po 30-tce

Stefan

Kiedyś wydawało mi się, że sztuka może balansować na granicy prawa. Jeżeli ma być twórcza, powinna przekraczać pewne granice, tabu i prowokować nas do myślenia.
Tak mi się wydawało, ale... może tak nie jest? Może się mylę?
Kolejny raz pojawiają się doniesienia o popełnieniu przestępstwa w teatrze. [link widoczny dla zalogowanych]. Prokuratura wszczęła śledztwo, a zatem uważa zapewne inaczej niż ja.
Pomijając kwestie debili z PiSu, którzy takie doniesienia złożyli, czy teraz już tak będzie? Czy teatry nie mogą już prowokować w sprawach religijnych, narodowych itd?
Z drugiej strony, sztuka nie może być całkowicie poza prawem, gdzieś musi być granica.

Seeni

Ius est ars boni et aequi

Pasztet

Prawo we wspolczesnym swiecie jest karykatura rozumu, zwlaszcza w krajach takich jak Polska, gdzie przewazaja postawy homo sovietucus, zwlaszcza w rozumieniu roli prawa w zyciu spolecznym.
Sztuka z samej swej istoty nie moze podlegac zadnym ograniczeniom, bo jej kluczowa funkcja jest wyjscie poza to, co juz istnieje. Tworzenie w ramach, w ograniczeniu nie jest tworzeniem. Moze byc jedynie rzemioslem.

Stefan

Pasztet

Stara sztuczka retoryczna. Podać jakiś ultra-skrajny przykład po to, aby zdyskredytować kogoś lub coś. To trochę tak jak próby zarżnięcia festiwalu Woodstock, bo kiedyś zdarzył się jakiś zgon.

Stefan

W żadnym razie nie mam zamiaru nikogo, ani niczego dyskredytować.
Staram się ustalić gdzie jest granica, bo jak widzisz, jest.

W odniesieniu np. do poszanowania flagi. Moim zdaniem na scenie niech sobie tę flagę depczą skoro taki był koncept. Warunkiem jest, żeby zamiarem autora nie było znieważenie symbolu dla samego znieważenia, bez konkretnej przyczyny. Ale może też się tu mylę. Może pokazanie samego znieważenia jako celu artystycznego też jest OK?

Pasztet

Wolność jest jednocześnie zgodą na ryzyko. To podstawa współczesnej cywilizacji Zachodu, która jest niestety coraz częściej kwestionowana. Doświadczamy regresu swobód twórczych. Gdyby jeszcze kilka dekad temu bulwersować się tym samym, co dziś, to mielibyśmy zakaz oglądania filmu takiego jak Żywot Briana (o losach twórców nie wspominając), a Transatlantyk Gombrowicza, przy którym deptanie polskiej flagi to niewinne igraszki, nigdy nie ukazałby się w PL drukiem.

PS. Na filmie Dzień Świra jest scena darcia polskiej flagi na wszystkie strony przez bandę zakapiorów. Gdyby tę scenę wyjąć z kontekstu i opisać w tabloidzie, to też byłby materiał do oburzania przygłupów.

PS2. Poza tym moje prawo kupić sobie flagi i podcierać nimi tyłek w kiblu. Dekretowanie szacunku do kogoś lub czegoś poprzez prawo jest właśnie ową karykaturą prawa, o ktorej wspominałem.

animavilis · Gość

Granicą dla mnie byłaby czyjaś niedobrowolna krzywda (vide: przykład z psem).
Natomiast, jeśli artysta w ramach performance chce zagłodzić swoją żonę i żona się na to zgadza, nie widzę przeszkód. W ramach sztuki artyści już się publicznie okaleczali, masturbowali, nurzali w ekskrementach - jeśli mają taką wolę, a ktoś ma wolę to oglądać, nie ma problemu. Ludzie mają prawo decydować o własnym ciele, ale samodzielnie, na własny rachunek.
Istnieje zaburzenie psychiczne polegające na pragnieniu głębokiego okaleczenia fizycznego, np. amputowania zdrowej ręki. Pomijając już fakt, że byłoby to, prawdopodobnie, nielegalne, żaden lekarz przy zdrowych zmysłach nie uciąłby pacjentowi na jego życzenie zdrowej kończyny. Jeśli jednak wola i przekonanie istnieją z obu stron, głoszone w imię "sztuki", to czemu by stawiać taką granicę?

