po 30-tce

nudziarz

no to dupa.
został tylko niesmak.

Aproxymat

To może warto zaznaczyć, że następne inscenizacje nie będą dotyczyły Rewolucji Francuskiej ani zatopienia Atlantydy? Że reputacji szkoły nic nie będzie groziło?

ribka_pilka

flykiller · Gość

Seeni

nudziarz

Seeni.. oczywiście, ze warto.. a nawet trzeba walczyć.. pod jednym wszakże warunkiem.
Że istnieje realna szansa na zwycięstwo w tej walce.
Tu wszystko odbyło się za zamkniętymi drzwiami i niestety obawiam się, że jedynym skutkiem tej walki moga byc bardzo niemiłe konsekwencje dla nauczycielki

Inna sprawa, ze nóż się w kieszeni otwiera....

ribka_pilka

Kewa

Wszystko już chyba zostało napisane. Dyrektorka oczywiście przejechała się po nauczycielce i zadbała o to, żeby odbyło się to w cztery oczy. Teraz albo trzeba czekać, że dyrektorka puści farbę w bezpośrednim spotkaniu, albo jeśli zastosuje jakąś karę wobec nauczycielki. Poza tym pogratuluj Potworynce i jej Pani Pomysłodawczyni, że zrobiły tak kontrowersyjny spektakl. Applause

Brawo! Taki spektakl na pewno przejdzie do historii szkoły. Należy go nagłośnić i być może jeszcze jedno przedstawienie wystawić, zapraszając lokalną prasę i telewizję. A o aktorów się nie martw - dostały cenną szkolę życia, to je trochę zaimpregnuje. Grunt, że mają poparcie rodziców i innych uczniów. Jeszcze raz gratuluję!

Seeni

No poczekam, czy Pani Dyrektor jutro pęknie. Bo inaczej nie będzie, tak jak napisał Nudziarz, z czym walczyć.
Taa..jestem typem bojownika, niestety nie obca mi także donkiszoteria.
Fajnie, że miałam gdzie się wyżalić.
Jedyny plus całej tej sytuacji jest taki, że dzieci zawsze lubiły Panią od historii a teraz pewnie gotowe będą pójść za nia nawet na koniec świata.

rosegreta · Gość

szczerze to nie lubiłam szkoły. Moze nie samej szkoły ale tego całego naszego systemu.

Bywało, że wychodziłam z klasy trzaskając drzwiami albo zrzucałam książki z ławki lub rzucałam zeszyt nauczycielce z ostatniej ławki na jej biurko. Anxious

Zachowanie miałam wzorowe zawsze na świadectwie mimo wszystko. Angel

Nie było łatwo i nie chodzi mi o naukę. Ludzie sa rózni i róznie pojmują misję edukacji. Mają jakies swoje wartości i je chcą narzucać zawsze i wszędzie. Hymm. Trzeba jakoś to młodzieży wytłumaczyć, aby ich nie zrazić. Jedna dyrektorka edukacji nie czyni ( wiem, ze jaskółka wiosny

). Może się jakoś wyjaśni, ułoży... Angel

letnisztorm

A sztormi radziła radziła żeby Persefona uzbroiła się w granata. Mogła by go użyć w kierunku dyrektorki Anxious

.
No tak, ale zaraz by była że promocja wojny, uzbrojenia albo przemocy. d'oh!

Kewa

Mati.

Poldek

Mozliwe, ze dyrektorce wszystko co greckie sie zle kojarzy?
Uczta grecka, kryzys grecki, dramat grecki, seks grecki...

Seeni

Tina

ciezka sprawa

ja rozumiem, ze to bylo tylko jedno przedstawienie?

a w sumie takie przezycie (bunt przeciwko sile wyzszej) bardzo jednoczy dzieciaki. uczy trzymania sie razem - pomimo.

Mati.

Seeni

Mati.

Heh.. znowu dałam się wypuścić samej sobie, ale myślałam, że nikt nie zauważy mojego posta..

..bo temat wydawałoby się prosty, a ja kuźwa, znowu komplikuję wnikając w fantasmagoryczny izomorfizm wykoncypowanych, subiektywnych intencjonalności, mapujących indywidualizm naszego jestestwa.

