po 30-tce

Mati.

Cholera.. myślę i myślę i nie wiem. Nic nie przychodzi mi do głowy. Moje życie płynie tak, jak ma płynąć. ...bardzo świetnie. Pewno wszystko mogłabym zrobić inaczej, inne studia, inna praca, inne pasje, inny mąż, inne garnki... tylko nie bardzo wiem po co. Robię tak, jak uważam za słuszne, błędy też są słuszne a swoimi radami 'po szkodzie' podważyłabym całą swoją niedoskonałą istotę.

Jedyne co mogłabym sobie powiedzieć, to 36 lat temu: 'nie spiesz się tak, kobieto.. są Was miliardy, któraś na pewno dopłynie'

..może za 40 lat, grzejąc tyłek na pryczy, powiem sobie :'nie trzeba było hodować tego świństwa w domu', ale obawiam się, że to będzie tylko krótka refleksja schizofrenika..

no właśnie.. i w tej ostatniej myśli, idąc za własną radą idę na zieloną trawkę i kiełbangę z ogniska.

EMES

letnisztorm

Cofnęłabym się 20 lat wstecz, razem z Dżinem, słoikiem i musztardą, powiedziałabym sobie : dziecko kochane zamiast balować to ucz się uczciwie na tych studiach, i pewnie razem z tym słoikiem, Dżinem i musztardą wyleciałbym w kosmos d'oh!

( to bym łącznie to dobrze piszę ? Pray

)