po 30-tce

demeter

"czy wyjdziesz za mnie?"
i jako zagorzała zwolenniczka "nieformalności"... mam dylemat... czy warto przechodzić przez to wszystko... czy nie lepiej po prostu być razem... bez formalności... wizyty w urzędzie... rodzinnego obiadu... i chichotu dzieciaków za plecami...
z drugiej strony... to uparta bestia i strasznie go lubię... i pewnie bardziej niż lubię... a jak cholera się rozmyśli... może mi się taki drugi nie trafić...
tak więc kochani... z niektórymi znam się już sporo lat... proszę o głosowanie i wypowiedzi...

zochaa

Demi, poprostu- warto...
a jeśli jako zagorzała zwolenniczka masz taki dylemat...
znaczy- wcale już nie tak zagorzała...

melpomena

Waham się między tak a to zależy.
Po prostu uważam, że trzeba przemyśleć wszystkie za i przeciw. Jeśli miało się za sobą już małżeństwo może nie być łatwo się zdecydować. Dzieci, mogą różnie zareagować, bez względu na wiek i fakt czy mieszkają z tobą czy nie. Skoro jednak mogą chichotać, to pewnie mieszkają, ponieważ wyglądają na nieletnie

Nie twierdzę, że trzeba się podporzadkować temu, co dzieci powiedzą, ponieważ to nie ich życie. One prędzej czy później odejdą, a człowiek zostanie sam. Jednak trzeba być przygotowaną na ewentualne walki otwarte czy też podjazdowe. Jeśli już się mieszka z tym facetem - wie się na co go stać i jak się zachowuje nie tylko na randce i w łóżku. Formalności też mają swoje plusy i nie myślę o sprawach majątkowych. Myślę o czymś tak przyziemnym jak na przykład wizyta w szpitalu u drugiej osoby (odpukać!). Mogą nie wpuścić. Nie wspomnę o bardziej drastycznej ewentualności.
Podsumowując - myślę, że warto.

lulka

Warto

Wiek chyba nie ma tutaj najmniejszego znaczenia.
Nic właściwie nie ma znaczenia jeśli pojawił się dylemat - jak słusznie zauważyła Zocha

.

oldAliAs99

No tak.
Przede wszystkim, to moje najszczersze gratulacje.

Kiedy odbyły się oświadczyny? I w jakich okolicznościach? Były kwiaty?
Czy rodzice zostali poinformowani? Bo zakładam, że najpierw Ciebie spytał, a potem dopiero uda się do rodziców. Nie tak, jak bywało to kiedyś, gdy kandydatki na żonę można było w ogóle się nie pytać, a wszystko załatwiało sie z teściami.

P.S. Miłość jest piękna, a życie pełne niespodzianek.

*S* · Gość

melpomena

Przecież to zależy od samych ludzi. Niektórzy ludzie lubią takie dochodzące związki. Na przykład piorą tylko dla siebie, nie muszą martwić się o czyjeś skarpetki. Potem może być etap wspólnego mieszkania ze sobą. Żeby się sprawdzić. A jak już mieszkają ze sobą wystarczająco długo, może być im tak wygodnie, że nie chcą już niczego zmieniać. Czasami dochodzi do takiego punktu, że jedna ze stron ma dosyć i życzy sobie czegoś więcej. Więc stawia sprawę w ten sposób, że wóz albo przewóz.
Inną sprawą są dzieci, bez względu na wiek, ponieważ nawet jeśli dawno mają swoje rodziny, potrafią swoim mamom czy ojcom zatruć życie, że kogoś tam mają, bez względu czy związek rodzica jest zalegalizowany czy też nie. Taki pary wolą czasami wybrać mniejsze zło i narazić się na plotki otoczenia niż złośliwości pociech. Zdaję sobie sprawę, ze nawet w małych miejscowościach takie życie bez papierka staje się już czymś niesensacyjnym, niemniej zdarza się nie tak rzadko. Poza tym nacisk może wystraszyć drugą stronę.

Co mnie wkurza? Przepisy, które są krzywdzące dla par żyjących w wolnych związkach.

nicha

No tak, ja bym się nie zdecydowała na ślub. Nie lubie ślubów, nie lubie wesel, papierek nic nie zmienia jak ludzie sie kochają. W wieku 40 lat legalizacja zwiazku raczej nie jest już potrzeba. Najlepszy układ to ciągłe narzeczeństwo

melpomena

Nicha, ślub może wyglądać tak: dwoje w urzędzie stanu cywilnego, prowadzący ceremonię i dwóch świadków, współpracowników prowadzącego. Jeśli ja wyjdę za mąż, tak będzie wyglądał mój ślub. Nie rozczaruję tym moich rodziców, ale resztę rodziny tak. Oni caly czas są na etapie wielkich popijaw na minimum 80 osób.
Jest jeszcze alternatywa. Jak się naprawdę zakocham, a on się uprze, to będzie też ślub kościelny. Tylko będzie mi musiał załatwić ten papierek, którego nie mam.

lulka

zochaa

bo ja

warto mieć kogoś przy boku, przy stole, przy sercu, a przede wszystkim w sercu

Czy warto mieć wpis w dowodzie poświadczający ten stan? - no to już całkiem inna sprawa. Jeżeli miałoby się np. utracić rentę rodzinną po poprzednim św. pamięci małżonku - to nie warto. I pewnie jeszcze cała masa tym podobnych powodów by się znalazła.
A czy warto mieć ten wpis? znam przypadek ślubu na łozu śmierci, przypieczętowującego długoletni związek - po to by nie było problemów po....

Yo` Mama

jesli pytanie brzmi, czy warto w wieku 40 lat - warto zawsze

a przekonania co do 'nieformalimu'..?
to już inna sprawa
najlepiej tak sobie sprawy poustawiać, żeby małżeństwo nie było krępujące

Aproxymat

*S* · Gość

nicha

Papier zmienia, zmienia. Utwierdza w przekonaniu że osoba została zdobyta na 100%, nie trzeba się juz specjalnie starać, emocje opadają i nie ma już tego dreszczyku .

SinNameOn

marconi1000

Zastrzeżenia chyba wynajdują głównie ci, którzy mają za sobą rozczarowania życiowe i boją się powtórki, tym bardziej że w grę w tym wieku wchodzą już pewne nawyki, z których może trzeba będzie zrezygnować... A więc lepiej może pozostawić sobie jednak furteczkę?...
Ja myślę, że jednak zawsze warto, zwłaszcza jesli się jest pewnym zarówno prawdziwego uczucia łączącego oboje partnerów, jak i świadomej własnej gotowości do nowych kompromisów.
Nie potrafię powiedzieć, co bywa bardziej bolesne: czy negatywny stosunek części rodziny lub znajomych do naszego pozostawania w wolnym związku, czy zastrzeżenia innych naszych bliskich do naszej decyzji trwałego związku. Wiem natomiast z całą pewnością, - że nie powinno to być żadnym argumentem decydującym o naszej decyzji.

marc

kajak

ciekawe...to ma być cuma ?
Rybki to siem zwyczajowo na "haczyk" łapie i nie ma potrzeby kotwicy używać jako straszaka.
Jak ma się zerwać...to się zerwie..

yapp