po 30-tce

Kosa

Tak jak w temacie. Co wiecie na temat tego zaburzenia rozwojowego? Może macie jakieś historie z życia, wiecie gdzie szukać dobrej, fachowej pomocy, formy terapii itp.

Dodam że moja wiedza na ten temat była bardzo nikła i opierała się na zasłyszanych tudzież przeczytanych faktach i mitach.

Aproxymat

Mój dobry kolega, z powodów osobistych (dziecko) jest zaangażowany w akcje wokół tego tematu ale w tej chwili z tego co wiem, przebywa w dalekiej Azji i o ewentualne wskazówki mogę go poprosić gdy wróci.

Kosa

Mój powód zagłębiania się w temat jest dokładnie taki sam. Jesteśmy dosłownie na samym początku drogi. Pierwszy szok chyba już miną i czas na konkretne działania.

lf

lf

Kontakt:
dr n.med.Izabela Kaczmarek
Specjalista Psychologii Klinicznej
Klinika Neurologii Dzieci i Młodzieży,

SK ul. Przybyszewskiego 49,
60-355 Poznań
tel. 61 8691729, 618691255

Kewa

Na studiach omawialiśmy piękną książkę Harmuta Gagelmanna "Kaj znów się śmieje", ale też nasza forowa koleżanka napisała książkę o przypadku swojego synka. Szczęśliwie dla niej okazało się, że wada miała łagodny charakter, być może był to Zespół Aspergera. Nie podaję tytułu książki, bo nie wiem, czy autorka tego by sobie życzyła, poza tym głównym tematem książki nie była choroba, a bardziej nieodpowiednia terapia. Podejrzewam, że synek mojej znajomej psycholożki ma autyzm, ale ona sama nie mówiła, to nie pytałam.
Temat nie dotyczy mnie bezpośrednio.
Gdybyś jednak chciała pogadać, poradzić się, albo zwyczajnie wyżalić - jestem do dyspozycji. Angel

Kosa

Książki jak najbardziej poszukam ponieważ nie chodzi mi o jakieś naukowe dzieła tylko właśnie takie z życia...

No i właśnie najbardziej o tą właściwą terapię mi chodzi bo od różnych fachowców dostaje sprzeczne informacje. Martynka uczęszcza teraz na terapie behawioralną i wg. tej terapeutki jest dla niej najlepsza. Psycholog u której była diagnozowana mówi że nie jest to najlepsza terapia i że dziecko można łatwo popsuć i jedynie wytresować żeby wykonywała polecenie.

Kewa jeżeli sposobem na niezałamanie się będzie wyżalenie to z chęcią skorzystam

Kewa

W jakim wieku jest Martynka?
To chyba dobra metoda: oswoić temat, przegadać, działać. Musisz też pamiętać, że każde dziecko jest inne, zdrowe też.

Kosa

Martynka ma 2,5 latka. Jest radosna, taka mała kombinatorka tym bardziej był to wielki szok. Nie ma oznak klasycznego dziecka autystycznego ale jednak pani psycholog złudzeń nie zostawiła.

Znacie tego małego szkraba ze zdjęć innego użytkownika

lulka

Kurczę, nic mądrego tutaj nie napiszę, ale poruszył mnie ten temat.
Daję więc głos, będę zaglądać i trzymać kciuki by wszystko układało się jak najlepiej.

Kosa

Nic się nie przejmuj lulka, ja do pewnego czasu też bym nic nie napisała. Gdyby nie sytuacja to prawdopodobnie nigdy bym się w ten temat nie zagłębiła.

Trzymanie kciuków się przyda Angel

flykiller · Gość

Seeni

Podobno im wcześniej zdiagnozuje się dziecko tym skuteczniejsza terapia.
Też nie potrafię pomóc, w żaden inny sposób niż trzymając kciuki.
Przeszukaj internet- może znajdziesz forum dla rodziców takich dzieci np. [link widoczny dla zalogowanych] albo tutaj [link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
Może znajdziesz sprzeczne informacje, ale pewnie znajdziesz też rodziców z podobnym problemem- a to skarbnica wiedzy

hachiko · Gość

Też nie chciałabym siać fermentu i wchodzić w paradę fachowcom. Problem znam tylko z artykułów,ale wiem,że zespół Aspergera jest łagodną odmianą autyzmu. Jeśli piszesz,że mała jest radosna to chyba diagnoza nie jest w tym momencie wyrocznią.
Trzymam kciuki

Kosa

flykiller · Gość

No to trzymam kciuki, aby tamta diagnoza była na wyrost

Indian Summer

Cóż, wiedzą niestety Cię nie wesprę,bo osobiście nie zetknęłam się z problemem, ale...też trzymam kciuki i będę zaglądać...

paj

Kosa

X,to co piszesz jest sporym pocieszenie.
Na synapsis nie mam szans bo Martynka ma ponad dwa lata( tyle mają diagnoz).

Na razie to mam niezłe huśtawki nastroju...raz myślę że dam radę, za chwilę płakać mi się chcę. No ale na razie trzymamy się tej pierwszej wersji

Myślę że trochę mi przejdzie stres jak już znajdziemy dobrą terapię i fundację.

rosegreta · Gość