po 30-tce

animavilis · Gość

Z widzenia znam dziewczynę naturalnie ciemnokasztanową, z miedzianym połyskiem we włosach, w nienagannym ubraniu na nienagannej figurze. Nie jest wybitnie ładna, ale bardzo efektowna. Wygląda na moją rówieśnicę.
Z widzenia znam swoisty fenomen - otyłego brodacza po trzydziestce przyssanego do telefonu komórkowego. Jeszcze nigdy nie widziałam, aby wczesnym rankiem, czekając na autobus, nie perorował przez telefon.
I panią w średnim wieku, ze śladam dużej urody, właścicielkę (to wiem z obserwacji okiennych) dwóch olbrzymich wodołazów. I szykownego młodego mężczyznę o profilu Chopina. Inną panią o ustach Garcii Bernala oraz rudą pindkę, która budzi we mnie złe skojarzenia i jeszcze tę elegancką, acz niesympatyczną (scysja autobusowa, nie ze mną) kobietę o fantastycznym, stalowo-niebieskim odcieniu włosów... Kobiet jest więcej. To moi stali, poranni znajomi, współoczekujący, współpasażerowie. Tło kolejnych mijających tygodni, miesięcy. Czasami ktoś się wykrusza. Zastanawiam się, kim są, gdzie pracują, ale już nie przypisuję im wyimaginowanych historii. Nie mam też potrzeby szukania i znalezienia odpowiedzi. To odrobinę tak, jak w stopce glusia - jesteśmy zaciekawieni, ale nieciekawi. Zaciekawiają mnie, ale tylko troszeczkę. Nigdy na tyle, aby podejmować próbę odsłonięcia tajemnicy. Podejrzewam bowiem, że są równie nieciekawi jak ja. Wcale nie chcę ich poznawać.
Jak się jednak okazuje, niektórzy chętnie przekraczają tę granicę anonimowości:
[link widoczny dla zalogowanych]
Pomysł jest... ciekawy, chociaż nie dla mnie. Jak Wam się to widzi? Chcielibyście, w ten sposób, zidentyfikować i poznać przypadkowych nieznajomych, którzy są stałym elementem Waszego krajobrazu?

szb

Słyszałem o forach przyszłych gimnazjalistów, licealistów, lokatorów powstającego bloku. Teraz przyszła pora na "poznaj swoje poranne otoczenie". Być może dla wszędobylskociekawskich i skrycie zakochanych jest to jedyna okazja żeby dowiedzieć się to i owo ale ... czar pryśnie. Autobus stanie się jeszcze większą męką (sie okaże że ten dziadek to ubek, ruda rozbija małżeństwa a ten przystojniak jest ultraksenofobem), przystanek przestanie być anonimowy a ludzie utracą ten pierwiastek tajemniczości.

Nie mam na to wpływu ale nie podobie mi się to.

Do pracy mam daleko bo jakieś 1.2 km po lini prostej, więc jeżdzę samochodem i w jednym miejscu zawsze widzę taką młodą, kręconą chudzinę. Szykowna taka, elegancka zawsze, taka "na nauczycielkę", chociaż młoda. Mijamy się czasem wzrokiem (bo niekiedy chadzam).
Ale czy z tego będzie seks?

Sam nie wiem Think

Aproxymat

Pomaszerowałem do pracy jedną ze swoich "stałych" tras. Po drodze, jak zwykle na jednych światłach w przeciwną stronę gna drobna blondynka o nieobecnym spojrzeniu. Koło "Kosmosu" regularnie przemieszcza się dziwny facet, niezależnie od temperatury ubrany w grubą czarną kurtkę (nie zwracałbym w ogóle uwagi, ale ten ubiór jest dość niezwykły latem). Przy kolejnych światłach często pojawia się uśmiechnięty staruszek, wygląda na biednego ale zawsze pogodnie się do wszystkich uśmiecha, ten uśmiech wyróżnia go od razu spośród tłumu. Na ostatnim przejściu, przy Bramie Portowej, widzę faceta, którego jakoś znam z widzenia - może studiowałem z nim? Ale nie poznaję dokładnie, zwykle o tej porze się pojawia na tym przejściu, czasem taszczy wielką torbę, może idzie od strony dworca, dojeżdża skądś?
Na innych trasach też są tacy stali "bywalcy", rozpoznaję ich, choć oni nie zwracają chyba na mnie uwagi. Czy chciałbym ich poznawać? Nie wiem, naprawdę, może to wartościowi ludzie? A może nudni i niesympatyczni?

slepa i brzydka

na mojej wsi mieszkam juz tak dlugo i jestem raczej znana, raz dostalam jedzenie w jedynym sklepie w wiosce na kredyt, bo karta nie chciala dzialac, a ja zdecydowanie begotowkowa jestem. to dostalam na kreche. znac z widzenia, to tez dobra rzecz. mysle jednak, ze w tym przypadku atwo bylo zdobyc zaufanie pan ze sklepu... nigdy nie kupowalam alkoholu, zawsze tylko jakiej parowki, kabanosy, czasem mysliwska i zawsze duzo psiej karmy; to wzbudza zaufanie.

