po 30-tce

Kobieta z klasą

Hower

Wcale nie uważam, że zabiera się dzieciakom dzieciństwo. Wręcz przeciwnie. Dziś dla dzieci robi się wszystko. Wybieramy dobre przedszkola, szkoły, pomagamy finansowo gdy studiują.

Nic moim małym nie zabieram- oddając je do przedszkola, gdzie mają opiekę, fachowe nauczanie i rówieśników. To, że ja grzebałam w piachu do lat 6 wcale nie uważam, że było lepszym dzieciństwem od tego, które mają moje dzieci. One poznają świat w znacznie szerszym znaczeniu, aniżeli podwórko i piaskownica. Dziś odpalą sobie skypa i mogą gadać z kim dusza zapragnie. Poszerzają wiedzę, horyzonty i nie mają poczucia, że są kimś gorszym bo są z kraju komunistycznego, zapyziałego.

Seeni

Pamiętam, że mi córki zawsze sprzedawały historię o swoich pijących na imprezach kolegach i koleżankach z lekkim oburzeniem, podkreślając fakt, że same nawet dzioba nie umoczyły, bo nie są zainteresowane. Szczególnie Mała w tym zakresie była bardzo szczwana a jej niebieskie oczęta pałały w trakcie tych opowieści czystą niewinnością.
Oczywiście okazało się, że ma na swoim koncie alkoholowe występy ( co prawda nieznaczne), mimo młodego wieku i głośno głoszonych poglądów.
Toteż, podobnie jak Emes, zasadniczo nie opieram się na samych zapewnieniach, chociaż instynktownie czuję, że przy starszym dziecku większość deklaracji na jakikolwiek temat jest zwyczajnie prawdziwa.
Jako młoda Mama przeciwna byłam wzmożonej kontroli prawdziwości słów dzieci, tym bardziej, że Pierworodna nigdy nie dała mi powodów do utraty zaufania. Teraz uważam, że kontrola, chociaż co do zasady obrzydliwa wychowawczo, jest niezbędna w przypadku nastoletnich straceńców.

Gość

A ja muszę Państwu napisac, że w przypadku gdy się dowiecie o czymś takim jak palenie papierosów, czy jakieś piwko z kolegami od osób trzecich, to nie róbcie sceny przy tej osobie lecz grzecznie jej powiedzcie, że wiecie o tym i że ma palić papierosy, czy pić piwo w domu, a nie w miescach publicznych.

Ja tak zrobiłem sąsiadce, gdy ta donosiła o córce, że pali w parku papierosy. Powiedziałem, że wiem, że pali i ma palić w domu przy matce, a nie w parku.
Kopara jej opadła, zrobiło jej się głupio i natym zakończono temat.
Skłamałbym, że nie wkurzyłem się, bo się wkurzyłem, lecz temat przekazałem żonie, a ta sprawę wyjaśniła. Córka nie pali.
Nie wiem czy pisałem o tym, ale syn jak miał 18 to wieczorem podczas uroczystości rodzinnych mówię do niego, zeby się ubierał, a teściowa pyta się, gdzie się wybieracie, a ja że do agencji towarzyskiej, bo jest już pełnoletni i ma okazje sobie ,,bzyknąc,, leganie, a ojciec płaci.
Najbardziej protestowała teściowa, a syn był zawiedziony, bo go nie puścili do agencji.

Seeni

No niestety powyższa metoda nie sprawdza się w stosunku do wszystkich dzieci.
O ile moje starsze dziecko w ogóle nie przegina z " dorosłym stylem życia" to powiedzenie młodszej córce, że moze pić i palić - ale w domu- wywołałoby ten skutek, że z propozycji skorzystałaby chętnie i bez jakiegokolwiek wstydu. Na Małą działają natomiast argumenty zdrowotne ( ale koniecznie poparte drastycznymi przypadkami zachorowań na straszliwe i nieuleczalne choroby) Młodsze dziecko jest straszliwym hipohondrykiem i odpowiednio obrazowo przedstawione konsekwencje pobierania odżywek odnoszą zamierzony skutek. Z tym, że zdrowotne zagrożenie należy utrwalać, podsuwając pernamentnie co ciekawsze artykuły prasowe i to co ukazuje się w necie. Dobrze, przy tym, podeprzeć się autorytetem lekarskim. Dzięki Bogu posiadamy licznych znajomych lekarzy.

Kobieta z klasą

Januszu ale dlaczego akurat do agencji? W tym wieku to on może bzykać kogo chce i ile chce. Jakoś tej agencji nie rozumiem. Zawsze myślałam, że ona jest dla tych co mają problemy w znalezieniu partnera, albo że mają za duży popęd.
Ale żeby nastolatka to nie mam pojęcia po co? Przecież właśnie te pierwsze razy, to smakowanie, poznawanie jest super.

A czy rodzice zabraniający palenia są palaczami?

