po 30-tce

EMES

Jedyny autor jak do tej pory dzięki któremu potrafiłem totalnie odpłynąć do "innego świata" między innymi za sprawą "Domu nad Sekwaną"

[link widoczny dla zalogowanych]

[i]

illunga

Lubiłam go. "Tato" to było dla mnie totalne odkrycie. Pamiętam jeszcze "Niezawinione śmierci". Szkoda.

EMES

Niezawinione śmierci to może akcja dzieje się w zimie w czasie wojny że jakiś pułk stacjonuje w jakimś dworku / zamku ?

Mati.

czytałam Go dawno, dawno.. kiedy dowiedziałam się, że zekranizowano 'Ptaśka' nie wyobrażałam sobie jak można te emocje i myśli bohatera, opisane bogato w książce, pokazać na ekranie.. Długo nie widziałam tego filmu a kiedy obejrzałam musiałam dla kurażu utraconych własnych obrazów przeczytać książkę raz jeszcze.. Film mnie rozczarował..
..Historie, które całkiem mnie pochłonęły to 'Spóźnieni kochankowie', "Franky Furbo' i 'W księżcową jasną noc'..

Żal, że umarł..ale zostawił po sobie ogrom lekkiej i przyjemnej literatury, można Go w tych książkach spotykać, zwłaszcza, że każda zawiera elementy Jego biografii..

scar

Nie, w dworku dzieje się akcja bodajże (żebym nie przekręciła tytułu) W księżycową jasną noc.
A Niezawinione śmierci, to jest o jego córce, zięciu i wnukach, które zginęły w wypadku samochodowym.

Jakiekolwiek by nie były opinie o nim, że jego twórczość, to kicz, grafomania itd., mnie się podobały jego książki, a przeczytałam sporo...
Wielka szkoda, że odszedł...

[*]

EMES

Czyli Beata to co Ci chciałem polecić to "W księżycową jasną noc"

thx scar

Seeni

Z bólem wyznam, ze wyrosłam z Whartona jakieś 6-8 lat temu. W księżycowa jasną noc to rzecz, która podobała mi się najbardziej, zresztą pierwsza jego książka jaką przeczytałam. Klimatyczni byli także Spóźnieni kochankowie. Tak przy piatej czy szóstej pozycji Whartona ma się jednak wrażenie, że czyta się to samo.

king

Do takiej liczby nie dotrwałem...

Indian Summer

też chyba już jakoś wyrosłam...ale lubie "Spóźnionych kochnanków" i "Franky Furbo" , "Ptaśka"...do innych niekoniecznie chciałoby mi sę wracać...

Mati.

yapp

Z paru książek Whartona zapamiętałem trochę Ptaśka. To chyba dobrze, że umarł, ile można żyć??

Mii

Żyć można do samej śmierci

(*)

Czytałam "Ptaśka" i przez długi czas była to jedna z moich ulubionych pozycji, "Spóźnieni Kochankowie" i "W księżycową jasną noc" też czytałam z zapartym tchem, skończylam na rozpoczętym tylko "Tacie".
Będzie żyć poprzez swoją twórczość.

Aproxymat

"Ptasiek" był bardzo popularną książką w kręgu moich znajomych, więc też się na to skusiłem i nie zawiodłem się. Wydaje mi się nawet, że o ile krytycy narzekali na wiele dzieł Whartona, to wobec "Ptaśka" zarzutów raczej nie mają. "W księżycową jasną noc" nieźle uzupełnia się z "Rzeźnią numer 5" Vonneguta, zresztą chyba obaj panowie spotkali się kiedyś i opowiadali sobie o przeżyciach w Ardenach. Natomiast jeśli chodzi o pozostałe książki, hmm... robiły się coraz bardziej osobiste i autobiograficzne, specyficzna proza, nie wciągnęła mnie już tak mocno, wiem, że wielu ludzi jednak bardzo tego rodzaju literatura zauroczyła.
Tak czy owak, już nic nowego nie napisze (on chyba zresztą nawet nie pisał, tylko dyktował treść książek, więc może i ten sposób tworzenia wpłynął na jego styl).

jupiter · Gość

ribka_pilka

Nie przepadam za jego twórczością..tylko Ptasiek zrobił na mnie wrażenie...Ale mam znajomych, którzy pochłaniali jego książki...jego pisarstwo było potrzebne...

BTW coś mi się wydaje, że wielbiciele Carrolla, nie są wielbicielami Whartona i na odwyrtkę...

Aproxymat

A to byłaby ciekawa zależność, hm... z czego mogłoby to wynikać?

ribka_pilka

EMES

akurat ja jako takiego Ptaśka nigdy nie trawiłem, resztę natomiast jak najbardziej

Aproxymat

No proszę.

Myślę, że u mnie w przypadku "Ptaśka" zadziałało też "prawo pierwszego czytania". Czyli sentyment do tej książki autora, którą przeczytało się jako pierwszą.

illunga

Słyszałam dziś rano rozmowę z tłumaczem Jego książek. Powiedział dwie bardzo fajne rzeczy, że Wharton miał taki sposób pisania, że wierzyło mu się, bo te jego słowa były bardzo osobistymi refleksjami. A druga rzecz, to to,że jak się okazuje kilka z Jego książek nigdy nie ukazało się w jęz. angielskim, natomiast zostały wydane po polsku

Jupiter, dla mnie "Tato" był pierwszą ksążką, która była "dla dorosłych" Anxious

Przed nią czytałam tylko rzeczy nastolatkowe, albo fantastykę. Dlatego tak mnie zaskoczyła