po 30-tce

bea.ta

Mogę być pełna sprzeczności i niezrozumiała. Tak jak i Ty Anima, i tak jak Jupi i inni piszący w tym drażliwym temacie. Tego nie unikniemy, mamy jednak możliwość próby porozumienia, bo nie sądzę by ktokolwiek z nas miał złe intencje...

A temat pedofilia, molestowania to są drażliwe tematy to i są emocj.
Dane ze strony [link widoczny dla zalogowanych] )

1. 34% to ofiary członków rodziny

2. 59% była molestowana przez zaufanych przyjaciół rodziny

3. Duża liczba to ofiary starszych i większych dzieci.

4. Ludzie, którzy tego dokonują niczym się nie wyróżniają. Sprawiają wrażenie ludzi godnych zaufania, żeby móc się zbliżyć do dziecka.

>Bo, że molestowanie występuje, to wiedzą chyba wszyscy tylko skale występowania tego zjawiska niektórym wydają się małe a niektórym i tak zbyt wielkie.

1. Eksperci donoszą, że 1 na 4 dziewczynki i 1 na 6 chłopców było molestowane przed 18 rokiem życia. To oznacza, że w klasie lub w sąsiedztwie pełnym dzieci są dzieci, które przeżywają horror.

2. 67% wszystkich zgłoszeń dotyczy dzieci poniżej 17 roku życia.

3. średni wiek nadużyć seksualnych dotyczy dzieci w wieku 9 lat.

4. 22% to dzieci poniżej 8 roku życia.

5. 50% dzieci poniżej lat 12 jest molestowana przy użyciu obcych obiektów i dokonuje się na nich przemocą pieszczot.

6. Tylko 1 na 10 dzieci zgłasza molestowanie.

7. Dzieci które trzymają swój koszmar w tajemnicy oraz "mówią" ale nikt ich nie słucha, mają emocjonalne, społeczne i fizyczne problemy w dorosłym życiu.

>Histeria i ogólne poruszenie następuje gdy o jednym czy drugim zajściu piszą w jednym czasie wszystkie gazety, brukowce, powstają reportaże i zajmują się tym psycholodzy. Wtedy wpadamy jako społeczeństwo w czarną dupę...następuje zbiorowa psychoza i przez pewien czas zmysł obserwacji wzrasta. Niektórzy mają wyjątkową zdolność do projekcji perfidnej i zaczynają dostrzegać owe molestowanie na każdym kroku. I dochodzi do tego , że sami rodzice boją się cmoknąć dzieciaka w pupę , bo nóż jakiś maniak uzna to za molestowanie.. Ale część ludzi nawet jak już wie, że dzieje się cos złego i tak nie reaguje , nie działa a jedynie gada ….
>Jesteśmy jednak już jako społeczeństwo uwrażliwieni, bywamy przewrażliwieni...najważniejsze by być czujnym, bez popadania w skrajności.
Jak jednak zachować równowagę i zdystansowanie gdy np. 3-4letnie dziecko, mówi Ci, że jej starszy (różnica wieku 11lat) daleki brat, pokazywał jej parówę i opowiadał co ta parówa robi, i mówił , żeby Ona dotykała tej parówy. Hmm pytanie :

Molestowanie czy dziecięca zabawa? Na ile krzywdzące zajście ?

Wstępne uczucia to szok, złość i pobudka instynktu morderczego. Trochę później refleksja i pytanie , że może dziecko zmyśla, bo jak to, bo skąd i , że to niemożliwe.
Następnie dokładne , delikatne zbadanie sprawy, wygląda na to , że dziecko prawdę mówi ( nie miała mała styczności z nazwaniem penisa parówą, że tak powiem , nawet ja się zdziwiłam takim nazwaniem). Rozmowa z rodzicami chłopca. I oczywiście kłamiesz Ty ( czyli ja, a moje dziecko ma wybujałą wyobraźnię ), zmyślasz i mącisz .Zamiast rozsądnego , spokojnego spojrzenia na sprawę........Mała jest jeszcze mała, że lepiej z nią o tym nie rozmawiać by jej tego nie utrwalać i by kłótnie z idiotami nie zrobiły jeszcze większej szkody poza tą która już się stała.
Kolejny krok nie dopuszczać do ewentualnego spotkania sam na sam. Dziecku najdelikatniej przedstawić jak się sprawy maja. A na każdym etapie wiekowym dziecku tłumaczenie potrzebne jest tylko do momentu gdy nie zobaczy się na jego twarzy znudzenia. Po za tym obserwować... i nie wpędzać się samemu w paranoję.
Przeżycie ale i nauczka, by ufać ale kontrolować, może nie tyle kontrolować co myśleć...
Jeszcze jedno mi się przypomniało. Nagłośnienie pedofilii, molestowania itp. przedstawione są nie zawsze rzetelnie a wręcz przejaskrawia się celem wzbudzenia jak największego zainteresowania i poruszenia jak największych emocji, tych negatywnych . Często chyba po to by nienawiść skupić na sprawcy a nie na nieudolności i kumoterstwie wymiaru sprawiedliwości.

