po 30-tce

illunga

Wiele lat temu, podczas mojej pierwszej podróży do Francji, poznałam sympatyczne małżeństwo w średnim wieku. Zaprzyjaźniliśmy się. Byli to fantastyczni ludzie, realizujący swoją pasję- zwiedzanie zamków. Na całym świecie. Podchodzili do sprawy bardzo serio: przez pół roku planowali trasę, czytali dostępną literaturę, wybierali miejsca, rezerwowali noclegi, a później trzy miesiące byli w podróży.
Pozazdrościłam im trochę. I później próbowałam, na mniejszą, polską skalę oczywiście, wykorzystać ich pomysł. Zobaczyłam wiele ciekawych miejsc. Był moment, kiedy na hasło np. Bolków, Książ, Krzyżtopór, umiałam wyrecytować nawet legendy o duchach zamieszkujących te miejsca

Później mi przeszło. Prawda,że do dziś jadąc gdziekolwiek, lubię się zatrzymać przy jakimś dworze, pałacu, zamku czy jego ruinach.

Robicie czasem wyjazdy tematyczne? Ostatnio takie mają w swoich ofertach nawet biura podróży : dla ogrodników, dla winiarzy, dla wielbicieli kuchni jakiegoś regionu. Fajny pomysł?

Poldek

Myslalem o jakiejs fajnej wycieczce polaczej ze zwiedzaniem, poznawaniem miejscowych zwyczajow, odwiedzaniem miejscowych w ich domach i spaniu w ich lozkach.
Sadze ze Tajlandia moze byc niezlym pomyslem Blue_Light_Colorz_PDT_02

illunga

Ale tam są też pewnie karaluchy giganty Blue_Light_Colorz_PDT_02

A jak taki do łóżka wlezie d'oh!

szb

Zamki zawsze mnie ... tzn robiły na mnie wrażenie jako wielkie historyczne, różnorakiej formy budowle.

I po ostatnim wypadzie z dwójką znajomków (coby popstrykać parę zdjeć) po zdobyciu zamku w Odrzykoniu i różnych takich atrakcji w rejonie ... naszło mnie właśnie na Krzyżtopór

Nawet planowałem tam wyjazd w listopadzie czy jakoś tak ale już poczekam na lepszą pogodę.

Nie powiem żebym od razu stał się zamkofilem ale odkryłem pokłady ogromnej energii ... w zamkach (bardziej w ruinach)

illunga

Do Krzyżtopora pojechałam pierwszy raz w 4 klasie liceum, z wycieczką. Po drodze w Bieszczady. Oprowadzał nas starszy pan-przewodnik. I naopowiadał d'oh!

Oj naopowiadał.

A w 96 roku byłam tam w drodze powrotnej z Lublina. Bardzo późne popołudnie, żywego ducha w ruinach. Stróż wpuścił nas za darmo. Sama z małżowinkiem chodziłam. I mimo,ze to było lato, to kiedy zaczęło się zmierzchać zrobiło się jakoś nieswojo. To jest ogromna budowla, mnóstwo zakamarków. Jakieś cienie, dziwne studnie, jakieś osypane mury. Cudnie, romantycznie i trochę straszno. Mam zdjęcia, ale zwykłe papierowe. Jak się coś uda, to zrobię zdjęcie-zdjęciu i wkleję tutaj.
W każdym razie, to jedno z tych miejsc, które ogląda się z ogromnym żalem. Bo gdyby nie ten cholerny potop szwedzki... Na świecie takie miejsca przetrwały i są perełkami architektury. A u nas ciągle jakieś wojska ciągnęły i mało co się ostało

szb

ziemia sandomierska bogata w takie atrakcje,
a zdjęcia proszę obowiązkowo wkleić pani lepsza

to cudnie, romantycznie i trochę straszno to właśnie jest to

musi być strasznie/no ... bo świecidełka mi nie w głowie

illunga

Zdjęcia.Słaba jakość, bo to cyfrówką sfotografowane zdjęcia papierowe.

To jest na zewnątrz, na takim jakby wale obronnym, na którym stoi zamek. Wysoko tam.

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

To jest na dziedzińcu. Robiąc zdjęcie małżowinowi, miałam za plecami bramę wjazdową.

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Tutaj wyglądam z okna na piętrze na dziedziniec ( w zamku są dwa dziedzińce). Nie wiem czy pozwolono by mi tam teraz wejść

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

A tutaj wnętrze jednej z wież. Widać amfiladę jakby okien ( tutaj, to już za diabła nie pozwolą teraz wejść) .Zdjęcie przycięlam, bo stoję w tym oknie po prawej stronie Anxious

A w dół jest studnia, bo w wieży nie ma stropów.

