po 30-tce

Kewa

Córka nigdzie nie jeździ od "zielonej szkoły", o przepraszam, od wyjazdu do chłopaka. Nie pomyślałam nigdy, że to kara dla mnie, ale coś w tym jest.

agniecha

Kobieta z klasą

Seeni,

myślę, że Mała to mała cwaniara. Dobrze wie, że Ty te wszystkie sms czytasz i zgodnie z jej życzeniem coś tam robisz w tym kierunku.
Swoją drogą, jako belfer muszę Cię tu opier/ za te sms ze szkoły. Jak zakazane to zakazane! Burzysz autorytety, tak się nie robi.

Seeni

Jak zabrałam jej za karę komórkę to sprzedała na allegro pet shopy, kupiła sobie drugą i starter.
Z moim młodszym dzieckiem system kar się nie sprawdza.
System nagród też nie. Czasami sprawdza się rozmowa.
Ewentualnie mogłabym utopić w beczce.
To nie ja burzę autorytety. To dziecko je burzy.

Kobieta z klasą

ej, że matka! Brak konsekwencji. Myślę, że ona dobrze wie, że jest Waszym oczkiem w głowie i dlatego sobie na tyle pozwala. Przyznaj się, że jest inaczej?

Jak zabrałam pierwszą to i zabrałabym drugą

Seeni

Pogadamy Kuro jak będziesz miała nastolatki. Angel

Kupiłaby następny i następny i następny telefon.
Mała jest raczej czyrakiem na tyłu a nie oczkiem w głowie

Formalny

Mam za sobą wychowanie 2 synów, dwóch wnuczek - obecnie już dorosłych kobiet, trzeciej malutkiej aktualnie.
Gdy czytam tutaj opisy "samodzielności w podejmowaniu decyzji" przez latorośl , to moim zdaniem dokładnie wynika ona z okoliczności opisanych w diagnozie Kury.
Obserwowałem przez lata wielokrotnie w otoczeniu dokładnie zjawisko, że brak jednolitego podejścia do wychowania ze strony rodziców, a przede wszystkim brak konsekwencji w egzekwowaniu podstawowych zachowań, powoduje całkowitą utratę możliwości kierowania dzieckiem po "kumpelsku", oczywiście pozostawiając mu w zależności od wieku, margines swobody.
Dziecko wychowuje się konsekwentnie od 1 dnia życia, a nie próbuje wychowywać dopiero wtedy, gdy zaczyna robić wszystko "po swojemu", a czasem nawet specjalnie wbrew rodzicom. Wtedy można liczyć tylko na to, że coś w nim drgnie i zechce sprawić przyjemność rodzicom słuchając, co mówią (raz na rok... )

Kobieta z klasą

seeni,

ja przede wszystkim jestem belfrem z zamiłowania, więc i moje laski ze mną lekkiego życia nie mają. NIE jest NIE. Oczywiście, że czasem jako matka ulegam, ale tak jak Fromalny pisze - tak myślę, że chciałabym postępować w późniejszym wieku.

Konsekwencja, jasne zasady - pomagają nietylko dzieciakom, ale i rodzicom.

Formalny

Kewa

Im dłużej wychowuję dzieci, tym bardziej widzę jak są różne. Nie ma jednej zasady. Oczywiście konsekwencja bardzo pomaga, ale też nie da jej się jednakowo stosować do każdego dziecka. Są dzieci, które mają wrodzony imperatyw większej swobody i od kołyski walczą o niezależność. Wobec dzieci ważne jest, żeby być autentycznym, żeby mówić im o swoich wątpliwościach, żeby nawet karę negocjować. Z szablonu się nie da. Jedno mnie w moich dzieciach wzrusza i rozczula - są prawdomówne. Czasami "pękają" po jakimś czasie i wyznają mi w listach, czasem chodzą koło mnie i widzę, że błądzą gdzieś myślami, zatem wyciągam z nich gorzką prawdę. One zwyczajnie mnie rozgryzły, że ja rzadko płaczę nad rozlanym mlekiem (w przeciwieństwie do ojca), tylko szukam wyjścia z sytuacji. Czasem nawet chyba są przez to mniej zaradne, bo w każdej sprawie pędzą do mnie po radę. Zwłaszcza najstarszy.

Właśnie wybieraliśmy wspólnie kolor dla jego wersalki, bo on "nie zna się na kolorach".
Not talking

rosegreta · Gość

bo mężczyźni nie znają się na kolorach podobno.
A właściwie rozrózniają trzy (dowiedziałam się o tym w pracy) : chujowy, pedalski i może być .

Formalny

Kobieta z klasą

Zgadzam się w 1000000000000% z Formalnym.

