po 30-tce

nudziarz · Gość

Kewo > mogę powiedzieć wylacznie z doświadczenia.
Przez trzy lata moja córka uwazała nas za parę idiotów, polaczenie chodzacego portfela, praczki i kucharki.
Na nasze slowa reagowala mina tak bezczelna, ze z trudem powstrzymywalem rekę. ( o słowach.. fochach.. trzaskaniu drzwiami i rzucaniu dupą nie wspomne )
I uwierz.. robila rzeczy o niebo gorsze od Twojej.
Co robilem.. usilowalem wszelkimi sposobami nie dopuscić do calkowitego zerwania kontaktu.. nawet czasem kosztem rezygnacji ze swoich zasad i priorytetow.
Bardzo powoli odzyskiwalismy sie nawzajem.

lulka

Kewa

Aproxymat

Ja nie mam żadnych doświadczeń z nastoletnimi córkami, ani tym bardziej sam taką nie byłem. Ale będę trzymał kciuki za pomyślny rozwój sytuacji. Błędy pewnie zawsze się popełnia, to nieuniknione, grunt, żeby mieć dobre wyczucie, ani się nie narzucać, ani nie odsuwać..

teraz

może Cie to uspokoi - w wieku 14 lat chodziłam z koleżanką za rączkę, spędzałyśmy ze sobą masę czasu i wcale nie myślałyśmy o chłopakach, więc byłyśmy ze sobą chyba dużo bliżej niż Twoja córka z koleżanką z internetu i obydwie wyrosłyśmy na heteroseksualne kobity, z mężąmi itd. itp.

Tak sobie myślę, że chyba delikatnie spróbawałabym odciągnąc swoje dziecko od takiej wirtualnej znajomości, osobiście boję się takich znajomych, oczywiście nic na siłę, bardzo delikatnie, jakby Cię to wcale nie obchodziało

grunt to spokój
trzymam kciuki

slepa i brzydka

kewa, jesli Twoja corka ma wpojona zasade umiaru i nie jest glupia, i jesli tylko wie, jak nie zrobic sobie krzywdy, to nawet jesli sie z kolezanka zbilizy bardziej niz na slowa, tej krzywdy sobie nie zrobi. na pewno uczylas ja, ze ciekawosc bywa niebiezpieczna, ale wiesz takze rownie dobrze, ze nauka polega na doswiadczaniu i eksperymentowaniu, nawet jesli tematem jest zagladanie w dekolt swojej kolezanki.

poza tym bunt podsycaja zakazy, smedzenie, zachowywanie sie jak nietoperze. (nic nie wiedzisz, niz nie slyszysz, a wszystkiego sie czepiasz

). im wiecej krzywisz sie na mysl o tym, ze Twoja corka moze miec inna orientacje (lub wlasnie sie o taka starac), tym bardziej jest to dla niej podniecajace. no przynajmniej dla mnie by bylo, ale nie wiem czy moge patrzec przez pryzmat swoich niespelnionych wyobrazen wieku lat nastu...

Kasztanka · Gość

stara_reklama · Gość

ver

Kewo- moje zdanie takie, ze nie jest ważne co ona tam na boku wypisuje, nie czytaj tego, bo to zmienne i połowa co najmniej to tylko szalejaca wyobraznia, być moze nie ma nic wspólnego z rzeczywistoscią.
Przeciez dziewczyny dojrzewajace maja taka fazę kochania sie w przyjaciółkach, nauczycielkach it.p. to mija podobnie jak inne fazy. Dojrzewanie polega na rozbieraniu wszystkiego po kolei na części pierwsze, weryfikowaniu na własny sposób, poddawaniu wszystkiego w watpliwość, dopiero potem układane jest to powoli, zgodnie ze zdobyta wiedzą na swój indywidualny sposób, tak sie własnie tworzy młoda osobowość.
Córa ma faze na weryfikacje sexualnosci, daj jej spokojnie sie temu przyjrzec, pokaz jej jaka jest Twoja postawa w tej dziedzinie, ale nie rób tego gadaniem, tylko zachowaniem, postepowaniem i gestami. Słowa maja znaczenie minimalne.

Najważniejszy jest czas, jaki mozecie wspólnie spedzić z nią, tego czasu powinna dostać tyle ile potrzebuje. Wazna jest tez rola ojca, który bedzie pierwowzorem jej kontaktów z meżczyznami. Powinni sami też mieć jakiś wspólny czas- córka i ojciec.
Męzczyzni przekazuja wiedzę o zyciu w sposób lepszy niż matki, podobno to zostało dowiedzione. W dodatku robia to nie za pomocą mówienia, jak to zwykle robia opiekuńcze matki, naiwnie sądząć, ze to wychowywanie...

piszesz, ze szykuje sie jakis wspolny wyjazd nad morze, postaraj sie żeby był bardzo aktywny i bardzo wspólny, rodzinny. Pewnie na poczatek córka krytycznie i na to spojrzy, ale wazne jest to, co zobaczy, jacy Wy jestescie i co wami kieruje. To jest to, czego szuka...

