po 30-tce

Kewa

Badania temu przeczą. Shame on you

To są cechy wrodzone i można je jedynie "przysłonić" ogładą, wychowaniem, ćwiczeniami.
Już małe dzieci zupełnie inaczej reagują na bodźce zewnętrzne. Z tych machających, krzyczących w nowych sytuacjach wyrosną introwertycy - spokojni, refleksyjni. Z niemowląt spokojnie reagujących w nowych sytuacjach przekornie wyrosną ekstrawertycy, czyli odważni, skłonni do ryzyka, towarzyscy przywódcy.

To kwestia ciała migdałowatego w mózgu, czy coś. przewala oczami

Edit: Aha, introwertyków cechuje nadreaktywność, czyli nadmiar bodźców jest dla nich nie zdrowy. Ekstrawertycy szukają tych bodźców, bo mają niską reaktywność, stale potrzebują mocnych doznań.

Pochodzenie O-Ren Ishii

3 na tak
to chyba się do leczenia kwalifikuję ?

generalnie spodziewał się wyniku na ekstrawertyzm ale jednak nie aż tak (>80%)

flykiller · Gość

Kewa

Bardzo się cieszę, że mamy wśród nas rasowego ekstrawertyka, bo już się obawiałam o jakość testu.

Ekstrawersja - introwersja, to trochę jak temperament. Poza tym coś jest na rzeczy w tym co napisała Indii, że się bywa. Generalnie się jest, bo mamy zakodowane to w ciałku migdałowatym, takim prototypie mózgu (starówka), ale poprzez rozwijanie kory mózgowej (nowy świat

) możemy regulować wpływ tych wrodzonych predyspozycji. Zatem introwertycy mogą przemawiać, prowadzić życie towarzyskie (Seeni?), a jednocześnie być skorym do refleksji, do głębokich dyskusji, do samotnych spacerów. Problem wraca, gdy dochodzi do przerwania połączeń między nową częścią mózgu, na którą mamy wpływ i na starą daną nam odgórnie.
Moje problemy zdrowotne (wszystkie) maja podłoże stresowe. To koszt jaki płacę za towarzyskość, pracę zespołową, te wszystkie uśmiechy i rozmowy o niczym, które wypracowałam w sobie. Mało kto wie, że przejście szkolnym korytarzem między siedzącymi w kucki uczniami najpierw wywoływało we mnie panikę, a potem kosztowało bardzo wiele. Nigdy nie zgłaszałam się pierwsza, chociaż zawsze wiedziałam - tak było zwłaszcza w młodszych klasach. Na studiach zdarzało mi się zabierać głos, ale uwierzcie, że zmuszałam się do tego przezwyciężając gulę w gardle i drżenie nóg.

Seeni

Jednak ten teścik jest mało adekwatny. Weźmy np takie rozmowy w cztery oczy i zajęcia grupowe. Wolę w cztery oczy, bo mam lepszy kontakt z rozmówcą . To wcale nie oznacza, że nie lubię rozmów w grupie. Lubię. Not talking

Na piśmie wolę się wypowiadać nie dlatego, że czuję jakikolwiek lęk przed wystąpieniami publicznymi( wręcz odwrotnie- bardzo je lubię) ale zwyczajnie na piśmie wypowiedzi są bardziej zborne, przemyślane, z dystansu
No i konia z rzędu temu kto napisze, że nie czuje się dobrze, od czasu do czasu sam ze sobą
itd
Zasadniczo z wyjątkiem tego ryzyka na każde pytanie równie dobrze mogłabym odpowiedzieć i tak i nie.
W szkole zgłaszałam się zanim nauczyciel skończył pytanie. Czasami. Czasami wolałam obserwować jak kolega Roman. Sz dłubie cyrklem w ławce. Przed każdym wiekszym występem też czułam gulę w gardle ale to była bardzo fajna gula- taki zastrzyk adrenaliny jak przed skokiem z trampoliny do basenu.
Co do zasady- zawsze byłam bardzo towarzyska- ale lubiłam też chadzać własnymi drogami. Te własne drogi zawsze były najważniejsze.

Kewa

Taka wymieszana jesteś i to chyba dobrze, tak myślę.
A wiecie skąd w nas strach przed wystąpieniami publicznymi?
To atawizm z zamierzchłych czasów, gdy czyhały na ludzi drapieżniki. Drapieżnik nim wykona skok śmierci uporczywie i nieruchomo wpatruje się w swoją ofiarę. Ponieważ ciałko migdałowate jest bardzo stare, płynie z niego zakodowana przed wiekami informacja powodująca paniczny lęk.

lf

Kewa

Czytałaś If książkę z postu założycielskiego? Nie potrzebuję diagnozy, bo swoją osobowość poniekąd rozumiem. Chciałam podyskutować o książce, która rzuca trochę światła na zagadnienie introwertyzmu - ekstrawertyzmu, burząc przy tym wiele stereotypów. To jest właśnie spojrzenie wielopłaszczyznowe, o którym wspomniałaś. Angel

