po 30-tce

flykiller · Gość

Każdy pielęgnuje w sobie szereg przeświadczeń na temat swojej osoby - cech charakteru, wyglądu, preferencji. Taki oto jestem, myśli człowiek, choć mogą to być przekonania z gruntu fałszywe, oparte na wadliwych założeniach. I człowiek ten, myśląc, że wie, kim jest i jaki jest, tym bardziej podejmuje takie działanie (czy przejawia zachowanie), które pasuje do jego "profilu", do jego wizji samego siebie, natomiast odrzuca inne, które jest z nim sprzeczne.
Zastanawiam się, jak bardzo sami siebie ograniczamy, amputując możliwości nieprzystające do tego wymyślonego profilu, o którym sądzimy, że jest nam właściwy i przypisany, choć bliższe naszemu "ja" mogłoby być właśnie to, co odrzucamy w pierwszej kolejności, jako całkowicie "obce".
Dajmy na to, że ktoś zaklinował się w przeświadczeniu - zbudowanym np. na jakimś drobnym incydencie z przeszłości, którego, być może, nie umiałby nawet wskazać - że żywi ogromną skłonność ku ognistym, długowłosym brunetkom i tylko ognista, długowłosa brunetka może zostać kobietą jego życia. Podporządkowując tej wizji otoczenie sprawia, że inny typ kobiet staje się dla niego przezroczysty, choć być może właśnie wśród eterycznych blondynek, czy pulchnych rudzielców znalazłby odpowiedniejszą partnerkę i podnietę, jakiej się nie domyśla i nie dopuszcza do głosu (przykład, oczywiście, trochę z czapy, bo miłość jest ślepa, itd., itp., ale zabrakło mi inwencji na coś bardziej subtelnego).
Może im bardziej wydajemy się sobie świadomi siebie, tym bardziej jest to dla nas szkodliwe, samonaprowadzające na z góry utarty tor, z którego nie sposób się wykoleić (uwolnić)?

anmario

Uwielbiam tą melodię od czterdziestu lat chyba. Płytę miałem z Jarocką, longa, czarne tło a na nim jasna twarz Ireny i jej bajeczne loki.

Do posta odniosę się potem, sam tytuł wyzwolił we mnie chęć napisania. Ale wiadomo, kogo jak kogo, ale Vanilkę na pewno przeczytam uważnie i być może - jeżeli uznam, że nie muszę być bardzo krytyczny - odniosę się. Nie wiem czy to dzisiaj będzie, jestem w trakcie i czort wie co ze mnie wyjdzie

Tak na poważnie myślę sobie, że to będzie fajny topik. Ale ja teraz poważny nie jestem.

slepa i brzydka

Będę podpalać się na placach stolic
Skakać z wież kościelnych na anteny

taka siebie niedawno wymyslilam

i tego bede sie trzymac...

"Każdy pielęgnuje w sobie szereg przeświadczeń na temat swojej osoby - cech charakteru, wyglądu, preferencji. Taki oto jestem, myśli człowiek, choć mogą to być przekonania z gruntu fałszywe, oparte na wadliwych założeniach. I człowiek ten, myśląc, że wie, kim jest i jaki jest, tym bardziej podejmuje takie działanie (czy przejawia zachowanie), które pasuje do jego "profilu", do jego wizji samego siebie, natomiast odrzuca inne, które jest z nim sprzeczne. "

i tu mysl mnie taka naszla, ze to jest piekne, bo mozemy sobie wymyslic odwage i robic niesamowite rzeczy. ja wlasnie niedawno odkrylam w sobie niesamowite poklady odwagi i determinacji, w ktorych istnienie nawet nie wierzylam... ale to juz na szczurach testowano - rzekomo szczury w labiryncie, do ktorych przemawia sie czule i przyjemna barwa glosu szybciej znajduja ser, niz te na ktore sie wydziera i przeklina. wierzymy w to, jak sami siebie okreslamy, lub jak (skutecznie) okreslaja nas inni, i wedle tych okreslen (z wiekszym lub mniejszym trudem) podejmujemy decyzje i dzialania.

odnosnie przykladow, jakos tak wlasnie niedawno swiat stanal przede mna otworem i porzucilam wszelkie ograniczenia. spiewam, tancze, reperuje. i ucze sie nowych rzeczy, bo porzucialm calkowicie mysl, ze jest na swiecie chocby jedna glupia mysl, ktora moze powstrzymac mnie przed sprobowaniem rzeczy dotychczas poza moim zasiegiem.

przy okazji nasuwa mi sie taka mysl, ze okreslenie "w zycu trzeba sprobowac wszystkiego" czesciej stosowane jest w przypadku czynnosci najglupszych i autodestrukcyjnych, anizeli dobrych i rozwijajacych. predzej padnie to z ust gimbusa, ktory pierwszy raz miesza wodke z redbulem, niz jego kolegi ze szkolnej lawki, ktory z podobnym okrzykiem podjal by sie przyswojenia rozszerzonego programu matematyki lub fizyki.

