po 30-tce

franek kimono

Absolutnie się zgadzam z kewą. Mówienie o "instynkcie" to taki sposób na myślowe przypisanie czegoś do sfery natury - a więc czegoś danego nam niezależnie od kultury i historii.
Paradoksalnie takie okreslenia to najsilniejsza sankcja kulturowa na dane zjawisko. A więc kiedy mówi się że coś jest naturalne a jakieś reakcje instynktowne, to zazwyczaj mówi się o sprawach najsilniej przez kulturę regulowanych.

franek kimono

Apro, na zasadzie, oj zostało mi to pod nosem to się muszę zająć? Angel

.
Ciekawa teoria...wiadomo, że są pewne determinanty biologiczne, ale czy sam fakt bycia przy narodzinach można traktowac jako czynnik determinujący? jakoś mam wątpliwości...
Przecież historia pokazuje, że może być różnie. W wielu kulturach tradycyjnych dzieci chowa się w kupie w ramach klanu nie przejmując się za bardzo czyje są (trochę to jeszcze widac u Romów, którzy bardzo kochają swoje dzieci). Lub, czy wiesz, że niewiele ponad sto lat temu w Wielkiej Brytanii żyło kilka milionów mamek i dzieci mieszczan i arsytokracji masowo po urodzeniu oddawało się na wieś a potem do internatu? I jakoś kobiety nie usychały z tęsknoty.
Nie namawiam bynajmniej aby nagle negowac silne więzi emocjonalne w rodzinie, sama pochodzą z bardzo zżytej rodziny i sama chcę stworzyć podobną. Ale jest w tym jakaś tyrania większości, że wmawia się w wolnym, demokratycznym państwie ludziom jeden poprawny model życia...ot równanie do wspólnego mianownika.

Kewa

Dobrze, że poruszyłaś Franku temat dziewiętnastowiecznej Anglii, gdzie powszechnie oddawało się dzieci na wieś do wykarmienia do mamki i rodzona matka czasem nawet zapominała o istnieniu takich dzieci. Czasem dowiadywała się o śmierci dziecka rok lub dwa po zaistniałym fakcie, bo mamka dzięki zatajeniu za otrzymywane pieniądze mogła wykarmić swoje dzieci, więc zwlekała z powiadomieniem. Były też przypadki podmieniania dziecka.
Pewnie, że nie ma do czego tęsknić, ani nie można takich zachowań pochwalać. Dowodzą one jednak, że instynkt to brednia. Człowiekiem można być ofiarnym, wielkodusznym. uczuciowym bez względu na to, czy jest się matką, czy ojcem

...czy też zakonnicą.

Kewa

Właśnie czytałam o rytualnych mordach kobiet w świecie muzułmańskim dla ratowania honoru. Straszne. Tradycja nakazuje też karać mężczyzn, ale oczywiście dla ratowania honoru nie ma to znaczenia więc nawet wujkowi, który gwałcił swoje bratanice czyn ten uszedł na sucho bez skazy na honorze. Dziewczynkom nie

Aproxymat

Wspomniałem o tym, bo "instynkt" to nie jest coś takiego co samo się włącza albo po prostu jest i działa, to zagmatwany system sprzężeń zwrotnych, tak fizjologicznych, jak i relacji między dzieckiem a rodzicem (może to też dotyczyć nie biologicznych rodziców, lecz osób, które taką rolę przejmują). Dlatego instynkt jako taki nie jest ani złudzeniem z jednej strony ani przymusem z drugiej. Nie działa tak jak np. głód, który nie jest zbyt skomplikowany. Rany, to jest temat rzeka a etolodzy i inni tacy napisali o tym tomy całe

Kewa

Oczywiście Apro, nie neguję istnienia instynktu jako pojęcia. Uważam jedynie, że instynkt macierzyński to taka przereklamowana przykrywka dla społecznych nierówności.

lulka

Kewa

Piszesz Lulka jak humanistka właśnie, eh

Jeśli kochasz swoje dziecko (a można nie kochać?) i jesteś dobrym człowiekiem, to czy potrzebne jest Ci jakieś prawne, czy społeczne uregulowanie Twojej matczynej miłości? Czy dlatego, że jesteś matką świat musi krzyczeć: z dala od polityki! won do garów!
Matka nie może być leśnikiem? lecieć w kosmos? głosować?
Wszyscy wiemy, że do niedawna tak było, a teraz przekonanie to wlazło w tkankę podskórną i siedzi, czy chcesz czy nie. Bo mimo, że kobiety oficjalnie mogą, to jest "szklany sufit" i "lepka podłoga" i są liczby, jest statystyka, w którą tak wierzysz.

