po 30-tce

lulka

Ja i syn jesteśmy samotnikami i potrzebujemy sporo własnej przestrzeni, natomiast córka jest niezwykle towarzyska (nie chcę Cię martwić Niebieski, ale jej to z latami nie mija, a ma trochę więcej niż 16 lat).
Ostatnio tak mnie zmordowała przez kilka dni po kolei, że w końcu powiedziałam, że kupuję sobie kawalerkę i się wyprowadzam (tak, jestem wyrodną matką). Usłyszał to przechodzący syn i powiedział, żebym jemu kupiła kawalerkę (zamiast sobie) to on się wyprowadzi. Na co ja mu mówię, że dobrze - kupię mu kawalerkę jak zabierze ze sobą Magdę (swoja siostrę, a moją córkę). Podrapał się w głowę i powiedział, że w takim razie on zostanie ze mną, a niech tą kawalerkę (jeszcze nie kupioną) weźmie Magda i się tam wyprowadzi sama.
Córka powiedziała, że nie ma mowy!

A tak poważnie - mam trzy sposoby na odseparowanie się. Jeden bardzo skuteczny, drugi trochę mniej, a trzeci wcale nieskuteczny.

1 (skuteczny) - udaję, że śpię. Dopóki nie otworzę oka to mam spokój. Skuteczny, ale czasami męczący bo ileż można spać!

2. (mniej skuteczny) -
Słucham muzyki na cały regulator. Mam tak oddalony pokój od reszty, że w domu nie jest to uciążliwe, natomiast słychać jak ktoś łazi koło domu (ten kto łazi słyszy).
Ten sposób był do niedawna bardzo skuteczny bo jak głośno słucham muzyki to nikt do mnie nie gada bo po pierwsze nie słyszę, a po drugie mogę się zdenerwować, że ktoś mi to słuchanie przerywa.
Ostatnio jednak syn ma pretensje bo go koledzy pytają czy robił w domu imprezę i czego ich nie zaprosił?

3 (nieskuteczny) - czytam! I mimo, że mam niepodzielną uwagę to co chwilę słyszę jęki córki, że ona bardzo nie lubi jak ja czytam!

Ot, każdy sobie radzi jak może.

teraz

od czsu, gdy moje dziecię w wieku mniej więcej Twojego ma "narzeczonego" możemy dla niej nie istnieć - byleby było coś do jedzenia, miejsce do spania i kasa na ciuchy( rozsądna kasa) - może ciesz się , że chce Cię jeszcze zamęczać

stara_reklama · Gość

bo ja

Aproxymat

Już się przeraziłem, że uległeś jakiejś przemianie w gaz i zostałeś wchłonięty

A tak co do tematu, podejrzewam że i tak nie ma prostego rozwiązania. Może spokojna rozmowa o sposobie rozmawiania i komunikowania się? Ustalenie jakichś ogólnych reguł - kiedy rozmowa jest ok, a kiedy męczy i kończy się niechęcią obu stron?

lulka

slepa i brzydka

wlasnie sobie przypomnialam, jak ja absorbowalam mojego tate...
akurat duzo nie mowilam, ale bylam. czasem tez spiewalam (niech mnie szlag jasny trafi).
biedaczek znosil moje dlugie, dlugie dojrzewanie bez zadnych fochow i nadal mnie lubil.
dzielny czlowiek.

Seeni

Nie rozumiem problemu.

Rano z rzadka rozmawiam z córkami- zasadniczo śpię jeszcze i posiadam zatyczki w uszach( usuwam dopiero kiedy wychodze z domu. ) Na krzyczane : Mamo nie słuchasz odpowiadam zgodnie z prawdą, że nie słucham bo mam zatyczki w uszach. Na prośby : to wyciągnij - nie reaguję. Córki przyzwyczaiły się, ze rano nie ma ze mną rozmowy. Gadamy wieczorami albo razem kucharząc.Jeżeli nie mam czasu na rozmowe, albo ochoty, albo jestem czymś innym zajęta zwyczajnie o tym informuję. Nie wyobrazam sobie, żebym była na każde skinienie dzieci i dostosowywała się jedynie do ich potrzeb. Nie uważam przy tym, żeby świadomy wybór własnych potrzeb w określonych sytuacjach czynił mnie złym rodzicem. Raczej skłonna jestem postawić tezę, że bardziej dla nich szkodliwe jest nieustanne uleganie.