Gość

Aby wyjasnić sprawę agencji, to ja za skarby świata i tak bym go tam nie zawiózl. To miał być żart, w który wrobiła się teściowa.
Jeśli chodzi o palenie, to ja nie palę już ładnych kilkanaście lat, a żona pali. Ile pali dziennie nie wiem, bo nie licze, ale pali dużo, są to cienkie ,,słomki,, na dodatek mentalowe. Córka nie pali, a syn zaczyna.
W mojej obecności jeszcze nie palił, ale z żoną tak. Córka i syn są już w takim wieku, ze to co robią, robią to na własny rachunek, ale po to jest się rodzicem, zeby się wtrącać. Dancing

i jeszcze jedno

ja nigdy nie zabraniałem dzieciom palić, nawet jak były młodsze.

EMES

To może teraz mniejsze dzieci czyli niby mniejsze problemy

Dosłownie prawie tytułowo spędza mi to sen z powiek, mianowicie chodzi o tzw. przeze mnie "dymanko".

Wyglada to mianowicie tak że Głodomorra przykładowo siedzi przy nodze stołu, kładzie rączki na nodze od tego stołu i napina uda. Już nawet nie częstość tego procederu mnie martwi (które na szczęście jest coraz rzadsze) co sam proceder i to jak on wygląda. Czasami w trakcie tego dymanka tak się na tym skupia że nie ma z nią żadnego kontaktu. Patrzy się w jakikolwiek punkt i nie reaguje kompletnie jak się do niej mówi, co więcej czasami nawet zdejmując jej rączki z tej nogi, pufy czy krawędzi łóżka ona nic sobie z tego nie robi znajdując zamiennie oparcie w moich rękach które próbują zdjąc jej ręce. Dopiero w sumie postawienie jej na nóżki przerywa proceder.

Na szczęście już nie pojawiają się jej dziwne grymasy na twarzy w trakcie.

No i oczywiście mój lekarz uważa że to normalne i że wyrośnie, ale ja jakoś coraz mniej uważam to za normalne. A już napewno nie w tej formie w jakiej to u niej występuje.

rosegreta · Gość

Emes u moich dziewczynek nie zauważyłam podobnego zachowania, ale z rozmów z placów zabaw wiem, że nie jest to aż taka rzadkość.
Myślę, że pediatra ma pewnie rację. Musisz zaobserwować czy te zachowanie jest czyms poprzedzone np. stresem, emocjami, kłótnią rodziców itd. Jesli wynika z jakiś konkretnych powodów trzeba by bylo obmyślić sposób wyrzucenia emocji. Jesli nie jest to "odstresowywacz" pewnie zapomni wkrótce o tym. Karcenie nie pomaga, a może ją zestresować niepotrzebnie. Może odwracaj wtedy jej uwagę. Turlajcie piłkę wydając dzikie wrzaski. Skaczcie po kanapie wspólnie. Wcześniej jednak trzeba zadbac o bezpieczeństwo. Oglądajcie świat z okna. Nie znam Twojego dziecka,Ty pewnie lepiej wiesz co ją interesuje.

Pisze tak intuicyjnie.

Moje dziecko mniejsze uderzalo głową o podłogę. Niepokoiło mnie to. Najpierw obserwowałam z jakiego powodu to robi. Potem próbowałam odwracac jej uwagę. I jakos jej przeszło.
A seksualne zachowania wśród małych dzieci podobno się zdarzają czytałam. Obserwuj Małą. I każdą wątpliwośc konsultuj choćby z lekarzem. To uspokaja, bynajmniej mnie.
To tak jak z dłubaniem w nosie. Chcemy nauczyć dzieci, zeby tego nie robiły w towarzystwie, bo obrzydliwe to jest. Z drugiej jednak strony oczyścić nos sobie jakoś muszą jak im cos przeszkadza.
Jesli będziemy upominać je : nie dłub w nosie... To będą odbierały to jak coś złego, przyłapane na tym będą wystraszone. Tak sobie wymyślałam, nie wiem czy to prawda.

A więc po prostu odwoływałam Małą i prowadziłam do łazienki. Szybko załapała o co chodzi i nie miałam z tym problemów.

Kobieta z klasą

No to ja mam problem z obgryzaniem paznokci. Ja nie obgryzam, ale moja starsza nałogowo. Nawet już zaczęłam jej malować te paznokcie, ale skutek żaden. Środek ten do paznokci też nie skutkuje bo zmywa skubana--- co robić?

EMES

Kobieta z klasą

Oj, to już czas najwyższy bo w przeciwnym razie to już będzie niedzisiejszy związek...

