po 30-tce

Seeni

Post Rona natchnął mnie pewnym optymizmem. Może istotnie Think

ta starość nie jest aż tak ohydna. Wszak otwiera się worek z przywilejami- bezpatne podróże kolejką SKM, bezkarność, zasadniczo, wszystkich dziwacznych zachowań, zwalanie nieakceptowalnych przez społeczeństwo wybryków na swój sędziwy wiek, możliwość bycia upierdliwym ponad dopuszczalną miarę, zapominanie o obowiązkach z powodu demencji starczej........ No własciwie- czemu nie

Może być nieohydnie Angel

slepa i brzydka

nie odczuwam zadnej fobii zwiaznej ze zmarszczkami i mysle, ze wynika to z faktu, ze nie ogladam telewizji, ktora bombardowalaby mnie reklamami zajefajnych kremow przeciwzmarszczkowych (ostatnio kupiony krem uzylam trzy razy i o nim zapomnialam...), ani nie poruszam sie w gronie kolezanek rozpatrujacych jedynie zmiany wywolane przezyciem kolejnego dnia. nawet rozprawiania o starosci i smierci na forum nie powoduja u mnie zadnej depresji, a i do lusterka czesciej z tego powodu nie zagladam.

jak siegam pamiecia wstecz, to przypominam sobie koszmary liceum, kiedy uwierzylam, ze faktycznie jestem zaokrąglona ponad norme, ze mam grubsze uda i zbyt zaokraglona buzie. to bylo wlasnie jakies 15 lat temu. na studiach zupelnie mi przeszlo. nadal zauwazam oponke na brzuchu, a galarcik trzesie mi sie dookola nozek, ale mam to gdzies. posiadam bardzo silna wole robienia rzeczy dla idei, tylko idea perfekcyjnego ciala nigdy do mnie nie przemowila tak stanowczo, zeby mi sie chcialo.

zastanawiam sie, jak bym wygladala, gdybym miala nogi bosskiej czy beaty, bo w moich wyobrazeniach sa to fantastyczne nozeta, jednak za chwile przypominam sobie swoja reakcje na wlasna twarz w zestawieniu z chudziutkimi ramionkami Angeliny Jolie - wygladalam okrutnie. jestem zzyta z wlasnym cialem, i nie zdaje sobie sprawy z odczuc jakie wywoluje moje cialo wsrod innych. mysle, ze nie ma to wiekszego znaczenia.

zapewne, kiedy z czasem zauwazac bede oznaki starzenia lub co gorsza odczuwac je na wlasnym zdrowiu pomysle sobie, ze to troche jak z butelka wódki; wszyscy wiedzą, że kiedyś sie skonczy, jednak sam fakt jest zawsze dla wszystkich wielkim zaskoczeniem.

Ron

No jasne, że starość przychodzi. No ogół. Ale te wszystkie zmarszczki, siwe włosy to są straszne jak trzeba przyciągnąć jakiego samczyka/samiczkę by się rozmnożyć. Potem również są zasadniczo ohydne ale da się z nimi wytrzymać. Ja tak sobie myślę, że starość jest o wiele fajniejsza niż wiek przedstarczy, który charakteryzuje się ZNPS , czy z angielska POAS, który charakteryzuje się ohydną zmiennością nastrojów, niesprecyzowanym niepokojem, dziwnym postępowaniem itd.

animavilis · Gość

Ron

No teraz to mnie Barbi zbulwersowałaś. Blue_Light_Colorz_PDT_21

Jak ktoś był niechlujnym małolatem to z wiekiem może się poprawi, a jak ktoś był damą to nią pozostanie. Ja się zapytuje, czym się puszy banalny ohydnie zielony listeczek wobec oryginalnie pięknego jesiennego liścia? Są też babunie, które wnusi wciskają resztkę emerytury, żeby ta wyglądała do Boga do ludzi, a ta wybrzydza, że babunia nie jest elegancka. Normalnie brak mi słów... Blue_Light_Colorz_PDT_21

slepa i brzydka

Malena

kufa

Ile lat maja te loski?

Ron

animavilis · Gość

Poldek

Wlasciwie nie mam pojecia co sie wszyscy tak bardzo martwia ta staroscia (dodam, ze wielkimi krokami nadchodzaca).
Przeciez bez wzgledu na wszystko, cokolwiek by sie nie zrobilo, to ta i tak wszystkich dopadnie..a to, jaka bedzie zalezy tylko od nas i naszego zachowania WTEDY.

I moze sie okazac, ze ktos wrecz przesadnie dbajacy o siebie teraz ze strachu przed nia gorzej ja zniesie niz ten, kto mial to w dupie.

Wlasciwie to ja bym chcial wygladac choc troche powazniej, a nie ciagle jak ten pryszczaty nastolatek z niepowazna geba...

Mii

Ron

animavilis · Gość

co za bzdet. Aż musiałam przeczytać jeszcze raz swój post, żeby sobie przypomnieć, co tam takiego strasznego napisałam.

Masz rację, Ron. W żadnym moim poście (nie tylko ostatnim) nie ma krzty obiektywizmu. Postrzegam starość skrajnie subiektywnie jako - najczęściej - smutny, przykry i uciążliwy okres w życiu człowieka. Nie ma za to w tym poście pogardy, którą dostrzegłeś. Jest współczucie. Współczuję ludziom starym ich starości, chociaż zapewne dla wielu nie jest to sprawa tak smutna, przykra i uciążliwa, jak mi się wydaje i zupełnie mojego współczucia nie potrzebują. Współczuję sobie że, być może, będę stara. Nawet Tobie też współczuję odrobinę Angel

I masz rację, że coś jest ze mną nie hallo. Moja przewaga polega na tym, że ja wiem, co ze mną jest nie tak, Ty zaś tkwisz głęboko w swoich schizach, w bezwzględnym przekonaniu o sobie, jako ostoi normalności w tym popieprzonym świecie

(no tak, śmieszy mnie to).

Mii

kufa

Starość jest wtedy jak się telomery powycierają.