ogranicz swój zapał polemiczny sprowadzający się do realizacji chcicy "a co, powiem mu. Taka będę"

Pisz jak masz coś do powiedzenia po prostu, a nie kiedy uważasz, że masz. Na początku to może rzeczywiście niełatwo rozgraniczyć, ale kiedy zaczniesz się nad sobą zastanawiać to pójdzie z górki.

Mam nadzieję, że trochę zaspokoiłem Twoją potrzebę merytorycznej dyskusji.

paj

Anmario...Ciii..
Poszukaj ukojenia.
Czytając Twoje słowa wyłania się złość do świata, ludzi, gorycz.
Rozumiem, że tak może być.
Ale myślę, że to bardzo trudne dźwigać taką złość.

anmario

Źle czytasz Paj uczucia jakie są we mnie, naprawdę.

Pisałem do Kewy nie do świata. Do świata napisałbym coś całkiem innego.

Tylko nie wiem czy cenzura by puściła

paj

Może źle czytam..
"Nie zabiegam o Twoją akceptację, ani, ogólniej, o niczyją. Zwyczajnie przyjmuję do wiadomości, że jedni mnie lubią a inni nie. Jasne chyba, że nie za bardzo cackam się z tymi, którzy mnie nie lubią bo, na przykład, nie i już. Niby z jakiego powodu miałbym chować urazy do kieszeni, przyjmować na klatę niezliczoną ilość wciąż tych samych do znudzenia zarzutów i zgrywać nadstawiającego drugi policzek chrześcijanina, którym przecież nie jestem? Nie widzę najmniejszego powodu. "
Ale Twoja odpowiedź raczej potwierdza Twój "specyficznie nie pozytywny" stosunek do ludzi.

anmario

Wszystkich?

Ale może wróćmy do tematu. Jeżeli ktoś, na przykład Ty Paj, ma ochotę pogawędzić o mnie, ze mną czy kimkolwiek innym, to nie mam nic przeciwko by założyć stosowny wątek.

A ten jest o domniemanej, na przykład ze znajdującego się na górze strony opisu, niezwykłości użytkowników tego forum. Czy to prawda czy może, jak od razu przy rejestracji zorientowała się Kewa, taki żart? Czy może niezwykli są niektórzy z nas a reszta to zwykli przeciętniacy? Kim jest ktoś o kim powiemy, że jest niezwykły?

Po to założyłem ten wątek.

paj

Niezwykłość tego forum, to także Ty.
Nie dokonuję oceny; czy ma to negatywny, czy pozytywny wydźwięk.
Mam odczucie, że "mało" lubisz ludzi, a to raczej smutne, ja tak uważam. Ale to tylko moje odczucie. Ktoś inny może mieć zupełnie odmienne.
Niezwykłość, to dla mnie szczególna wrażliwość, szczególna postawa życiowa, szczególne poglądy.
Uważam, że "wszelkie fora" dość często skupiają tych, którzy szukają ukojenia, albo zrozumienia dla siebie gdzie indziej, niż w tym świecie poza monitorem.

Ron

No wszyscy są tu niezwykli, bo forum to niezwykły rodzaj wspólnoty. Zwykli ludzie funkcjonują w swoim mikrośrodowisku: rodzina, wspólpracownicy, sąsiedzi, znajomi. Tu piszą ludzie, którzy w swoim mikrośrodowisku czują się samotni, mają złe doświedczenia z realnymi znajomościami. Co daje forum? Kontrole, bezpieczeństwo, niewiele wysiłku i iluzję prawdziwej bliskości z innymi ludźmi. Każdy szuka też potwierdzenia swojej wartośći, która jest kwestionowana w realu. Znaczy się życiowi pechowcy spotykają się z popaprańcami, więc efekt nie może być zwyczajny. Think

Kewa

FRIDA · Gość

letnisztorm

Zastanowiłam się nad tym tematem, po jednej stronie niezwykłość po drugiej całkowita pospolitość i po podsumowaniu mi wyszło, że może jestem niezwykła a może nawet nie.

:hamster_evil:

nudziarz

tak generalnie... równie łatwo byc niezwykłym wsród pospolitych jak i pospolitym wsród niezwykłych....
no wiem.. przynudzam Tongue out (1)

Kewa

LampionyZeStarychSloikow

flykiller · Gość

Niezwykłość jest zdradliwa, bo rzadko idzie "po całości" (to chyba nawet niemożliwe). Na przykład, Jacek Kaczmarski, obdarzony szczególnym wyczuciem słowa i zdolnością trafiania w emocje odbiorcy w swoich pieśniach, mężem i ojcem był, mówiąc oględnie, słabym. Zwykle, mówiąc o kimś, że jest niezwykły, nie rozkładamy tego na elementy pierwsze, bo ta ujmująca nas (albo odpychająca) "szczególność" jest na tyle ekspresyjna i zaakcentowana, że spycha w cień całą, przeciętną resztę. Ale ta reszta nie znika i należy o niej pamiętać, gdy zachłystujemy się niezwykłością.

Pochodzenie O-Ren Ishii

Niezwykłość ? Wszyscy są totalnie zwykli ! Może kilka jednostek na tysiąc (jeżeli przyjmiemy tradycyjny proces 3sigma). Ale, oczywiście, wielu ludzi uważa że są inni, z reguły - lepsi czyli 80% kierowców jest "lepsi niż pozostali", "80% kanapowców jest totalnie odpornych na reklamy" itd. itp. - oczywiście, zdaniem ich samych. No ale jak komuś to poprawia humor, sprawia że może się czuć taki wspaniały, wyjątkowy i podziwiany to czemu by zabraniać ?

l

Pochodzenie O-Ren Ishii

W którym momencie ?

l

w momencie, w ktorym wypowiedziales to co cytowalem.

wypowiadasz monistyczne wnioski z dupy, czyz nie?

Pochodzenie O-Ren Ishii

Napisałem więcej niż to co zacytowałeś.
Także znowu masz problem, Immanuelu Angel

l