Hower

Kewa

Hower, bardzo ładnie napisałeś, tak ideologicznie

Dużo w tym racji, ale nie do końca. To teraz więcej rodzice zajmują się dziećmi, niż kiedyś, przynajmniej z moich obserwacji tak wynika. Nas wychowywały podwórka. Biegaliśmy z kluczami na szyi, a co wakacje jeździliśmy na kolonie (3 tygodnie!), papiery do szkoły zawoziliśmy sami, sami szukaliśmy stancji, czy załatwialiśmy internat. Nikt się nie martwił, że nie znamy języków i jakie książki czytamy, Na rowerze z komunii jeździliśmy póki nam nie ukradli, a gdy spadł łańcuch zakładaliśmy go sami. Pływać nauczyliśmy się sami i sami też szukaliśmy sposobu na kaca

Nie wartościuję co jest lepsze, ale teraz dzieci to zdecydowanie bardziej sprawa rodziców, niż kiedyś

Kobieta z klasą

Hower

Zgadzam się z Tobą w 100%. Życie zaczyna się piaskownicy.
Ale nie zgadzam się, że dlatego, że dostawałeś klapsa czy linijką masz wpojone zasady moralne. Ja jestem dzieckiem, które nigdy nie dostało- niczym. I wydaje mi się, że też wyrosłam na ludzi...
bo to jest tak jak pisałeś wcześniej- dzieciom należy się poświęcać swój czas i miłość, a potem pieniądze. Trzeba ich uczyć moralności, miłości i szacunku....
I szlag mnie trafia jak niektórzy rodzice ten obowiązek spychają na szkołę.
Uważam też, że dzieciaki strasznie dużo czerpią od rodziców, nawet nieświadomie. Jeśli matka czy ojciec bierze udział w wyścigu szczurów to trudno by dziecko nie nabrało takich wzorców. W domu gdzie liczy się pieniądz a nie uczucia- to samo. Czasem w początkowej fazie dochodzi do buntu- ja będę inny! Ale z latami, niestety, to co kiedyś nas w naszych rodzicach denerwowało robimy dokładnie to samo.
Wkurza mnie jeszcze ogólna moda na ogłupianie albo branie za głupców naszego społeczeństwa przez media. Wszędzie głupota goni głupotę. Głupie reality shows, głupie seriale, propaganda pseudo tolerancji, obniżenie do minimum wartości religijnych...
My w domu uczymy jednego, a zderzenie z rzeczywistością jest zupełnie inne. I to jest najgorsze! Jak masz budować autorytet, jak masz pokazać co wartościowe jeśli jesteś w opozycji?

A to, że ja miałam piaskownicę, a moje wolą czasem komputer nad , cóż takie pokolenie. Ono też pewnie będzie miało swoje słodkie wspomnienia, tyle, że trochę inne. Nie wiem czy lepsze, czy gorsze. Uważam, że po prostu inne. Świat się zmienia byle wartości były zachowane.

agniecha

Gość

Kewo, a wiesz czemu tak było jak napisałaś?
Bo nasi rodzice pozwoli nam na to, że to my sami będziemy poznawać życie bez czyjejś pomocy.

Obecnie rodzice są bardzo nadopiekuńczy nad dziecmi i nie pozwalają im na poznawanie świata samemu. Jeśli już taki dzieciak zdecyduje się samemu poznawać świat, to bywają takie przypadki, ze kończy się to źle.

To rodzice zabronili swoim dzieciom samodzielnego myślenia i myślą za nich. To rodzice wybierają im szkoły, wysyłają ich na różnego rodzaju zajęcia, gdzie dziecko chodzi tam i robi jakieś postepy bo głupim nie jest i robi to nie dla siebie lecz dla rodziców.
Nie mówię, ze zawsze tak jest. Ja mam przykład z własnego podwórka, moja szwagierka ,,myśli,, za swoje dzieci. Ona swoje dzieci codziennie wozi do szkoły, a syna to nawet odbiera z liceum, bo ma za daleko do domu. Na piechote do liceum Piotrek ma ok 20 minut i chce chodzić, lecz matka ma inne zdanie, bo to ona ma zawsze rację. Piotrek robi jej nawet taki numer, ze ucieka jej po szkole i wraca do domu z kolegami, ta się wscieka, bo Piotrek nie ma telefonu komórkowego, nie ma bo nie chce.
Jego zainteresowania to gry komputerowe i gra na gitarze. W liceum się nudzi, ale uczy się bardzo dobrze. Nauka gry na gitarze klasycznej teraz sprawia mu przyjemność, bo wygrywa jakieś konkursy i występuje na różnego rodzaju imprezach.

Kobieta z klasą

Seeni

Limitowanie kompa to jest syzyfowa praca. U mnie dosyć długo funkcjonował grafik ( każda trzy godziny tygodniowo w ciągu roku szkolnego, w czasie wolnym od szkoły chyba 5) To w ogóle było ciężko upilnować, ale dzieki Bogu u mnie w chałupie jest sieć i z wyjątkiem głównego laptopa( odpalanego na hasło) internet w pzostałych kompach działa na pizdryka. Mąż pizdryka nosił przy tyłku i wydzielał. Wystarczył chwilowy brak czjności i limity były przekraczane.
Poddaliśmy się dwa lata temu( stara miała prawie 18 lat a mała 13) O dziwo, od kiedy skończyło się limitowanie komputery włączane są jedynie póżnymi wieczorami i to o ile dziewczyny gdzieś nie zabawiają poza domem. Moje córki zasadniczo są bardzo stadne i wolą łazikować ze znajomymi niż siedzieć w necie.