po 30-tce

bobro

ja byłem grzeczny i nadal jestem Tongue out (1)

te małe wybryki się nie liczą

szb

tak jak piszesz anima,

ale dość o upadkach

Tak naprawdę, zwierzę się Wam... Blue_Light_Colorz_PDT_02

Jednego dziadka miałem bardzo daleko i odwiedziny "odbywały" się raz do roku,dwa- jak dał Bóg.

Dziadek sobie pięknie plewił coś w ogródku za sadem. A ja do niego pędziłem jak wariat, gdy zobaczył mnie goniącego Jego oczy napełniły się łzami. Stanęliśmy w uścisku .

Dziadek czuł wtedy to co ja po dobrych kilku latach odczułem.
I tego jaja już nie ma.
kochajmy nasze jaja zanim odejdą
Angel

Kewa

Aproxymat

Złe - jasne, że się trafiały. Ale pewnie te dobre i tak górowały nad złymi, a docenia się je, bo już nie wrócą, a jest z czym porównywać - czyli dorosłym życiem.
Szafy nie zaliczyłem - ale zderzyłem się z panią, która niosła mnóstwo talerzy (blizna do dzisiaj), no i spadła mi na głowę wielka konstrukcja metalowo-kamienna, którą zmontowaliśmy z kolegami na podwórku. Cudem mnie to nie zabiło, ale traf chciał, że dokładnie w tym samym czasie, obok przechodził lekarz i na miejscu mnie uratował

franek kimono

tylko dzieci i wariaci mogą w naszym świecie bezkarnie mieć złote jaja..."Zwykli dorośli" nie potrafią już o tym mówić: nazywamy to słabościami, hobby...na przykład ostatnio sporo czytałam gdańskich ksiązek Chwina i Huelle - wielka wrażliwość na otoczenie to znowu przywilej głównie okresu młodości i tych którzy popadają w obłęd.

Ja na przykład zawsze lubiłam kreować miejsca. W dzieciństwie też uwielbiałam chodzić po drzewach, ale w miejscach w których byłam dłużej, zakładałam na nich domy, wieszałam koce na gałęziach, ustawiałam swoje obrazki, układałam książki i zapraszałam gości. Czasem ozdabiałam wstążkami. Wciąż pamiętam kika takich drzew w Dębkach, nad Jeziorem Dobskim, koło mojego bloku...

Obecnie takim moim złotym jajem tego rodzaju jest małe mieszkanko w starej kamienicy które kilka lat temu stworzyła moja mama z moją pomocą w pewnym magicznym miasteczku otoczonym wspaniałą przyrodą.
Wszytko co tam mamy wykreowałyśmy same i podporządkowane jest naszym przyjemnościom i gustom, a właściwie fantazjom, których może na codzień nie chciałbyśmy mieć zrealizowanych.To dom całkowicie wybrany, nie przymusowy, istny dom radosnych dusz, które mogą do niego powrcać i wić swoje gniazdo kiedy zapragną, a gdy zechcą, zeń odlecieć. To miejsce, z ruiny zamienione w cudo jest naszym złotym jajem.
Żeby zakończyć pragmatycznie (jak na dorosłego przystało) powiem, że na szczęście jest ono obecnie też "złotym jajem" dla mamusi, o której przyszlość finansową nie muszę się w razie czego martwić.

Tylko kto by chciał zamienić złote jajo na złote monety?
Ja nie.

Kewa

Franek, gratuluję

wymierająca wrażliwość dostępna tylko na tym forum

, tak myślę.
Moje jajo to strych u babci i zawieszony pod dachem materac na sznurze, był naszym koniem, ostra była jazda. Moja ciocio-kuzynka z Zespołem Downa, bawiły się z nią całe pokolenia dzieciaków. Pamiętam, że dla nas ona była normalna, ale już zabranie jej na dalszą wyprawę było niebezpieczne, musieliśmy bronić jej przed obcymi dzieciakami - kamienie szły w ruch. Moja Wandzia dawała nam się nabierać na wszystkie kawały, wierzyła mi bezgranicznie i tak pięknie do mnie mówiła: Epka. placz

lulka

Był podobny temat na space, choć o innym, wdzięcznym tytule "Zapach rozgrzanego, drewnianego płotu". Skopiuję to co tam napisałam (idę na łatwiznę) więc byłych spejsowiczów prosi się o nieczytanie.
Nie potrafię racjonalnie wytłumaczyć dlaczego, ale nie czołg w kształcie wielkiej, betonowej rury, nie stawik w którym kąpałam się w marcu, nie wakacje u babci, ale pewna łąka i dwoje aktorów budzi we mnie nieprawdopodobną tkliwość do dziś.