[link widoczny dla zalogowanych]

szb

ten efekt amfetaminowy czy jak tam nazwałaś to już kiedyś też na nieforumowiczach wrzuciłem z tego odrzykoniowego dnia,
ze schronu w Stępinie

Krzyżtopór z lotu ptaka wygląda imponująco, masywnie
Męża wklejasz a siebie wycinasz? Think

Trudno, daj kom. do męża
Może co z tego i wyjdzie Think

illunga

Noszszsz, faceci są okropni Not talking

A ja jestem zazdrosna Not talking

Nie dam małż. kom Not talking

oto_ja

Mati.

taki temat przewodni nie byłby najgorszy

spokojnej nocy

bobro

o nie, to straszne, tam jest napisane Jupiter Blue_Light_Colorz_PDT_37

Mati.

w dodatku jest największy

z dziennika podróżniczki w nieznane.. dzień 26.09.2076

'.. po długiej tułaczce z miejsca do miejsca zaczęło brakować nam wody. Rośliny w statku padły a my czuliśmy jak powoli ulatuje z nasz życie. Zobaczyliśmy już tak wiele, ale strach pomyśleć ile jeszcze nie zobaczyliśmy.. Walczyliśmy z poczuciem bezsensu tej podróży i staraliśmy się odnajdować sens w każdej myśli, która nas dopadała.. Wiemy już, że nic nas prawdopodobnie nie uratuje i jesteśmy skazani tylko na siebie i to, co w nas jeszcze zostało a o czym mamy świadomość, że istnieje oraz to o czym pojęcia nie mamy a co z pewnością zasili ekosystem przestworzy.. Umrzeć tutaj? w otchłani nieskończonego kosmosu? Czy tak wyobrażałam sobie własną śmierć? ze świadomością, że moja obecność we wszechświecie jest nawet niezauważalna? Nie!!! To, co mnie stworzyło to właśnie to, co udało mi się przeżyć, czego doświadczyłam, co zbudowało moje myśli, pragnienia, tęsknoty.. mój wilczy apetyt na uczucia.. Czy to co poznajemy, co jest całkiem nowe a czego nie byliśmy w stanie sobie wyobrazić powoduje, że nasze emocje są nowe? inne od tych, które już znamy? Tak!!! tu w kosmosie doświadczam niczym niewyjaśnionej ekstazy poznania tego, co jest daleko za horyzontem - Czegoś czego żadna ksiażka, film, zdjęcia, wyniki badań naukowych nie są w stanie nawet w minimalnym stopniu zbliżyć nas do pojęcia tego, czym ten kosmos jest.. Dopiero tu, w świetle Jupitera, czujemy to wszystko, czego do tej pory poczuć nie mogliśmy. Z prostej przyczyny.. ograniczenia poznania. Czy możemy być nieszczęśliwi wiedząc, że nigdy nie poznamy niepoznanego i nieskończonego? Nie!!! Bo najważniejsze jest pragnienie poznania i dążenie do niego. To, że nie osiągniemy celu ostatecznego nie znaczy, że nie osiągniemy żadnego innego. Osiągniemy cele, które stają nam na drodze po drodze do Jupitera.. Zdaje sobie sprawę, że możemy tam niedotrzeć, bo brak wody, paliwa i innych niezbędnych narzędzi może nam to uniemożliwić..Ale..Alllleeeee może stanie się cud, może nastąpi coś, co doda otuchy i wiary, że nasza podróż ma sens, może jakaś siła pozwoli nam dryfując dotrzeć do celu.. Nigdy nie wiadamo, właśnie bo pojęcia zielonego nie mamy czego jeszcze nie wiemy i czego jeszcze nieznamy.. Jest super!!! Właśnie spadła gwiazda zostawiając za sobą długi, świetlisty ogon. To kometa. Piękna choć tak krótko świeciła. Tak.. tę podróż zabiorę ze sobą w przestrzeń pod postacią nagromadzonej w ciele energii. W końcu nic w przyrodzie nie ginie

Dotrzemy do Jupitera!!!
"

Garfield

... nooo ktoś tu ewidentnie nieźle włada lekkim piórem

Mati.

..albo ktoś ma nieźle zrypaną psyche

Garfield

taka ewentualność też wchodzi w grę

Poldek

"Nie pamietam juz kiedy wyruszylem w swoja podroz...czy od tego czasu minely tysiace lat?Dziasiatki tysiecy a moze miliony? Nie wiem..juz nied wiem, i chyba tak naprawde przestalo mnie to interesowac. Teraz...teraz liczy sie tylko prawie nieograniczona wolnosc podrozowania przez wszechswiat, przed siebie, zawsze do przodu. Chociaz te cholerne pola grawitacyjne niektorych gwiazd w irytujacy sposob zakrzywiaja tor mojego lotu..ale dzieki temu moge przyjrzec sie smiesznym planetkom i ich zabawnym, przerazonych moim widokiem mieszkancow.
Wyciagam w ich strone swoja glowe i patrze...
Podobno niektorzy uwazaja ze moje przybycie zwiastuje wojny i katastrofy..
Jedyne wojny jakie pwooduje to te miedzy zwolenikami teorii ze je wywoluje a jej przeciwnikami, ale czy t ma jakies znaczenie? I tak zaden z nich nie bedzie mi towarzyszyc w mojej dalszej podrozy.
Wieczna samotnosc napedzana ciekaowscia..."

slepa i brzydka

biedny Pluton. niedawno sie dowiedzialam, ze juz nie jest planeta. co za paskudna degradacja

Mati.

Poldek

To musial byc bobro Anxious