po 30-tce

slepa i brzydka

starosc nie radosc, tak sie mowi.
nawet gorzej; starosc sie Panu Bogu nie udala.
widzialam na wlasne oczy, potwierdzam.

zastanawia mnie, jak Wy widzicie starosc? mnie sie kojarzy ze zmarszczkami i zapachem drozdzowego ciasta w siwych wlosach.

czy myslicie, ze nasze pokolenie w dobie "postepu technicznego" i takich tam zestarzeje sie inaczej niz nasi rodzice lub dziadkowie? jak?

czego [poza normalna sluzba zdrowia] zyczylibyscie sobie na starosc?
a jesli nie myslicie jeszcze o tym, to kiedy uwazacie jest odpowiedni czas, aby oswoic sie z czekajaca kazdego "jesienia zycia"?

nie chce pchac Was w ciemne zakamarki; mysli o starosci, to czesto mysli o smierci... ale o tym /podobno/ pamietac nalezy cale zycie.

bo ja

przypomniał mi się mój "urodzinowy" temacik z forum na o2... Odliczałam wtedy do 50-ciu. I właściwie zastanawiam sie teraz kiedy przychodzi ta starość? Czy jest jakaś magiczna liczba? czy to raczej kwestia sprawności intelektualnej i fizycznej?
Ja kiedys często myślałam o starości - ona sama w sobie zdawała się nieść rozwiązanie wielu problemów... Podobnie śmierć...
Teraz raczej nie myślę zbyt daleko do przodu - starość przyjdzie i chcę ją powitać w jak najlepszym zdrowiu. No i może nie samotnie....

Anka

Ja częściej myślę o śmierci - doszłam do wniosku że jej sie nie boje

Co ma być to będzie - żyje dniem dzisiejszym

Staram sie z niego korzystać maksymalnie

Starość też może być przyjemna

Czego się boje ? Boję się inwalidztwa - że ktoś musiałby otoczyć moją osobę opieką , uzależnienia od osób trzecich

Kewa

O starości myśleć musimy bo coraz bardziej nas ona otacza, starzenie się społeczeństw krajów rozwiniętych stało się faktem

Moja córka, prawie gimnazjalistka już nie może doczekać się emerytury Blue_Light_Colorz_PDT_02

to tak żartem, ale gdy spytałam o powody to powiedziała, że będzie mogła wreszcie robić co lubi i żebym nie myslała sobie, że jej starość będzie smutna, bo ona żyje w innej epoce i nawet jeśli zdrowie będzie już nie to, to zawsze pod ręką komputer. Coś w tym jest, ludzie coraz dłużej wykazują się aktywnością również zawodową, czytałam o ponad 80 letniej redaktorce, która nadal jest stałą bywalczynią białego domu i przepytuje kolejnych prezydentów.

Aproxymat

O ile nie wdadzą się choroby (a oto w starszym wieku bardzo łatwo), to jednak zachowywanie przez dłuższy czas aktywności fizycznej i intelektualnej w młodszym wieku, procentuje przeważnie "lepszą" starością.

zochaa

Staram się nie myśleć o starości,
z nadzieją, że - może nie dożyję Blue_Light_Colorz_PDT_02

a jeśli już...
chciałabym by była to starość babiny, która do końca może wokół siebie
zrobić wszystko, albo - jak najwięcej by nie być dla nikogo ciężarem,
a i spokojna śmierć też byłaby "mile widziana".
Mogłabym też pamiętać, że u człowieka nie liczą się lata kalendarzowe,
ale człek tyle ma na ile się czuję, więc miłoby było czuć się w wieku 80
latek na jakieś 50 Boo hoo!

slepa i brzydka

no wlasnie, nie byc ciezarem. HA!

tak sobie mysle, ze na starosc chce sie wyniesc od rodziny. niech sobie spokojnie zyja, bawia sie, odwiedzaja mnie czasami i takie tam. ja na starosc nie chce byc wyrzutem sumienia swoich bliskich. chce, aby moja starosc byla dla nich czyms pozytywnym. chce byc w domu starcow, ale takim na wzor europejski, jesli wiecie o czym mowie. cos bardziej na ksztalt pensjonatu, w jakim np. w Holandii mieszka moja ciocia-babcia

w Polsce oddawanie starszych do domow "spokojnej starosci" traktowane jest jak zbrodnia, a opieka nad starszym i schorowanym czlowiekiem to potworne doswiadczenie i osoby niewykwalifikowane moga nieumiejetna opieka sprawic swoim bliskim wiecej bolu niz radosci. poza tym czesto nie moga wcale poswiecic im odpowiedniej ilosci czasu i uwagi, bez wyrzeczenia sie wlasnego zycia [przynajmniej w sporej czesci].

gdyby tylko te domy u nas byly bardziej przychylne, takie jak sobie je wyobrazam... byc moze polska rzeczywistosc bedzie inna za te 50-60 lat, kiedy przyjdzie moja jesien

Aproxymat

Oby nie była gorsza. Żebracze emerytury. Jeszcze droższe leki i służba zdrowia. Jeszcze głupsi politycy i gorzej wychowana młodzież...