"Wielka łąka na końcu osiedla przecięta ubitą drogą. Docieraliśmy nieraz aż do torów ratując przeróżne stworzenia - mój tata i ja.
Musiałam delikatnie i z rozmysłem stawiać stopki gdyż na drodze zdarzały się zaginione dzieci wszelkiego rodzaju robaków.
Kucaliśmy wówczas oboje i niemal przestawaliśmy oddychać nasłuchując to z prawej, to z lewej strony - gdzie płacze mamusia "drogowego" robaczka.
Mnie nigdy nie było dane usłyszeć, natomiast tata słyszał zawsze. Dawał mi wskazówki po której stronie drogi, na trawce zbłąkanego nieszczęśnika zostawić, by mamusia nie ryzykując życia pod kołami przejeżdżającego samochodu mogła odnaleźć swoje dziecię.
Czasami zastanawiam się jak bardzo się zmieniłam? Chyba niewiele poza tym, że o wiele lepiej słyszę."

"Tak naprawdę to rzadko do tych torów docieraliśmy bo mnie nóżki bolały.
Czasami bywało cudownie. Patrzyłam na tego wielkiego chłopa (teraz jakby trochę zmalał) z jakichś nizin tak litościwie, ze wrzucał mnie na barana...Cóż to był za widok - wszystko widziałam - i osiedle, i wielką górę z której w zimie zjeżdżałam na sankach, i strumień w którym jakieś dwa lata później kąpałam się w marcu, i krowy, które siusiały i siusiały, a ja myślałam, że to mleko z nich wylatuje bo ich nikt nie wydoił.
I wreszcie te tory upragnione i szlaban, i budka.
Staliśmy tam tak długo, aż z budki wychodziła pani i korbką opuszczała szlabany.
- Tato, a długo ćeba się ućyć źeby taka panią być co te ślabanty opuśća?
- długo córeczko. Najpierw trzeba skończyć osiem lat podstawówki, potem cztery lata liceum, a potem trzeba jeszcze skończyć studia.
Zawsze odchodziłam ze smutkiem i przepełniona zazdrością, bo choć liczyć nie umiałam to ukończenie tych wszystkich szkół było dla mnie wówczas niepojęte.

Tata jak do tej pory już bardziej nie zdziecinniał ".

szb

Nad wyraz wrażliwy człowiek - tato Twój .
Teraz sobie myślę że faceci owszem są wrażliwi ale tylko w wyjątkowych sytuacjach. Ty w takich brałas udział.
Chwała im/nam,
a co!?

Ale nie powiem motywacja na studiowanie była boska

lulka

szb

franek kimono

Kewa2

,
a czy ciocia-kuzynka jeszcze żyje?

Kewa

ver

Kewa...tak napisałaś, ze bardzo polubiłam Twoja Ciocię..
Ona na pewno rozumiała, tylko w inny jakby sposób. Na pewno także czuła.
A może to być też tak, ze to my nie rozumiemy Cioci, a nie ona nas...?

szb

mój szwagier ma "taką" ciotkę, śmieszna jest Angel

ostatnio teściowa siostry, a mama szwagra, znalazła w torbie tejże cioci (pakowała się na wyjazd do ośrodka) złożoną w kostkę, kosteczkę ... torebkę siostry szwagra

no co?
spodobała się jej więc sobie..... wzięła
Silenced

slepa i brzydka

nie moge was czytac w pracy bo sie wzruszam, a potem pytaja czemu jestem znowu taka czerwona

Kewa

szb

Z tego wniosek jest prosty,
Te dziewczyny które pokazywały mi majtki, które to niewątpliwie miałem okazję poznać ( i majtki i dziewczyny

) były .....

no tak, żadna normalna nie pokazałaby mi swoich majtek Think

Seeni

Ciągle mam nowe złote jaja...
Najstarszym dorosłym, złotym jajem jest Ciapek.
O Ciapku już tam kiedyś wspominałam.Taki tam pluszowy, biały pies, mieciuchny i plastyczny, ofiarowany przez młodsze dziecko w ramach pocieszyciela świata.
Niby tak głupio z takim pluszakiem wlec się w każdą podróż, hołubić i układać do snu.
Dziecinne, nie na miejscu, infantylne... Ale złote jajo wszystkich jaj. Powrót do dzieciństwa, kwintesencja wiary w nadprzyrodzoną moc,w bajki i cuda.

habe