po 30-tce

nudziarz

Zdaję sobie sprawę, iż są przypadki Kewy i sa przypadki opisane przez Ciebie.
Zdaję też sobie sprawę, ze przypadków Kewy jest zdecydowanie więcej.
Jednak generalnie kwestia " dziecko jako przedmiot " a nie "dziecko - cel i sens zycia " dotyka wszystkich, niezaleznie od płci, statusu społecznego, wykształcenia...

Znam ojca - człowieka , który musiał nauczyć sie wszystkiego od zera, bowiem jego żona po prostu pewnego dnia wyjechała z kochasiem do Stanów i do dziś nie ma po niej sladu życia ( ich córeczka miała wtedy półtora roku ) , znam też matkę, która sama wychowała dwoch synów , bowiem tatuś -skurwiel nie dość że ich zostawił, to wyczyścił im konto i ( pomijając szczegoły ) pozbawił jakichkolwiek środków do życia ( w tym mieszkania )

I tak mi się wydaje, że własnie poczucie więzi z wlasnym dzieckiem ( i idaca za ta więzią potrzeba przewartosciowania własnych celów ) czyni z nas człowieka.
Takiego przez duże C

letnisztorm

Trochę to dziwne, że ojciec mając półtora roku dziecko musi uczyć się wszystkiego od zera. Think

Nawet nie chodzi o ilość takich przypadków trudnych tylko o społeczne do nich podejście. Facet zostawia zostawia kobietę z dzieckiem bez środków do życia, zakłada nową rodzinę i nikogo to nie dziwi, nikt go nie potępia, jeszcze o byłej powiedzą " pewnie sama sobie winna". Jeżeli tak postąpi kobieta, zostawi dzieci, pozostaje wyklęta, marne ma szanse na rehabilitacje a mężczyzna pozostający z dziećmi zostaje bohaterem.

nudziarz

Kewa

A to, że facetowi za to przypina się order, co u kobiet jest normalką Cię nie dziwi?
Nudziarzu, jesteś dobrym człowiekiem, serio. Wrażliwym i wyrozumiałym. Bardzo Cię lubię. To nie jest żadna wojna, pamiętaj. Ta rozmowa, to nie jest udowadnianie czegoś. Tak zwyczajnie, po prostu, jest. Są racje jednej strony i drugiej. Fajnie, że się coś zmienia. Myślę, że nie ma co rozrywać szat, a jedynie tym zmianom kibicować.

nudziarz

Kewa

letnisztorm

A gdzie ja napisałam że to sedno Twojej wypowiedzi

? Albo dokonałam oceny

? Zdziwiło mnie to i tyle, nie znam osobiście faceta, który mając małe dziecko nie opanował co najmniej minimum koniecznych umiejętności do opieki nad nim.

Kilo OK

A kogo natura predestynowała do opieki na dziećmi?
Teraz "feministki" będą walczyło o zmuszanie ojców do opieki nad dziećmi?
Może zmuście naturę by facetom rosły cycki i produkowały mleko.

letnisztorm

Kewa

Kilo OK

Czyli jednak walka dzieckiem.
Blue_Light_Colorz_PDT_02

Pachniecie obłudą.

letnisztorm

Nie Kilo, opieka nad dzieckiem nie jest łatwa ale to nie jest przykry obowiązek, to przyjemność i satysfakcja zarówno dla kobiety jak i dla mężczyzny a dziecko tak wychowywane może tylko zyskać.

Kilo OK

To dlaczego pomijacie fizjologie... hormony i te sprawy?
Nie pasuje do koncepcji?

Kewa

Kilo tak już ma, że lubi spierać się sam ze sobą. Jest za, a nawet przeciw i potrafi sam sobie przyznać rację.

Kilo OK

Seeni

Znaczy z tym karmieniem piersią to faktycznie nie da rady, żeby robił to facet. Fizjologia i koniec. Ale może robić mnóstwo innych rzeczy i sporo mężczyzn to robi. Mój małżonek np. kąpał dziewczynki i kategorycznie nie życzył sobie mojej pomocy przy tym. U mnie w ogóle te role były mocno odwrócone, bo pływający maż to taki, który albo jest na całko, albo nie ma go wcale. Jak był to sprzątał, gotował, wplatał spineczki i był królem podwórka. Generalnie za tymi czynnościami sprzątaczymi nie przepadał ale Potworynkami zajmował się chętnie i z dużym zaangażowaniem.
Opieka nad dziećmi nigdy nie wydawała mi się trudna, chociaż przecież zostawałam z dziewczynkami sama na długie miesiące. Nigdy też nie czułam, że dzieci przeszkadzają mi w robieniu tzw. kariery, czy życiu towarzyskim. Zasadniczo po prawdzie, w czasie gdy dzieci były małe, moje życie towarzyskie kwitło (w przeciwieństwie do teraz) Z tym, że kwitło z dziećmi. Może dlatego, do tej pory, czas między 30-stym a 38- roku życia jawi mi się jako jedna wielka przygoda, nieustanne wyjazdy, biwaki, ogniska, grille, wypady na plaże, nad jezioro, do ukochanego zoo, na fajerwerki, na teatry uliczne, na wschody słońca i kuligi z których wracałyśmy z soplami w nosie. Przebierałyśmy się za Spice Girls, wycinałyśmy serca na walentynki, robiłyśmy sałatki z zupełnie niejadalnych warzyw i urządzałyśmy zawody na czas, która szybciej posprząta w swojej szafie. A jak mąż wyjeżdżał przed Bożym Narodzeniem wyrabiałyśmy zastępczego Tatę z masy solnej i po stosownym ozdobieniu wieszałyśmy go na choinkę. To był zwyczajnie najfajniej spędzany czas a nie jakaś tam opieka. Generalnie mogłabym dopłacać, żeby znowu to mieć.
Oczywiście występowało to w pakiecie z bilansami czterolatka, pieczeniem ciasta na klasowe Mikołajki i wywiadówkami, ale te przykrości dawało się przeżyć.
Nigdy nie byłam w stanie pojąć tej martyrologii niektórych kobiet związanych z opieką nad dziećmi czy domem. Osobiście, próby odebrania mi dominacji opiekuńczej i kurodomowej zawsze odbierałam jako zamach na moje prawa.

pogłoska

Kilo OK

pogłoska