po 30-tce

Kobieta z klasą

wytłumaczcie mi dlaczego ludzie zakładają sobie jakieś videopamiętniki ?

Dziś zrobiłam to i to. Wyglądam tak i tak. To mj obiad...

Z jednej strony podziwiam ich, że są w tej swojjej prezentacji tacy wytrwali.

A może na tym zarabia się a ja nie wiem?

Gość

Wielce Czcigodna Marzeno!

A nie lepiej robić to na Naszej Klasie?

Tak sam od siebie chciałbym zobaczyć jak wyglądasz, bo jak do tej pory jesteś tajemniczą osobą, dajmy na to jak sam Kilo OK.

Zdjęcia przedstawiał, lecz nie swoje.

Kobieta z klasą

Stara baba jestem. Nie ma co oglądać...

Gość

Kobieta z klasą

no jak za dużo, to można wcześniej zasnąć

Gość

Kobieta z klasą

a sam widzisz

Gość

Czyli co?

Mąż w pracy Pray

a ja przyjażdżam do Szamoni nad jezioro?

LampionyZeStarychSloikow

Kobieta z klasą

to też PRAWA, ale jak wytłumaczysz, że to niezawsze są mlodzi?

nudziarz

moda. Jak każda inna.
I jak kazda moda przeminie

Kobieta z klasą

No właśnie niw wiem czy moda...

A może to chęć wkroczenia w światek celebrytow? A wiadomo ten światek kojarzy się z bestroską, kupą kasy, sławą i cholerkas kto wie co tam jeszcze...

flykiller · Gość

Często miewam wrażenie, że ludzie zatracili umiejętność doceniania rzeczy naprawdę ważnych, a zamiast tego koncentrują się na pierdołach, gromadzą, chomikują, jakoś tak panicznie, histerycznie odczuwają potrzebę dokumentowania i chwytnia swojego życia w zdjęcia, w nagrania, upamiętniania siebie, swojego żywota, żeby nadać mu jakiś sens lub przydać mu sensu, wartości, żeby oznakować swoją obecność w czasie i przestrzeni, tak jak zwierzęta znaczą ją zapachem. Efektem tego są setki i tysiące przeraźliwie nudnych plików, tak nudnych, że samym autorom nie chce się ich potem przeglądać, ale przecież w momencie ich tworzenia to wydawało się takie ważne - ja (my) nad morzem, ja w górach, ja na bankiecie, ja w toalecie, ja, ja, ja... Gdzieś w tej pogoni za dokumentowaniem umyka to, co naprawdę ważne, ta chwila, która się nie powtórzy, jeśli się nią człowiek nie nasyci do dna, bo zamiast tego właśnie szamoce się z aparatem fotograficznym czy kamerą... tylko ta chwila jest ważna, tylko w naszej pamięci zachowana, tylko z nami przetrwa, tylko do końca nas, i nie odczyta jej znudzony widz pochylony uprzejmie nad cudzym zdjęciem, ani prawnuczek zdziwiony, kim jest ta śmieszna pani czy otyły pan stojący na skałkach z miną zdobywców.

Nie wiem, co to są videopamiętniki na youtube i nie chcę tego wiedzieć.

illunga

Jednego mianownika nie da się zrobić. Chęć pocelebrycenia - na pewno. Może nadzieja, że a nuż ktoś zauważy, zachwyci się... A może zwykła samotność. Brak kogoś realnego do pogadania. Albo brak umiejętności/śmiałości tego pogadania realnego.
Inna rzecz, że jest w ludziach jakiś taki ekshibicjonizm netowy. Prawie jak w pociągu - kompletnie obcej osobie opowiada ktoś pół życia bo wie, że to tylko tak na chwilę, że nie wiąże się z tym nic konkretniejszego.
Też nie bardzo rozumiem, bo wiadomo, że net wrednym bywa i czasem taki komentarz wpisany pod wywnętrzeniem się kogoś, zamiast go podnieść na duchu, to go zdołuje raczej poniżej poziomu gruntu.
Dla mnie to nie są pamiętniki. Dla mnie to są zaproszenia. Mniej lub bardziej zawoalowane.

Kobieta z klasą

q pociągu to ja jeszcze mogę zrozumieć, ale na youtubie? NIE

illunga

Na youtubie. Bo wszyscy wiedzą, że jestem wyjątkowy. Ale ja chcę być najwyjątkowiejszy. A youtube ma zasięg

Kewa

Ja nie wiem, co to te pamiętniki i wiedzieć nie muszę. Net, to też taki świat, taka jego część, że każdy może coś dla siebie wybrać, jak w realu. Jeden pójdzie do kościoła, inny do knajpy, a jeszcze inny na spacer. Czy mamy prawo żądać, żeby się przed nami ze swoich wyborów tłumaczyć? Skoro sobie takie pamiętniki tworzą, to widocznie z nich coś dla siebie czerpią. Coś, co dla nas jest niewidoczne. Nie ma sensu udawać troski o zdrowie psychiczne tych osób, lepiej zająć się własnym.

Kobieta z klasą

ale ja sobie tylko plotkuję... moje życie jest bez zmian, więc z braku większych zmartwiń przyszlo mi to do głowy...
z jednej strony podziwiam ich, robią to za darmo, cyklicznie...
że im się chce>

Kewa

Nie, jak tak bardziej o sobie, nie jako przytyk do Ciebie.
Czytam teraz "Kronos" Gombrowicza - po raz pierwszy wydany, jego tajny dziennik. Z tego wszystkiego zaczęłam pisać własny "po wypadkowy". Córka pytaniem po co to robię wprawiła mnie w zażenowanie. W końcu odpowiedziałam żartem, że gdy będę tak sławna jak Gombrowicz, to może ktoś się nad nim pochyli.

Tak naprawdę wzięło mi się stąd, że za skarby świata nie mogłam sobie przypomnieć, kiedy byliśmy tak, czy tu i z kim i czy to wtedy się stało.

illunga

Powód bardzo dobry. Może oni i te zdjęcia dlatego. Faktem jest, że zapiski czy listy sprzed iluś tam lat powodują, że ma się oczy jak spodki. Większości rzeczy naprawdę się nie pamięta. Nawet tych z kategorii "do końca życia nie zapomnę jak..."