po 30-tce

Seeni

To tak trochę jest jak z tym, ze jestes pijana jak Ci to mówią dwie osoby.
Jak ktoś mi powie. że jestem przykładowo blada, to z całą pewnością będę się zastanawiać czy tak nie jest.
Podobnie jak złosliwa, głupawa itd.
No cos w tym musi byc jezeli kilka osób postrzega Cię w podobny sposób.
Chyba do innych rzeczy niz moja własna osoba mam podejscie podobne, chociaz oczywiscie bywa, że publicznie upieram się przy czymś jak muł.

Seeni

nudziarz

tak sobie myślę, że to jest kwestia "gęstości strzelania"
Oczywistym jest, ze opinia jednej i do tego przypadkowej osoby jest bez znaczenia ( już inaczej odbieram opinię jednej i nieprzypadkowej osoby, choćby mojej zony, która zna mnie jak zły szeląg).
Natomiast powtarzające się podobne stwierdzenia ze strony kilku czy kilkunastu osób, które do tego obracają się w róznych sferach naszego zycia powinny spowodować przynajmniej zastanowienie się nad ich zasadnością.
Zastanowienie się, a nie stwierdzenie " eee.. tam co oni o mnie wiedzą", czy inne przepełnione samousprawiedliwieniem, a często samozachwytem

.

rosegreta · Gość

prawda ? Seeni, czyja prawda... Myslę, ze ta osoba nas tak postrzega i tyle,
wydaje o nas jakąs opinię, czy słuszną... Uważam, ze to opinia danej osoby, jej punkt widzenia i jej prawda, nie prawda o nas, nasza...
Na pewno do opinii osoby, którą mniej znamy, na której nam nie zalezy, albo z którą nas nic nie łączy przywiązujemy mniej uwagi, podchodzimy mniej emocjonalnie, niż do kogoś kogo lubimy, znamy, na kim nam zalezy...
Myślisz Niebieski, ze portier nie moze dużo czytać, skąd u Ciebie te stereotypy...
Fakt dane jakie podaje opinia publiczna o czytaniu nie najlepiej świadczą o Polakach tzn. o ilości czytających osób.
Może te badania nie są reprezentatywne/mam taką nadzieję.

rosegreta · Gość

dodam tylko, że każda opinia o nas chyba jednak wpływa na to, ze zaczynamy sie zastanawiać - czy aby oni nie mają racji, czy może mówią to zlosliwe, a może zazdroszczą (tylko czego

)
Osobiście zauważyłam, ze łatwiej jest nam dostrzegać minusy u innych, krytykować niż dostrzegać plusy i chwalić za to co faktycznie dostrzegamy w drugim pozytywnego.
Może zacznijmy od szukania pozytywnych cech u innych... Proszę. Pray

Seeni

Wiolinowa

Nie przywiązuję dużej wagi do opinii innych o sobie, jeśli jestem przekonana o słuszności swojej decyzji czy postępowania. Nie przywiązuję zbytniej wagi czyli nie zmieniam swojej przemyślanej decyzji pod wpływem opinii innych. Nie znaczy to jednak, że pozostaję obojetna, że mnie nie wzrusza. Owszem, wzrusza zwłaszcza gdy jest krzywdząca. Bo inni nie znają wszystkich okoliczności i skutków. Ja znam, bo znam siebie, swoich bliskich i swoje życie. Wiele razy byłam oceniana przez najbliższe otoczenie i te oceny były skrajnie różne. Byłam zdezorientowana. Dlatego właśnie przestałam przywiązywać do nich wagę. Najważniejsze to zaufać samej sobie, postępować zgodnie z własnym sumieniem, umieć rozpoznać przyczyny i przewidywać skutki. Starać się mimo wszystko być sobą, mimo wywieranej presji, mimo mody, mimo świadomości własnej ułomności i nieuchronności błędów. Nie twierdzę, że nie należy wogóle brać pod uwagę opinii innych. Jeśli ktoś ważny dla mnie lub wiele osób wyraża tę samą negatywną opinię, wówczas warto zrewidować swoje poglądy, zastanowić się raz jeszcze, czy nie pomyliłam się? Ale zawsze niech to będzie koniec końców mój wybór, moja decyzja. I nie podyktowana chęcią uzyskania aprobaty w oczach innych, lecz własnym przekonaniem o słuszności dokonanego wyboru.

Seeni

Tylko- wiesz co- tak naprawdę chyba nie chodzi o aprobatę, tylko raczej o coś w rodzaju szacunku dla opinii innych. Wbrew pozorom, wydaje mi się, ze ludzie niekoniecznie chętnie wyrazaja negatywne opinie o innych. Może w necie, gdzie jest się anonimowym- łatwiej o nie. W realnym życiu taka opinia poprzedzona jest jakimś tam procesem myślowym i po coś jest przekazywana. Dlatego warto się z nią liczyć. Jeżeli ktoś postrzega mnie negatywnie, to ma ku temu jakieś powody. Jeżeli ma- to być moze warto się nad nimi zastanowić. Nie chodzi mi o to, żeby bezkrytycznie przyjmować sądy i opinie innych- ale o to, żeby się nad nimi chociaż na chwilę zatrzymać.
Decyzje to chyba coś innego- opinie innych mogą mieć znaczenie tylko wtedy, kiedy decyzje ich dotyczą.

Wiolinowa

Szacunek dla opinii innych wyrażam w ten sposób, że uważnie wysłuchuję i (jeśli mam możliwość i jest taka potrzeba) odpowiadam. Wydaje mi się, że to już jest dużo. Oczywiście zanim coś odpowiem, muszę pomyśleć i zastanowić się. Ile czasu mi to zajmie, zależy od kalibru sprawy i od opinii.
Piszemy tu dość ogólnikowo, dlatego może trudno się zrozumieć. Powiem tak: jeśli podjęłam jakąś ważną przemyślaną decyzję- to opinia otoczenia nie zmieni jej. Chyba, że dowiem się z niej o jakichś nieznanych mi wcześniej okolicznościach, wtedy będę się zastanawiała i nie wykluczam zmiany decyzji. Cały czas piszę o ważnych przemyślanych decyzjach. Bo o błahych sprawach chyba nie ma sensu dyskutować?
Nawet opinie osób, których moje decyzje nie dotyczą , nie są przeze mnie ignorowane. Właśnie przez wspominany wcześniej szacunek dla opinii innych. Może właśnie opinie kogoś nie zaangażowanego w sprawę są cenniejsze, bo bardziej obiektywne?