po 30-tce

Pasztet

Ten zawsze lubiłem (Broniewskiego)

Ze złości

Kochałbym cię (psiakrew, cholera!),
gdyby nie ta niepewność,
gdyby nie to, że serce zżera
złość, tęsknota i rzewność.

Byłbym wierny jak ten pies Burek,
chętnie sypiałbym na słomiance,
ale ty masz taką naturę,
że nie życzę żadnej kochance.

Kochałbym cię (sto tysięcy diabłów),
kochałbym (niech nagła krew zaleje!),
ale na mnie coś takiego spadło,
że już nie wiem, co się ze mną dzieje:

z fotografią, jak kto głupi, się witam,
z fotografią (psiakrew!) się liczę,
pójdę spać i nie zasnę przed świtem,
póki z grzechów się jej nie wyliczę,

a te grzechy (psiakrew!) malutkie,
więc (cholera) złości się grzesznik:
że na przykład, wczoraj piłem wódkę
lub że pani Iks - niekoniecznie.

Cóż mi z tego (psiakrew!), żem wierny,
taki, co to "ślady po stopach"?...
Moja miła, minął październik,
moja miła (psiakrew!), mija listopad.

Moja miła, całe życie mija...
Miła! Miła! - powtarzam ze szlochem...
To mi życie daje, to zabija,
że ja ciągle (psiakrew!) ciebie kocham.

Kewa

Za mną "chodzi" od zawsze taki smutny:

Władysław Broniewski "Ballady i romanse"

Słuchaj dzieweczko! Ona nie słucha...
To dzień biały, to miasteczko..."
Nie ma miasteczka, nie ma żywego ducha,
po gruzach biega naga, ruda Ryfka,
trzynastoletnie dziecko.

Przejeżdżali grubi Niemcy w grubym tanku.
(Uciekaj, uciekaj Ryfka!)
"Mama pod gruzami, tata w Majdanku..."
Roześmiała się, zakręciła się, znikła.

I przejeżdżał znajomy, dobry łyk z Lubartowa:
"Masz, Ryfka, bułkę, żebyś była zdrowa..."
Wzięła, ugryzła, zaświeciła zębami:
"Ja zaniosę tacie i mamie."

Przejeżdżał chłop, rzucił grosik,
przejeżdżała baba, też dała cosik,
przejeżdżało dużo, dużo luda,
każdy się dziwił, że goła i ruda.

I przejeżdżał bolejący Pan Jezus,
SS-mani go wiedli na męki,
postawili ich oboje pod miedzą,
potem wzięli karabiny do ręki.

"Słuchaj, Jezu, słuchaj, Ryfka, sie Juden,
za koronę cierniową, za te włosy rude,
za to, żeście nadzy, za to, żeśmy winni,
obojeście umrzeć powinni."

I ozwało się Alleluja w Galilei,
i oboje anieleli po kolei,
potem salwa rozległa się głucha...
"Słuchaj, dzieweczko!...Ona nie słucha...

Spokojny 2

Cytujecie piękne wiersze jednak proponuje uszanować wolę Apro i nie odchodzić od tematu zasadniczego, proponuję jeśli można załóżcie topik np. ( ja z oczywistych względów tego zrobić nie mogę) . poezji albo po prostu jak ja to nazwałem Po prostu wiersze ,wtedy będziemy mogli rozszerzyć krąg autorów ,ja mam również drugi egzemplarz tomiku wydanego przez moją wspaniała netową Koleżankę chętnie przepiszę jej niektóre wiersze na tym topiku to nie wypada umniejszamy bowiem osiągnięcia Wisławy Szymborskiej

maciejka

Było cymbalistów wielu,
Ale żaden z nich nie śmiał zagrać przy Jankielu.

uwielbiam A.Mickiewicza i przed momentem, chyba mentalnie przesłał mi ten wers

rosegreta · Gość

no to też nie o Wisłockiej. Jest taka znana anegdota. Pierwszy raz o niej czytałam w szkole średniej, a bylo to powiedzmy przeszło 20 lat temu...
Julian Tuwim - wielki polski poeta był pochodzenia żydowskiego i fakt ten rzutował na stosunek do niego różnych ludzi. Miał swego "etatowego " przeciwnika w koledze po piórze A. Nowaczyńskim, który nie przepuszczał żadnej okazji by dopiec Tuwimowi. Na jednej z uroczystości na cześć Tuwima Nowaczyński wzniósł toast: " - Nie ma literatury polskiej bez Adama Mickiewicza, nie ma Adama Mickiewicza bez "Pana Tadeusza", nie ma "Pana Tadeusza bez Jankiela. Niech żyje Tuwim!
Tuwim niewiele się namyślając "podziękował" również toastem: - Nie ma literatury polskiej bez Adama Mickiewicza, nie ma Adama Mickiewicza bez "Pana Tadeusza", nie ma "Pana Tadeusza" bez Jankiela, nie ma Jankiela bez cymbałów. Niech żyje Nowaczyński

maciejka

Wisława Szymborska:
"Wszelka niedoskonałość lżejsza jest do zniesienia,
jeśli podaje się ją w małych dawkach."

