po 30-tce

bo ja

[link widoczny dla zalogowanych]

spodobało mi się to wytłumaczenie:
Pewnego dnia człowiek nie znajduje już dla siebie miejsca w małżeństwie. Przestaje ono być tak ważne w jego życiu. Już się nie układa. A powody trudno wyjaśnić.

na prawdę mi się spodobało.
Wielu ludzi nadal patrzy na rozwód jak na coś strasznego, jak na porzucenie obowiązków, jak na złamanie przyrzeczań. A czasem rozstanie się może być po prostu wyborem prawdy, wyborem świadomym. Po co żyć w pustce w imię dobrego samopoczucia, że jest się lojalnym i wiernym?...

deja

Pewnego dnia ...
człowiek dusi się w małżeństwie. Czuje, że ogranicza ono go i tylko jego, a przecież nie brał ślubu sam ze sobą .... wybiera wolność - nie drugiego, innego człowieka, ale siebie - czyli z egoizmu?

Aproxymat

Nigdy się nie pasjonowałem życiem rodzinnym polityków, ale to co zrobiła pani Sarkozy to chyba ewenement. Od czasów cesarza Dioklecjana, który zrezygnował z urzędu by uprawiać ogródek, rzadko zdarza się by ktoś tak otwarcie deklarował niechęć do bycia na świeczniku - i to posuwając się do rozwodu. O ile to była podstawowa przyczyna.
Ale na pytanie dlaczego ludzie się rozchodzą jest pewnie milion odpowiedzi (a wszystkie błędne

), podobnie jak na pytanie - dlaczego ludzie chcą być ze sobą...

dżeska

jeśli się rozchodzą- widno są jakieś powody.....

bo ja

mnie właściwie ujęła szczerosc wypowiedzi pani Syrakozy - miała kobieta odwagę przyznać, że robi to po prostu dla siebie, by lepiej się poczuć w swoim własnym życiu (a niekoniecznie w zyciu męża). I na prawdę myślę, że prawdziwy powód zawsze jest właśnei taki - nawet w przypadku gdy on/ona pije, bije, zdradza, pracuje cały czas, opuszcza emocjonalnie itp.itd. Te/ci którzy nie chcą sie poczuć lepiej w swoim życiu zostają w takich toksycznych związkach. Ci którzy chcą się poczuć lepiej decydują się na rozstanie. Nie wszyscy o tym mówią, a może nawet nie wszyscy sobie to uświadamiają. Nie ma w tym nic złego, że człowiek zaczyna być ważny sam dla siebie. Właściwie o to chodzi.

stara_reklama · Gość

Kasztanka · Gość

bo ja

ja myślę, że po pierwsze nie koniecznie szukać następnej choć być może dać sobie na nią szanę. A po drugie jeżeli tyko zabraknie miłości rozumianej jako "eros" to jeszcze pozostaje dojrzalsza od nigo "filea" i inne obszary, na których można budować związek. Ale jeżeli nie ma tych obszarów?

Kasztanka · Gość

stara_reklama · Gość

Kasztanka · Gość

Przeciez to, ze sie ludzie rozstaja, nie oznacza wcale, ze sie nie kochaja. Kochac kogos - to czasem dac mu po prostu odejsc, bo taki jest wybor drugiej osoby.

deja

Pasztet · Gość

fajnie byc malo ktorym

PS. Niebieski, zanik fascynacji wcale nie jest obowiazkowy. To tylko kwestia tego, czy ludzie przestaja lub nie, sie zmieniac, rozwijac. Czasami ludzie modzi sa zupelnie nieinteresujacy poprzez swoja wewnetrzna gnusnosc. A czasem ludzie starzy wciaz fascynuja i pociagaja otoczenie (i z pewnoscia swoich partnerow) dlatego, ze emanuje z nich wewnetrzny dynamizm. Mozna kogos znac iles dziesiat lat i byc ciagle ciekawym spedzonego z nim nowego dnia. Mozna sie tez znudzic swieza znajomoscia po bardzo krotkim czasie. Wsio zalezy od czlowieka, a nie okolicznosci.

Kasztanka · Gość

Pasztet · Gość

A może jogurt z aloesem?
Taki "myx"

Kasztanka · Gość

Byg Myx

ws

jakoś wciąż wychodzi mi z obserwacji,
że kobiety odchodzą do siebie,
mężczyźni raczej do kogoś innego ...

a tak w ogóle to oczywiście szkoda czasu i energii,
i życia, co się go ma, raz podobno

than · Gość

na odejscia, na powroty
czy na inne ?

ws

chyba na wszystko co nie służy głowie,
sercu, duszy, życiu, co nas nie rozwija,
z czym nie wzrastamy, co nas nie uśmiecha

Biedrona

Dlaczego sie rozchodza?
Hm... myślę, że tyle ile rozwodów tyle tez różnych powodów...
Czasem są to pierdoły a czasem bardzo poważne sprawy.
Jedni odchodzą z miłości, jeszcze inni by uwolnić się z czegoś co je niszczy.
Wiem jedno - nie warto trwac w czymś co powoduje że czujemy sie więźniem własnego małżeństwa. Więźniem zniewolonym fizycznie czy tez psychicznie. To niszczy. Bardzo niszczy.
Tak naprawde jest tylko jedno życie. Króciutkie i nie warto się poświęcać. Po co? Po co marnować i wyniszczać siebie i świat wokół?
Czy małżeństwo ciągnięte z powodu pozornego dobra dzieci ma sens? Jak te dzieci odbierają wiecznie niezadowolonych rodziców? Jakiego świata się uczą? Jakie tworzą się wtedy wzorce na ich przyszłe życie? Widok ciągle nieszcześliwej matki która na siłę próbuje tworzyć dom z ojcem alkoholikiem ma być budulcem przyszłej egzystencji dzieci? Co produkują takie małżeństwa? Dzieci wchodzą w dorosłe życie z brakiem mozliwości oceny normalnego domu. Kobiety potem pozwalaja traktować się tak samo jak ich matki, bo według nich tak właśnie jest. Taki jest świat. A chłopcy? Albo wychodzą z takiego domu z kompletnym brakiem szacunku do przyszłej zony albo sa kompletnie pozbawieni możliwości oceny przysżłej partnerki (jeżeli to ojciec był gnębiony w domu). Dzieciaki myślą, ze tak być powinno. To bzdura! Myślę, że trwanie w piekle jest tak naprawdę krzywdzeniem dzieci.
A co z nami? Co z krzywdzonymi meżami i zonami? Jak złapać chwilki szcześcia gdy w miejscu gdzie powinno się odpoczywać i ładować akumulatory czujemy się jak na skazaniu? Jak będzie wyglądac taka żona czy też mąz za kilka lat? Co z ich zdrowiem?
Moim zdaniem nie ma sensu trwać w czymś co potocznie nazywamy rodziną i domem. Nie ma sensu ani poświęcenie ani trwanie na siłę. Mamy jedno życie i jeśli my o nie zadbamy to nikt za nas tego nie zrobi.