po 30-tce

ws

dlatego jak Lulka, nie zapieram się, są osoby, na widok których od razu się uśmiecham

, ale mam potężną wątpliwość by kiedykolwiek coś, ponieważ jak dotąd nam to wystarcza ...

ale ja te wina pamiętam, zaproszenie wciąż aktualne

slepa i brzydka

moje wakacyjne spotkanie z Mii, Aproxymatem i Anima bylo bardzo ciekawe. z Mii, ktora zopiekowala sie mna jak prawdziwa ciocia ze Szczecina udalo mi sie przez w sumie kilka godzin szczerze porozmawiac. teraz oczywiscie kontakt taki zywy, w cztery oczy, ktory sprzyja dialogowi jest niemozliwy. wiem jednak, ze kiedy spotkam sie znowu z Mii, nawet za kilka miesiecy, czy lat, bedziemy w stanie znowu porozmawiac od serca, bo jest miedzy nami duzo zyczliwosci i sympatii.

pozbylam sie natomiast wszelkich zludzen co do tego, ze Anima zostanie moja kochanka

... mysle, ze niestety nie ma miedzy nami chemii

nie uwazam jednak ze stracilam poznajac Anime, podobnie jak w moim kontakcie z Mii jak i Aproxymatem, obecne relacje ksztaltuje moj dostep do netu i natlok wlasnych spraw. nie uwazam tego za cos zlego, po prostu kontakt zalezny jest od tego ile i w jakiej jakosci wystepuje w miejscu, ktore nas polaczylo...

z tego forum znam jeszcze jedna osobe osobiscie, ale kontakt sie urwal. jesli dodam, ze bez zalu, to zabrzmi to tak, jakby ostatnie spotkanie mialo cos zepsuc. nie, chodzi tylko o to, ze kontakt urwal sie naturalnie. w koncu, gdyby byl on potrzebny obu stronom (a to jest warunek konieczny utrzymywania kontaktu) nadal znajdowalibysmy sie w swoich zyciach. i tak jest obecnie z forum, brak kontaktu generuje brak ciekawosci, a moje zainteresowanie niektorymi nikami wynika z ciekawosci charakteru drugiego czlowieka, a nie jego biezacych wydarzen.
nie oczekuje od nikogo zapytan o zdrowie, samopoczucie czy stan psychiczny. sama tez nie mam w sobie tego rodzaju ciekawosci. zaspokajam sie inaczej.

Mati.

Garfield

Poldek

Mati.

Garfield

Mati.

..szybciej w wakacje.. w końcu z żoną byłeś..

w sumie to bardziej bałam sie Jej niż Ciebie.. Shhh

Kasztanka · Gość

Garfield

Mati.

szb

king

Seeni

Na forach jestem od jakiś 5-6 lat (??) Najpierw o2 teraz 30-stki. I żadnych skoków na bok.Na początku starannie rozdzielałam real od netu. Znajomości netowe były od kliku do kliku. Z tym, że ja jestem typ nałogowca i bardzo szybko uzależniam się. To nie jest dla mnie tak oczywiste jak dla Kinga. Nie umarłabym zasadniczo gdyby to forum zniknęło ale bardzo by mi go brakowało. Dojrzałam także do spotkań poza klawiaturą. Być może jest to wynik mojego marnego życia towarzyskiego. Ze starymi znajomymi kontakty mocno się rozluźniły : ktos wyjechał, ktoś się ożenił, ktoś obraził itd, itp. Niby spotykamy się ale to nie jest to samo co kiedyś. Znajomości pracowe są toksyczne na dłuższą metę bo wcześniej czy później każdy temat schodzi na robotę. Nowe zanajomości zawiera się ale rzadziej i jakoś tak z dużo wiekszą ostrożnością.( przez starość zapewne). Ostatnio miałam debiut- pierwszy raz spotkałam się na żywo z kimś kogo znałam tylko z netu.
Było przesympatycznie. Toteż jestem gotowa.

Garfield

Mati.

ptz

Opowiem Wam historię z serii 'Znamy sie tylko...'

