po 30-tce

Drahna

na o2 temat.
Tak fascynujacy jak pytanie o sens życia. O jego wartości i priorytety.

(...)czy masz dla kogo żyć?

ta_malina (napisała w poście)
cyt:
"To pytanie zadał mi ostatnio dawno nie widziany znajomy.
Poczułam się strasznie. Jakby wyrwano mnie niespodziewanie do tablicy w temacie, do którego zupełnie nie byłam przygotowana. Dramatycznie, z obawą, zaczęłam szukam w myślach podstaw do odpowiedzi, że tak. I z ogromną ulgą znalazłam trzy osoby, o których mogę powiedzieć, że dla nich żyję.
To co wtedy poczułam - lęk i ulga - nieźle mną wstrząsnęły.
Później, po spotkaniu zaczęłam się zastanawiać nad tym, jakie to straszne pytanie jest. Jak wielki niepokój ono we mnie wzbudziło. To pośpieszne szukanie w pamięci tego KOGOŚ, przypominało szukanie argumentów za tym, że w ogóle mam PO CO żyć.
To takie w sumie znane sformułowanie "mieć dla kogo żyć", ale osobiście nigdy nie zastanawiałam się nad swoim życiem pod tym właśnie kątem."
[link widoczny dla zalogowanych]

A Wy macie dla kogo żyć?

bijou

zawsze mażemy żyć dla samych siebie....

hubiiii

aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

cholera - a dla kogo ja zyje????????????????

szlagggggggggggg!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

marconi1000

Jest to pytanie nonsensowne, ponieważ sugeruje, że należy poświęcać swoje życie konkretnym osobom: dzieciom, małżonkowi, rodzicom, albo np. wybranym osobom wymagającym opieki. Jest to typowe przeginanie problemu, charakterystyczne np. ostatnio dla niektórych formacji politycznych, chcących grać na uczuciach ludzi pod populistycznymi hasłami ochrony rodziny.
Człowiek żyje w społeczeństwie i powinien zdawać sobie sprawę, że jego życie i działalność powinna służyć nie tylko jemu samemu, ale w okreslonym stopniu pewnemu szerszemu ogółowi. Tak właśnie należy rozumieć życie nauczyciela, lekarza, uczonego, tramwajarza, urzędnika, śmieciarza, dozorcy, etc. etc., bo każdy z nich żyje nie tylko dla siebie, ale i dla wielu innych ludzi...

Drahna

Yasha · Gość

Ty to mnie umiesz rozśmieszyć, Drahna.
Bezrobotni i ubodzy są przydatni społecznie dla tych, którzy mają możlowość dania im pracy, albo udzielenia pomocy, choćby w formie jałmużny. A przy niepełnosprawnych mamy okazję wykazania się tzw. "miłością bliźniego", i podzielenia się tym wszystkim, czym życie (czy whatever) nas obdarowało. Dodobnie odnośnie ludzi starych i chorych.
Przynajmniej chrześcijanie maja taką okazję, bo nasladuja Kogos, Kto jest zupełnie niepraktyczny, bo z najwyższą uwagą zajmuje się sierotami, kalekami i prześladowanymi

Drahna, przecież to zupełnie klarowne co napisał marc: jesteśmy istotami społecznymi i żyjemy dla siebie nawzajem, tak więc pytanie: dla kogo żyjemy - jest wydumane, albo świadczy o miernym kontakcie z rzeczywistością

Ciebie, kobietę dojrzałą i inteligentną, matke dzieciom, skołował jakiś dureń? Blue_Light_Colorz_PDT_02

marconi1000

Drahna, napisałaś:
"z pewną nieśmiałością zapytam czy należy zatem odstrzelić bezrobotnych i niepełnosprawnych umysłowo bo ni diabła nie widzę ich "przydatności społecznej".

Ich nie, ale zmusiłaś mnie do zastanowienia, kogo może przydałoby się... Jak dojdę do konkretnych wniosków, wrócę na ten topik, i...

marc

Drahna

Wiecie co, jestem chyba nieco bardziej niz zwykle wq....to i powiem bez owijania w bawełnę.
Pierniczę przydatność społeczną i cele wyższe.
Takich powinni sobie szukac ci, którzy nie mają nawet ukochanej muchy.
Żyję dla tych których kocham i którzy są mi bliscy.
Rodzina, przyjaciele...nawet pies, kot i mała pchła będzie mi bliższa [bo moja] niż jakich tam Kowalski, któremu spodoba się jak zamiotłam chodnik przed domem i dojdzie do wniosku, że tak, jestem potrzebna, bo sie przydaje, nie szkodzę.
Jesli mam w sobie znaleźć siłę do życia to zawsze pomyślę o tych, na których mi zależy a nie o społecznej przydatności mojego żywota i jakąż to dla niego stratą byłoby moje odejście z tego świata.

