po 30-tce

Seeni

O..przerabiałam ten zachwyt specjalistami od rozwiązywania problemów rodziny.
Ale mi przeszedł. Tj uważam, że sporo jest racji w tym co mówią psycholodzy. I to jest racja, z którą poniekąd, zgadzamy się od zawsze
( intuicyjnie)
Problem w pracy z psychologami polega na tym, że im nie zależy a Nam( rodzicom) tak. Dodatkowo specjaliści operują standartem, a dzieci niekoniecznie w schematy da się wrzucić.
Oczywiście, że problem z dzieckiem to wynik jakiś tam błedów wychowawczych- nic odkrywczego, ale dzieciak z pewnymi predyspozycjami się rodzi ( pesymista- optymista, ostrożny- nieustraszony itd)a My tymi jego predyspozycjami kierujemy umiejętnie lub nie.
Osobiście z pracy( dłuższej) z psychologami odniosłam wrażenie, że generalnie na pieniążkach im najbardziej zależy- co nawet nie jest specjalnie dziwne- w końcu tak zarabiają na chleb. Nie nacięłam się jakoś okrutnie ale nie otrzymałam pomocy tylko kilka znanych od zawsze prawd.

Ostrożnie Mati, poobserwuj.

Kewa

Mati.

Seeni

Otóż to Kewa. To są tak naprawdę sprawy oczywiste. Średnio inteligentny rodzic o nich wie. To może być ewentualnie pomoc dla zupełnie nierozgarniętych.
Jeszcze nie masz dziecka a już wiesz, że konsekwencja, wspólny front z drugim rodzicem to podstawa.

Kewa

Mti, dobrą idziesz drogą

Rzeczywiście fajnie, że poszliście tam oboje, bo czasem niestety wzajemny brak zrozumienia powoduje, że coś nam umyka. Wspólny front to podstawa! Trzymam kciuki.

Mati.

Tak, to są rzeczy bardzo oczywiste. W zasadzie przecież my na ten temat wszystko wiemy.
Tym bardziej przykre jest, że tak wielu rodziców narzeka na swoje dzieci, no i skąd biorą się te niewychowane.

Kewa

Seeni

Dla mnie plus tych psychologów to też było to, ze mój mąz spojrzał na Potworynki inaczej. On zasadniczo zawsze był głównie za karaniem. I to nawet powiązywał konsekwencje z karą, w tym sensie, że kara była powiązana z rodzajem przewinienia typu spóźniłaś się następnego dnia wracasz o pół godziny wcześniej.
Przy małych dzieciakach to się sprawdzało, przy zbuntowanych nastolatkach nie bardzo.
Do mojego męża po kilku sesjach terapii rodzinnej dotarło, że dziecko też człowiek i że najważniejsza w rodzinie jest komunikacja a nie racja. A moje córki dostały żywy dowód na to, że Matce i Ojcu zależy, skoro chcą tracić czas na gadki z psychologami. To było ważne- że wszyscy chcemy.
Generalnie wkurzyło mnie, jak zaczęli nam te terapie ustawiać w odstępach dwumiesięcznych, bo to było zwyczajnie bez sensu. Przestało im zależeć, mieli odfajkowane..

Kewa

rosegreta · Gość

E, czasem takie warsztaty po prostu pozwalają pewna wiedzę z zycia usystematyzować.

To tak jak z ekonomia. To codzienne otaczające nas zjawiska. Ale w ekonomi są usystematyzowane i zdefiniowane.
Moje dzieci mają zrobione testy. Jedną skierowała do poradni szkoła, drugą terapeuci.
Obydwie, cytuje opis - zdecydowanie ponad przeciętną.
Więcej nie będe cytować, bo brzmi jak przedruk z ksiązki lub z internetu

Jedynie co mnie zastanowiło to to, że inteligencja jest dziedziczna.

rosegreta · Gość

No proszę kolejny problem.
Moje starsze dziecko dostaje telefony z pogróżkami. Numer ukryty, głosu nie poznaje. Dzisiejsza młodzież mnie troche przeraża.

Kewa

A głos męski i czy kobiecy? Zawsze można zgłosić na policje, oni dojdą przez operatora kto dzwoni.

Seeni

Moja młodsza w czwartej klasie podstawówki miała wycieczkę do Lichenia.( z panem od religii) Nie pojechała, bo nie chciała. Ze świętego miejsca przychodziły do niej smsy od kolezanki Marty, wyjątkowo sympatycznej dziewczynki. Smsy nie były niestety sympatyczne, tylko mocno niepokojace typu cytuję: " żałuj Ku..wo, że nie pojechałaś"Zasadniczo to Ku..wo napisane było przez "Ó" stąd oboje z męzem doszliśmy do przekonania, ze raczej nie pisała ich Marta, bo z ortografii była najlepsza w klasię. Zadzwoniłam do Mamy Marty, bo z wywiadówek zapamiętałam ją jako kobietę rozsądną. Okazało się, że istotnie nie Marta, ale niejaki Paweł, z tym, ze za zgodą i wiedzą Marty. Zanim zdązyłam po rozmowie nalać sobie lampkę wina Mama Marty oddzwoniła i zaprosiła do siebie, jednoczesnie zdążyła już sciagnąć do siebie Mamę Pawła. Nieletni przestępcy zostali niezwłocznie osądzeni. Obydwoje nie bardzo potrafili wyjaśnić co im strzeliło do głowy z tymi smsami, generalnie chlipali a Paweł się zasmarkał na amen.
Myslę, że dzieciaki zwyczajnie ćwiczyły brzydkie wyrazy, nie do końca zdajac sobie sprawę z tego jak może to być odebrane. Obydwie Mamy okazały sie przesympatyczne, całkowicie normalne. Dzieci, po prawdzie też, chociaż oczywiscie zostały przykładnie ukarane. Ich wstyd, zażenowanie i płacz były prawdziwe.
Nigdy nie żałowałam tego telefonu a z Mamą Marty do tej pory od czasu do czasu wymieniamy się uwagami na temat występków naszych córek.

