po 30-tce

lena

A moje dziecko z kolei od pierwszego dnia nienawidzi być wożone w wózku.
Próbowaliśmy już wszystkiego i jedyny sposób żeby pojechać na spacer to wsadzić śpiące dziecko do wózka.
Jak jest włożona do wózka kiedy nie śpi to się drze w niebogłosy. Kiedy jest wyjęta - spokój.

Szukałam w necie czy są inne przypadki takiego zachowania dzieci i okazuje się że tak. Wypowiadające się na różnych forach kobiety pisały tak jak ja - śpiące dziecko do wózka lub alternatywa - kupić chustę lub nosidełko. Innego sposobu nie ma.

Pasztet

A knebel?

Kewa

Seeni

Zerwałam kontakty z dzieckiem Not talking

Dzisiaj bladym świtem znowu sms, że jest bardzo zmęczona, bo w nocy mieli podchody a potem ma konie i czy moglibyśmy ją zabrać w przyszłą niedzielę.
Odpisałam, żeby do mnie więcej nie pisała tylko do Ojca, bo już nie mogę jej czytać, zbyt bardzo mnie to męczy. Brick wall

Kobieta z klasą

Sorka Seeni, że znów się wtrącę, ale wygląda mi, że winna całej tej sytuacji jesteś TY sama.

Dlaczego nie postawisz jasno warunków esemesowania? Dlaczego nie powiesz, że 1 sms dziennie i że reszty wcale nie czytasz i kasujesz je od razu?
Ale takie zasady powinny obowiązywać wcześniej. Przed wyjazdem, każdego dnia.
Wówczas nie musiałabym ani odpisywać, ani zwalać teraz odpowiedzialności na męża.

Kewa

mailo

Kewa

Chodziło o to, że jak będziesz sugerował, że normą jest złe zachowanie, bo za zachowanie poprawne czeka nagroda, to może przyjąć taki tryb myślenia. Jestem super, bo poszłam do szkoły i nie uciekłam. Jestem super, bo zjadłam bez marudzenia, bo nie oszukałam, bo nie pokaleczyłam języka. Raczej starałabym się, żeby przywykła, że to normalka i tyle, że ludzie tak właśnie się zachowują. A nagrodą jest świadomość, że jestem porządnym człowiekiem.

mailo

Seeni

E uciekać sama przestała z tego niemieckiego. W ogóle przestała uciekać ze szkoły. Wprowadziłam jeden dzień dozwolonych wagarów w semestrze ( z wyjątkiem dni klasówkowych)
Kuro myslę, że pomysł z ustaleniem możliwości wysłania przez dziecko jednego smsa do Mamy dziennie jest nienajlepszy. Z mojego punktu widzenia taki limit jest zwyczajnie nieludzki.
Są różne sytuacje i dziecki dostają w określonym wieku komórki właśnie po to, żeby mieć kontakt także z rodzicami. Może się rozchorować, może mieć kryzys i nawet jak ma 20 lat może chcieć pogadać z Matką.
Z mężem ustaliłam wcześniej ( tj. przed zerwaniem kontaktów z Małą), że to On będzie z nią korespondował.I to był jego pomysł, więc trudno mówić o zwalaniu odpowiedzialności.

Jayin

Ja myślę, że Seeni pomimo narzekactwa na poranne SMSy po prostu bardzo lubi mieć kontakt z dzieckami... 050

Pomysł z jednym dniem wagarów jest ok. tzn. pewnie i tak na te wagary by polazła, tyle, że nie powiedziałaby nic...

Nas wychowywano nieco inaczej. I być może wiele z metod wydaje nam się słusznych i skutecznych - ale z racji tego, że świat się zmienia i społeczeństwo też - trzeba się nieco dostosować do zmian. Ideologiczne podejścia czasem nie działają jak trzeba przy każdym dziecku. Każdy rodzic chyba musi wyczuć, jaką drogą dotrzeć do swojego syna czy córki - intuicyjnie. Najważniejsze, by mieć z dzieckiem dobry kontakt. Wtedy łatwiej jest opanowywać kryzysowe sytuacje... IMO.

Seeni

Osobiście uważam, że każda kwestia, z wyjątkiem tych dotyczących zdrowia i bezpieczeństwa, podlega negocjacjom.
Dziecko też człowiek.
Z tym, że z Małą to też się nie sprawdza. Z nią nic się nie sprawdza

Kobieta z klasą

Seeni,
Ty jesteś mamą niekonsekwentną!
Co oznacza jeden to za mało? Kiedyś wcale nie było i też ludzie żyli. Bez przesady! Będzie się coś złego działo to od tego są wychowawcy.
Jeden podałam przykładowo- mnie to w zupełności wystarczyłoby. Jeśli Ty musisz ich 5 to zrób limit do 5, ale nagle odcięcie jej od wysyłania ich do Ciebie a w zamian do męża NICZEGO JEJ NIE UCZY. Nic nie zmienia. Myślę, że jeszcze gorzej, wręcz ogłupia.

Seeni

Nie zrozumiałaś Kuro. Uważam, że jakikolwiek limit jest głupi, a nie że raz to za mało. Zresztą nie wiem skąd Ci się to wzięło, nigdzie nie pisałam, że jeden raz to mało.

