po 30-tce

Kewa

Pracują, ale nie zarabiają. Oczywiście wracamy do punktu wyjścia, bo napiszesz, że nie cenię pracy związanej z opieką nad dzieckiem. Wiolinowa, czy Ty tego nie widzisz, że jesteśmy po tej samej stronie? Świat jednak jest brutalny i nie ma gwarancji, że ktoś ulży nam w obowiązkach, bo wychowanie dzieci to obowiązek (rodziców, nie kobiet jedynie). Jeśli będziesz się upierać co do nazewnictwa, to stracisz z oczu cel. Praca kobiet w domu jest ciężka i odpowiedzialna, praca mężczyzn w domu też. I co z tego? Nie widzę żadnego nadużycia w tym, żeby pracę taką w niewielkim stopniu wynagradzać, ale trzeba do tego przekonać innych, a tu nie wystarczy tupać nogą.

Kewa

Seeni

Od zawsze chciałam siedzieć w domu i zajmować sie dziećmi. Gotować obiadki i raz w tygodniu myć okna. Tylko, po prawdzie co robiłabym teraz, kiedy córki są samowystarczalne. ????? Praca przy dzieciach to niestety nie jest praca na zawsze. Jestem zdecydowanie za wydłużeniem urlopu macierzyńskiego- nawet do roku. Uważam, ze pierwsze sześć miesięcy to niezbędne minimum- i dla matki i dla dziecka. Jestem za tym, zeby płacić dodatek wychowawczy dla mam czy ojców, którzy zdecydują się na urlop wychowawczy ( hmm.. notabene- u mnie to mąż był na bezpłatnym urlopie wychowawczym przez 1,5 roku) Nie sadzę jednak, żeby opieka nad dzieckiem miała być płatna tak jak praca zawodowa i to do pełnoletności dziecka. Nie neguję czasu, wysiłku i pracy, które trzeba włożyć w wychowanie dziecka. To, dla mnie, jest bezdyskusyjne. Przez kilka lat wychowywałam córki okresowo sama, z powodzeniem łacząc tę opiekę z pracą i etatem gosposi. Ani to specjalnie uciążliwe ani awykonalne. Nie widzę powodów dla których jedne kobiety( niepracujące) miałyby być wynagradzane za opiekę nad dziecmi( co bądźmy szczerzy- jest ich obowiazkiem) a pozostałe pracujące- opiekę te wykonywały darmowo, dodatkowo płacąc ze swych podatków na mamusie bardziej troskliwe. Po pierwsze widzę w tym jawną niesprawiedliwość, po drugie : pole do nadużyć. Fedrus przesadza sporo, ale w tym co pisze tkwi jakaś prawda- zapewne znalazłaby sęe cała rzesza kobiet, które rodziłyby dzieci tylko w celu uzyskania określonych srodków finansowych, beztrosko je przeznaczajac na osławione solaria a czas, który miałyby spedzac z dziecmi na ogladanie seriali w tv.

Wiolinowa

Seeni

Bo rola kazdej matki- i tej pracujacej i tej niepracujacej jest przy dziecku. Samo się nie wychowa. Czemu nagradzać finansowo tylko te matki, które zawodowo nie pracują. Jedna i druga matka wychodzi na spacer, szyje kostiumu na bal maskowy, urządza dziecięce imprezy, uczy ścielić łózka. Ta pracujaca zawodowo, często robi to lepiej i sprawniej- byc może dlatego, że dobę ma krótszą, krótszy sen i niewątpliwie minimalną ilość czasu tylko dla siebie.

Wiolinowa

Pole do nadużyć zawsze znajdzie ten, kto bardzo chce znaleźć. Tak jest i teraz np. z zasiłkami dla bezrobotnych, zasiłkami chorobowymi i nie tylko. Wynagrodzenie za opiekę nad dzieckiem (małym dzieckiem) czy jak kto woli zasiłek na opiekę nie musi być wypłacany tylko na podstawie stwierdzenia faktu pozostawania z dzieckiem w domu. Moim zdaniem wypłata powinna być przeznaczona na określone konkretne cele, a wydatki na te cele powinny być potwierdzone dowodami. Jednym słowem kontrola wypłacanych środków z państwowej kasy powinna być. Jeśli dobrze pamiętam, tak jest chyba w Szwecji? W dużym stopniu system ten zapobiega nadużyciom.

animavilis · Gość

Dzięki temu topikowi zaczynam powoli odkrywać jedną z przyczyn mojego społecznego, słabego dostosowania

Otóż ja nie chcę pełnić roli matki (i tego, na szczęście, nie muszę), ale nie chcę też pełnić roli pracownika, a od tej się wyłgać nie mogę. Tak naprawdę nie ma żadnego wyboru - jeśli chcesz przeżyć, musisz pracować. Do 60-ego, później do 65-ego, i dalej, jak planują, do 67-ego roku życia. Nie ogarnia Was czasem zgroza? Że całe nasze życie jest podporządkowane kieratowi, przechodzącemu jeden w drugi. Kieratowi nauki, który przeradza się w kierat pracy. Że kiedy wreszcie można zacząć żyć dla siebie, skoncentrować się na sobie, zająć się wreszcie sobą - jest się, po prostu, starym człowiekiem, często chorym i zniedołężniałym. Po co więc bredzić o jakichś wyborach, które podejmujemy? Chciałabym czasami, żeby się wszyscy ode mnie odchrzanili, mam dosyć bycia tym trybikiem w maszynie, podatnikiem, płatnikiem, pracownikiem, przyszłym emerytem. Może jakaś grupa feministek wysunie postulat wsparcia finansowego dla kobiet, które dokonały wyboru niepodejmowania pracy zawodowej i niepodejmowania się macierzyństwa(?)

Seeni

letnisztorm

Kewa

stara_reklama · Gość

Seeni

No proszę- jak się przez te dzeci wkopałam. Nawet do Meksyku wyjechać nie mogę Not talking

stara_reklama · Gość

Wiolinowa

A mnie się marzy życie w takim społeczeństwie, które pozwala kobiecie i mężczyźnie wybrać model rodziny. Żeby kobieta, która chce się realizować w pracy zawodowej - mogła to robić bez wyrzutów sumienia, że dzieciom nie poświęca dostatecznie dużo czasu i żeby warunki życia ułatwiały jej pogodzenie roli matki i pracownicy. I żeby kobieta, która chce się realizować w roli matki i żony (strażniczki domowego ogniska) mogła to robić bez konieczności pracy zawodowej.

Wiolinowa

Chyba bardziej mi odpowiada rola kobiety islamskiej.

lena

Seeni

Ja tam nie wiem, wie Wiolinowa czy nie wie, ale zasadniczo, o ile ktoś nie jest kobietą islamską, to mówienie o jej roli ( i pozytywnie i negatywnie) jest powielaniem sterotypów. Osobiscie znam ( słabo) dwie nieortodoksyjne wyznawczynie islamu, które sobie bycie kobietami islamskimi chwalą.
Ortodoksyjne czy nie kobiety islamskie swojej kasy ( z darowizny czy zarobku) nigdy nie muszą oddawac do budzetu rodzinnego. Sobie mogą schować pod dywanik albo ( nieortodoksyjne) wydać na waciki.
I to mi się akurat podoba. Angel