Yasha jestem ciekawa czy grzebiący w śmietniku albo żebrajacy pod kościołem zastanawia się nad tym jak bardzo jest przydatny społecznie.
Pewnie robi to by nim właśnie być....nie po to by coś zjeść, albo nakarmić rodzinę.
A zapytany o to "czy masz dla kogo żyć?" odpowie w iście socjalistycznym stylu " Oczywiście, zyję dla społeczeństwa" [które wykazało się miłością bliźniego, zrozumieniem i współczuciem uświadamiając mu tą właśnie przydatność i zakrzyknęło wielkim społecznym głosem "Albo wyciagasz reke, albo zdychaj". Gdziez to społeczeństwo było jak mu się świat walił na głowę.....a może zwyczajnie zabrakło tych, dla których on jednak coś znaczył, którzy zyli dla niego jak on dla nich?]

Yo` Mama

hehe, Drahna.. chyba pierwszy raz się z Tobą zgodzę

a w temacie-
czytałem to na o2.. i raczej nie o społeczną przydatność chodziło
tylko o głupio postawione, osobiste pytanie, któe moglo być zwykłą gafą
ale dało dziewczynie do myślenia
powtórzę tylko to, co tam napisałem:
żyć dla siebie - w sensie: wystarczać sobie, odpowiadać za siebie i tylko przed sobą (przynajmniej tu na ziemi

)
ale i dla innych - w sensie: być dla nich wsparciem

Drahna

Dzięki Yo` Mama.

Jak widac jednak na załączonym obrazku gafa czy nie, każdy może zinterpretować to pytanie w odmienny sposób i na niezliczone sposoby pokonywać przeciwności życiowe, wyłazić z dołów, "chcieć być", bo coś w jego zyciu stanowi o jego wartości nadrzędnej.
Daje mu siłę.

Yasha · Gość

bo ja

Drahna

Dobrze, że zauważyłam post bo (ja/i), bo cytaty bodajże gołębia zajęłyby większość strony:D

Yasha · Gość

I aby to sobie uświadomić i utwierdzić potrzebowałaś założyć o tym temat?
Niby, że interesuje cię odmienny styl życia i spojrzenie na tą sprawę?

Fascynujące.
Ale wygląda na niewypał tematyczny.
Dla mnie EOT, bo jaki jest sens czytać, że każdy wypowiadający się tutaj cytuje poprzednika i się z nim zgadza Think

Drahna

Oj Yasha, Yasha.....

matka

Yasha- przecież przykład Żydów dowodzi właśnie tego, co myśli Drahna - żyjemy dla tych, z którymi mamy coś wspólnego. Przecież Żydzi niezasymilowali się przez wieki z Eroropejczykami, żyli dla swoich.

Chyba przesadziłaś Yasha:

matka

A tak wracając do tematu, to chyba ustalenie lub nieustalenie osób, czy spraw dla których żyjemy nie ma wpływu na sens życia.

Poza tym niezależnie , kogo lub co wybierzemy i tak zawsze będziemy żyć na rzecz społeczeństwa -gatunku, ponieważ to życie w społeczeństwie daje możliwość życia w ogóle, a życie jednostki gwarantuje trwałość gatunku, tak myślę.

Yasha · Gość

matka, bynajmniej nie chodziło mi o partykularyzm, ehhh...
do Żydów Jezus powiedział: jeśli kochacie tych, którzy i was kochają, cóż w tym szczególnego, to naturalny bieg spraw, i nie różnicie się w tym niczym od pogan
Nawet komendant obozu KL Auschwitz, Hess kochał swoją rodzinę, i żył dla niej, że już tak obrazowo i dobitnie zaripostuję

niezbyt uważnie czytałaś, co pisałam

Zapomniałam napisać, że najważniejsza dla mnie jest moja rodzina i dla niej żyję.
I tym odkrywczym akcentem dziękuję za uwagę

Kewa

Drahna, sa ludzie, ktorzy lubia wprowadzac rozmowce w zklopotanie (cholera, przepraszam za brak polskich liter d'oh!

). Zdarzylo mi sie, ze pewien malo mi znany pan w trakcie luxnej rozmowy popatrzyl mi uwaznie w oczy i zapytal: czy pani jest szczesliwa, pani E...? Zatkalo mnie i meczylo potem przez dwa tygodnie, czy k... jestem szczesliwa? Think

Drahna

Hehehehehehe...w zakłopotanie to my sie sami wprowadzamy.
Wtedy (choćby) gdy nie znamy odpowiedzi na jakies pytanie, nie mamy gotowca albo nigdy sie nad tym nie zastanawialiśmy.
I własnie dlatego ten temat wydał mi sie tak interesujący, nie tylko ze względu na rodzaj odpowiedzi ale tez dlatego, że w tej szarej rzeczywistości mało kiedy odpowiadamy sobie na takie właśnie (uważane przeze mnie za...) fundamentalne pytania.
To cos przypomina mi "w co wierzysz" "być albo nie być" "być albo mieć" po co żyjesz" i tym podobne.