Stream sparks

Aproxymat

O ba, może i Niebieskiemu uda się te rady w życie wprowadzić?

lulka

Dzięki Stream, ale strasznie mnie zawstydziłaś. oops

Zastanawiam się teraz nad sensownością dawania głosu na forum przez najbliższe dwa lata bo średnio raz na taki czas udaje mi się sklecić coś sensownego.
Blue_Light_Colorz_PDT_02

Kasztanka · Gość

Dzizas... jak moje byly male i zbieralam je po poludniu po nianiach, przedszkolach, szkolach, to wszystkie mowily na raz. Musialy wszystko opowiedziec, a ze mialy niewiele czasu (bo zazwyczaj dalej gdzies gnalam), to na dodatek mowily szybko. Pozniej bylo mowilam/lem, ale Ty nie sluchalas. Jak nie sluchalam jak sluchalam, tylko o zrozumieniu nie bylo mowy.
Przez tyle lat nauczylam je tylko jednego - by mowily po kolei. Wtedy jest klotnia, kto ma pierwszy zaczac, bo reszta moze nie zdazyc... Anxious

Wydawalo mi sie, ze jezeli zmniejsze liczbe dzieci wysylajac je z domu po (na przyklad) nauki, to bedzie ciszej.
Jak ja czesto sie myle...

Kto ma pszczoly, ten ma mniod niebieski...

nudziarz · Gość

Niebieski > dopiero zauwazylem temat

Bedę truł truizmy, ale dziekuj Bogu że rozmawia i absorbuje....
Moje dzieciatko przechodzilo okres odrzucenia rodziców i prawie dwa lata zajelo mi odbudowanie zaufania.
Dostałeś handicap

.

a że Ty a nie zona... coż dzieci same wybieraja do kogo maja zaufanie.

Kewa

A ja, Niebieski, pamiętam, że całkiem niedawno narzekałeś, że córka ucieka do chłopaka, wystaje z nim w bramie, czy coś w tym stylu d'oh!

Trudno Cię zadowolić

Pamiętam jak nie mogłam doczekać się kiedy będę mogła spokojnie przeczytać gazetę nim ona zostanie porwana przez moją roczną córkę. Teraz nie mogę sie nagadać z moimi dziećmi - doczekałam się, że urosły i bardzo się z tego cieszę. No cóż sama jestem gadułą

Kasztanka · Gość

Kewa

Dziękuję

moje mi wystarczają. Czasem są takie momenty, że wyłączam zdolność słuchania i wtedy moje pociechy próbują mnie złapać: "mamo, nie słuchasz" ja: "słucham", "to co mówiłam?", "że cię nie słucham" Bywa, że improwizuję.
Od dziecka niedosłyszę na jedno ucho i gdy (w podlotkowym wieku) czasem chłopak w tańcu szeptał mi na ucho mruczałam: tak, nie, nie wiem... Do momentu, gdy wprawiłam w euforię jakiegoś partnera zgadzając się na coś, nie mając pojęcia na co. Nie pamiętam jak udało mi się wykręcić, ale improwizowanie mam we krwi

jupiter · Gość

Czasami dobrze jest coś zaczerpnąć z kultury arabskiej. Think

Np. bokra, znaczy się - później. Słowo to uświadamia małolatowi, że zasadniczo wiemy o co chodzi, lecz teraz analizujemy o wiele poważniejszy problem. Uczy go cierpliwości i nie pozbawia nadziei na odpowiedź. Think

Pasztet · Gość

arabskie pojeby

[link widoczny dla zalogowanych]