. Czasami w ogóle kontakt jest niepotrzebny a czasami trzeba kontaktować się częściej. To nie konsekwencja czy jej brak tylko zwykłe zasady komunikacji. Moje córki na wyjazdach mają obowiązek wykonać dwa telefony: jeden, że szczęśliwie dotarły, a drugi w trakcie, że jest ok. Tak jak pisałam samodzielnie podróżują od 5-6 roku życia, do pewnego czasu funkcjonowały w ogóle bez komórek. Przebywały w różnych warunkach, jeździły na obozy harcerskie, na kolonie za granicę, pod namioty itd.
To, że nie chcę z nią rozmawiać nie ma jej czegokolwiek uczyć. Zwyczajnie sygnalizuję jej, że przegięła na tyle mocno, że nie chce mi się z nią gadać.
Co rzecz jasna, nie przeszkadza jej w pisaniu.

Kobieta z klasą

seeni, wybacz, że czytam jednym okiem... ale to zawsze tak ze mną jest będąc na forum robię jednocześnie kilka spraw jednocześnie i najmniejszej uwagi przywiązuję tu

ale do tematu....
Sama piszesz, że cytuję: "mają obowiązek wykonać dwa telefony: jeden, że szczęśliwie dotarły, a drugi w trakcie, że jest ok". - czyli z obowiązku dwa, a poza obowiązkiem ile?
Jestem pewna, że cyfry nie podałaś bo "że jakikolwiek limit jest głupi,"

I bądź tu mądry i pisz wiersze, będąc w butach Małej. Skąd ona niby wie, że teraz to już przegina, wcześniej nie przeginała, albo że przegina trochę ( u matki tak, ale u ojca to już nie)
i jeszcze jedno "To, że nie chcę z nią rozmawiać nie ma jej czegokolwiek uczyć. Zwyczajnie sygnalizuję jej, że przegięła na tyle mocno, że nie chce mi się z nią gadać. "- Ty to nazywasz sygnalizowaniem, ja nazywam nauką na przyszłość, żeby nie przegięła...
Nie obraź się, ale nadal będę obstawać przy swoim, że to Ty ją w ten kozi róg zaprowadziłaś.

Kewa

Indian Summer

Kuro, nie gniewaj się, ale trochę często czytasz jednym okiem, a potem Twoje posty są trochę "obok"

Seeni, a może zamiast z Małą zrywać "kontakt" odwdzięcz jej się milionem smsów w podobnym guście? Że zmęczona jesteś...że coś Ci dolega, doskwiera itp...nie wiem, może zrozumie,że to męczące?

Seeni

Ten pomysł mi się bardzo podoba Indianko. I tak zrobię, jak mi tylko złośc przejdzie.
Kuro nieczytająca Angel

Ona przegina nie z uwagi na ilość esemesów tylko z uwagi na ich treść. Gdyby pisała ich 30 dziennie i wszystkie byłyby w stylu: konie są super, ciągle jeżdzimy, mamy dyskoteki, jest fajnie, nauczyłam się cwału a nawet : spadłam z konia ale nic mi się nie stało-wszystko byłoby ok. Nawet sms : dzisiaj miałam gorszy dzień, raz na jakiś czas.
Chodzi o coś innego. Sama wybrała obóz w internecie, lubi konie,wcześniej byliśmy tam z nią -widziała stajnie, pałacyk, otoczenie itd, pojechała z ulubionymi koleżankami, zapłaciliśmy za to kupę kasy i znowu jest niezadowolona, znowu jest nie tak, Mamusiu ratunku, zabierz mnie stąd, bo mi się nudzi.
No toż piszę, że w dupie jej się poprzewracało.
Co do tego kontaktu z rodzicami to moja Mama jak wyjeżdżałyśmy gdzieś z siostrą kupowała nam kartki pocztowe z już naklejonymi znaczkami. Tyle kartek, ile dni pobytu poza domem,a My wypisywałyśmy je pracowicie. Najczęsciej część z nich przychodziła dawno po naszym powrocie do domu. Tata zbierał te kartki i wkładał je do albumu. Do dzisiaj lubię je czytać, bo są tam prawdziwe perełki.
Tak mi to pisanie kartek weszło w krew, że nadal wysyłam je do Rodziców z każdych wakacji- tradycyjnie codziennie Angel

Kobieta z klasą

Indian jak mogę się gniewać, skoro masz rację?

Seeni, a zatem ostatni Twój wpis przeczytałam, w miarę, w skupieniu

.
To Twoja Młoda, zwyczajnie tak już ma i nic tu nie zrobisz. Trza nauczyć się z tym żyć i tyle. Wieczne marudy niezadowolone z życia też muszą być na tym świecie. A może to burza hormonów tak nią pomiata?
Co do Twojego pomysłu z kartkami- pierwsza klasa! Super pomysł i godny naśladowania, choć ja, żeby tak codziennie pisać i wysyłać to za leniwa jestem. Ale naprawdę świetna sprawa, szczególnie gdy już tak odchodzą do lamusa ( i znów te sms

)

Kewa

Jezzuu, wspominałam, że syn zamoczył komórkę na obozie żeglarskim, zatem wysłaliśmy mu taką rezerwową. W czasie "podroży" rozładowała się, zatem syn podłączył ją do ładowania w stołówce, gdzie mu ją ukradli. Blue_Light_Colorz_PDT_45

Dupek ostatni z niego. Dobrze, że nie mam jak do niego zadzwonić, bo bym mu nagadała, ale na jego nieszczęście jutro wraca.