>Bywają również przypadki, gdy używana się owych zboczeń jako broni przeciwko ojcu czy matce w sprawie rozwodowej. Często zupełnie niesłusznie. Osoby zawiedzione, pozbawione zdrowego rozsądku przekładają swój własny interes nad interes dziecka. To może też można zaliczyć do molestowania, wypaczania psychiki dziecka… Popadając dalej w histerię można by zabrnąć bardzo daleko, aż do momentu gdy wmówilibyśmy sobie , że nie ma opcji….. Wszystko kręci się wokół molestowania. Mnie pewnie też molestowano…i stąd moje problemy w życiu itp..itd…

>I tak jak napisała mateczka nienawiść nie jest trwała, nienawidzić łatwiej anonimowo, gorzej jeśli po poznaniu osoby nienawidzonej okazuje się, że jest to też człowiek a nie zbitek cech w które go ubraliśmy. Może mężczyźni ( jakaś część, może wszyscy – nie wiem )są twardsi, dla nich nie ma wybaczenia, nie ma wytłumaczenie w pewnych sprawach . Znowu tworzę podział, ale jednak ta różnica płciowa ma znaczenie dla poglądów.

I tak na koniec - jeżeli ktokolwiek dobrnął do tego momentu ; )

Raczej nie mam tolerancji dla pedofilii, chciałaby jednak by mieli większe możliwości leczenia a jakby się leczyć nie chcieli to ustanowiono by prawo dające poczucie bezpieczeństwa potencjalnym ofiarom a nie bezkarność dla chorego i aspołecznego osobnika. Nikt zdrowy swojego/obcego dziecka nie skrzywdzi, a chorych na szczęście jest mniej niż zdrowych.

ps. wybaczcie, że nie potrafię tak w jednym zdaniu Brick wall

jupiter · Gość

bea.ta

slepa i brzydka

dobrnelam do konca i odnoszac sie do ostatniego akapitu z przykroscia stwierdzam, ze nie wierze w mozliwosci (wy)leczenia. trudno namowic doroslego czlowieka do zmiany przyzwyczajen odnosnie tego co go kreci i podnieca. to nie rzucanie palenia...

slepa i brzydka

jupiter, w swoim pierwszym poscie w temacie napisalam wyraznie, ze nalezy swoje dziecko obserwowac. nikt tak dobrze jak rodzic, nie bedzie wiedziec, czy dziecko sie nie zmienia, czy nie miewa stanow lekowych, czy nie traci zaufania do ludzi, czy nie stalo sie ofiara (nie tylko pedofila). natomiast przestrzeglam przed tym, co proponujesz boi; wyraznie napisalam, ze niewlasciwym i haniebnym jest czajenie sie na kazdego czlowieka z otoczenia, bo moze byc potencjalnym oprawca.

jupiter · Gość

Mati.

jupiter · Gość

Mateczko Urocza. Moja 9-cioletnia córka, na skutek stresu jaki w klasie wywoływała chora psychicznie wychowawczyni, wyłysiała. Też nie potrafiła wytłumaczyć przyczyn ale trudno było nie zauważyć, że coś jest nie tak i nie dociekać, interweniować.

Mati.

