po 30-tce

animavilis · Gość

No, czy byłabym z tych skrytych, czy odkrywających się.

rosegreta · Gość

Mati.

Według mnie jest kilka powodów dla takiej ekshibicjonistycznej ekspresji. Wiemy, że jeśli niechcący zauważymy u niektórych jakieś defekty to odwracamy głowę, lub udajemy że niczego nie zauważyliśmy. Dlaczego? Bo wydaje nam się, że jeśli okażemy komuś, że zauważyliśmy to możemy wprawić go w zakłopotanie. Może on ukrywał przed nami ten defekt? Może nie chciał pokazać? Ci, którzy pokazują lub otwarcie mówią o swoich problemach lub ‘awariach’ chcą w ten sposób odtajnić kwestie. ‘Mówię wprost, pokazuję wprost – nie ma zagadki, tajemnicy, wstydu, lęku’. W dobie dzisiejszego kultu piękna, zdrowia i młodości niełatwo być starym, brzydkim i chorym.

Poza tym artysta nie istnieje bez publiczności. Odbiorcy i ich reakcje są dla niego motorem, stymulują, stanowią źródło inspiracji. Podejrzewam, że często ich zachowanie jest spowodowane wbudowanym, czasami nieświadomym pierwiastkiem prowokacji. Artyści są po to, żeby pokazywać życie i jego aspekty z różnych perspektyw i w różnych wymiarach, są po to, żeby szokować, zatrważać, przerażać, wzbudzać skrajne emocje, które nam samym pokazują właśnie nas. Skłaniają do refleksji, zastanowienia się, uargumentowania faktu, że coś nas obrzydza, frapuje, zachwyca.

Pokazywanie okaleczonego ciała to życie jest, to co nas otacza. Jakże jesteśmy odrealnieni skoro nas to osłabia. Nic co ludzkie nie powinno być nam obce. I w przeciwieństwie do Nudziarza nie porównałabym tego do Big brothera. Ani też nie oceniłabym ich tak skrajnie. Zwykły człowiek nie czuje sensu takiego działania, oni nie są zwykli dlatego trudno pojąć ich motywy. Żyją gdzieś w swoim świecie a obrazy tego świata pokazują nam w swoich dziełach. Ale czasami te motywy są proste jak budowa cepa: Bartek – Jej mąż – powiedział: To będzie film o miłości w czasach współczesnej zarazy, jaką jest rak. Historia dwojga ludzi, którzy się kochają, z chorobą nowotworową w tle. Mam ten film w sercu...
Jak można stworzyć lepsze dzieło od tego, które w sercu się nosi?
Czy znamy już cel dla którego nakręcili ten film?

Wiolinowa

Seeni

Ja się z tym ostatnim zgadzam. Mamy prawo być sobą. Czytajac post Wiolinowej nie mogę jednak nie zauważyć dokonanego zestawienia dwóch różnych postaw. Ci nie występujący w Big Brotherze są:wstydliwi, skromni, powściągliwi. Ci występujący są natomiast:wyzywający, prowokacyjni, bezpruderyjni.
Odczytuję zatem, że dokonując wyboru występowania w Big Brotherze, wyboru do którego mam prawo, otrzymam opinię osoby wyzywajacej, prowokacyjnej i bezpruderyjnej, tj. co do zasady opinię negatywną.
To mi odbiera radość owego bycia sobą

Poldek

A ja sie zgadzam i nie zgadzam, pomiedzy tymi szufladkami jest tyle szufladek posrednich ze nie czuje sie na silach pakowac do jednej z nich i zostac na stale.
W Big Brotherze bym nie wystapil, za to rozebralbym w Playboyu

Na rozkladowce Angel

Seeni, bez wzgledu na to co zrobisz i tak jestes oceniana, nie ma znaczenia czy to bedzie kupno kolejnych butow (rozrzutna!!), rozebranie w Playboy (rozwiazla) czy karmiaca ptaszki w parku (kochajaca zwierzatka).
Bycie soba nie polega na martwieniu sie o opinie jaka maja inni na Twoj temat ale wlasnie postepowaniu wg wlasnego widzimisie pomimo tych opinii.

Seeni

Aj tam, aj tam.....
Bycie soba polega raczej ( moim zdaniem) na nie podejmowaniu działań wbrew sobie. Występ w Big Brotherze mogę sobie darować: wolę nie wystąpić niż dostać łatkę wyzywającej i powokacyjnej. Rezygnacja z nowych butów nie wchodzi w grę- nowe, śliczne obuwie, mimo iż kolejne leży tak bardzo w mojej naturze, że brak zakupu byłby postępowaniem wbrew sobie. Tylko w takich sytuacjach nie interesuje mnie opinia rozrzutnej.