lulka

Kewa

Lulka, jak dla mnie to możesz nosić koszulkę z napisem: mam instynkt macierzyński! W sumie fajny pomysł

Nic mi do tego! Ale jeśli od wszystkich kobiet wymaga się posiadania instynktu macierzyńskiego, to to jest przegięcie. A jeśli w ślad za instynktem, w imię instynktu, dyskryminuje się kobiety, to to jest nadużycie!

lulka

Kewa

Z koszulką to był żart, nie chciałam Cię urazić i naprawdę myślę, że takie hasło wyglądałoby całkiem fajnie.
Lulka, pewnie, że też zgadzam się z poglądem, że kobiety różnią się od mężczyzn, co więcej te różnice są całkiem przyjemne. Co do równego traktowania, to jest to ciągle strefa marzeń. Przykłady przecież tutaj padły i nie tylko z mojej strony. Co z tego, że deklaratywnie większość jest za równością jak rzeczywistość temu przeczy. Liczą się fakty: mniej kobiet w kadrze zarządzającej wysokiego szczebla, mniej kobiet w polityce, więcej kobiet w zawodach o niższym prestiżu i zarobkach, ogólnie niższe zarobki kobiet, niższe emerytury. Często takie zjawisko tłumaczy się instynktem macierzyńskim, dbaniem o gniazdo. Potem słyszę, że kobiety nie chcą rządzić, bo wolą opiekować się rodziną, nie chcą zarabiać więcej, bo mężczyzna ich życia miałby kompleksy, że nie jest w stanie utrzymać rodziny. Nie neguję, że są takie kobiety, ale nie mojej zgody na takie traktowanie.

animavilis · Gość

Kewa

lulka

animavilis · Gość

Kewa

Przekonanie o konflikcie feministka kontra prawdziwa kobieta (normalna) wziął początek pewnie od krzykaczek, które znajdą się w każdej grupie. Głośne deklaracje feministek, że nie będą dokładać do wychowania cudzych dzieci (sprawa funduszu alimentacyjnego), pogardliwy stosunek do kobiet życiowo nieporadnych, czy też z własnego wyboru zdominowanych przez mężczyznę ("szczęśliwy niewolnik"). Konflikt podsycany przez tradycjonalistów, w tym kościół.
Tak mi się skojarzyło z ostatnim wpisem Animy: Z feministką to trochę jak z Żydem. Słyszałam antyżydowskie opinie w moim środowisku i nie wytrzymałam, rzuciłam: a znacie chociaż jednego Żyda?

Jednego prawdziwego Żyda poznałam w pociągu dawno temu. Rozmawialiśmy po rosyjsku, bo to był ruski Żyd. Miał piękne oczy i był w moim mniej więcej wieku

franek kimono

nie natrafiłam na przejawy niechęci feministek wobec innych kobiet - za to wręcz przeciwnie i owszem Blue_Light_Colorz_PDT_02

.

Jeśli feministki odczuwają ją wobec czegokolwiek to raczej wobec MODELU życia typu: żona niepracującego pijaka z gromadką dzieci itp.

Ze swojej strony jestem wdzięczna wszystkim kobietom, które poświęciły swój spokój dla dobra innych. Dzięki nim mam prawa wyborcze, swoje konto i mogłam sobie sama wybrać partnera i zawód.
Tylko i wyłącznie dzięki nim to mamy! Strasznie dziwne jest to, że wiele kobiet te prawa traktuje jako coś oczywistego i po prostu im danego na tej samej zasadzie co deszcz i słońce. A przecież wywlaczyły to konkretne ugrupowania kobiece narażając się na powszechną nienawiść, w USA przy okazji walki o nadanie praw niewolnikom (pamiętajmy, że w tym czasie kobiety też nie miały żadnych praw i nie uczestniczyły w demokracji), w Polsce przy okazji walki zaborcami a potem przy budowie nowego państwa itp.

Kewa

franek kimono

co prawda jako istota raczej aspołeczna i leniwa jestem feministką w gębie a nie w czynach, ale jeśli to wystarczy to dziękuję i pewnie, że tak Angel

.