Z racji swoich zainteresowań pisuję na forach, nazwijmy je, niszowych.
Uczestnikami dyskusji sa tam zazwyczaj osoby mieszkające w jednym mieście, często jest tak,że każdy wie, who is who, mimo wymyślnych pseudonimów i prób ukrycia swojej tożsamości.
Zaczęłam pisać na bardzo nowym forum i byłam tam dość trudna do zidentyfikowania. Poglądy, które tam wypowiadałam , były dla kilku osób dość kontrowersyjne i wiem,że te osoby usilnie starały się dowiedzieć, kim jestem.To było zabawne, zwłaszcza, gdy w bezpośredniej rozmowie ze mną dywagowały, kim może być ,nazwijmy ją, „kropka”.
Na forum był również chłopak/ mężczyzna, który intrygował innych o wiele bardziej niż ja. Raz - wypowiadane kwestie, dwa -rozległa wiedza w temacie, trzy - nikt nie domyślał się, kim może być. To była największa tajemnica tego forum, i poniekąd, miasta - do łez i perlistego smiechu doprowadziła mnie informacja, ze admin forum usiłuje namierzyć go przy pomocy IP / a że "kąpletnie" się na tym nie znał - nic z tego nie wyszło/.
Ten chłopak/ mężczyzna ustalł moje "dane osobowe" pierwszy. Z racji swoich wędrówek po necie odnalazł miejsca, gdzie „kropka” pozostawiła swoje posty i w których była znana , z racji, powiedzmy, swoich powiązań rodzinnych, z imienia i z nazwiska.
Na PW w zabawny sposób poinformował mnie o tym, wymieniliśmy kilka informacji, ustaliliśmy, ze „gramy właściwie po tej samej stronie siatki”, i prywatny kontakt ustał.Nie pytałam, kim jest, bo nie miało to dla mnie większego znaczenia.
Pewnej soboty była u nas w domu mała imprezka. Sami znajomi i tylko kolega przyprowadził swojego kolegę, który bardzo chcial poznać mojego męża.Przez lata bycia żoną przyzwyczaiłam się, że jego poznanie bywa dla ludzi bardziej atrakcyjne niż spotkanie jego drugiej, zdecydowanie lepszej połówki.

Imprezka przeciągnęła się do godzin późnonocnych, ja usunęłam się w cień i załatwiałm swoje sprawy w necie.
Kolega kolegi zrobił na mnie takie marne wrażenie.Rozmowa średnio się kleiła, poza tym dało się wyczuć jakiś dystans.
Kilka dni później nasz sąsiad powiedział : A wiesz,że ten najbardziej tajemniczy X był w Waszym domu? Zaczęłam się śmiać i powiedziałam,że chyba pod moją nieobecność. On na to,że byłam wtedy w domu , i nawet z nim rozmawiałam.
Nie chciałam uwierzyć.
X, taki błyskotliwy i obeznany z tematem, w realnym bycie okazał się tak przecietną osobowością.

Byłam w błędzie. Osobowość bowiem X ma jak najbardziej w porządku, jednak usztywnił go pierwszy, bezpośredni kontakt. I , poza tym, przyszedł do nas do domu sprawdzić, jaka jestem Zalamany

.Ot, taki ogląd zza firanki. Okazało się, że podobno wypadłam

Uważajcie więc, kogo wpuszczcie do domu, bo zwykłe spotkanie może okazać się wizją lokalną

Kewa

Ptz, bardzo ciekawa opowieść, jak również to, kim jest Twój mąż? Blue_Light_Colorz_PDT_02

ptz

Kewo, mój mąż pracuje w szeroko pojetym szoł biznesie, przy czym z perspektywy lat mogę stwierdzić ,że to jednak bardziej szoł niż biznes Blue_Light_Colorz_PDT_02

.

Jak dobrze wykonał swoje zadanie - były ochy, achy, trzepotanie rzęskami, kręcenie szalikami.
Kiedy mu nie poszło- wsparcie grup zorganizowanych przekształcało się czasami w zbiorowe psów wieszanie.

Ale takie jest życie

Teraz dalej pracuje w tym "cyrku"

, ale teraz to on "tresuje zwierzątka"

Przy czym robi to ze znacznie wiekszym entuzjazmem niż ta ikonka powyżej

Pozdrawiam

ws