po 30-tce

AliAs99 · Gość

Czysta woda kosztowała groszy 20, zaś woda z sokiem - 80 groszy. Wodę dostawało się w szklaneczkach, nie zaś w jakichś nieekologicznych plastikowych kubeczkach. Szklaneczki, po użyciu przez klienta, płukało się na specjalnej podstawce (szklaneczki te nazywane były czasami "gruźliczankami"). Saturator zwykle miał parasol, można go było spotkać na ulicach i na przystankach autobusowych.

AliAs99 · Gość

Bilet ulgowy - groszy 20, bilet normalny na tramwaj - 50, a na autobus 80 groszy. Bilety kupowało się u konduktora, dopiero później zamontowano kasowniki i na tory wyruszyły tramwaje bez konduktora.
W tramwajach było bardzo tłoczno. Drzwi były zamykane ręcznie, nie zaś automatycznie, jak obecnie. Trzeba było dużo siły, żeby zamknąć drzwi. Bardzo często nie wszyscy pasażerowie mogli zmieścić się do wnętrza tramwaju. Stało się w otwartych drzwiach, a czasem wręcz wisiało się mając opartą tylko jedną stopę. W takich otwartych drzwiach mogło zawisnąć nawet kilkunastu ludzi. W zależności od tego, jaki miało się uchwyt, albo wisiało się spokojnie, albo tak mdlała ręka (i noga także), że trzeba było zmówić modlitwę, żeby dojechać do następnego przystanku.

AliAs99 · Gość

W czwartkowe wieczory po Dzienniku Telewizyjnym (był tylko jeden program telewizyjny, drugi wprowadzono znacznie później) całe rodziny zasiadały przed telewizorem, żeby obejrzeć spektakl Teatru Kobry. Wówczas przedstawienia w telewizyjnym teatrze odbywały się na żywo (jak na scenie). Aktorzy nie mogli się pomylić i musieli zdążyć przebrać sie i ucharakteryzować (jeśli wymagała tego sytuacja).
Program telewizyjny trwał tylko kilka godzin. Od jakiejś 17-tej do około 22-giej. W niektóre dni był film lub teatr, wówczas było to niesłychanie ważne wydarzenie.

Seeni

Kewa

Oj, Seeni

jestem przekonana, że Ty nadal tak uważasz.
Mieszkałam w małym miasteczku i żeby napić się z saturatora musiałam jechać do Wrocławia. Zawsze robiło się zakupy w mieście. Dla domu latałam po naboje do syfonu i uwielbiałam wodę prosto z kranu. To była woda co się zowie! Z pobliskiego Wołowa wujek przyjeżdżał specjalnie po naszą "kranówę". Nazywał ją "Łososiowiczanką" od ujęcia w Łososiowicach. Nie muszę chyba dodawać, że u mnie nie było tramwajów?

Aproxymat

Nie mam specjalnie wspomnień związanych z tramwajami. Natomiast ostatni saturator w Szczecinie widziałem z jakieś 4 lata temu. Ale kubki były plastikowe i jednorazowe.

bobro

w Grudziądzu mają tramwaje

Mii

Oczywiście, że pamietam saturatory, w jaies podstawowkowe wakacje zarabiałam nawet pieniądze będąc obsługą owego ...swoją drogą ciekawe, że właściciel zatrudnił mnie...miałam najwyżej 13 lat.
Ech...ten smak gruźliczanki!!! Blue_Light_Colorz_PDT_02

P.S. Szczecin to taka wioska z tramwajami Anxious

Aproxymat

A kiedyś nawet z tramwajami i saturatorami. Super byłby tramwaj zawierający w sobie stanowisko saturatorowe.

illunga

Woda z saturatora

Moja kontestująca całe życie przyjaciółka, mówiła o niej Woda z syfilizatora

Ja pamiętam już te kubeczki plastikowe. I to,że ponoć te zużyte, które wrzucało się do koszy, które stały obok saturatora, wieczorkiem były skrzętnie wybierane i na nowo ustawiane w pryzmy jako "świeże"

Dlatego po użyciu należało je zgnieść

A tramwaje nazywało się ogórki. Bo były takie obłe

Konduktorów nie pamiętam, tylko kasowniki z taką dźwignią z czarną gałką. Ale za to uwielbiałam jeździć do mojej ciotki w Katowicach, bo tam w tramwajach były takie cudaczne kasowniki na wrzucane monety. Noszszszsz fascynacja wręcz obłędna

illunga

A tego węża z Kobry, to się tak strasznie bałam,że zamykałam oczy jak się pojawiała ta czołówka.

Seeni

A pamiętacie oranżadę w proszku??
Była w takich papierowych torebkach.Wysypywało się na rękę. Później zamaszyście pluło.
Uwielbialam ten efekt spieniania. I szczypanie w język Angel

kasiek66

Ja pamietam oranzade w takich butelkach z otwieranym dinksem

Zawsze była czerwona i kupowałam ja u "zydówy" - tak nazywalismy kobiete, która w owych czasach głebokiego socjalizmu miała swoj prywatny sklep. Kiedys podejrzałam ze "zydówa" zlewa z butelek niedopitych oranzade i wstawia zapełniona butelke ponownie do kontenera (oczywiscie z grubego drutu)

To był ostatni raz kiedy piłam pyszna czerwona oranżade

AliAs99 · Gość

Tak, tę oranżadę w proszku się nie piło, lecz zjadało. Wspaniale pieniła się w ustach lub na dłoni. Jak oni uzyskiwali wtedy ten oranżadowy smak? Przecież pomarańczy nawet na Boże Narodzenie nie było w sklepach. A może jednak były? Bananów w każdym razie nie było. Później można było dostać pojedynczego banana na jakieś święto, kosztowały chyba dosyć dużo. Dobro luksusowe.

Te butelki z czerwoną oranżadą miały zamykanie ceramiczne z gumką. Dla szpanu butelki takie otwierało się ciosem karate.

Oczywiście nie wszystko smakowało tak wspaniale, jak oranżada. Zimą trzeba było pić ten nieszczęsny tran. Dla zdrowia.

Aproxymat

Ja nawet lubiłem tran.

animavilis · Gość

Przyznam, że nie zdarzało mi się pluć na rękę w celu podziwiania efektu spienienia oranżady. Natomiast pamiętam, że w modzie było wzajemne okazywania pomarańczowych i czerwonych języków. Pomarańczowych także po Visolvicie i Vibovicie spożywanych w ten sam sposób. Dziwię się, że przy tych ilościach pożartych na sucho V i V nie dostałam hiperwitaminozy

Wodę z saturatorów pamiętam jak przez mgłę, natomiast latanie z syfonem i owszem, ja bowiem byłam zwykle tą nieszczęsną ofiarą ganianą ciągle do sklepu.
Ceramiczne korki to fantastyczny pomysł, zupełnie nie wiem, dlaczego się od niego odeszło. W tej chwili taki korek widuję tylko przy piwie "Kelt" i tylko to piwo nie ucierpi jeśli się je pije na raty.

livia

tiaaaaaaaaaaa
pamietam bilety autobusowe po 50 gr, moi dziadkowie kupowali cały pliczek 100 szt, zeby było na zapas

...czy teraz jakis emeryt zaopatruje się w 100 biletow na zapas Think

a może wtedy nie było miesięcznych Think

livia

a wode sodową lubiłam bardzo i kobrę też Dancing

ci starzy, dobrzy aktorzy Applause

Aproxymat

teraz emeryci mają zniżki a nawet jeżdżą za darmo.

Nikt