..to dowodzi temu, że dzieci w różny sposób reagują na stresujące sytuacje i czasami przez dłuższy czas możemy my, rodzice, nie mieć pojęcia, że coś nie gra..a czasami, jak napisałeś Jupiterze, pewne sprawy widać gołym okiem. I byłabym daleka od stwierdzeń, że skoro dzieją się bezeceństwa w stosunku do dzieci to wina spada na rodziców.. Mowa oczywiście o tych rodzicach, którzy nie molestują swoich dzieci..
Można z nimi rozmawiać i pokazywać, ale nie daje to 100% gwarancji na zapewnienie im bezpieczeństwa.. choć z pewnością pomaga to niebezpieczeństwo minimalizować..
Wydaje mi się, że klu sprawy koncentruje się spowodowaniu tego, żeby dziecko bezgranicznie ufało rodzicom i dzieki temu mówiło o wszystkim bez strachu o reakcje rodziców, którzy czasami krzyczą, denerwują się i karają.. To jest zwykle sygnał dla dziecka. 'Nie powiem, bo zdenerwuję mamę, tatę'.. Poza tym często w takich sytuacjach dzieci czują zażenowanie, wstyd, niepewność ale nie potrafią ostatecznie zdefiniować sytuacji.. Wiedzą tylko, że to nie tak powinno wyglądać..

Julka właśnie to mi powiedziała: 'nie powiem Ci bo się boję..'; Co gorsze, nie wiem czego ona się boi, bo ja zasadniczo ani jej nie karam, ani specjalnie nie krzyczę.. Choć w jej mniemaniu podniesiony głos to już krzyk.. Think

Być może gdzieś popełniam błąd i nie bardzo wiem jak ją 'otworzyć' i ośmielić..

Swoją drogą trudno mi sobie wyobrazić popęd w stosunku do swojego dziecka.. d'oh!

Nie potrafię pojąć co może być podniecającego w nierozwiniętym jeszcze człowieczku.. Jest to dla mnie tak samo absurdalne jak pociąg do zwierząt czy nieboszczyków..

Beatko.. to chyba właśnie jest ten oddzielny topik o Samsonie.. Blue_Light_Colorz_PDT_02

ale przypomniałam sobie o tym, dopiero kiedy przeczytałam post założycielski..

Seeni

Jupiterze wpadasz w jakąś obsesję. Myślę, że żadna z nas nie jest taką idiotką, żeby tlumaczyć własnemu dziecku, że osobisty ulubiony mąż jest potencjalnym pedofilem. Podejrzewam, że żadnej normalnej matce żyjącej w przyzwoitym związku z ojcem swoich dzieci, nigdy nie przyszłoby to do glowy. Hmm Think

i zasadniczo chyba tylko idiota może uważać inaczej.
Mnie na ten przykład nie przyszło. Uznałam natomiast za stosowne wyjaśnić córkom dawno, dawno temu co to jest pedofilia i że niecnych poczynań mogą spodziewać się po każdym z dorosłych- nawet takim do którego mają zaufanie i także takim do którego mają zaufanie ich rodzice. Nie wskazywałam przy tym, że potencjalnym pedofilem może być ich Tata, Dziadek lub sasiadka spod 4. Mówiłam natomiast jakie zachowania mogą budzić ich wątpliwości i o jakich powinny informować mnie lub Ojca. Wyjaśniałam przy tym, że pedofil to ktoś kto udaje przyjaciela, często ktoś kogo nigdy nie podejrzewałoby się o pedofilie i że bardzo często jest to osoba, która zna dziecko i która posiada zaufanie dziecka.Mówiłam, że czasami pedofilami okazują się rodzice. Przy okazji wyjaśniłyśmy sobie co to jest homoseksualizm, gwałt i dlaczego nie powinno się na homoseksualistę mówić pedał. Jak również to, ze oskarzenie o molestowanie jest bardzo poważnym oskarżeniem. Myślę przy tym, że taki przekaz był wystarczająco czytelny. Nie sądzę także, żeby owa rozmowa i inne w podobnym stylu,w głowie moich córek wytworzyły jakąś paranoiczną wizję czającego się zza węgla Ojca z lubieżnym uśmiechem. Podobnie jak morderstwa, rozboju i kradziezy, nie postrzegają Rodzica molestującego jako normy. Ale przynajmniej wiedzą, że takie patologie istnieją. Jaka byłaby ze mnie matka, gdybym mówiła im tylko prawdę wygodną dla siebie?

stara_reklama · Gość

jupiter · Gość

Znaczy się ile lat miały potworynki podczas tej rozmowy?

Seeni

Nie pamiętam dokładnie ale to było mniej więcej w tym czasie kiedy w Gdyni złapano faceta, który uprowadzil, przetrzymywał przez dwa dni i molestował dwóch chlopców- 10 latka i 11- latka. Moja starsza córka była wtedy w podobnym do nich wieku. Mlodsza miała zatem 6- 7 lat. Mówilo się o tym glosno i dziewczyny przyszly po konkretne wyjaśnienia. Np chciały wiedzieć co to jest stosunek analny.Wcześniej również prowadzilam z nimi takie rozmowy ale w mocno okrojonej wersji.

jupiter · Gość

Mati.

pardon za off-topik, ale wolne wnioski..

