po 30-tce

bobro

tylko się nie śmiejcie, naprawdę zabili mi klina

od 9 lat pracuję w firmie X, w której jestem jednym z kluczowych zawodników, ale zarabiam mało, co mnie strasznie wkurza, bo się staram i lubię tę pracę, i jestem miłośnikiem tego, czym się zajmuję;
czuję, że do emerytury spokojnie tam doczekam, nie wyrywając sobie rękawów, mając czas dla rodziny i na poczytanie waszych bleblań;
nie przemęczam się, nie dokształcam, bo nie mam po co... żadnych perspektyw na awans, bo góra obstawiona przez "kolesi" i ich rodziny...

i nagle

firma Y proponuje mi:
zarobki prawie trzykrotnie większe, zasponsorowanie intensywnego kursu języka niemieckiego, zasponsorowanie prawa jazdy (dotychczas byłem szczęśliwym użytkownikiem komunikacji miejskiej i rowera, co mi w zupełności wystarczało), uzupełnienie wyższego wykształcenia na koszt firmy, otwarcie przewodu doktoranckiego na koszt firmy, służbowy samochód i telefon bez limitu
oczekują za to:
bezwzględnej lojalności, tego, że język niemiecki nie tylko opanuję, ale będę znał go fachowo, częstych wyjazdów na delegacje i dyżurów pod telefonem w zasadzie non stop
aha, nienawidzę języka niemieckiego i boję się wsiąść za kierownicę (żeby nie było za łatwo)

klin zabity, tydzień na zastanowienie
nie chcę odchodzić z firmy X, bo tam mam spokój i pewne zatrudnienie, ALE BRAK widoków na poprawienie swojej sytuacji
chcę iść do firmy Y, bo wreszcie coś się ruszy

bleblanie bleblaniem, ale co zrobilibyście w takiej sytuacji?

slepa i brzydka

niemieckiego ucze sie od nowa od trzech tygodni i postanowilam sobie ze polubie ten jezyk chocby nie wiem co.
jak juz bedziesz mial prawko, ale nadal bedziesz sie bal jezdzic, moge pojezdzic z Toba.
mam duzo cierpliwosci, siostre moja znioslam i przezylam, przezyje Ciebie.

a pytanie jest proste... albo praca alb zarobek... i ja nie znam na nie odpowiedzi Tongue out (1)

ale jestem z Toba bobro... cala moja bobrza dusza i ogonkiem

Indian Summer

to troche jakbyś spytał : mieć czy być?
i sam (niestety) musisz znaleźć odpowiedź....
choć jak dla mnie- być...

Hower

W mojej sytuacji nie zastanawiał bym się długo, z tym że ja jestem wolny jak dzika świnia na zakręcie no i wiek, a to ma wielkie znaczenie w tak ważkich sprawach.

lulka

Pasztet · Gość

wiem, ze to wyglada tandetnie...

ale natychmiast kup te ksiazeczke, przeczytaj uwaznie (jest krociutka) i pomysl nad analogiami

pisze zupelnie powaznie, co zdarza mi sie niezbyt czesto

bobro

docenię to, że nawet Pasztet był poważny... na razie jeszcze nie dziękuję, bo muszę stoczyć dużą walkę z samym sobą i z obecnym szefem...

animavilis · Gość

Trzecie wyjście? Idź do prawcodawcy na "poważną rozmowę" i poproś o podwyżkę. W razie odmowy przedstaw sytuację - taki mały szantaż, nie bardzo to eleganckie, ale nie mniej niż wykorzystywanie pracownika. W końcu jesteś jednym z "kluczowych zawodników". Wykorzystaj to, jeśli nie lubisz się przemęczać.

bobro

tak, jestem ważnym zawodnikiem, ale dyrektora mam głupiego
ta moja firma to taki moloch, wielu dobrych pracowników już odeszło, a prezes i jego dyrektorzy uważają, że nic strasznego się nie stało, bo przecież mamy nadmiar zatrudnienia;
plan mam taki, że pójdę do dyra na sznataż i on powie "to do widzenia!", i wtedy już nie będę miał wyjścia, i zastanawiać się nie będę musiał

Pasztet · Gość

animavilis · Gość

Może i tak.
No to, bobro, nie daj sobie sprzątnąć tego sera sprzed nosa.
(najwyżej się wypalisz przed czterdziestką)

stara_reklama · Gość

Aproxymat

A poza tym, jak już zajrzysz na forum, to będziesz mógł napisać kilka słów po niemiecku, Herr Doktor Bobro

To żart.

Tak na serio - rozumiem dylematy. Ryzyko zawsze jakieś się podejmuje - tu ryzyko robienia rzeczy, na które może się nie mieć ochoty - ta bezwzględna lojalność, język którego się nie lubi, samochód, którym się nie chce jeździć. Jasne... To jest cena. Sam musisz rozważyć czy nie za wysoka. Ale też i za to co robisz teraz płacisz swoją cenę - brak szczególnych perspektyw, kiepskich przełożonych itd... Piszę z punktu widzenia człowieka, który zmieniał pracę w swoim krótkim życiu chyba z 10 razy i jeszcze na pewno zmienię aktualną, więc może nie jestem zbyt obiektywny... Zdaję sobie sprawę, że nie wszyscy mogą to lubić i taka zmiana, może się okazać wcale nie taka przyjemna.

Kewa

Właściwie nie masz wyjścia, jesli się przestraszysz i pracy nie zmienisz, będziesz żałował, jeśli zmienisz - być może też będziesz żałował

ale jednak być może, walcz bobrowalcz [/b]

sen

A ja nie jestem pewnien, czy tak bardzo zachęcałbym go oops

Kiedyś w podobnej sytuacji pracę zmieniłem. Po roku nowa padła, do starej wracać sie nie dało i na długo zostałem na lodzie d'oh!

bobro

pewnie, boję się jak cholera, bo to wywraca całe moje życie do góry nogami, a ja już się ustatkowałem...
ale też wiem, że lepiej żałować, że się coś zrobiło, niż że się nie zrobiło

dlatego toczę zaciekły bój z samym sobą... na pierwszy ogień idzie szefostwo żony, które zostanie za 2 godziny postawione pod ścianą i rozstrzelane prośbą o znaczącą podwyżkę... ubieram się i jadę narobić szumu

PS. z żoną będzie tak, że raczej będzie musiała w ogóle zrezygnować z pracy, bo w przeciwnym razie dziecko będzie do nocy w przedszkolu

Hower

Ryzykantem nie jestem dlatego przed decyzją staram się zebrać jak najwięcej informacji o danej firmie. Tak dla spokojności.

Powodzonka Bober.

Aproxymat

Nie, no cały czas zakładamy, że Bobro w miarę się zorientował w ofercie nowej pracy i nie rzuca się tak całkiem w nieznane odmęty.

nudziarz · Gość

Bobro > nikt z nas tutaj nie wie chyba czy lubisz wyzwania, czy dobrze czujesz się w "wyscigu szczurów" , jak znosisz dlugotrałe napiecie i czy stress Cie nakreca czy paralizuje....

Mysle , ze odpowiedz na te pytania powinna Ci troszke pomóc w decyzji.
Pozd.

Drahna

Mnie raczej zastanowiło coś innego. Mianowicie jedno zdanie napisane przez bobro