flykiller · Gość

nudziarz

Mam powazne watpliwości co do samej idei "wymyslania siebie" i zycia w okowach "siebie przez siebie wymyslonego"
Nie potrafię dziś wyartykułowac w miarę precyzyjnie o co mi chodzi.. moze sprobuje jutro, w kazdym razie przykąld na koncu postu wydaje mi sie mocno nietrafiony.
Wymysliłem, ze lubię ogniste, długonogie brunetki, więc ominę lekko pulchną blondynkę , która intelektualnie jest porywająca, ktora pasjonuje się tym co ja i z ktorą przegadane godzimy mijają jak minuty ?
No... nie wiem...

anmario

Ponad dziesięć minionych lat uważałem, że kocham tylko jedną kobietę, że właśnie ona jest przeznaczoną mi moją drugą połówką, że to co do niej czuję jest uczuciem, które większość ludzi ma okazję poznać tylko w książkach i filmach, nie z autopsji, no bo prawdziwa miłość jest rzadsza od diamentów przecież.
Ona nie wyprowadzała mnie z błędu, może zresztą miała na ten temat zdanie podobne do mojego, dokładnie nie wiem. Różne rzeczy mówiła.
Byliśmy ze sobą razem od czasu do czasu, nie wiem czy przez te dziesięć lat zebrałyby się chociaż dwa lata naszego wspólnego życia. Zawsze było zajebiście. Zawsze kończyło się tak samo - z różnych powodów zwyczajnie przestawaliśmy się spotykać. Do następnego telefonu, który mógł być wykonany nawet po ponad roku niewidywania się. Nasze środowiska są rozłączne - ani ona nie wiedziała nic co u mnie ani ja co u niej.
W międzyczasie byłem z różnymi kobietami, ona też nie żyła w celibacie. Ja swoim mówiłem, że nasz związek jest bez przyszłości ponieważ jestem zakochany. Co ona mówiła swoim facetom nie wiem. Ale pamiętam jak kiedyś jeden z nich próbował nietrzeźwego mnie wyprosić z jej domu, w którym z nią już prawie rok mieszkał. Obruszyłem się i poprosiłęm by powtórzył co powiedział. A powiedział: "Nie gniewaj się, ale muszę cię prosić byś wyszedł z tego domu". Powtórzył to.
Pamiętam jak się zdziwił kiedy usłyszał mój szczery śmiech. "Słuchaj, to niemożliwe" - powiedziałem mu wciąż serdecznie się śmiejąc - "nie masz prawa prosić mnie bym wyszedł z tego domu".
"Niby dlaczego?" - zapytał
"No bo ja jestem u siebie" - wyjaśniłem. Pamiętam, że spojrzał na moją love story, a to co zobaczył w jej oczach sprawiło, że natychmiast nas opuścił. Więc myślę, że coś podobnego co ja swoim kobietom im mówiła.
Ostatni raz byliśmy ze sobą jakieś półtora roku temu, kilka miesięcy. To była love story, o której opowiadały sobie jej koleżanki z pracy i o którą nie potrafili nie wypytywać mnie moi ciekawscy przyjaciele i jeszcze bardziej ciekawskie przyjaciółki.
Powiedziałem jej, że to ostatni raz. Że może przyjdzie mi przecierpieć jeszcze jedno rozstanie, ale kolejnej love story nie będzie już na pewno.
Minione lato uważam za najgorsze lato w moim życiu. Ostatni raz widzieliśmy się w czerwcu w zeszłym roku.
Od listopada jestem zakochany, że tak to ujmę, bez pamięci. W kobiecie, której nie grozi, że nagle w nocy zadzwoni moja dawna love story a ja natychmiast do niej pojadę. Bo kocham ją a nie tamtą.
Myliłem się. Albo sobie wmówiłem. Nie wiem. Nieważne.
Ważne, że jestem szczęśliwy. Że oboje jesteśmy szczęśliwi. Tak jakbyśmy nigdy nikogo wcześniej nie kochali.

pogłoska

pogłoska

Kewa

flykiller · Gość

slepa i brzydka

w procesie socjalizacji ktos nas tworzy, zaklada nam kaganiec i popycha na droge, ktora wydaje nam sie, ze musimy kroczyc do usranej smierci. nudzi nam sie to, mierzi nas to, wiec niektorzy zakladaja wrotki, albo przystaja, albo podkladaja innym noge... rozne sa sposoby dochodzenia do celow. niektorzy jednak schodza z tej drogi. to ci, ktorzy stworzyli sie na nowo.

anmario

Jak zwykle. Napisałem zajebisty post a wszyscy chuj na to kładą

Szkoda słów. Może niech Kewa się wypowie. Albo Pasztet. Ot, niech zacytują jakiegoś świętego lekarza albo myśliciela z TVN-u.

Albo lepiej niech Kewa pojedzie na Zachód. Tam będzie szanowaną pielęgniarką.

Paszteta nie ma to chuj z nim. Poczekam aż coś szczeknie.

Kurwa, umieram

pogłoska

pogłoska

pogłoska

anmario

pogłoska

lulka

LampionyZeStarychSloikow

LampionyZeStarychSloikow