po 30-tce

melpomena

Dobrze, ze musze spadac, bo bym zaczela pisac o pruderii, a to by bylo z kolei zbyt intymne jak na wynurzenia forowe

Seeni

Dawaj, dawaj......
Nigdy nie byłam spcjalnie pruderyjna. Jakoś tak mimo licznych defektów udawało mi się akceptować własną cielesność.
Pamiętam takie lato, jakieś dwadzieścia lat temu, z psiapsiółką łaziłyśmy po mieście w koszulkach z odkrytym żołądkiem i w nieprzyzwoicie krótkich spódniczkach( ja w biedronki, ona w niebieskie listki), osmagane słońcem do granic możliwości, bez makijażu za to w butach na koszmarnie wysokiej szpilce. Okręcałyśmy się w koło przed szybami wystaw i krzyczałyśmy wyciągajac ramiona: Boże...jakie jesteśmy piękne.

FRIDA · Gość

melpomena

Seeni, od jakis 20min probuje Ci odpisac i caly czas wychodz mi z tego jakis belkot, koszmarne dywagacje i cholera wie co jeszcze.

Po przeanalizowaniu tego wszystkiego wychodzi mi, ze cos takiego jak falszywa skromnosc, udana wstydliwosc czyli to, jako co okresla sie pruderie, obecnie nie istnieje, poniewaz dzis meza sie na cos takiego nie lapie, co najwyzej na ciaze, a to i tak rzadko skutkuje podpisaniem aktu malzenstwa. Do czego innego bylaby potrzebna pruderia nie mam pojecia.

Albo jest sie wstydliwym i skromnym albo nie jest.

nudziarz

Czasy się zmieniły, zmienił się nasz stosunek do cielesności i wstydliwość czy skromność z cnót stały się synonimem zacofania, drobnomieszczaństwa i diabli wiedzą czego jeszcze.
I powoli wieksza sensację wzbudza piekna kobieta która nie chce rozebrac się do playboya niz ta, która robi to bez oporów.

Ajulutsikael

na onecie można przeczytać artukuł pt: "w sieci bez wstydu". traktuje o obnażaniu prywatności w sieci głównie poprzez zdjęcia. polecam.

Aproxymat

Mam wrażenie, że to zjawisko coraz powszechniejsze. Ciekawe czy tu działa jakieś sprzężenie zwrotne - im więcej ludzi się obnaża, tym bardziej zachęca to pozostałych do takich zachowań.

Formalny

...- "Wszystko na sprzedaż"...?

Tina

pokazywanie swojego kalectwa, rozmawianie o nim otwarcie, wszytsko jedno z kim, no i czy to sie komu podoba czy nie, a nawet, jesli sluchajacy tego nie chce sluchac - wszystko jedno.
i tak nalezy opwiadac, a po co?
aby sie samemu wyleczyc!

no choroba,kalectwo smierc jest wstrzasem dla czlowieka i kazdy musi wyjsc na prosta. a jak?
wlasnie przez rozmowy z otoczneiem...

tak zalecaja psychoterapeuci.

wiec jezeli pokazywanie swojego kalectwa i rozmowa o nim pomaga takiej dotknietej osobie - to niech!
niech rozmawia, pokazuje i robi co chce.

a to ode mnie przeciez zalezy, czy bede sluchac, czy bede ogladac taki film, obraz itp.

Formalny

animavilis · Gość

rosegreta · Gość

Według mnie każdy pomaga sobie jak może. Nie mnie to oceniać. Choc bardziej niestosowne wydaje mi się opowiadanie o innych niż o sobie.
Często zdarzały mnie się sytuacje, kiedy zupełnie obce osoby, w pociągu, w poczekalni na dworcu, na ławce w parku itp opowiadały mi rózne historie ze swego życia. Oczyszczały się, chciały sie podzielić czymś. Wątpię czy zależało im na moim współczuciu i zainteresowaniu. One były świadome, ze więcej ich nie spotkam, nie ocenię, ze nie będą musiały się mnie bać. Wiem również, ze pewnie to było dla nich ważne, tak otworzyć się przed kimś.
Jesli komuś to przeszkadza, zawsze mozna zmienic temat, albo dać do zrozumienia danej osobie, ze nie chce się jej słuchać.
Podzielenie się naszą obawą, strachem, szczęściem, otwarcie- pomaga.

FRIDA · Gość

lulka

Wiolinowa

Wiolinowa

Seeni

No może się czepiłam nieco tego zestawienia, ale uderzyło mnie, że jest ono właśnie takie. Nie wiem jak to jest z powściagliwością ( wada czy zaleta) ale bycie wyzywającym i prowokacyjnym chyba zaletą nie jest. Think

Nie chodziło mi o to, że to jest Twój post i że zawiera on ocenę ( moim zdaniem). Uderzyło mnie bo chyba dokonałabym bardzo podobnych zestawień przekonana, że ocenne nie są. Rozumiesz Wiolinowa, chodzi mi o to, ze ocenność odbywa się poza kręgiem naszej świadomości.

Wiolinowa

Nie wiem, mnie się zawsze wydawało, że świadomie dokonuję ocen. Ale tylko na własny użytek. Nie oceniam publicznie, bo uważam, że nie mam prawa. Zauważ jednak, że część osób uzna Cię za wyzywającą, ale inna część- za bezpruderyjną, a może nawet odważną i śmiałą. Czy bezpruderyjność, odwaga i śmiałość to wady? Nie wiem czy dobrze zrozumiałam... tak bardzo zależy Ci na opinii innych, że tylko ich jednomyślna pozytywna opinia o Tobie pozwala Ci odczuwać radość? To raczej nierealne.

Seeni

Żależy mi na tym, żeby opinia innych o mnie była taka sama jak moja o mnie. Nie ubodzie mnie zatem niczyje stwierdzenie o zbyt grubych udach ale zza to opinia, że np zbyt mało czytam zepchnie mnie na krawędż odchłani.
Chociaż może nie do końca. Zasadniczo w ogóle nie lubię negatywnych opinii o sobie i liczę się z opiniami innych. Zależy mi, żeby ludzie wyrazali się o mnie pozytywnie. Myślę, że często rezygnuję z różnych rzeczy właśnie dlatego, że ich realizacja niosłaby ze soba negatywny odbiór ( tzn w miarę obiektywnie negatywny odbiór) Nie chodzi przy tym o opinie konkretnych osób tylko o opinię ogółu

Kewa

Czy Seeni, gdyby nie zależało uzbierałaby 1000 pochwał? 050