po 30-tce

slepa i brzydka

gdzie jest ta cienka granica pomiedzy rozmowa a manipulacja? mozna np. podsumowac czyjas postawe jako podkulanie ogona, po czym zastapic to innym okresleniem typu wycofanie dla wlasnego bezpieczenstwa. nie widze sensu w zonglowaniu znaczeniami, jesli wiesz, co mam na mysli. ja nie mam postaw, ktore musze bronic. znaczy sie mam, ale jakos ostatnio nikt nie rzucal sie na moje wartosci.

zrozum i przestan mnie oceniac; nie chronie sie, bo po prostu nie dostrzegam zadnego zagrozenia.

animavilis · Gość

zadziora · Gość

zarzucasz mi manipulację, choć nie manipuluję, zamianę terminów zaproponowałam dla Twojego komfortu, a nie ze złymi intencjami; postawa wycofania i asertywność to terminy psychologiczne, nie moje, więc nie oceniam Cię, samym tylko użyciem terminologii, zrozum proszę... a chciałam Ci jedynie pokazać, że w dzisiejszym świecie trudno przeżyć bez asertywności, a nie rozdrażnić, czy popsuć wieczór, no i dzięki za rozmowę
dobrej nocy

edit: to było do ŚiB

zadziora · Gość

slepa i brzydka

Seeni

Chciałabym powtórzyć za Animą, że nigdy nie zrobiłam nic co wymagałoby wybaczenia i nigdy nie doznałam takich krzywd, które mogłabym wybaczyć.
Ale chyba zwyczajnie nie mogę.
Nigdy nie popełniłam świadomego skurwysyństwaI chyba(?) nie byłam obiektem takowego. Ale to trochę mało, żeby nie było konieczności czy potrzeby wybaczania.
Pamięć o urazach definitywnie blokuje mi możliwość wybaczenia przecietnemu człowiekowi. To nie jest tak, że chcę czy nie chcę wybaczyć, czy chcę lub nie chcę zapomnieć. To dzieje się poza obszarem moich możliwości. Nie trzymam trupów w szafie, trzymam je w szufladach, zamkniętych dosyć szczelnie. Nie chcę pamiętać ani nie pamiętać- zwyczajnie szuflady czasem się uchylają.
W kontaktach z bliskimi jest troche inaczej -podejmuję próbę rozmowy- chociaż bądżmy szczerzy- najczęściej to oni ją podejmują. No i oczywiście wybaczam, bo kocham, bo mam też takie szuflady, gdzie kolekcjonuje te wszystkie piekne i dobre rzeczy, które otrzymałam ( taaa wiem, że to straszny banał).Nie przeszkadza mi to w pamiętaniu o urazie.
Z obcymi nie chce mi się bawić w takie ważenie. O obcych trudno jest mi powiedzieć coś subiektywnie dobrego. Nie czuję potrzeby wyjaśniania. Czuję niechęć i niesmak. Żadna tam gnida-zwyczajnie lepiej omijać. Nie będę się bawić w wybaczanie, zapominanie, stawianie sie w sytuacji, odgradzanie emocji itd, itp- zwyczajnie znajdę sobie innego Obcego..

zadziora · Gość

Ślepa i Brzydka

Sabina

slepa i brzydka

w skrocie, nie odnioslam sie do tego co napisala Sabina, bo nawet tego nie czytalam. chociaz widac, ze Sabina jednak poradzila sobie po Twojej mysli; cos tam kolezance wygarnela i byly kwita.
tak czy owak przyszlam se napisac cos od siebie, ale z kazdym moim postem przychodzilo jakies podsumowanie z Twojej zadziora strony. a to ze duma, ze ambicja, ze nie pozwala na przyznanie sie przed soba, ze cos zabolalo czy ubodlo. a to z kolei, ze dusze uraze w sobie. a jakbym powiedziala prosto w twarz to bym nie czula sie sfrustrowana. napisalas tez, ze demonizuje konflikty, ze ich unikam, ze tlumie emocje.
nie wiem skad ta interpretacja.
widzisz zadzioro, ja nie uwazam, ze mowienie ludziom co sie mysli, bez uprzedniego zastanowienia sie nad tym, jest takim zajefajnym sposobem na rozladowanie sytuacji. wlasnie dlatego, ze olewam wiele prowokacji, premedytacji albo nie analizuje zbyt szczegolowo motywacji tych, ktorzy pleta w emocjach; wlasnie dlatego, ze nie reaguje emocjonalnie, nie musze sie pozniej tlumaczyc, dlaczego cos tam powiedzialam. nie musze przepraszac ani zalowac, ze powiedzialam cos, co oczywiscie w afekcie zostalo zle ubrane w slowa, a co za tym idzie, zle odebrane. lepsza chwilowa frustracja, ze sie nie zareagowalo, ktora w niedalekiej przyszlosci zawsze skutkuje spokojem wewnetrznym, niz poczucie wyrzadzanej krzywdy niewyparzoną gebą. nie jest to wycofanie z odczuciem, ze ktos mnie urazil, polozyl na lopatki. to olanie konfliktu, ktory w moich oczach w ogole nie istnieje i obejscie agresora wielkim lukiem, az mu nie przejdzie i bedzie mozna znow normalnie sie porozumiewac.
takich rzeczy mnie uczono wlasnie na tych wszystkich zajeciach; zeby zachowac spokoj i nie mowic wiecej niz potrzeba.