Na pewno pojęciem niedobrowolnej krzywdy nie jest dla mnie rzekoma krzywda psychiczna, jakiej doznają osoby, których odczucia religijne, patriotyczne lub estetyczne są "gwałcone". Nie ma żadnego obowiązku chodzenia na spektakle lub uczestniczenia w wydarzeniach, co do których uczestnicy mogą spodziewać się kontrowersji. Niech je, po prostu, omijają szerokim łukiem, zamiast potem skamleć i skarżyć do prokuratury, że ich "obrażono".
W takim kontekście, za niedobrowolną krzywdę bardziej uznać można gigantyczne billboardy na ulicach Wrocławia czy Poznania, ukazujące płody po aborcji. Trudno chodzić po mieście z zamkniętymi oczami.

Państwo i tak zanadto chce nas chronić przed nami samymi, warto czasem pozwolić sobie na odrobinę autodestrukcji w ramach psychicznej higieny Angel

sir Francis Drake

nudziarz

Bo pytanie jest generalnie źle postawione.
Sztuka, jak kazde z działań, podlega regulacjom konstytucyjnym i ustawowym.
Nie wolno szerzyc pornografii, nie wolno popierać uprzedzeń rasowych etc... etc... etc.....

Pytanie powinno chyba brzmiec : z czyjego wniosku kontrola zgodności sztuki z prawem powinna być podejmowana i kto ma owej oceny dokonywac.

Bo nam Polakom ostatnio wszystko przeszkadza, rysunki dziecka na chodniku , zbiorka innego dziecka dla chorej matki, karmienie piersią itd... itd....
Z drugiej zaś strony, jeśli ktos wpadlby na pomysł by stworzyc instytucję zajmująca się oceną zgodności treści niesionej przez sztukę z bieżacą interpretacją takich haseł jak "obraza uczuc religijnych", czy "obraza uczuc narodowych" .. to to juz przerabialismy.
Cenzura toto się nazywalo.

Stefan

Kilo OK

Stefan

II Dzień Patrioty w Krakowie

Cykl wykładów, spotkań autorskich, kiermasz książek
i Gala z koncertem

22 października 2016 (sobota) w godz. 12.00 – 21.00
Opera Krakowska przy ul. Lubicz 48, 31-512 Kraków
Godz. 17.00 – prowadzenie dr Mirosław Boruta
Temida Stankiewicz-Podhorecka – "Kalanie polskości i wiary w teatrze"

Kilo OK

Dzięki, wybiorę sie z ciekawości, do zobaczenia po wykładzie.

Stefan

Myślę, że usłyszysz tam takie rzeczy:

Sztuką nie jest celowe prowokowanie czy obrażanie uczuć religijnych i narodowych - komentował Gliński podczas pobytu w Bydgoszczy.

animavilis · Gość

animavilis · Gość

Stefan

animavilis · Gość

rosegreta

Polemizowałabym czy dziełem artystycznym/sztuką nazwać można głodzenie psa.
Czy tworzone dzieła artystyczne i przedsięwzięcia powinny byc zgodne z prawem ? Oczywiście. A jednak sztuka wybiega dalej, bo jest sztuką więc jest daleka zdrowemu rozsądkowi, jest czymś ponad zwykłe cele, utylitaryzm.
Przecież artyści swoimi dziełami okazywali bunt przeciwko zniewoleniu, narzucaniu granic itp. Czasami płacili to wygnaniem, więzieniem itp.
A co do krzykaczy... Kiedyś głośno było jak do kin wchodził film Milosa Formana "Skandalista Larry Flynt. Wybrałam się do kina ... a tu zwykła historia życia. No może nie takie zwykłe życie jak moje, ale ... nie było w tym filmie nic zdrożnego. Nie rozumiałam o co ten szum.
To tylko jeden z przykładów, bo wiele sztuk teatralnych skrytykowanych i naznaczonych jako gorszących okazywało się dla mnie całkiem normalnych. Może ja jestem jakaś zepsuta, choć nie sądzę. Raczej czytając Paszteta uważam się za purytankę... Maskara. Sztuka jest sztuka i powinna mieć jakiś poziom ale w żadne ramy bym ją nie wkładała.
Tym bardziej, że jeśli jest cos dla jednych gorszące dla innych wcale byc takie nie musi...
Każdy ma jakis swój punkt postrzegania i swój gust. Nie wybieram przedstawień, koncertów nie dla mnie.
Co do bilbordów z okrutnymi zdjęciami dotyczącymi aborcji...
Umieszczono je przy wejściu do Krakowskiej Galerii. Grupka osób, może z 8, krzyczała precz z zabijaniem dzieci, precz z legalną aborcją, aborcji stop... Tam było mnóstwo przechodzących dzieci i rodzice zasłaniali im oczy. A jeden pan, który szedł z córkami krzyknął - tak jestem za aborcją, mam was dość i tych waszych okropnych zdjęć...