Pasztet · Gość

Tak se mysle, co prawda patrzac na to z punktu widzenia wlasnych wspomnien, ze rodzice nigdy nie uzyskaja wstepu do swiata swojego dorastajacego i eksperymentujacego dziecka, jesli nie wykaza sie zyczliwym zaufaniem do tego, co ich pociecha wyczynia. Probujac wplywac na ich zycie zwiekszona dyscyplina, jednoczesnie zdejmuje sie z nich odpowiedzialnosc za konsekwencje. I chyba zle jest kogos przyzwyczajac do tego, ze ktos inny odpowiada za ich postepki poprzez wplywanie na decyzje. To sie pozniej msci.
Jasne, ze to nie jest uniwersalna metoda, ale pamietam ciagle powtarzane slowa, ze moje decyzje, to moja odpowiedzialnosc za skutki, natomiast lista rzeczy, ktorych rodzice w moim zachowaniu nie zaakceptuja niezaleznie od owej odpowiedzialnosci byla krotka i dotyczyla najbardziej zasadniczych rzeczy: nieuczciwosc, zlodziejstwo, lajdactwo i brak kultury.
O wielu niezbyt chwalebnych uczynkach nigdy sie nie dowiedzieli, ale drogowskaz-latarnia w polaczeniu z udzielonym mi zaufaniem sprawial, ze straralem sie ich nie zawiesc. Za co do dzisiaj bardzo ich kocham i szanuje, coraz bardziej zreszta.

PS. Nigdy nie interesowali sie z kim sypiam, malo tego, bylem jednym z nielicznych wsrod rowiesnikow szczesliwcem, ktory mogl nocowac w swoim pokoju kolezanki. Ojciec mi pozniej wspominal, ze robia to dlatego, ze sami musieli sie z matka szwendac po rozmaitych dziwnych i niewygodnych miejscach i nie chca tego samego dla mnie.
Pamietam naiwnosc rodzicow owych kolezanek, ktorzy byli przekonani, ze skoro w domu beda rodzice, to nie ma mowy by ich corki wyladowaly ze mna w jedny lozku

ver

młody człowiek powinien dostawać od rodziców kredyt zaufania,

bo wtedy dopiero ma szansę powoli stawać sie włascicielem własnego życia, co owszem, bywa procesem bardziej bolesnym i czasem niebezpiecznym, jednak bardziej efektywnym wychowawczo niż cokolwiek, co wymyślimy jako rodzice bardzo przejęci swoją rolą

kiedyś z mężem wiele razy bardzo ryzykowaliśmy, bywały nieprzespane noce, okrutny strach, bezsenność it.p. ale metoda okazała się super jak jasna cholera...

zaufanie to potęga

posiadanie w domu nastolatka ma cos ze sportów extremalnych...

Kewa

Po Waszych wpisach czuję się głupio, że weszłam w prywatność córki. Gdy ją przytulam to wierzę, że będzie dobrze, musi...

nudziarz · Gość

Kewo.. nie chce sie madrzyć.. ale dla mnie najwiekszą sztuką, najwiekszym wyzwaniem bylo zaakceptowanie fatktu, ze to dziecko kolo mnie to nie niemowle calkowicie zalezne ode mnie.. ale wolny czlowiek, majacy wlasne zycie ... swoje prawa i tajemnice.
Przejscie z etapu "decyduje" do etapu "doradzam i akceptuje" kosztowało mnie mase zdrowia , nerwów i wymagało sporo samozaprcia.
Choc do dziś miewam mentorskie tony w stosunku do calkiem juz dorosłych dzieci

ver

to racja Nudziarzu- i jeszcze to, ze im bardziej kocha sie dziecko, tym to trudniejsze, im bardziej skupiamy się na nim- tym gorzej...it.p.
===========================