Kewa

Zniknął post Rose?! Ostatni.
Też wolę brać "byka za rogi". Zatem, gdy kolega córki zaczął ją popychać, zabierać jej różne rzeczy, obrzucać śnieżkami i Kaśka wracała z płaczem pomyślałam, że basta! Coś trzeba z tym zrobić! Wcześniej oczywiście zgłaszałam wychowawczyni. Zadzwoniłam do mamy Kuby. Mama prosiła mnie na wszystko, żebym czasem jego ojcu nic nie mówiła, ona sama to załatwi. Ojciec to święty człowiek taki co to służy do mszy i pismo czyta w kościele, ale nie ma skrupułów załatwić coś na lewo z firmy.

Oczywiście obiecałam, że niczego nie powiem. Kuba tego samego dnia przyszedł do Kaśki z czekoladą i przeprosinami. Od tego czasu nawet się polubili.

Nigdy już nie skarżyła się na Kubę.

Tina

NO TO JA MAM TEZ PROBLEM.

wczoraj bylismy na urodzinach u kolegi z przedzskola. no i bylismy tam wszyscy, dzieci i rodzice. co mnie uderzylo w oczy, dziecko mialo chyba z 10 roznych pistoletow, a nawet karabin maszynowy, ktory strzela "prawdziwe" naboje i trzeba go bylo przeladowac (z takim trzaskiem jak to robia prawdziwe karabiny) i zaladowac.
bylam w szoku.
musze dopowiedzec, ze rodzice tego solenizanta, to rosyjscy Niemcy (babcia pani domu byla Niemka zeslana po 2 wojnie).
ale do czego zmeirzam. otoz moj maly jest nieagresywny, zawsze bawi sie spokojnie.
no i zaczal sie bawic samolotem solenizanta.
solenizant jak to dziecko (4latek) tez chcial i zaczal sie z moim silowac ciagnac kazdy w swoja strone samolot. moj jest starszy (za pare miesiecy skonczy 5 lat), wiec wygral, bo nie puscil. wtedy ten solenizant uderzyl mojego piescia w brzuch - z calej sily.

moj maly zaczal plakac.

no i nie wiem, co w takim przypadku robic.
mowienie malemu (sam na sam), zeby sie bronil nie skutkuje.
on sie nie broni.
nie potrafi.
tylko placze.

moj wprawdzie stwierdzil: Eric nie jest moim przyjacielem, ale za chwile sie bawili.
jak to dzieci...

i co ja mam zrobic?
jak reagowac na takie przypadki?

przy rodzicach oczywiscie, bo sam na sam, to rozmawiam z dzieckiem i tlumacze.

paj

Tino
Przyznaję, że jak przeczytałam fragment o karabinach i ...rosyjskich emigrantach, to okropnie się śmiałam. Przepraszam.
ALe w sumie rozumiem Twoje obawy, gdzie jest ta granica obrony. No i czy takie zabawki są wychowawcze? Ja nie kupowałam jakichkolwiek karabinów, z założenia. Czy to uchroniło mego syna od agresji? Nie.
Niestety.

paj

Zanim zostanę napadnięta, za tych radzieckich emigrantów.
Myślę, że my Polacy, także Rosjanie jesteśmy obciążeni "Martylorogią" wojenną. Mój brat, jako chłopiec biegał po podwórku z drewnianym karabinem i normalne było, że wszyscy chłopcy bawili się w wojnę, zabijali się, strzelali do siebie. Nie uważam, aby to wpływało bezpośrednio na to, czy byli bardziej agresywni.
Ja dzisiaj widzę większe zagrożenie w grach komputerowych, które są okropnie brutalne. I myślę, że to stanowi duży wpływ na zachowanie dziecka.

letnisztorm

Może trzeba porozmawiać z dzieckiem czy takie zachowania mają tez miejsce w przedszkolu, być może jego zachowanie wynika nie tylko z tego jednego incydentu na gruncie prywatny, a problem ciągnie się od jakiegoś czasu.

Jeżeli tak jest to radziłabym rozmowę z przedszkolanką z własnego doświadczenia wiem ( być może trafiłam na dobre przedszkolanki ) że potrafią lepiej załatwić taki problem niż rodzice miedzy sobą, a w relacji dziecko-rodzic wskazać sposób właściwego postępowania.

Tina

dzieki,
swoja droga to fakt, ze przedszkolanki maja dobre rozwiazania, spytam sie.

Tina