Wkurza mnie też gdy słyszę: "przecież to szkoła wychowuje". Ale, nie obrażając Seeni, jak na załączonym obrazku- szkoła jedno, rodzice drugie. Szkoła za chwilę dostanie nowe dzieciaki, a rodzice ze swoimi zostają do końca życia. Dlatego jak w szkole mówią "zakaz komórek" to zakaz. Rodzice też powinni tego się trzymać. bo inaczej to nie ma sensu.
Mała Seeni dobrze wie, że może zawracać gitarę, czy być wrzodem- dlatego tak właśnie robi.
I zgadzam się z Kewą, że nie ma szablonu. Każdy człowiek jest inny. Do każdego należy podejść indywidualnie. Sama jestem bardzo oporna na wszelkie ramowanie. Ponoć mama mi mówi, że tak już bylo od 3 roku życia. Ale to wcale nie oznacza, że nie stosowałam się albo że nie musiałam stosować się do jakiś tam zasad.
Z doświadczenia wiem, że wyperswadowanie swoich racji, wysłuchanie racji dziecka i wspólne dogadanie się w przyszłości owocuje właśnie tak jak u Kewy z jej dziećmi.
Czarno na białym widać, że miała czas dla nich dlatego tak chętnie do niej wracją.

Seeni

Chyba Wam sie trafiły inne przypadki. Mam Starsze dziecko, co do którego wszystkie podane wcześniej metody wychowawcze sprawdziły się jak najbardziej. Młodsze jest nietypowe i doprawdy, słuchanie czyichkolwiek dobrych rad mija się z celem. To jest dzecko z którym nie radzili sobie liczni psycholodzy. Ja ją nawet poddałam konsultacjom psychiatrycznym. Podobno jest normalna ale nie mieści się w żadnych ramach. To nie jest dzieciak, którego można złamać żelazną konsekwencją. Generalnie najlepsze efekty uzyskuje się metodami małych kroczków, minimalnych ustępstw- pozwalając jej z każdej atypowej sytuacji wyjść z twarzą. Miała trzy lata i zamknięta za karę z pokoju najpierw stłukła szybę raniąc się okrutnie, następnie zaś przetrzymywana w pomieszczeniu bez szyb darła się okrutnie bez wytchnienia przez 6 godzin, co jakiś czas przerywając szloch na złożenie oświadczenia: już nigdy w życiu nie będę grzeczna.
Naprawdę nie macie pojęcia o czym piszecie.
Ja też nie miałam dopóki nie urodziła się młodsza.

Seeni

Aaaa Kuro= szkoła nie zakazuje noszenia komórek. Tj. szkoła mojego młodszego dziecka. Szkoła nie wychowuje także mojego dziecka, a jeżeli przekazuje jakieś wzorce to raczej te nienajlepsze.
Ciekawa jestem, czy bylibyście tak samo twardzi i konsekwentni w wychowywaniu dziecka, gdyby miało za sobą próby samobójcze, wielomiesięczny brak słownego kontaktu i automatyczne : nie, wbudowane w tył głowy. itp. Co byłoby ważniejsze: rodzicielska racja czy dziecko. Think

Jedna i druga były wychowywane tak samo. Starsza nie przysparza żadnych problemów, jest akademickim przykładem udanego " chowu". Można z nią porozmawiać na każdy temat i aż się dusza uśmiecha kiedy się na nią patrzy. Młodsza to jedna wielka mina. Ale moja mina. Mam ją zastawić, pozwolić, żeby została sama z tym przerostem ambicji, wrazliwości, mieszanką egoizmu i ekscentryzmu? Zostawić ją samą, bo nie spełnia moich oczekiwań, nie potrafi się podporządkować, jest butna, niezależna i pełna kompleksów.? Czy raczej próbować dotrzeć za wszelką cenę, bo jaką miarką dawane taką oddawane?Albo zwyczajnie dlatego, że to moje dziecko?
Moje małe dziecko to moje największe wyzwanie, najcięższa próba i największa satysfakcja z kazdego nawet mnimalnego: miałaś rację Mamo.
To nieprzespane noce, długie godziny na bezowocnych rozmyślaniach, to najlepsze i najgorsze, co mi sie w życiu trafiło. To sens i treść mojego aktualnego ja.

Kobieta z klasą

Oj Seeni pisałam ogólnie. Myślę, że nie mamy co ciągnąć tego konkretnego przypadku. Nie chciałam Ciebie krytykować. Wiem, że jesteś cudowną osobą i jeszcze cudowniejszą mamą!

Seeni

Jestem średnią Mamą, ale z całą pewnością jestem Mamą, dla której dzieci są ważne.
Lubię swoje dzieci, mimo ich licznych wad a może właśnie z uwagi na te wadyi Angel

Starsza właśnie napisała, że uciera aktualnie airkoniak i nauczyła się robić doskonały beszamel.
To oczywista nieprawda jest, gdyż powszechnie wiadomo, że najlepszy beszamel robię ja właśnie Not talking

rosegreta · Gość

Kewa

mailo