Spokojny 2

Dwie małpy Bruegla
Tak wygląda mój wielki maturalny sen:
siedzą w oknie dwie małpy przykute łańcuchem,
za oknem fruwa niebo
i kąpie się morze.

Zdaję z historii ludzi.
Jąkam się i brnę.

Małpa, wpatrzona we mnie, ironicznie słucha,
druga niby to drzemie -
a kiedy po pytaniu nastaje milczenie,
podpowiada mi
cichym brząkaniem łańcucha.
Wisława Szymborska

l

liryki nigdy nie lubilem i nie czytalem z ww

pierwsze swiadome cos o/d ws to tu na forum

automatycznie nasuwa mi sie analiza

np te dwie malpy: to dobry i zly autorytet
rzecz jest o zniewoleniu przez normy cywilizacyjne...
chcialo by sie wolnosci, ale sie nie da..
i nie ma totamto*.

*bo natura to;bo natura tamto

letnisztorm

Podobno poetą nie może zostać każdy. Te piękne strofy i wersy gdzieś tam rodzą się w bólu, cierpieniu dylematach, nadwrażliwości.

Ten wątek z " uwielbieniem dla stalinizmu" chyba to potwierdza, kurcze jak tamte czasy strasznie różniły się od obecnych, nawet nie jestem w stanie sobie wyobrazić czym się ludzie wtedy kierowali w swoich decyzjach. Na ile były one samodzielne, a na ile wypadkową ciężkich czasów, indoktrynacji i nacisków . Osadzać kogokolwiek jeszcze trudniej.

Spokojny, dla informacji, żeby nie było niepotrzebnych spekulacji, Szymborskiej nie czytuje namiętnie, zmarła w wieku już sędziwym, więc spokój jej duszy ale jeżeli dla kogoś ważne jest wspomnienie o osobie to warto się nad tym trochę zamyślić.

lulka

Mimo paskudnej pogody miała piękny pogrzeb.
Pochowano ją według jej woli w rodzinnym grobowcu.
Podobno zażyczyła sobie bo nie przynoszono kwiatów i nie płakano.
Nad cmentarzem rozbrzmiewał głos jej ulubionej Elli, a ludzie pięknie ją wspominali. I ci znani i ci nieznani, jej przyjaciele.
I faktycznie z uśmiechem.
I Kraków przybył tak tłumnie, a to upewniło mnie, że jednak ludzie mają otwarte serca i rozumy.

Juli*

Spokojny 2

W2

Podoba mi się ten wiersz. A Wam?

"Utopia"

Wyspa na której wszystko się wyjaśnia.
Tu można stanąć na gruncie dowodów.
Nie ma dróg innych oprócz drogi dojścia.
Krzaki aż uginają się od odpowiedzi.

Rośnie tu drzewo Słusznego Domysłu
o rozwikłanych wiecznie gałęziach.

Olśniewająco proste drzewo Zrozumienia
przy źródle, co się zwie Ach Więc To Tak.

Im dalej w las, tym szerzej się otwiera
Dolina Oczywistości.

Jeśli jakieś zwątpienie, to wiatr je rozwiewa.

Echo bez wywołania głos zabiera
i wyjaśnia ochoczo tajemnice światów.

W prawo jaskinia, w której leży sens.

W lewo jezioro Głębokiego Przekonania.
Z dna odrywa się prawda i lekko na wierzch wypływa.

Góruje nad doliną Pewność Niewzruszona.
Ze szczytu jej roztacza się Istota Rzeczy.

Mimo powabów wyspa jest bezludna,
a widoczne po brzegach drobne ślady stóp
bez wyjątku zwrócone są w kierunku morza.
Jak gdyby tylko odchodzono stąd
i bezpowrotnie zanurzano się w topieli.

W życiu nie do pojęcia.

/Wisława Szymborska/

maciejka

Tak Lulko...
W.S. miała piękny pogrzeb, podniosła ceremonia zgodna z jej wcześniejszym życzeniem...
wszystko zostało napisane, więc już nic nie dodam.

W2

Spokojny 2

maciejka

Gość

No i zagrzebali babine Wisławowe prochy...

ku pamięci :

Szymborska Wisława

Lenin

Że w bój poprowadził krzywdzonych,
że trwałość zwycięstwu nadał,
dla nadchodzących epok
stawiając mocny fundament -
grób, w którym leży ten
nowego człowieczeństwa Adam,
wieńczony będzie kwiatami
z nieznanych dziś jeszcze planet.

(wiersz pochodzi z tomiku DLATEGO ŻYJEMY, wyd. II, wydawnictwo Czytelnik 1954 rok)