po 30-tce

Kilo OK

"Chcesz mieć mordę wyklepaną? lub skończyć jak Lepper? ty śmieciu ludzki i bękarcie pokomuszy? zrozum tępaku i prymitywie bo z twej fizjonomii to wynika, że ty i twój pryncypał, cham i tępy fuhrer z łbem jak mop możecie nas wszystkich co piszemy w ch...a cmoknąć.

Kiedy poprosi o ochronę?
http://www.youtube.com/watch?v=jIeXJhW9EQM&feature=player_embedded

Nikiasz

W dobie nakręcania chamstwa politycznego przez wiadoma partię i jej prezesika można się wszystkiego spodziewać

Diabelsky · Gość

Janusz Palikot ma zaszczyt zaprezentować: Dancing

Artykuł

"Kulisy Platformy" Z Januszem Palikotem rozmawia Anna Wojciechowska
Publikujemy fragment książki "Kulisy Platformy". Tajemnice Donalda Tuska, rządu i parlamentu ujawnia Janusz Palikot w rozmowie z dziennikarką "Polski" Anną Wojciechowską. Książkę od piątku można znaleźć w księgarniach.

Jeszcze wcale nie tak dawno, kiedy przystępował pan do PO, Donald Tusk uchodził za nieco leniwego, niemrawego chłopca w krótkich spodenkach, który ponad sprawę polityczną stawia dobre towarzystwo i wino do oglądania meczu. Dziś Tusk przedstawiany jest wręcz jako tyran, który dokonuje egzekucji politycznych jednym ścięciem, bez żadnych sentymentów. Władza go zmieniła? A może to tylko iluzoryczna przemiana?
Ilekroć myślę o Tusku, widzę przede wszystkim jedną scenę. To był bodaj maj 2010 roku. Wchodzę do sekretariatu jego gabinetu w KPRM i słyszę jakieś dziwne hałasy, łomot. Pytam sekretarkę, co się dzieje. W odpowiedzi słyszę tylko:

--------------------------------------------------------------------------------

Otwieram pierwsze drzwi i znów ten sam łomot. Wchodzę i widzę Tuska w jednym z tych swoich świetnych, ciemnoniebieskich garniturów, dobrych butach skórzanych, wyglądały na Zegnę. Nogę miał opartą o piłkę nożną. Wyglądał naprawdę dobrze. Spojrzał na mnie i zachęcił: wejdź, wejdź. Po czym mówi: widzisz tę roślinę w rogu? Jak się tu wprowadziłem, odwiedził mnie Leszek Miller. Powiedział wtedy, że dała ją mu żona i poprosił, żebym o nią dbał, podlewał. Po tych słowach Tusk kopnął piłkę z całej siły w kierunku tej rośliny. Piłka odbiła się od niej, następnie od biurka i telewizora. Po czym poszła kolejna ścięta piłka w tę roślinę. Uderzał w coś, co należało do Millera, którym był autentycznie zafascynowany. Miałem jednoznaczne skojarzenie. Było w nim ewidentnie coś z bohaterów jego ulubionych lektur o małych tyranach greckich z czasów Sokratesa, Platona czy Herodota, którzy mieli w zwyczaju na przykład mordować wszystkich swoich synów zaraz po urodzeniu. Każdy z tych bohaterów pławił się w okrucieństwie, a pamięć o nich to pamięć o tym jednym ich straszliwym czynie.

Pytał pan, dlaczego wali w tę roślinę?
Nie, bo zastygłem w bezruchu. To był naprawdę niesamowity widok. Widać było, że on z czymś akurat nie daje sobie rady i w reakcji musi w tym momencie zrobić coś ekscentrycznego. W tym zachowaniu czuło się zarówno wielką irytację pomieszaną z bezradnością wobec jakieś sytuacji. Nie wiem jakiej. W każdym razie musiał dać upust emocjom. I w tym obrazku jest dla mnie jakaś głucha, twarda prawda o Tusku, którą odkryłem po godzinach, miesiącach spędzonych w jego otoczeniu. W tym zachowaniu wyrażała się jego bezwzględność, kontrolowana agresja, zawsze świetnie upudrowane, czego symbolem w tej sytuacji był właśnie dobry garnitur. To był prawdziwy Tusk: mieszanina nihilizmu i cynizmu, a z drugiej strony pewnego wdzięku, uroku.

