po 30-tce

bosska · Gość

ja to pisałam ogólnie, generalnie o osobach narzekających .....

a napisałam, byś nie odbierała tego personalnie, bo na tym forum ludzie różnie reagują na niektóre wpisy. to była raczej asekuracja

fi · Gość

bosska · Gość

fedrus

Raczej predyspozycji.

bosska · Gość

czasem to, że mnie kompletnie nie znasz i nic o mnie znaczącego nie wiesz, jest prawdziwą ulgą

Seeni

Wyjątkowo zgodzę sie z bosską, że przebywanie w towarzystwie osób, którym nic się nie chce i ciągle narzekają jest meczące. Bez względu na to, czy przyczyny takiego stanu rzeczy wynikają z osobowości czy z choroby.
I to jest chyba osobny temat na osobna dyskusję taki wampiryzm emocjonalny.
Co do depresji- osobiście nigdy nie cierpiałam na depresję, chociaż też zdarzyło mi się epizodycznie skorzystać zarówno z porady specjalisty jak i spożywać przez krótki okres czasu leki antydepresyjne.Tak naprawdę nic nie wiem o depresji, oprócz tego, że być może, mój organizm lepiej radzi sobie z trudnościami natury emocjonalnej niż organizmy innych ludzi. Z okresu lekowego niewiele pamiętam - tyle tylko, że wtedy nie chciało mi się nawet nie chcieć. Życie było jakby poza mną, zupełnie obok, ani interesujace ani nie.Nie było chciejstwa czy niechciejstwa tylko trwanie.Tak sobie później pomyślałam, że to nawet dobry sposób na życie mógłby być- tak je sobie cichutko przeleżeć. Tyle tylko, ze owo trwanie wydawało mi się atrakcyjne dopiero po wszystkim, w trakcie było zwyczajnie boleśnie nijakie.
Łatwo mówić : "weź się w garść, nie roztkliwiaj się" kiedy ma się ( jak ja) psychikę słonia i zasadniczo lezie się przez życie jak czołg. Chyba trudniej wtedy zrozumieć, że ktoś inny może być ową filiżanką z chińskiej porcelany.
Daj mi Dobry Boże zapamiętać raz na zawsze, że są na świecie i ludzie słonie i ludzie filiżanki i nigdy nie wpuść mnie, proszę do składu z porcelaną.

fi · Gość

bosska · Gość

poznać Cię z kilkoma????
a szczerze powiedziawszy to zazdroszczę, że nie znasz w realu żadnej takiej osoby, że nie masz np. jakiejś ciotki w podeszłym wieku, z którą spotkanie polega na wysłuchaniu opisów wszystkich jej chorób tych prawdziwych i wymyślonych, tych przybyłych i obecnie trwałych, co ją bolało i właśnie boli, jak jej się ciężko żyje i dlaczego, etc. etc. etc.