Test autorka zamieściła we wprowadzeniu do książki, zastrzegając, że nie ma on wagi narzędzia i mam nadzieję, że tak go wszyscy tutaj traktujemy.

flykiller · Gość

Och, jakie to wszystko skomplikowane. Coraz bardziej upewniam się, że po ciałku migdałowatym jestem kryptoekstrawertykiem głęboko stłamszonym przez nabyty introwertyzm o wysokim stopniu neurotyczności

lf

Kewa

Oczywiście, że jest, bo być musi. Jest też sporo najnowszych badań z neurobiologii. Nie jestem jeszcze w połowie, zatem wiele jeszcze przede mną odkryć.
Dodam tylko uwagę praktyczną, że ekstrawertycy są zwykle mniej wierni w związkach.

Wspominałam już, że najwięcej ludzi plasuje się gdzieś pomiędzy, no i niebagatelną rolę ma wychowanie. Z ekstrawertyków mogą wyrosnąć prezydenci (Obama), jak i przestępcy, a nawet zbrodniarze. Z introwertyków wynalazcy, czy artyści, jak również odludki, dziwacy.

Pochodzenie O-Ren Ishii

flykiller · Gość

3 x pudło!

Moje NIE:

Pochodzenie O-Ren Ishii

Kewa

hachiko · Gość

Tak czytam i myślę sobie,że można dzieciom wyrządzic krzywdę próbując zmienic ich naturę według własnego widzimisię.

Kewa

Hachiko, tak nadwrażliwe dzieci mają przechlapane, w książce też trochę o tym jest. Jest też dużo o hipersensytywności, która zwykle pokrywa się z introwertyzmem, ale czasem nie. Ludzi nadwrażliwych na bodźce charakteryzuje się jakoby mieli jedną warstwę skóry mniej od pozostałych. Są to osoby bardzo wrażliwe na ból, na dotyk, hałas (ciszej proszę!

), na nastroje innych osób. Bardzo mi się podoba teza zawarta w książce, że ludzie hipersensytywni i ludzie mniej wrażliwi (ekstrawertycy) są sobie potrzebni, uzupełniają się. Autorka opisuje zjazd nadwrażliwców i kojącą atmosferę ciszy, głębokich rozmów, zwierzeń, ciepła. Wieczorem nikt nie puszcza głośnej muzyki, nikt nie polewa alkoholu, nie ma tańców, wrzasków, popisywania się. Nikt nie błyszczy, nie kokietuje. Sielanka dla introwertyków, ale... do czasu. Można zatęsknić do szalonych rozrywek, do wybuchów śmiechu, do lekkich rozmów o niczym.
Słuchałam o wielkiej imprezie spod "białego domu", zorganizowanej spontanicznie po wygranej Obamy i myślałam sobie; jak to dobrze, że ludzie potrafią się tak cieszyć, tak jednoczyć w swojej radości - ja nigdy bym nie poszła na taki wiec. Osobiście jest mi to niepotrzebne, a moje marzenie o szczęściu to pusta plaża, słońce, plusk wody w morzu. Podziwiam jednak ekstrawertyków i chętnie się z nimi spotykam - od czasu do czasu.

hachiko · Gość

Hmm...Kewa, nic dodac nic ując. Trafiony-zatopiony razy milion do kwadratu.
Nie wiem jak Ty,ale myślę,że ekstrawertycy bardziej potrzebują "cichaczy frasobliwych" niż odwrotnie.
Tak, ja też lubię widok bawiących się ludzi, szczerze cieszących,ale z daleka...z daleka

Z wszelkich imprez wybiegałam pierwsza i jak głupia cieszyłam się widokiem pościeli myśląc,że tamtych czekają pogniecione policzki, niewygoda i takie tam. Pray

flykiller · Gość

Typowi ekstrawertycy (tzn. ludzie, którzy mi się takimi wydają) trochę mnie przerażają. Czuję się w ich towarzystwie przytłoczona, stłamszona i zgaszona. Sprasowana niemowa, kupka nieszczęścia. Marzę o tym, żeby już przestali gadać, gestykulować, śmiać się i tryskać tą nieznośną energią.
Strasznie przepraszam Seeni, którą tu, na forum, wielbię, ale bałabym się z Nią spotkać w realu

hachiko · Gość

a jak długo tkwiłaś w przeświadczeniu o swojej "ułomności"?
Był czas,że chciałam dorównac, na siłę zdobyc się na coś wariackiego, bo skoro mówią,że tak trzeba,że jest lepsze,że tracę życie, to może rzeczywiście jestem dziwolągiem albo cierpię na niedoczynnośc tarczycy

Po gruntownym namyśle doszłam do wniosku,że ja tego nie potrzebuję, nie chcę.