Co panu imponowało w Tusku?
Powiedziałbym, że bardziej imponowała mi Platforma jako taka. Po aferze Rywina jawiła się po prostu jako dobra obywatelska inicjatywa. Nie ukrywam, że sam Tusk też ma swój urok. Przede wszystkim słucha i dobrze trzyma wątek rozmowy. Proszę pamiętać, że on długo w kontaktach z człowiekiem nie ujawnia swojego partyjnego, wręcz chamskiego oblicza. Zaczyna rozgrywać partnera dopiero wtedy, kiedy go od siebie mocno uzależni bądź też ustawi odpowiednio w hierarchii. W pierwszych rozmowach nie ujawnia swoich emocji, reakcji. Obserwuje uważnie człowieka, próbuje go dobrze wyczuć i rozkręca się dopiero, kiedy poczuje się naprawdę bezpiecznie.

To taka wyrachowana gra?
Też, ale nie tylko. Generalnie w kontaktach z ludźmi, których dobrze nie zna, jest nieśmiały. On naprawdę tylko z pozycji politycznych bywa brutalny.

Ale zanim przyszła władza, był jednak 2005 rok, podwójnie przegrane wybory. Jak Tusk to zniósł?
To były moje początki w Platformie, ale nigdy nie zapomnę tego wściekłego Tuska. Przyjechałem do Warszawy po wieczorze wyborczym w Lublinie, gdzie przegraliśmy. Tusk wiedział, że wygrana na Lubelszczyźnie w tamtej sytuacji to było zadanie karkołomne. Mimo to nie chciał mi tego wieczoru podać nawet ręki. W jego wzroku była wściekłość i wielka pretensja. Twarz zawzięta. To było coś niesamowitego, jakby z dnia na dzień inny człowiek w stosunku do mnie. To jest właśnie cały Tusk, bez żadnych sentymentów. Ale wtedy jeszcze nie zastanawiałem się na tym. Nie przywiązywałem wagi do tego zachowania, wychodząc z założenia, że w takim dniu każdy ma prawo do emocji. Był wtedy jak dziecko: milczał, ale cała postać wyrażała wszystko.

"Donald się wściekł" - to najczęstsze opisy kulisów, jakie dochodziły do dziennikarzy od jego współpracowników. Co to znaczy faktycznie? I rzeczywiście się tak często wścieka?
Tak, jest bardzo impulsywny. Ale też bardzo chwiejny. Kiedy ma atak, jego twarz staje się zawzięta, rzuca wulgaryzmami, obraża i wyrzuca wszystkich. - Absolutnie was wszystkich wypierdolę. Nie nadajecie się do niczego. Mam już dość! - to są tego typu teksty. Teraz to pewnie biedny Graś jest tym, który to głównie odbiera. A trzeba mieć dużo siły, żeby to wytrzymać. Dwór to znosił też dlatego, że wszyscy już się przyzwyczaili, że następnego dnia Donald już o tym zapomina, zachowuje się normalnie, jakby nigdy nic. Jak podrostek.

Aproxymat

Z książką wstrzelił się w wybory, co chyba nie dziwi. Ale jedzie w niej ponoć okrutnie po Platformie, choć nie omija innych ugrupowań.

Kewa

Żeby nie było, że Palikot się tylko wygłupia:
"W niedzielę, 18. września w Warszawie zakończył się III Europejski Kongres Kobiet. Wśród panelistów znalazło się czworo przedstawicieli Ruchu Palikota. Wanda Nowicka (nr 2 na liście warszawskiej) dyskutowała w panelu "Potencjał, prawa, solidarność kobiet w Europie", przygotowanym przez prof. Magdalenę Środę. Małgorzata Prokop-Paczkowska ("dwójka" w Szczecinie i rzeczniczka prasowa partii) miała wystąpienie w debacie "Dlaczego warto głosować na kobiety?", nad którą opiekę sprawowała prof. Małgorzata Fuszara. Tomasz Szypuła (miejsce 3. w Warszawie) wziął udział w panelu "Związki partnerskie. Dlaczego jedni mają więcej praw niż inni?" (opieka Yga Kostrzewa), a w debacie politycznej z reprezentantkami partii zmagała się Anna Kubica (nr 2 we Wrocławiu, sekretarz Ruchu Palikota). Na zakończenie Kongresu ogłoszono wyniki prawyborów - Ruch Palikota zajął drugie miejsce zdobywając 24,3 proc.!"
za:http://palikot.blog.onet.pl/