"Po chwili dostrzegasz subtelną różnicę
Pomiedzy trzymaniem za rękę, a skuciem duszy łancuchem,
I uczysz się, że milość nie oznacza oparcia,
A towarzystwo nie daje bezpieczenstwa.
Uczysz sie, ze pocałunki nie sa zobowiązaniami,
A prezenty - przyrzeczeniami.
Zaczynasz więc akceptowac swoje porażki,
Z wysoko uniesioną glową i szeroko otwartymi oczami,
Z gracją kobiety, nie ze smutkiem dziecka.
Uczysz się budować swoje wlasne drogi
Juz dzisiaj, bo jutro zbyt niepewne jest na plany,
A przyszlość ma zwyczaj opadania w środku lotu.
Po chwili dostrzegasz, ze nawet promienie słońca palą,
Jeżeli padnie ich na ciebie zbyt wiele.
Siejesz zatem swój własny ogród i upiększasz swoją duszę
Zamiast czekac na kogos, kto przynosilby ci kwiaty.
Uczysz się, że naprawdę możesz wytrzymac.
Że naprawdę masz siłę,
I napawde coś znaczysz.
I tak uczysz sie i uczysz...
Z każdym "do widzenia" uczysz się."

Paj · Gość

melpomena
wieczna malkontentka

Dołączył: 03 Wrz 2005
Posty: 3203
Ostrzeżeń: 0/5
Wysłany: Pon 16:15, 11 Cze 2007 Temat postu:

Paj napisał:
Dawno tak się nie uśmiałam; na konie..
Homoseksualizm, to nie zwichnięte biodra, ani skrzywiony kręgosłup.
Bądź mądra i nie strać córki.

Paj, przecież nie chodzi o to, by mieć terapię na koniu, ale o wspólne spędzenie czasu, możliwość rozmowy między matką a córką, wzmocnienie więzów rodzinnych, poczucie bliskości.
_________________
kewa2
premier Grenlandii

Dołączył: 05 Lis 2005
Posty: 1542
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: prawie Wrocław Wysłany: Pon 21:09, 11 Cze 2007 Temat postu:

Skojarzenie z koniem może nie najtrafniejsze, ale właśnie o jakieś zajęcie, hobby mi chodziło, a coś co odciągnie ją od internetu. Właśnie byliśmy się wykapać na kąpielisku i pobawić z psem. Rozmawiałam chwilę z moją córką, że się o nią niepokoję, że ma czas na deklaracje - k... jest źle
To nie internet jest przyczyną homoseksualizmu..
A jeżeli w nim upatrujesz przyczyny, hmm..
To napewno jest trudne dla matki..
Ale ona musi być pewna, że jej nie odrzucisz, mimo wszystko..

ver

błagam nie wrzucajcie dziewczynki do worka z homoseksualizmem.

przeciez ona nie współżyje regularnie z inną dziewczynką, ona tylko prezentuje słownie swoją kontrowersyjną postawę, jedno do drugiego moze nie mieć nic i na początek dobrze byłoby wyjść z takiego założenia.

doskonale rozumiem Kewy stres, mała tak odważnie prezentuje otoczeniu swoje przekonania, piszesz Kewo, ze nawet sama zaczyna rozmowę na ten temat, to na pewno silnie Ciebie niepokojące. No ale może właśnie takie ma być z założenia? Może to jakaś zakamuflowana forma wołania dziecka o to, by zostało wreszcie dostrzeżone jako osoba, która ma własne przekonania?
W tej sutuacji- jesli nawet dojdzie do bardzo bliskiego kontaktu z tą drugą dziewczynką- córka własnie wtedy będzie miała okazję poczuć, zobaczyć, o czym do tej pory mówiła i czym to jest dla niej. Jesli taki kontakt nie nastapi w ogóle, może jeszcze długo pozostać w przekonaniu, że jest możliwy.
Powiem jasno- nie zostaje się lesbijką ani od rozmawiania i myślenia o tym, ani od próby tego typu kontaktu. Większość młodych dziewcząt i chłopców podejmuje jakieś zachowania homo, po to głównie, by je zweryfikować, ciekawość jest potężnym motorem napedowym wielu dziwnych czasami zachowań, ale to nie próba czy zachowanie decyduje potem o ostatecznie przyjętej orientacji seksualnej, tylko płeć mózgu.
Płci mózgu się nie przeskoczy.
Homoseksualizm nie jest chorobą wirusową- zakaźną.
W bardzo młodym wieku bywa po prostu na ślepo strzeloną próbą zobaczenia samego siebie, nic więcej.

slepa i brzydka

czytajac padajace wypowiedzi wlasnie tak mna cos wstrzasnelo, ze dziewczyna juz wlasciwie zostala osadzona i ma akta: HOMO. mnie tez troche ponioslo...
slusznie prawisz, ver, bo ona przeciez TYLKO mierzy... nie musi kupowac, a jesli juz, to jeszcze mozna zwrocic prawie nieuzywane

Kasztanka · Gość

slepa i brzydka

no pisze przeciez, ze najbardziej moja wlasna...

PS. wdzieczniejszy obiekt do czepiania