Poldek

Ale nie wystpiasz ze wzgledu na ta latke i gdyby nie ona to bys wystapila??

Seeni

Głównie z uwagi na łatkę.
Ja mam raczej taką silną potrzebę gwiazdorstwa - i to od dziecka.
Zasadniczo nadaję się na celebrytkę Think

Ale u Drzazgi bym nie wystąpiła Not talking

animavilis · Gość

Mnie to by taka łatka "rozwiązłej" chyba ubawiła.
Jestem nader powściągliwa i, momentami, pewnie nawet pruderyjna, ale za odpowiednim wynagrodzeniem dałabym sobie zrobić sesję w "Playboyu", mając zwłaszcza na uwadze, że cały sztab profesjonalistów pracowałby nad tym, abym wyglądała na fotkach 5 razy lepiej niż w rzeczywistości. Urocza pamiątka na starość, sporo szybkiej (ale wcale niełatwej) kasy, no i, właśnie, taka niecna nieco radocha, że ludzie, którzy nic o tobie nie wiedzą, mają cię za rozwiązłą, wyzywającą i bezpruderyjną Angel

Kewa

Po sąsiedzku mieszka dziewczyna, właściwie już starszawa kobieta, która tak z 15 lat temu (może więcej) dala się sfotografować dla Pip shopu (to taki prowincjonalny Playboy Hyhy

) Pozowała tam w strasznych, obleśnych pozach i pozaciąganych rajstopach, nawet chyba dziurawych. Numer z sesją podawany był z rąk do rąk, aż rozsypał się w pył. Do dziś towarzyszy jej łatka. Nawet nie wiem jak ma na imię, ale każdy w miasteczku wie, kto to "pipszoł"

Dziewczyna jest brzydka, z grubym karkiem, chudymi nogami, z okropnym makijażem. Czasem mi jej po ludzku żal. Mam żal też do jej ojca, który ponoć woził ją na te sesje. Starszy miły pan - spotykamy się na spacerze z psami, ale nie lubię go właśnie za to, że nie chronił córki. Aha, ona straciła pracę w banku i teraz to tak stale szuka, gdzieś tam się łapie, a potem znów na bezrobociu

animavilis · Gość

Te zdjęcia w Playboyu są estetyczne, dobrze wykonane, nieobsceniczne.
I w ogóle, chyba z dwojga złego wolę publiczne odkrywanie ciała niż psychiki. Z reguły strasznie mnie denerwują ludzie przesadnie uzewnętrzniający się przed kamerą, zwłaszcza, jeśli niczemu to nie służy.

Seeni

slepa i brzydka

nie mam nic przeciwko okazywaniu swojego wnetrza czy zewnetrza i nawet nie bede probowala domyslac sie czyjejs motywacji, o ile w kazdej chwili moge wylaczyc nadawany program i nie musze dalej ogladac.

gdybym juz miala napisac, dlaczego moim zdaniem, ktos decyduje sie na uchylenie rąbka tajemnicy, to brak szlachetnosci motywow zupelnie mi nie przeszkadza, o ile nadal moge to wylaczyc i nie zmusza mnie nikt do ogladania.

rosegreta · Gość

Tak sobie pomyślałam, że ja jednak nie dałabym się z fotografowac w akcie, nawet do Playboya.

Nie wiem dlaczego, ale uzewnętrznianie uczuć od pewnego czasu mi nie przeszkadza, za to pokazywanie, odsłanianie się tak. Nie lubie nawet chodzic w stroju plażowym. Na basenie w stroju kąpielowym, szybko wchodze do wody. Może to kompleksy, a może jakiś rodzaj zahamowania, blokady, sama nie wiem.
Kiedyś znajomy fotograf zaproponował mi zdjęcia aktów ( niby póki człowiek jest mlody, aby miał pamiątkę), nie zgodziłam się. Nie byłam oburzona propozycją, chciał dobrze, bo taka moda była wówczas. Fotograf to kolega, i na dodatek gej.

Seeni

Ja też bym się nie dała obfotografować w akcie ani nie podjęłabym się tańczyć nago na rurze.
Z tym, że nie dlatego, że się wstydzę, boję, uważam to za wyuzdane, rozwiązłe czy ogólnie be.
W moim wieku to po prostu nieestetyczne by było i koniec.
To zasadniczo niesprawiedliwe jest, że kiedy byłam młoda i miałam ciało do pokazywania byłam taka pruderyjna.... Kolejna stracona szansa, szlag by to trafił.
Idę wkurzona robić porządki w swoich kremach przeciwzmarszczkowych Not talking

melpomena

rosegreta · Gość

a ja tam jestem pruderyjna a właściwie to ja nie udaję zgorszenia, ja po prostu szczerze jestem czasem