..jestem skłonna wierzyć w statystyki..
nasuwa mi się jednak w związku z nimi i z prezentowanym tu, do nich zaufaniem, kolejne smutne pytanie: 'o czym jeszcze nie wiemy, co dzieje się w 'domach naszych sąsiadów'? lub 'o czym wydaje nam się, że wiemy doskonale a możemy być w ogromnym błędzie?'..

tak w ramach tych pytań.. jak myślicie ilu waszych sąsiadów, których nigdy byście nie podejrzewali, maltretuje psy, żony, dzieci?

niby niczego 'zza ściany' nie słychać a 'siniaki się trafiają'..

lulka

Nigdy bym w wieku 7-8 lat nie powiedziała dzieciom czym jest pedofilia.
Nie twierdzę jednak, ze to zła metoda wychowawcza.
Pewnie mi przyświecało mimo wszystko zachowanie dużej dozy dzeciństwa i beztroskości u moich dzieci?
Owszem opowieści o cukierkach od nieznajomych, o tym, że ktoś może je porwać od mamy itd. jak najbardziej. I pilnowałam jak oka w głowie. Może miałam więcej szczęścia niż rozumu, że nie mam w rodzinie żadnego zboczeńca?
Poza rodziną po prostu w tym wieku nie przebywały. Poza szkołą, ale tam prowadziły całkiem bezstresowe życie i nigdy nie miałam żadnych obaw.
W tym wieku 7-8 lat mniej więcej chciały się dowiedzieć jak się robi dzieci i jak się rodzą. Oczywiście opowiedziałam bez większego owijania w bawełnę owiewając jednak oba te akty wielką miłością męsko-damską by było to dobrze przyjęte.
Może gdyby usłyszały w tv i się dopominały jak córki Seeni? Nie zdarzyło się to jednak. Owszem, te wszystkie pytania padły, ale miały na pewno naście lat...12 ?

lulka

bosska · Gość

ja nie wiem, na ile ważne jest szczegółowe wyjaśnienie dziecku, co to jest pedofilia a na ile wychowanie w przeświadczeniu, że dziecko ma prawo powiedzieć "nie", jeśli dzieje się coś/jeśli ktoś robi coś, czego dziecko nie chce zaakceptować. i nie mam tu na myśli umycia zębów po kolacji i pójścia spać po dobranocce.
sama pamiętam z dzieciństwa różnego rodzaju zdarzenia, które teraz mogłabym zdefiniować jako potencjalne zagrożenie. pamiętam wtedy, jak podskórnie czułam, że lepiej np. z tym panem tam nie iść albo żeby tego księdza unikać. być może to był instynkt, a być może jakieś przeświadczenie, że coś jest nie tak.
pedofile lgną do dzieci między innymi dlatego, że to łatwy cel - łatwo je zastraszyć, łatwo manipulować, łatwo wykorzystać. dziecko czuje, że coś tu nie pasuje, ale wychowane w "autorytecie dorosłych" nic nie powie. przecież ryby i dzieci głosu nie mają.

w temacie pedofilii w rodzinie, jak statystyki wskazują, najczęsciej dochodzi tam, gdzie jest bardzo mocny patryjarchiat (czy jak to się pisze)

Seeni

To była Lu naprawdę glośna historia. Były pogadanki w szkole , spotkania z psychologami itd. Ale one chciały wiedzieć ode mnie. Pedofilia mnie nie zabiła. Najgorszy był ten sex analny. I Małej powiedziałam, że nie potrafię jej tego wyjaśnić tak, żeby zrozumiała. A starszej wieczorem wytłumaczyłam. Ta rozmowa była dosyć drastyczna, ponieważ drastyczne były okoliczności całej tej sprawy. No i niestety moje córki przyszły już z wiedzą, że chlopcy byli wielokrotnie gwałceni, że trafili do szpitala z ciezkimi obrazeniami, ze jeden z nich przestał mówić.
Miałam je z tym odesłać.? Zostawić z pytaniami i to takim na które mi samej trudno było odpowiedzieć?Uznałam, że nalezą się im wyjaśnienia i chyba zareagowałam instynktownie

jupiter · Gość