z przystankami nie pamietam. od dawna nie mieszkam w miescie, jeszcze dluzej nie jezdze tramwajami. pamietam jednak z czasow liceum jednego kolesia, ktory wsiadal na Strzeleckiej i tak strasznie mi sie podobal, ze wygladalam go juz od zakretu, a potem na lekscjach rysowalam jego podobizne podpisujac "moj piekny nieznajomy". po jakims czasie i on zaczal mnie "widziec" w tym tramwaju. nigdy nie podeszlam...

Aproxymat

No tak, ale skoro powstał taki serwis, to pewnie powstaną kolejne. Aż będzie możliwość poznania wszystkich możliwych ludzi.

slepa i brzydka

eee tam, ten serwis to do dupy jest, bo ja powiinam miec "kto pracuje za sciana?" Tongue out (1)

przeciez w domu nie korzystam z netu, tylko mnie po pracowym IP umiejscawia

Kewa

Chodzi o to, że ja jeśli kogoś nie znam osobiście, to coś tam o nim wiem lub mogę się dowiedzieć, bo np. mamy wspólnych znajomych. Takie "wrośnięcie" w środowisko ułatwia życie, ale wypiera tajemnicę. W sumie czasem tęsknię za dojazdami do Wrocławia, a czasem mam ochotę wynieść się gdzieś.

Aproxymat

Wiecie co? Tak sobie myślę, że pojawianie się takich serwisów i ich popularność to także wynik powrotu do tego co towarzyszyło ludzkości przez wieki. Czyli zasady WWWW (Wszyscy wiedzą wszystko o wszystkich). Kiedyś wszyscy się znali w swoich miejscowościach. Nawet wielkie metropolie liczyły zbyt mało ludzi by być prawdziwie anonimowym. Jeszcze w XIX wieku, w warszawskiej prasie były rubryki informujące kto przyjechał do miasta.

Mati.

nie korzystam z komunikacji miejskiej i nigdy aż tak nie interesowali mnie ludzie, których spotykałam na swojej drodze, żeby grzebać w ich poszukiwaniu w sieci. A 'dopisywanie' sobie do nich historii życia to nawet może być ciekawe. Pani ze smutną miną i siniakiem pod lewym okiem... albo koleś młody, wysportowany z nogą w gipsie lub nagle na wózku.. staruszka, która z dnia na dzień 'odmłodniała' i wystrojona dziarsko maszeruje przed siebie z promiennym uśmiechem na twarzy.. 14-sto latka w ciąży ze spuszczoną głową a obok łysy 'kark' z pitbulem na smyczy, policjant z bukietem kwiatów, chora na raka pogodzona z chorobą nie próbuje chować swojej choroby pod peruką sztucznych włosów, piękna modelka z dnia na dzień siwieje... czy zauważylibyśmy zniknięcie którejkolwiek z tych osób?

Kewa

Wiesz Mati, miałam sąsiadów w bloku i patrzyłam z bólem jak najpierw jeden z braci zaczął powłóczyć nogami, "tak śmiesznie chodził", potem drugi. Nie byli to szczególnie grzeczni chłopcy - często widziałam ich z kumplami na piwie, na motorach. Wkrótce jeden zaczął jeździć na wózku, drugi nadal "śmiesznie chodził". Potem przestałam ich widywać. Zanik mięśni, szpitale. Nie wiem czy jeszcze żyją, bo zmieniłam miejsce zamieszkania. Widziałam jak umierają takie dzieci, tacy ludzie. Jak nie mogą samodzielnie oddychać przełykać... Na zawsze bracia są w mej pamięci.

animavilis · Gość

slepa i brzydka

no ja kojarze takiego srebrnego focus z numerem P costam i 080 cos jeszcze. mijalam go tak dlugo w roznych miejscach na drodze. w zaleznosci od tego, gdzie go spotykalam, to wiedzialam jak bardzo jestem juz spozniona do pracy.

powiedzialam miskowi o moim przyuwazeniu iod tego czasu, przestalam go widywac. moze cos w tym jest?

Aproxymat

To przecież oczywiste, że musiał to być prywatny detektyw wynajęty przez Miśka.

animavilis · Gość

szb

Ciekawe kto by się oburzył gdybym ja mu strukturę zburzył?

Czasem jak mucha - która nie dawała nam spokoju przez tydzień - zniknie, to tak dziwnie jakoś się robi. Nieswojo.

Ludzie piszą najpiękniejsze scenariusze.
Nic tylko pstrykać.

animavilis · Gość

slepa i brzydka

animavilis · Gość

Kewa

szb