Kruk

Aproxy...aż się boję pomyśleć

...w sumie zawsze miałem przeczucie że za długo nie pożyje(łot taki model) dlatego mimo wszystko cieszę się każdym roczkiem więcej

slepa i brzydka

Kruku, ja nie rozumiem, co Ty mi tutaj za kosze wiklinowe pleciesz?? setki lat walczylismy z cholernymi chorobami zakaznymi, nauczylismy sie chronic przed pasozytami i zmiennymi warunkami srodowiska, aby dozywac starosci w szczesciu i dostatku.
znajac prognozy dotyczace starzenia sie spoleczenstw, szczegolnie europejskiego, to na stare lata zapewne bedziemy mieli do kogo gebe otworzyc, aby pogadac sobie o ostatniej wizycie u lekarza, ktory byl mily, wyrozumialy emptyczny. nie szczedzil nam przyjemnych badan, w trosce o nasze zdrowie. starosc obecnych 20, 30sto latkow bedzie wspaniala... tylko musimy sobie juz teraz na nia zapracowac, a przede wszystkim zarobic

AliAs99 · Gość

No to ja idę zarabiać. Na tę starość. W końcu to już wcale nie tak długo.
Swoją drogą, zauważyliście zapewne, że granica starości strasznie się w czasie (naszym indywidualnym) od nas odsuwa. Wiele lat temu, jak pomyślałem, co będę robił za ileś tam lat, w tym wieku, który aktualnie osiągnąłem, to nigdy bym nie postawił na to, że będę na starość na forum głupoty pisał. Myślałem, że będę bardziej poważny.

Aproxymat

A ja zawsze wyobrażałem sobie siebie na starość jako pogodnego, życzliwego i trochę roztargnionego staruszka. Pewnie lubiącego sobie z rozrzewnieniem powspominać dawne dobre czasy, ale bez pretensji do świata, że się zmienił...

Kruk

wiecie w sumie to i rząd zauważył że młodość się wydłuża i ciągle podnoszą wiek emerytalny.... Blue_Light_Colorz_PDT_45

ŚiB ...no może nie tak drastycznie...ale jakoś trudno mi sobie wyobrazić starość ...moze się jej boje....a poczucia swojego wieku nie mam, czuje się jakbym sie zatrzymał na 23 latach....a tu w sumie prawie 10latek więcej...i tylko coraz częsciej coś mi w krzyżu łupie Blue_Light_Colorz_PDT_07

Drahna

A co bardziej Was martwi : ciało nie nadążające (chyba dobrze napisałam ale pewna nie jestem) za umysłem czy odwrotnie?

Yo` Mama

nie mam czasu ostatnio myśleć o starości
czasem myślę, patrząc na moich rodziców; z silnych, energicznych ludzi
zmieniają się w ludzi.. no właśnie..
z jednej strony - już-nie-tak-sprawnych, ulegających (częsciej niż kiedyś) chorobom, dolegliwościom
a z drugiej - wyciszonych, mniej nerwowych, w miarę zdystansowanych i pogodnych, "widzących" więcej, bardziej wyrozumiałych..

patrząc na nich nie boję się starości

martwię się tylko
że nam
moze być o taką starość bardzo trudno

Aproxymat

lulka

W dniu gdy skończyłam osiemnaście lat pomyślałam sobie, że teraz zacznę się powoli starzeć. Gdy miałam dwadzieścia pomyślałam, że do 25-ciu będę młoda. Gdy skończyłam 25 poczułam się dorosła i śmiałam się z wcześniejszych przemyśleń zdmuchując świeczki z urodzinowego tortu.
I na tych 25-ciu stanęłam. Tyle rzeczy się zmieniło, tyle wspaniałych, mądrych osób poznałam, tyle bólu, rozczarowań, radości i szczęścia.... A ja wciąż mam 25 lat. I tyle zawsze będę miała.
Bo tak sobie postanowiłam.
Do tych 25-ciu co roku dodaję więcej tolerancji, więcej uśmiechu, więcej spokoju (choć z tym to chyba się cofam i dobijam do 14-ki, no ale idealnie być nie może).
Moja starość będzie dokładnie taka jak moja 18-tka, 20-ka i 25-ka.
Bez względu na warunki i stan zdrowia.

slepa i brzydka

Aproxymat

To znaczy we wszystkim można znaleźć pewne plusy - starość daje możliwość spojrzenia na świat i życie z pewnego dystansu, zapewne ma się też więcej czasu, kiedy kończy się już aktywność zawodową, z drugiej strony perspektywa chorób, coraz gorszej kondycji, świadomość bycia "odsuniętym" na dalszy plan przez następne generacje... Ja wiem, że to jest pewna naturalna kolej rzeczy i z tym przyjdzie się zmierzyć zapewne (a ze śmiercią nie "zapewne", ale "na pewno"), pocieszam się myślą, że miliardy ludzi przeszło to przede mną, to i ja muszę sobie z tym dać radę

wilczek