Aproxymat

Myślę, że podobnie jak w przypadku paru innych partii, tej również brakuje "grupy". Jest lider, wyrazisty i rozpoznawalny i dalej nic, są różni ludzie ale niezbyt znani ogółowi.
Tak naprawdę szansą dla RPP i pozostałych małych partii jest potencjalnie niska frekwencja. Dzięki niej wygrywają partie z bardziej "twardym" elektoratem, czyli wyborcami bardzo zdecydowanymi, bo głosy niezdecydowanych się nie pojawiają, jako że niezdecydowani odpuszczają sobie wybory. W efekcie Palikot może liczyć na trochę więcej niż w przypadku większej frekwencji. Paradoks, ale tak to może wyglądać.

Kewa

Wyniki prawyborów na kongresie kobiet są jednak zaskakujące:
[link widoczny dla zalogowanych]

Kilo OK

Pozostawiam bez komentarza:

"Człowiek trzykrotnie skazany za rozbój i pobicia jest najbliższym współpracownikiem Janusza Palikota i kandyduje w nadchodzących wyborach parlamentarnych.

Wojciech Penkalski był skazany m.in. za pobicie kijem bejsbolowym, grożenie bronią i wymuszenie. Po raz pierwszy za to, że „wspólnie i w porozumieniu pobił człowieka kijem bejsbolowym i uderzał go nogami po całym ciele”. Po raz drugi za „grożenie świadkowi w celu zmiany zeznań”. I ostatni raz za „pobicie i grożenie bronią w celu wymuszenia rozporządzenia mieniem w wysokości 3 tys. zł”. Z więzienia wyszedł w marcu 2003 roku."

Nikiasz

E ale mi sensacja ; jeszcze niedawno było głośno o poparciu przez PIS szefa warszawskich bandytów stadionowych uznanych przez nich za wzór cnót obywatelskich i przykładnego patriotę a że niekiedy obija mordy kibicom ?? Patriotyzm w kaczym wykonaniu

Pochodzenie O-Ren Ishii

w ogóle ten młody człowiek powinien poprzeć PiS - za IVRP takie kwalifikacje gwarantowały ministerialną tekę

Nikiasz

W/g dzisiejszych sondaży Palikot ma spore szanse nie tylko na wejście do sejmu ale także stanie się jedną z głównych sił politycznych wraz ze zdolnością koalicyjną czyli może Palikot z teką wicepremiera ??

Kewa

W szkole mojej córki Palikot zajął pierwsze miejsce, na drugim PO, trzecie PiS. Jest całkiem ciekawie - Palikot ma charyzmę, ma wyczucie nastrojów. Kapitał społeczny zbija na uderzenie w sacrum, w tabu. Na Warmii i Mazurach (kolebka Samoobrony) zachęcał do produkcji samogonu i żądał legalizacji tegoż.

Nikiasz

Mówi to co ludzie chcą usłyszeć ale na plus że nie obiecuje gruszek na wierzbie za bajońskie pieniądze i program jego ruchu wydaje się najbardziej konkretny ze wszystkich partii . Być może dużą rolę w jego poparciu odgrywa że ludzie liczą że przyniesie nowe rozdanie polityków i świeże spojrzenie na władzę

Aproxymat

I to mnie coraz bardziej do niego zraża i zniechęca. Samogon? Zamiast np. kwestii emerytalnych? To już nawet nie jest populizm, to schlebianie najniższym gustom.

Poldek

Nikiasz

Ale co powiesz o politykach obiecujących 400 zł na każde dziecko czy wysokie emerytury ?? To także jest populizm za grubą forsę

Aproxymat

Kewa

szb

Wydaje się jednak, że najgorszym przegranym tych wyborów może okazać się SLD. A to własnie z powodu tego iż Palikot otwarcie mówi o tym i owym, czego wcześniej oczekiwał elektorat lewicowy.

Aż Grzesia żal.

Poldek