Dobra, po krótce, uważam, że w kod genetyczny mamy wpisany bunt, w przeciwnym razie nie rozwijalibyśmy się.(może właśnie dlatego tak tęsknimy do spokoju. A jak już się chwilowo pojawia to zakłócić go może wszystko: korek na ulicy, długa kolejka w sklepie, zdanie innych ludzi różniące się od naszego, krzywe spojrzenie, głupia uwaga, ale w tym wszystkim zapalnika nie stanowi już system.. tak więc ‘wróg’ z postaci zwartej i constans jakim był system i rząd PRL rozproszył się i trudniej z nim teraz walczyć - przyjmuje bowiem postać w innych dookoła ludziach i ich zachowaniach. Wolność jednych może być wrogiem drugich, bo może wnikać w obszary ich wolności – a czyja wolność jest ważniejsza? Egoizm, samolubstwo, zawziętość, nieumiejętność kompromisów, ogólny brak tolerancji i wiele innych w imię wolności i demokracji to są wrogowie spokoju, ale istnieją… dlaczego? Nie wiem.. pewno naturalnie

) Tak więc nie mając wspólnego wroga, a musząc się rozwijać, główkować, kombinować siłą rzeczy jakiś powód do niepokoju zawsze sobie człowiek znajdzie.

Twoja historia to piękny przykład jak się młodzież/ludzie jednoczą, bo nagle na horyzoncie pojawiła się osoba o skrajnie odmiennych poglądach, wtargnęła w obszar ich poczucia wolności i próbuje dokonać pacyfikacji ‘niepokornych’. Kiedyś taka sytuacja była permanentna. Do 89’. Ale jeśli takiego kogoś jednego nie ma, to walka, rywalizacja, próba ‘rządzenia’ itd.. koncentruje się między pojedynczymi ludźmi. Chcemy spokoju, ale nie potrafimy się nim cieszyć dłużej niż chwilę.. również z natury chyba.

Mówisz, spokój za wszelką cenę.. czyli jaką? Ja widzę to właśnie tak, że dążąc do spokoju najpierw musimy przewalczyć z wszystkimi dookoła naszą pozycję, miejsce, stanowisko i co tam jeszcze.. włożyć w to nerwy, wzbić na wyżyny siły przekonywania w ważnych, ale i nieistotnych sprawach. (chyba, że jesteśmy całkiem obojętni, wtedy nic nie musimy) Głupia walka o krzesło w tramwaju, między równolatkami. Każdy chce usiąść (z wyjątkiem tych, którzy są obojętni), a krzesło jest jedno. I rodzi się pytanie, kto ma je zająć i dostąpić upragnionego spokoju? A jak już w końcu ktoś je zajmie, to reszta burczy pod nosem.. Zanim ów ktoś spokojnie usiądzie, najpierw się ‘spoci’. Jak długo nacieszy się spokojem? 10 minut?

Oczywiście to wielce enigmatyczny przykład, czegoś, co wcale enigmatyczne nie wydaje mi się, ale nic innego nie przychodzi mi do głowy, a o reklamacjach nie chce mi się opowiadać. Choć tam dopiero jest pole do popisu. Niby każdy reklamujący chce mieć spokój, ale również chce, żeby jego było ‘na górze’. I nawet nie mając racji będzie uprzykrzał życie sobie i innym, walczył do upadłego… dla upragnionego spokoju.

A ileż to razy gra nie jest warta świeczki..

Oczywiście to wszystko, to jest całkiem obok wątku głównego, więc teraz w temacie nie napiszę już nic, ale chętnie dowiem się, jak się kwestia skończy.

I zamykam się już, zanim spoliczkuje mnie moja własna ręka... w imię spokoju

Kewa

Mati, to bardzo ciekawy temat, rzeczywiście może trochę obok wątku głównego. Dotyka teorii walki, czyli że człowiek z natury jest wojownikiem, zwłaszcza w młodości, bo potem "czas nas uczy pogody".

Lubię Twój pazur!