powiedz mi zadzioro, skoro asertywność to w psychologii termin oznaczający bezpośrednie wyrażanie emocji i postaw w granicach nie naruszających praw i psychicznego terytorium innych osób oraz własnych, bez zachowań agresywnych, a także obrona własnych praw w sytuacjach społecznych, to dlaczego najpierw okreslilas moje zachowanie, jako tchorzostwo, ktore jest okresleniem o zabarwieniu negatywnym? dlaczego od razu nie napisalas, ze moja postawa odbierana jest przez Ciebie jako wycofanie. czy nie byloby to bardziej w stylu asertywnym, neutralnym, z punktu widzenia Twojego ja [ja mniemam, tak uwazam, tak sadze, ze to jest/bylo zamiast Ty jestes taki, Ty robisz zle, bo...]? nie widze w Twoich postach postawy asertywnej, do ktorej przyjecia tak mnie namawiasz.

i na koniec o projekcji... o tej projekcji, o ktorej napisalam na samym wstepie.
Twoj cytat: w ogóle nie odpowiedziałaś na jej treść, a jedyne co wyłapałaś to ten nieszczęsny podkulony ogon; skoro miałaś to wszystko, co wyżej wyliczyłaś na wykładach to na pewno wiesz, że jest to określenie robocze, podobnie jak ucieczka, na postawę wycofania, więc rozumiem, że zwyczajnie się wymigałaś od odpowiedzi, czyli po prostu nie chcesz rozmawiać
trzeba to było powiedzieć wprost, np. nie chcę z tobą rozmawiać, bo uważam, że jesteś głupią, nadętą cipą i rozmowa z Tobą nie ma mi nic do zaoferowania. nie obraziłabym się, słowo.
nie bede komentowac podkulania ogona, bedacego jakoby okresleniem roboczym w psychologii, bo w glowie mi sie nie miesci, aby psycholog mogl posunac sie do uzycia tak negatywnie nacechowanego zwrotu w okresleniu postepowania swego romowcy. mniejsza o to. otoz jak wyjasniam powyzej, zle zrozumialas, czyli wlasciwie nie zrozumialas. nie moglam powiedziec Ci wprost tego wszystkiego, co mi tutaj sugerujesz, poniewaz nawet tak nie pomyslalam. natomiast czytajac to co napisalas, wiekszosc forumowiczow tak o mnie pomysli, bo bedzie im to na reke. zaprojektowalas mnie, jako osobe nie szanujaca rozmowcy, a ja tylko zwrocilam Ci uwage na to, ze bieg rozmowy okresla nie tylko tresc, ale i forma, i nalezy miec na to wielkie baczenie dobierajac slowa... [edit: chyba, ze pisze sie po to, zeby projektowac, zeby zonglowac znaczeniami, a to przeciez zadna rozmowa...

]

Seeni

Zasadniczo nie rozumiem po co komuś mówić wprost- nie chcę z Tobą rozmawiać, gdyż jesteś nadętą cipą/wrednym kutasem. Wystarczy powiedzieć: nie chcę z Toba rozmawiać.
Albo Think

zwyczajnie nie rozmawiać.

bosska · Gość

Seeni

Obojętnie czy mówimy czy piszemy- póki to robimy: rozmawiamy.Sens i potrzeba rozmowy, nawet takiej, w której padają słowa powszechnie przyjęte za obrażliwe istnieje dopóty dopóki chcemy komunikować się.
Jeżeli nie chcemy już komunikacji- nie ma potrzeby pisać o tym w jakiejkolwiek formie. Zwyczajnie skreślamy kogoś jako rozmówcę.
"Nadęta cipa" to zawsze jeszcze próba rozwiazania ewentualnego konfliktu, próba rozmowy- paradoksalnie jeszcze nam na kimś zależy.Towarzyszą temu jakieś emocje. Nie chcemy rozmawiać tylko z ludźmi, którzy kompletnie nam zwisają- niezależnie od tego czy są sprawcami jakiś naszych wydumanych krzywd, czy nie.

animavilis · Gość

Sabina

slepa i brzydka

nie potrafie sobie wybaczyc i mysle, ze do konca tygodnia sobie tego nie zapomne, ze kupilam wlasnie 10 dkg niedobrych sledzi za 1,99. fuj.
czuje sie zazenowana wlasnym postepowaniem wobec siebie.
na szczecie moge sie pocieszyc 10 dkg szyneczki, ktorej dokupilam sobie na wszelki wypadek.

Sabina

slepa i brzydka

nie wychodze z domu bez kilku planow awaryjnych i wyjsc (oraz wejsc) bezpieczenstwa. przezorny zawsze ubezpieczony. bufor to podstawa!

stara_reklama · Gość

zadziora · Gość

zadziora · Gość

i jeszcze w kwestii projekcji, pomyśl może, czy to nie jest tak, że następuje ona z Twojej strony, zwłaszcza jeśli chodzi o zarzut agresji, chociażby ten fragment o tym mówi

Podobnie jest z projektowaniem agresji, czyli na przykład z poczuciem, że wszyscy wokół są niebezpieczni, albo jakaś konkretna osoba przeraża albo irytuje swą jawną agresją. Czym innym może być agresja, poza swą oczywistą powłoką? Wyznaczaniem swoich granic? Stawianiem na swoim? Stawaniem we własnej obronie? Owszem, projektować agresję może ktoś kto sam jest ewidentnie agresywny. Ale może się też zdarzyć tak, że będzie robić to ktoś, kto chciałby być agresywny, ale boi się tego wewnętrznego impulsu. Nie jest w stanie wyobrazić sobie siebie agresywnym. Trudno mu uwolnić w sobie ten impuls, bo “agresja jest zła”, dlatego sam ją tak intensywnie piętnuje i dostrzega wszędzie, nawet tam, gdzie jej nie ma. A może się okazać, że gdy w końcu skontaktuje się z tą agresywną częścią siebie, za agresją będzie stała chęć stanowczego wyrażenia siebie, bez względu na to, co myślą i chcą inni.

[link widoczny dla zalogowanych]